Sibirya'da 1864, 1867 ve 1871-73 yıllarında yaptığı araştırma seferlerindeki gözlem, deney ve notlarına dayanmaktadır. Gözlem notları, yeniden gözlem aracılığı ile tekrarlanabilir, ve doğrulanabilir/yanlışlanabilir olduğundan bu sorunun yanıtı: "Evet, bilimsel bulgulara dayanır".
Tür içindeki, hatta türler arasındaki işbirliğinin evrim sürecinde tarihsel bir faktör olduğunu ve rekabetten kaçınmanın hem hayatta kalma şansını büyük ölçüde artırdığını, hem de yaşam kalitesini yükselttiğini savunur. Kropotkin'e göre doğada karşılıklı yardım biyolojik ve ilerleyici bir evrim için belirleyici etkendir. At ve geyik gibi hayvanların düşmanlarından korumak için birleşik yaşamalarını, kurtlar ve aslanların kitlesel avlanma stratejilerini, arı ve karıncaların birlikte çalışma mekanizmalarını incelemiştir. Kartal, pelikan, akbaba, serçe ve kümes hayvanları gibi birlikte yiyecek arayan ve paylaşan türlerin dayanışma olmadan türlerini devam ettiremeyeceklerini ortaya atmıştır.
Ondokuzuncu yüzyıl sonları ve 20. yy başlarında evrimin yalnızca "rekabet" olgusuna dayandığı algısı vardı. Bu algı Faşizm ve Nazizm gibi ideolojilere zemin hazırlamıştır. Kropotkin, en bilinen eseri olan "Karşılıklı Yardım" adlı kitabıyla dayanışmanın, tarihsel evrim sürecinde en az rekabet kadar önemli bir etken olduğunu vurgulamıştır. Bugün dahi, halk arasında evrimin temel ilkesinin "türün bireyleri arasında rekabet" olduğu klişesi yaygındır. Bu açıdan Kropotkin'in çalışmaları güncelliğini korumaktadır
Kabul Edilen Cevap
Kötülük problemi ya da şer problemi, din felsefesinde kötülük ile mutlak iyi olan bir Tanrı'nın varlığının nasıl bağdaştığı şeklindeki bir sorudur. Sorunu ilk olarak Epikür mantıksal bir formül ile ortaya koymuş, o zamandan beri de felsefe ile hiçbir ilişkisi olmayan kişilerden filozoflara kadar hemen herkesin zihnini meşgul etmiştir.
M.S. II. yüzyılda yaşamış bir Kilise Babası olan Lactantius’un (ö. M.S. 340) aktarımına göre Epikür kötülük problemini bir ikilem biçiminde şöyle formüle etmiştir:
“Tanrı, ya kötülükleri ortadan kaldırmak ister de kaldıramaz; veya kaldırabilir, ama kaldırmak istemez; ya da ne kaldırmak ister, ne de kaldırabilir; yahut da hem kaldırmayı ister hem de kaldırabilir. Eğer ortadan kaldırmak istiyor da kaldıramıyorsa, O her şeye kadir değildir; ki bu durum Tanrı’nın karakteriyle uyuşmaz; eğer ortadan kaldırabiliyor, fakat kaldırmak istemiyorsa, O kötü niyetlidir; ki bu da aynı şekilde Tanrı ile uyuşmaz; eğer O ne ortadan kaldırmayı istiyor, ne de kaldırabiliyorsa, hem kötü niyetlidir hem de her şeye kadir değildir; bu durumda da Tanrı değildir; eğer hem ortadan kaldırmayı istiyor, hem de kaldırabiliyorsa – ki yalnızca bu Tanrı’ya uygundur–, o zaman kötülüklerin kaynağı nedir? Ya da o kötülükleri niçin ortadan kaldırmamaktadır?”
