Fazlasıyla abartılan bir eser. Genellemelerle dolu odak noktası yok. Okunmasa da olur diyebiliriz. Sadece göz atmak yeterli. Elbette fikirlerimi temellendirerek yazmam eleştirilerimin daha doğru anlaşılması açısından sağlıklı olur ancak uzun süre önce okudum ve fikirsel düzeyde aklımda kalan bunlar.

Tarihçi Prof. Dr. Emrah Safa Gürkan'ın bu kitap hakkında bazı değerlendirmeleri var. Herkesin muhakkak bu videoyu izledikten sonra eseri okuyup okumamaya karar vermesini öneriyorum.

https://youtu.be/iGUKiUAD64A?si=3q0w2D-VGDH54P70

Biz gençlerin günlük sıkıntısını animasyon şeklinde aktaran güzel bir YouTube kanalı.

Uzun uzadıya inceleme yazmayacağım sadece birkaç kelam edip birkaç da alıntı bırakacağım kitaptan. Bakış açısını değiştirmek, alışagelmişin dışında farklı bir şeyler denemek isteyen herkesin okumasını tavsiye ettiğim son derece eğlenceli bir eser. Muzip ve hınzır bir yanı var. Bolca ironi, sataşma, iğnelemeyle dolu. Yazarın çeşitli zamanlarda farklı mecralarda yayınlanan denemelerinden oluşuyor. Okuması gerçekten keyifli ve bir o kadar eğitici. Alt başlık sizi yanıltmasın. Alelade geyik muhabbetleri değil Ampelofilozofiya...

''Çardak altında dinlenirken tsipouro ya da tsikoudia içmek de adetten sayılır. Üzüm'ün insana armağan ettiği rakıdan biraz farklı olan bu iki ürün bağda çalışanların çardak altında dinlenirken dilinin çözülmesini sağlar ve başlar ampelofilozofiya. Ne yapıyorsun? Bu soruyu sorduğun ve öyle çardak altında boş oturup dinlenen ya da kasabada kahvede oturup dünyayı temaşa eden bir Yunanlının yanıtı son derece manidardır. Mi tripa sto nero, Türkçesiyle suya delik açıyorum...

Suya delik açmaya kalkıştınız mı hiç? Ben kalkıştım. Bu kitabı yazdım. Ömür dediğiniz suya delik açmaktır. Yani Mia tripa sto nero. İşte aslında ampelofilozofiya tam da budur yani suya delik açmaktır.''



''Açıkçası bu kitabı arkeoloji ve arkeologlarla kendimce dalga geçmek için yazıyorum. Dünyanın en önemli işini yaptığını sanan ama sonuçta bomboş bir yaşamı kucaklayan çok arkeolog tanıdım. Çoğunun hayatında da sadece meslekleri vardı. Bir hobi edinme, bir başka alandan okuma yapma veya aklınıza gelebilecek mesleği dışındaki alanlara ilgi duyan çok az arkeolog olduğunu gözlemledim. ''

''Bu kitap içinde Ampelofilozofiya kavramı çerçevesinde yazılmış ve çoğunlukla kendini ciddiye alan arkeologlarla kafa bulduğum makaleler var. Kısacası yazılanları çok ciddiye almayın, gününüzü yaşayın ve işin sırrının dengede olduğunu bilerek yarını unutmayın.''

Henry Sugar’ın İnanılmaz Hikayesi… Alışılmış kamera açıları, anlatım tarzı ve dekorlardan son derece uzak; seyirciyi şaşırtarak dikkati kendisinde toparlayan bu filmin ana karakteri, Benedict Cumberbatch’in canlandırdığı Henry Sugar. Hayatının akışını değiştirecek bir kitaba rastlayan, ardından da bu kitabı obsesif bir disiplinle takip ederek kendine neredeyse insanüstü bir yetenek kazandıran bir adam… Anderson’ın pastel renkli, teatral kadrajlarla kurduğu evrende Henry Sugar’ın bu dönüşümü, gerçeküstü bir hikâye gibi değil de sanki hepimizin ulaşabileceği, yalnızca gizli bir teknikle mümkün olan bir çabanın belgeseli gibi aktarılıyor.

