Felaketin üzerinden yaklaşık 30 yıl geçti ve Çernobil'in etrafında bulunan tehlikeli bölgenin sınırlarında yaşayan kuşlar uzun dönem radyasyona adapte olmaya başlamış gibi gözüküyor. Hatta bazıları bu radyasyonla sadece baş edebilmekle kalmıyor, aynı zamanda ondan faydalanıyor da!

İyonize radyasyon serbest radikaller adı verilen reaktif bileşiklerin oluşumunu sağlayarak hücrelere zarar verir. Vücut kendisini antioksidanlar kullanarak korur; ancak eğer ki bunun seviyesi çok düşükse, radyasyon genetik hasarlar vermeye başlar ve oksidatif stresi arttırır. Yani serbest radikaller vücudun savunma sistemini yenerek yaşlanma ve ölüme neden olurlar. Çernobil civarındaki vahşiyaşamı inceleyen önceki çalışmalar kronik (uzun dönem) olarak radyasyona maruz kalan canlıların antioksidanları tükenerek oksidatif hasarın arttığını gösteriyordu. İspanyol Ulusal Araştırma Konseyi'nden Ismael Galván, tam tersini bulduklarını söylüyor.

Bu efsanevi yırtıcı kuşu, deniz seviyesinden yüksekliği 1300 metre olan Bolu'nun Sorkun Köyü'nde gözlemledik. Kendisini bir grup kara akbaba (Aegypius monachus) ile birlikte uçarken, akbabaların arasından fark ettik. Köy, yüksekliği ve habitatı sayesinde birçok büyük yırtıcı kuşa ev sahipliği yapıyor. Unutmamak gerekir ki büyük yırtıcı kuşları (raptor) gözlemlemek için sabah erken saatlerde arazide olmak gerekiyor. Çünkü saat 10'dan sonra ısınan hava ile birlikte artan termal hava akımlarını kullanarak yükselmeye başlıyorlar. Biz gittiğimizde öğlen 10.40 gibi havalandılar. Saat 11.30 sularında ise iyice yükseldiler.

Şah kartal ismi, erişkin çağında omuzlarında pelerini andıran beyaz lekeden gelir. Şah kartal, Altın kartaldan (Aquila chrysaetos) biraz daha küçük ve tıknazdır. Kanat açıklığı 2 metreyi, ağırlığı ise 3-4 kilogramı geçebilen bu türler tek eşlidir. Kılıç gibi pençeleri yanında orta ayak parmağındaki tırnak 6 cm uzunluğundadır. Gençken renk tonları açık olduğundan kızıl şahine (Buteo rufinus) benzer. Ancak erişkinliğe doğru tüyler koyulaşır ve omzunda bir çift beyaz leke kalır.

Akraba evliliği, birbiriyle akraba olan kişilerin evlenmesi ve çocuk yapmasına verilen bir isimdir. Eğer evlenen ve üreyen bireyler kuzenlerse, buna kuzen evliliği, eğer evlenen ve üreyen bireyler ebeveyn-yavru ilişkisine sahipse, yavrunun yaşına bağlı olarak bu pedofili, çocuk istismarı, ensest ve/veya soy içi üreme gibi isimlerle anılır.

Bu terimler arasında belli başlı farklar olsa da, hepsi birbiriyle ilişkilidir: Örneğin pedofilik ilişkilerde belli yaşlar ve taraflar arasında belli bir yaş farkı aranır; ancak kuzen evliliklerinin hepsi pedofilik olmak zorunda değildir. Benzer şekilde, ensest ilişkiler genellikle aynı aileden olan kişilerin üremesi olarak görülse de (ve dolayısıyla bir tür akraba evliliğine işaret etse de), bazen üvey aile, evlat edinilen çocuklar, aynı klandan veya soydan olan daha uzak akraba kişiler arası ilişkiye işaret etmek için de kullanılabilir.

Evrim süreci boyunca kuşlar farklı tüy renklerine, desenlerine ve yumurta renk örüntülerine sahip oldular. Renklere dayalı bu farklılıklar kuşlara taklitçilik, gizlenme, avlanma, avcıdan kaçınma, kimlik ayırt etme ve partnerine kalitesini belli etme gibi sayısız işlev kazandırdı (Hill & McGraw 2006). Madem bu renk örüntüleri kuşlarda böylesine bir iletişim kabiliyetine neden oluyor, o halde onların bu karmaşık örüntülerini anlayabilmelerini sağlayan algılama sistemlerini de çözmemiz gerekir, öyle değil mi? İşte günümüz teknolojisindeki ilerlemeler ve bu alandaki teorik gelişmeler, "kuş bakışını" anlayabilme yolunda bir devrim yaratmış halde; zira artık opsin genlerinin genetik dizilemesini kontrol ederek ışık reseptörlerinin hassasiyet parametrelerini değiştirebiliyoruz. Bu da kuşların dünyayı nasıl gördüklerine yönelik bir algı modeli kurmamıza olanak veriyor. Bu modeller sayesinde görsel ekolojinin, başta yumurta mimikrisi (taklitçiliği), UV ışık hassasiyeti olmak üzere kuş iletişim ve tanıma sistemlerinin evriminde, ve kuşlar arasında ortaya çıkan davranışsal farklarda oynadığı rolü daha iyi anlıyoruz (Hubbar et al. 2010). 