Kabul Edilen Cevap
merhaba
bu konu hakkında benim de sizin gibi aklımda sorular vardı.e tabi insan düşündükçe bazı soruların içinden çıkamaz oluyor.ben de bunun üzerine araştırmalar yaptım ve kendimce faydalı bulduğum birkaç linki buraya eklemek istiyorum.umarım sizinde işinizi görür.bu link içeriklerine rağmen aklınızda hala soru kalırsa lütfen sorun seve seve yanıtlamak isteriimm :))
https://evrimagaci.org/teknolojinin-evrimi-ve-memetik-evrim-kurami-teknoloji-nasil-evrimlesiyor-7502
ve bir diğer link ingilizce umarım ingilizceniz vardır yoksa dahi çevirerek okuyup anlamaya çalışmanız ingilizce gelişiminiz açısından faydalı olacaktır. https://medium.com/@manuj.aggarwal/technological-advances-and-its-effects-on-human-evolution-5329718639e7 https://medium.com/@manuj.aggarwal/technological-advances-and-its-effects-on-human-evolution-5329718639e7
Kabul Edilen Cevap
merhaba
sorunuz için teşekkürler.şöyle başlamak isterim ki ben kıvırcık saçlı biriyim ve duştan sonra saçlarımı asla kurutma makinesi vb.şeyler ile kurutmam.eğer hava rüzgarlıysa benim kurutucum bellidir demek .ben daima rüzgarı tercih ederim aksi takdirde saçlarım tülerecektir.sorunuzun yanıtını vermil oldum sayılır.fakat şöyle bir şey varki bu durum benim için böyle başkası için nasıl olur elbette bilemem belki de bu durum yaşa göre veya vücut direncine göre değişiklik gösterebilir lakin ben bu zamana dek baş ağrısından başka bir sorun yaşamadım :) dolayısıyla bu konu için tamamen uydurma diyebilir miyiz,sanmıyorum sorunuzu kendi gözümden bakarak araştırmaya başladım ve bana göre zengin içerikli bir yer buldum gazete linki ise benim de aklımda olan bazı sorulara yanıt oldu.umarım siz de yararlanır,fayda görürsünüz.
sevgiler
Telomer her bir DNA sarmalının ucunda bulunan ve kromozomları koruyan parçalardır. Tıpkı ayakkabı bağcıklarının ucundaki plastik parçalara benzerler. Vücudumuzdaki tüm hücrelerdeki DNA sarmallarının ucunda bulunurlar. Her hücrede 23 kromozom çifti olduğundan, her hücrenin 92 telomeri vardır.
Hücrelerimiz bizi genç ve sağlıklı tutabilmek için her bölündüğünde, telomerler sürekli kısalır. Ayrıca telomer uzunluğu stres, sigara, obezite, egzersiz eksikliği, kötü beslenme alışkanlıklarının da katkısı ile daha da kısalırlar.
Embriyonun ilk başlangıçta telomer uzunluğu 15.000 BP (base pair-baz çift) olarak başlar. Anne rahminde o kadar hızlı bir hücre bölünmesi ve çoğalması yaşanır ki bebek doğduğunda telomer uzunluğu 10.000 BP’ye kadar düşmüştür. Genellikle yaşlandığımızda telomer uzunluğumuz 3.000-4.000 BP’ye kadar kısaldığında artık hücrelerimiz görev yapmayı bırakırlar. Tüm yaşamımız boyunca yaklaşık her biri 7.000 BP uzunluğunda telomerimiz vardır ve her yıl yaşam şekline bağlı olarak 50-200 BP/yıl kısalır.
Telomerler kritik bir uzunluğa düştüklerinde artık hücrenin bölünmesi sona erer. Bu yüzden bir hücre kendi kendine en fazla 50-60 kez bölünebilir. Hayflick Limiti denen bu durum 1960’larda Dr. Hayflick tarafından tanımlanmıştır. Teoriye göre insanın en iyi koşullarda yaşasa dahi yaklaşık 125 yıl ile sınırlı bir hayatı olmaktadır.
