Sokak köpekleri (veya bilimsel literatürdeki isimleriyle "serbest dolaşan şehir köpekleri"), şehirlerde yaşayan, sınırlandırılmamış köpeklerdir.^[1] Özellikle gelişmekte olan ülkelerde, şehirlerin var olduğu ve yerel insan nüfusunun izin verdiği hemen her yerde yaşamaktadırlar.

Sokak köpekleri arasında başıboş köpekler, sahiplerinden ayrılan ya da sahipleri tarafından terk edilen evcil hayvanlar ya da hiç sahiplenilmemiş yabani köpekler bulunabilir. Keza sokak köpekleri arasında başıboş safkanlar, gerçek melez köpekler ya da Hint parya köpeği gibi yetiştirilmemiş çeşitler de bulunabilir.

Kendinize hic cildinizin altinda yüklü miktarda mürekkep varken vücudunuzun neden iyi olmasi gerektigini sordunuz mu ?Cünkü genel olarak bagsiklik sistemimiz ` "kendisi" olmayan yada vücuttu gezinirken özel izin almamis seyler hakkinda hic hosgörülü degildir.Yerel bagsiklik sisteminiz bu durumdan pek hosnut degildir ve buna bagli olarak deriniz siser ve bazi mürekkep partikülleri disari atilir,yine de cogunlugu dokunun icinde kalir.Mkrofajlar onnlari yutmaya calismadiklari icin degil.Metalik mürekkep partiküllerinin cogu yutmak icin cok büyüktür ve bu yüzden olduklari yerde kalirlar.Yenilebilir boyutta olanlar zaten yenilmistir.Dövme sildirme de en yaygin kullanilan yöntem derinizin icine isleyen özel bir lazer ile mürekkep partiküllerini cok isitip islemin uygulandigi tarafa gerginlik yaratarak mürekkebi patcalara ayirmaktir.Böylelikle parcalar makrofajlar tarafinfan yutulur.Eski mürekkeple dolu makrofajlar bir noktada ölsede acemiler gelip ölü ustalarinin cesetlerini yutarlar hemde icindeki mürekkeple beraber.ve yine mürekkebi yok edemeyecekleri icin sadece depolayip görmezden gelirler.Iste bu sayede dövmeler yillarca görünür sekilde kalir.^[1]

Sosyal medya akışı çoğunlukla yapay zeka tarafından oluşturulan görsellerle dolu. Bir videoda, bir Sinek kuşu çifti bir gülün içinde yağmurdan korunurken gösteriliyor; bir diğerinde ise bir kutup ayısı yavrusu buzlu okyanustan “kurtarılıyor” ve kurtarıcılarına şakacı ve minnettar bir şekilde davranıyor. Yapay zeka; büyük, siyah, sevimli gözleri olan semender benzeri “amfiblet” yaratıklar da dahil olmak üzere, tamamen yeni hayvanlar bile üretiyor.

Yapay zeka tarafından üretilen içerikler giderek daha kolay, daha hızlı ve daha ucuz hale geliyor. OpenAI'ın Sora, Google'ın Gemini veya Meta'nın video oluşturucusu gibi araçlarla içerik oluşturucular, kelime komutlarıyla vahşi yaşam görselleri ve videoları hazırlayıp bunları sosyal medyada toplu olarak paylaşabiliyor ve bazı gönderiler milyonlarca beğeni topluyor. Bu görseller genellikle şaşırtıcı düzeyde ayrıntı ve gerçekçilik içeriyor, öyle ki yorum yapan birçok kullanıcı görsellerin sahte olduğunu fark etmiyor gibi görünüyor. Gerçekte, çiçeklerin içinde sinek kuşu yuvaları yok, kutup ayılarının doğal ortamlarından "kurtarılmaya" ihtiyacı yok ve "amfiblet" diye bir şey de mevcut değil.