Kuş yumurtaları çok çeşitlidir. Kimisi tamamen beyaz, kimisi parlak renkli, kimisi biraz, kimisiyse fazlaca benekli. Peki neden? Neden kuş yumurtaları bu kadar çeşitli renk ve desenlere sahipler? Farklı kuş familyalarına ait yumurta kabuğu örüntülerini karşılaştıran araştırmacılara göre, bu çeşitliliği ortaya çıkaran başlıca faktörlerden birisi "kuluçka asalaklığı" (Kilner 2006). Kuluçka asalağı olarak adlandırılan türler, yumurtalarını başka türlerin yuvalarına bırakır ve yavrularını konak türe büyütürler. Yani konağı kendisine ait olmayan bir civcivi yetiştirme maliyetiyle karşı karşıya bırakırlar (Davies 2000). Konağın bu maliyeti yüklenip yüklenmeyeceği, yabancı yumurtanın renk veya desenine bağlıdır. Örneğin Avrupa'da yaşayan karabaşlı yalı bülbülü (Syliva atricapilla), asalak guguk kuşunun (Cuculus canorus) konak olarak bellediği bir türdür. Normalde bu kuş, kendi yumurtalarına benzemeyen (mimetik olmayan) tüm yumurtaları yüksek bir kesinlikle reddeder (Honza et al. 2004). Lakin -deneysel bir çalışmadan elde edilen sonuçlara göre-, karabaşlı yalı bülbülü kendi yumurtalarına çok benzeyen (mimetik) yumurtaların tamamını ayırt edemez ve ancak %36'sını reddedebilir (Polacikova et al. 2007). %100’lük başarıyla kıyasla bu oran biraz düşükmüş gibi görünebilir; ancak konağın genetik olarak kendiyle ilgisiz, bambaşka türe ait bir yavruyu yetiştirmek için harcama riskiyle karşı karşıya kaldığı zaman ve enerjinin miktarı düşünülürse, bu başarı bile önemli bir adaptasyon anlamına gelir.

Hayvanların ölüme nasıl tepki verdikleri uzun bir süredir insanların ilgisini çekmektedir.^[9] Ancak bu konudaki sistematik çalışmalar oldukça yenidir; öyle ki, bu alandaki bilimsel sahaların tanımlanması bile sadece birkaç sene öncesine dayanmaktadır.^[10] Buna rağmen, özellikle de yas tutma, matem tutma, keder sergileme gibi davranışlar, hayvan davranış bilimcilerin (etologların) giderek yükselen ilgi alanları arasında bulunmaktadır.^[11]

Bu yazımızda, hayvanların ölüm sonrasında sergiledikleri bazı tepkilerden yola çıkarak, bilimsel araştırmaların bu konuda neler söylediğine bakış atacağız. Bunu yapmadan önce, bazı kavramları netleştirmekte fayda görüyoruz:

Geçenlerde televizyonda yayınlanan bir filmde iki polis memuru arasındaki sıradan bir diyalog şöyleydi: Memurlardan biri, arabadan çıkmakta olan diğerine, elinde tuttuğu telsizi uzatıyor ve “radyoyu almayı unutma” diye sesleniyordu. Tabii ki bu bariz bir çeviri hatasıydı çünkü İngilizcede “radyo” sözcüğü telsiz için kullanılır. Bu sahne, ister istemez Marconi'nin aslında neyi icat ettiğini sormamıza neden oluyor.

Bilim tarihine göz atacak olursanız, Marconi'nin ilk işlevsel radyoyu üretmeye çalışırken, insanların haberleri veya müzik yayınlarını dinlemesi gibi bir kaygısı ya da amacı bulunmadığını görebilirsiniz. Marconi’nin yaptığı, 1832’den beri tüm dünyada telgraf telleri üzerinden iletilen Mors kodlarının telgraf tellerine bağlı kalmadan telsiz olarak iletilmesinden ibaretti. Ama yıllar önce yapılan bu icat İngilizce kaynaklardaki “radio” sözcüğü Türkçe’ye “telsiz haberleşme” yerine “radyo” diye çevirilince bu yanlış bilgilenme ülkemizde yerleşmiş oldu.

Önceki yazılarımızda Hardy-Weinberg Dengesi'ni tanımladık ve sonrasında bu dengenin kurallarını bozarak, matematiksel analizlerimizi ideal popülasyonlardan gerçek popülasyonlara doğru genişletmeye başladık. Bir önceki yazımızda, mutasyonların tek başına evrimin ana mekanizması olamayacağını, çünkü bunu başarabilmek için çok seyrek meydana geldiklerini ve yarattıkları değişimin oldukça sınırlı olduğunu gördük. Şimdi, Hardy-Weinberg Dengesi'nin bir diğer kuralını bozarak, ortaya çıkan durumu matematiksel olarak analiz edeceğiz. Öncelikle, bu dengenin kurallarını tekrardan hatırlayalım:

Kırmızıya boyadığımız kısımdan da görebileceğiniz gibi, artık Doğal Seçilim'i popülasyonlarımıza dahil ederek Hardy-Weinberg Dengesi'nin bundan nasıl etkilendiğine bakmaya başlayabiliriz. Fakat öncelikle bunu neden yaptığımızı anlayarak başlayalım.