Hücrenin artık görev yapamamaz hale gelebilmesi için, 92 telomerden sadece 1 tanesinin kritik eşiğe gelmiş olması yeterlidir. Tek bir hücreyi telomerleri kısaldığı için kaybetmek trilyonlarca hücremiz içinde anlamlı gözükmese de yaşımız ilerledikçe telomeri kısa olan bu tip hücrelerin sayısı giderek artmakta ve çoğunluğu oluşturmaktadır. Bu durum yaş ile giderek artan sağlık sorunlarının kaynağını oluşturur.
Tıp dünyası 1980’lerden bu yana telomerlerin farkındadır ama ne işe yaradığı son zamanlarda anlaşılmıştır. Hatta bir dönem telomerler çöp DNA olarak dahi yorumlanmıştır. Telomer biyolojisi hakkında bugüne dek 10.000’den fazla yayınlaşmış makale vardır ve sürekli yenileri de çıkmaktadır. Yapılan klinik çalışmalarda bir çok hastalığın telomerlerin kısalması ile bağlantılı olduğu saptanmıştır. Telomerlerin uzunluğunun muhafaza edilmesi sağlıklı yaşam anlamına geldiği kadar uzun yaşam da anlamına gelmektedir.
* Obezite
* Yüksek kolestrol
* İnflamasyon ve oksidatif stres
* Yüksek tansiyon ve kalp rahatsızlıkları
* Tip 2 diyabet
* Kanser
* Osteoporoz
* Osteoarthirit (damar tıkanıklığı)
* Alzheimer
Saç, cilt ve bağışıklık sistemindeki hücreler vücudun diğer bölgelerindeki hücrelere göre daha hızlı yenilendiklerinden telomerleri daha da hızlı kısalma eğilimdedir.
Bu yüzden yaşlılık belirtileri dış görünümde daha hızlı belirgin hale gelmektedir.
*GÖZÜN EVRİMİ VE GÖZ*
"Gözün, odağı farklı mesafelere ayarlamak, farklı ışık bağlarını kabul etmek ve küresel ve renk sapmalarının düzeltilmesi için doğal seçilim ile oluşturulmuş olabileceğini düşünmek için, özgürce itiraf ediyorum, en yüksek derecede saçma. Oysa neden bana, mükemmel ve karmaşık bir gözden çok kusurlu ve basit olana kadar çok sayıda derecelendirmenin olması durumunda, her sınıfın sahibine faydalı olduğunu gösterilebileceğini söyler; ayrıca, göz çok az değişir ve varyasyonlar kalıtsaldır, bu kesinlikle durumdur; ve organdaki herhangi bir varyasyon veya modifikasyon, değişen yaşam koşulları altında bir hayvan için faydalı olursa, hayal gücümüz tarafından çözülemez olsa da, doğal seleksiyonla mükemmel ve karmaşık bir gözün oluşabileceğine inanmanın zorluğu, gerçek sayılmaz. Bir sinirin ışığa nasıl duyarlı hale geldiği, bizi yaşamın kendisinin ilk ortaya çıkışından daha fazla endişelendirmiyor; ancak bazı gerçeklerin, herhangi bir hassas sinirin ışığa duyarlı hale gelebileceğinden ve ses üreten havanın daha kaba titreşimleri için akıllıca olabileceğinden şüphelendiğimi söyleyebilirim."
İdeal olarak, Darwin devam ediyor, şu anda bilinen hayvanların atalarında karmaşık gözlerin kademeli gelişimini izlemek en iyisidir. Ancak fosil kaydı buna izin vermediği için, çalışabileceğimiz çeşitli türlerde, özellikle omurgasızlarda, gözlerin tüm spektrumuna bakmalıyız, çünkü gözlerdeki en geniş varyasyonu gösterirler, oysa tüm omurgalılar zaten karmaşık kamera gözü. Bunu yaparsak:
Doğal seleksiyonun basit bir pigmentin sadece pigmentle kaplanmış ve şeffaf zar ile yatırılmış basit bir aparatını mükemmel bir optik cihaza dönüştürdüğüne inanmakta çok büyük bir zorluk göremiyorum (diğer birçok yapıda olduğundan daha fazla değil). büyük Artikülat sınıfının [omurgalılar] herhangi bir üyesine sahiptir.
