Film çok güzel bir yapımdı. Hatta şunu söyleyebilirim ki bu film Hollywood yapımlarına taş çıkartır. Tek sorun şu. Atatürk'ün "Kemal" adını alışını, üvey babası Ragıb Bey'i ve Fikriye'yi (Atatürk Fikriye'yle ilgili şiir bile yazmışken), Almanya'da ve Karlsbad'da geçirdiği zamanı, Şam Sürgünü'nü (aslında çekmişler ama filmde kullanılmamış), Meşrutiyet'in ilanını (aslında çekmişler ama filmde kullanılmamış, siyasi söylem vardı galiba) işlememişler. Bir de her Atatürk filminde yapıyorlar Atatürk'ün kız kardeşi Naciye'yi hiç işlemiyorlar (1902'de Atatürk Harbiye'den mezun olduğu sene ölüyor). Ayrıca Yunus Nadi Abdaloğlu gibi önemli bir şahsiyeti filmde konuk karakter gibi kullanmaları kötü olmuş. Ne olursa olsun bunun gibi film bir daha gelmez. Draması ise çok iyiydi (Atatürk'ün hayatının drama olduğunu hesaba katarsak).

Günümüze kadar ulaşan Doğu köylerindeki Feodalizmi mizahi bir dille eleştirme konusunda kendi döneminin Kibar Feyzo ile birlikte açık ara en başarılı yapımı, filmin üçüncü perdeden sonraki kısmı ise birey toplum psikolojisini işlemek konusunda Türk sinemasının açık ara en iyi örneklerinden biri. Hele o son sahnesi yok mu...

Spoiler:

"Son sahneden itibaren tüm film boyunca kendi otoritesini temsil etmiş ve sistemden bağımsız olarak kendi düzenini yaşatmaya çalışmış Aga, artık aga değildir. O da tıpkı herkes gibi bir marabadır. Kendi sistemi onu sindirmiş ve soyutlanmaya çalıştığı toplumun bir parçası haline gelmiştir. Tek sorumluluğu kendi karnını doyurmak olan, koca koca binaların arasında kendi küçük dünyasını kurmaya çalışan diğer marabalar gibi bir marabadır. Artık ne çizmesi vardır ne bastonu. O da senin, benim gibidir."

Öte yandan filmin diyecekleri burada da bitmez.

"Onu bu sistemde yaşamaya iten son şey de yine Aga'nın düzeninden bir parçadır: Kiraz Hanım."

Bence bu filmin en sosyopolitik mesajı Feodalizm eleştirisi değildir, aksine tam tersi şekilde modernizm ve kentleşme sürecinde insanın rolüdür. Filmin sonunda Aga ağalığının minnacık bir kısmıyla yaşamaya devam etmektedir. Tıpkı herkes gibi. Bir noktadan bakınca hepimiz birer Züğürt Ağa'dan ibaretiz. İçinde bulunduğumuz yere ayak uydurmaya çalışırken kendi "ağalığımızı" yaşatmaya çalışıyoruz.

Kitabı okumaya cürret ederseniz uzun uğraşlar sonucunda Schopenhauer'in aslında insanları analiz etme konusunda ne denli başarılı bir insan olduğunu görmüş olursunuz. Belki de yaşadığı dönemde toplumdan soyutlanmasının bir sebebi de budur diye düşünmüyorum değil.
Bu kitapla beraber fark edeceğiniz bir diğer şey günlük hayatta aslında tartışmak bir kenara, sıradan sohbetlerin bile aslında ne kadar kolay bir şekilde rayından çıkabileceği. Günden güne birbirimizden soyutlandığımız şu dünyada karşımızdaki kişiyle anlaşmak yerine kağıt üstünde bakılınca çok basite indirgenen ancak ciddi bir inceleme altında kompleks bir şekilde iç içe girmiş davranışlar bütünlerini birbirimizi bastırmak için kullanıyoruz. Bu davranışları zamanla refleks haline getiriyor ve günden güne konuşmalarımızı daha da bayağılaştırmak için kullanıyoruz, aslında doğruyu veya yanlışı bulmak için yapılan fikir alışverişleri zamanla düşüncelerimizi vatan toprağı gibi savunmaya dönüyor.

Schopenhauer, kitapta bu konulara kitabın geri kalanına nazaran çok yüzeysel kalacak şekilde değiniyor ve açıkçası ilk başta zor gelen bu yazılar -ki bu zorlukta çevirmenin de payı çok büyük- biraz düşününce ve kitapta geçen cümleleri kendi hayatınızla özdeşleştirince son derece yalın bir anlama bürünüyor.

Dürüst olmam gerekirse bana göre bu kitap bir "tartışmayı öğrenme rehberi"nden daha ziyade günlük hayatta iki insan arasında geçen konuşmalardaki karşıtlıkları olabildiğince basite indirgemekle ilgili. Elbetteki kitabın amacı karşındaki insanı sohbet düzleminde yenmek ve size bu konuda hayli hayli yardımcı olabilir ama kitabın size sunduğu perspektifin dışına çıktığınızda özellikle öz eleştiri yapma konusunda sizlere yazılma amacının dışında çokça katkı sunabilir. Kağıt kalem eşliğinde güzelce okunabilir.

Kitapla ilgili tek sorunum çevirinin pek kaliteli olduğunu düşünmemem. Benim de cahilliğim olabilir, öyleyse üzgünüm ama bazı cümlelerdeki kelime tercihleri çok yanlış gibi geldi ve sayfa aralarına sıkıştırılan notların bir kısmı o sayfada yazılanlardan çok daha kafa karıştırıcı. Notlar üzerine kafa yorduğumda sayfadaki ilgili cümlelerle çoğu zaman pek bağlantı kuramadım. Dediğim gibi benim cahilliğim de olabilir ama benim gibi standartın çok da üstünde olmayan bir okuyucu için yorucuydu.

Şahsen ben de izliyorum və ingilizcem B2-den C2-ye geçti. Mutlaka izleyin dərim və eğer inglizceniz zayıfsa altyazılı izleyin.

gayet hoşuma gitti.ingilizcem çok iyi olmadığı için altyazı ile izledim ama yine de tam ilgi alanıma girebilecek konular anlatıyorlardı.