Henry Sugar’ın rastladığı, Dr. Chatterjee’nin yazdığı kitap üzerinden anlatılan ve yıllarını meditasyon ile zihinsel odaklanmaya adamış bir adamın, Imdad Khan’ın, gözlerini kullanmadan görmeyi öğrenme süreci. Bu noktada film fantastik bir iddia ortaya atmıyor aslında. Tam tersine, insan zihninin alışkanlıklarla sınırlanmış kapasitesini düşündürüyor çünkü biz çoğu zaman zihin gücünü bir soyutlama gibi konuşuyoruz, film ise bunun bir kas gibi çalıştırılabilir olduğunu hissettiriyor. Odaklanma dediğimiz şeyin, doğru kullanıldığında duyuların bile sınırlarını aşabileceğini söylüyor. En azından, buna kapı aralayacak bir ihtimal sunuyor.

Imdad Khan’ın hikâyesi, bu nedenle filmin en önemli bölümü. Yıllarca süren tekrar, sessizlik ve kendi zihninin içinde kalmayı öğrenmesi… Bu, günümüzün dağınık zihninin aksine, insanın kendini toparlayabileceği bir düzeni işaret ediyor. Zihnin kendini meşgul eden kalabalık sustuğunda, uyaranlardan arındığında neler yapabileceğini sorgulatıyor.

Henry Sugar’ın bu hikâyeyi okuduktan sonra derin bir disiplinle aynı yöntemi kendine uygulaması, filmin asıl dönüşüm noktası. Henry’nin değişimi dışarıdan değil, içeriden başlıyor. O odaklandıkça, zihnindeki dağınıklığın hızla çözüldüğünü görüyoruz. Sanki zihin gerçek potansiyelini açığa çıkarmak için ciddiye alınmayı bekliyormuş.

Henry’nin bu içe doğru yolculuğu, filmi bir güç kazanma hikâyesi olmaktan çıkarıyor çünkü filmde ulaşılan yetenekten çok, o yeteneğe giden zihinsel disiplinin kendisi önemli. Henry, Imdad Khan’ın yıllarını verdiği bu yöntemi uyguladıkça, kendi hayatındaki amaçsızlığın da çözülmeye başladığını fark ediyor. Yetenek kazanmak için başladığı yolculuk, giderek kendini anlamaya dönüyor. Filmin ilerleyen kısımlarında Henry’nin edindiği bu kapasiteyi nasıl yorumladığını, neye dönüştürdüğünü, ne için kullandığını ve bu gücün ona ne öğrettiğini izliyoruz.

Sonuç olarak Henry Sugar’ın İnanılmaz Hikayesi, görsel estetiğinin çok ötesine geçerek insan zihninin potansiyeli, odaklanmanın gücü ve disiplinin dönüştürücü etkisi üzerine bir anlam inşa ediyor. Film, olağanüstü görünen bir yetenek üzerinden aslında herkesin ortak bir sorusuna dokunuyor: zihnimizi gerçekten kullanmaya kalksak neler mümkün olurdu?

Tanıştığım ilk günden beri yani yaklaşık olarak 1 yıldır, bana birçok şey katan çok değerli bir kanal. Maalesef kendisi ile aynı tarzda içerik üreten Evrim ağacı ve Barış Özcan gibi kanallar kadar popüler değil henüz ama eminim bir gün o da olacak. Şu ana kadar hangi videosunu açıp izlesem bana farklı bir bakış açısı kazandırdı, ve yeni bilgiler öğretti. Arkadaşlar bilime, teknolojiye,felsefeye vb. meraklıysanız mutlaka göz atın derim:)