Daha sonra, bu değişimlerin, jeolojik zamanın yoğunluğu boyunca yavaş yavaş olmasına rağmen, doğal seleksiyonun gücü ile meydana gelebileceğini vurgulamaya devam ediyor.
Gözü optik bir aletle karşılaştırmamız gerekiyorsa, altındaki ışığa duyarlı bir sinir ile kalın bir şeffaf doku tabakası almayı hayal etmeliyiz ve daha sonra bu katmanın her parçasının yoğunlukta sürekli yavaş değiştiğini varsayalım. birbirinden farklı mesafelere yerleştirilmiş ve her katmanın yüzeyleri yavaşça biçim değiştirerek farklı yoğunluk ve kalınlıktaki katmanlara ayrılır. Ayrıca, saydam katmanlardaki her bir küçük kazara değişikliği her zaman dikkatle izleyen bir güç olduğunu varsaymalıyız; ve çeşitli koşullar altında, herhangi bir şekilde ya da herhangi bir ölçüde, farklı bir görüntü üretme eğilimi gösterebilecek her bir değişikliği dikkatle seçmek. Aletin her yeni durumunun milyonla çarpılacağını varsaymalıyız; ve her biri daha iyi bir üretilinceye kadar korunacak, ve sonra eskileri yok edilecek. Canlı bedenlerde, varyasyon hafif değişikliklere neden olur, nesil onları neredeyse sonsuza kadar çoğaltır ve doğal seleksiyon her iyileştirme becerisi ile ortaya çıkar.
Gözdeki bu bölüm, burada öyle geniş bir şekilde alıntılanmıştır ki, Darwin, içinde, kitabın ana önerilerinin çoğunu belirtti. Ayrıca, Darwin dolaylı olarak evrimin modülerliğini , bir bütün olarak organizmanın bütünlüğüne ve hayatta kalmasına müdahale etmeden bir organizmanın bir bölümünü değiştirebileceğini varsayıyordu . Bu 19. yüzyılın başında karşılaştırmalı anatomi ve paleontolojinin kurucusu Georges Cuvier'in endişesi olmuştu.
Mikroplarda, gerçek gözlerde veya ortamın farklı yerlerinden gelen ışığın yönü hakkında bilgi veren yapılarda ışığa duyarlılık mevcut olmasına rağmen, hayvanlar ile sınırlıdır. Darwin'in gözün ara formlarının bulunacağı öngörüsü bolca yerine getirildi. Bazı protozoalarda bulunan ışığa duyarlı gözlerden ve solucanların ve yumuşakçaların çukur gözlerinden omurgalı kameraların karmaşık kamera tipi gözlerine geçiş, bugün yaşayan hayvanlarda ve atalarında da genişleyerek belgelenmiştir. Bunu ayrıntılı olarak tartışan birkaç mükemmel anket mevcuttur.
Genel olarak, gözler en az 3 kategoride farklılık gösterir:
1. Yapı tipi
a. Bazı yumuşakçalarda, örümceklerde, deniz ve kara omurgalılarında görülen ve retinanın içbükey olduğu ve görüntünün ters çevrildiği “basit” (yanlış adlandırma) veya tek odacıklı gözler.
b. Kabuklularda ve böceklerde görüldüğü ve retinanın eşdeğerinin dışbükey olduğu ve görüntünün dik olduğu çeşitli dizilerde bireysel pigment kaplı tübüllerden (“ommatidia”) oluşan “bileşik” veya çok tabakalı gözler.
Her göz tipi geçiş formlarını gösterir. Ayna optikleri ve refraktif optikler dahil olmak üzere en az 11 optik sistem temsil edilmektedir ve en son keşfedilen bir telefoto lens 9 (fakat zoom lens yok ve Fresnel prizma yok). Göz British Journal göz doktoru Ivan Schwab tarafından açıklayıcı denemeler eğlendirirken ile kapağında daha ilginç gözlerin birçok özelliği vardır.
(Burada, okyanus uçurumunun derinliklerinden, Atlantik'in merkezindeki orta-kuzey sırttaki hidrotermal menfezlerin yakınında bulunan “gözsüz” karidesin arkasındaki fotoreseptörlerin yaması için gizli bir sevgiyi kabul etmeliyim. güneş ışığının bir iz ulaşamayacağı, karides ihtiyacı kükürt bazlı besinleri verir hangi havalandırma gelen loş ışıkta, kendisini yönlendirmek için onun ışık hassasiyeti kullanır.
2. Fotoreseptör tipi: Bir hücredeki rhodopsin moleküllerinin, gelen bir fotonun bir moleküle çarpma olasılığını optimize edecek şekilde yerleştirilmesi zorluğuna en az 2 çözüm geliştirilmiştir. Her ikisi de, fotonun yoluna karşı birçok fotopigment tabakasını biriktirmek için hücrenin çevreleyen zarının uyumunun değiştirilmesini içerir.
a. Rabdomerik hücrenin zarı çok sayıda mikrovillus gösterir, çoğunlukla omurgasızlarda bulunur ve deşarj sırasında depolarize olur.
b. Siliyer hücre zarını invajinasyonlarla içeri iter, büyük ölçüde omurgalılarda bulunur ve deşarj sırasında hiperpolarize olur.
3. Embriyoda gelişme şekli: Bu, omurgalılarda gözü bir kafadanbacaklı yumuşakça olan ahtapotta görülen yüzeysel olarak benzer kamera tipi göz ile karşılaştırırken en açık şekilde görülür.
a. Omurgasız ahtapot gözü, epidermal placodedan bir dizi katlanma yoluyla gelişir. Fotoreseptörler vitreus boşluğuna bakar.
b. Omurgalı gözü nöral plakadan oluşur ve lensi oluşturmak için üstteki epidermisi indükler. Nöral kabın invajinasyonu, fotoreseptörlerin vitreus boşluğundan uzağa baktığı çift katmanlı bir retina oluşturur.
Eğer cevabımın yeterli olmadığını düşünüyorsanız bu kaynaktan da bakabilirsiniz
https://jamanetwork.com/journals//article-abstract/422031
Kabul Edilen Cevap
İnsanlar gezegenler için bazı kriterler belirlemiştir. Plüton bu kriterlere uymadığı için gezegen kategorisinden kaldırılmıştır.
Gezegen kategorisine uymayan bazı özellikleri.
Plüton’un diğer gezegenlere oranla belirgin derecede ufak olması
2005 yılı itibari ile Kuiper Kuşağı’nda keşfedilen binlerce gök cisminin Plüton’dan pek bir farklı olmadığının fark edilmesi Plüton’un da bu kuşağın bir üyesi olarak görülmesine neden olmuştur.
2000’li yıllardan itibaren Güneş Sistemi içerisinde cüce gezegen, uydu ve asterorit keşfi son derece hızlanmıştır. Bu durum sistemimizin yapısını anlamamıza ve Plüton’un gezegen kriterleri taşımadığı kanaatine varmamıza neden olmuştur. Çünkü o yıllarda keşfedilen bazı gök cisimleri Plüton kadar veya ondan daha büyük olmasına rağmen cüce gezegen olarak tanımlanmıştır. Bu durumda Plüton’un diğer cüce gezegenlerden bir ayrıcalığı olmadığı anlaşılmıştır.