Bilimle ve evrimle ilgili konularda iki argümanın sesi çok gür çıkar: İlki, bilimde "tesadüf" kavramına mutlak suretle yer olamayacağı iddiasıdır. Yani bazı insanlar, doğada hiçbir şeyin rastgele, tesadüfen, şans eseri olamayacağına inanır. Bu sanrı öylesine güçlüdür ki, bilimsel bir meselede bir olayın "şans eseri" o şekilde yaşandığı söylendiğinde, sanki bilimin sınırlarından çıkılmış da, imkansız bir olaydan bahsediliyormuş gibi tepkiler gösterirler. Bu, Evren'de her şeyin önceden belirlenmiş kurallara ve katı bir mutlakiyete dayalı olduğu görüşünün hatalı bir uzantısıdır. Buna az sonra döneceğiz.

Argümanlardan ikincisi ise, evrimin "tesadüflerle dolu" olduğu ve daha önemlisi, evrimsel biyolojinin her şeyi "tesadüfler" ile açıkladığıdır. Yani bu kişilere göre evrim, Evren'in başlangıcından tutun da, insanların kararlarına kadar her şeyin tesadüf eseri var olduğunu ileri sürmektedir. Halbuki sırf evrime özgü bir "tesadüf" tanımı yapmak ve diğer doğa yasalarından ayırmak büyük bir hatadır. Evrim, diğer doğa yasaları ne kadar tesadüfiyse o kadar tesadüfidir. Buna da az sonra döneceğiz.

Moleküler evrim hızı, bir popülasyon içerisinde DNA veya protein dizilerindeki mutasyonların ne sıklıkla sabitlendiğini (yani popülasyondaki bireylerin çoğunda gözlendiğini) ölçer. Mutasyon hızı ise belirli bir zaman aralığında DNA veya protein dizisinde meydana gelen değişim miktarını tanımlar. Birbirine sıkı sıkıya bağlı bu iki kavram, moleküler evrim anlayışımızın temelini oluşturur.

Örneğin moleküler saat kuramı (Zuckerkandl ve Pauling 1962), zaman ilerledikçe bir protein dizisinde sabitlenen amino asit mutasyonlarının miktarının da artacağını öngörür. Bu durumda, eğer mutasyon hızının belirli bir proteinin evrimsel soy hatları boyunca aynı olduğu varsayılırsa, moleküler evrim hızının da sabit olması beklenir (Görsel 1).

En kısa tanımıyla evrim, popülasyon içi gen ve özellik dağılımlarının nesiller içerisindeki değişimidir. Bu tanımdaki her bir basamak, evrim için olmazsa olmazdır:

Bu tanımın dışladığı ve hesaba katmadığı birkaç unsur vardır. Bunları vurgulamak, evrime dair kavramları daha da netleştirecektir:

Kalay atom numarası 50, sembolü Sn olan kimyasal bir elementtir. Kalay, görünüş olarak soluk sarı gümüşi bir metaldir. Kalay, indiyum gibi, fazla kuvvet uygulanmadan kesilebilecek kadar yumuşaktır. Bir kalay çubuğu büküldüğünde, kalay kristallerinde ikizleşmenin bir sonucu olarak "kalay çığlığı" olarak adlandırılan ses duyulabilir; bu özellik indiyum, kadmiyum, çinko ve donmuş cıva elementlerinde de görünür. Katılaştıktan sonra saf kalay, çoğu metal gibi ayna benzeri bir görünüm sağlar. Bununla birlikte, çoğu kalay alaşımı, metal donuk gri bir renk şeklinde katılaşır.

Kalay, periyodik elementler tablosunun 14. grubunda yer alan bir geçiş metalidir. Kalay, grup 14'teki komşularının her ikisine, germanyum ve kurşuna kimyasal bir benzerlik gösterir ve iki ana oksidasyon durumuna sahiptir: +2 ve daha kararlı +4. Kalay, dünyadaki en bol 49. elementtir ve 10 kararlı izotop ile sihirli proton sayısı sayesinde periyodik tablodaki en fazla kararlı izotopa sahip elementtir. İki ana allotropa sahiptir. Bunlar; oda sıcaklığında, kararlı allotrop β-kalaydır, gümüşi beyaz, dövülebilir bir metaldir, ancak düşük sıcaklıklarda, elmas kübik yapıya sahip daha az yoğun gri α-kalaya dönüşür.

Paleontoloji literatüründe "Kambriyen Patlaması" olarak bilinen dönem (yaklaşık 541 milyon yıl önce), Dünya'daki yaşamın aniden ve çarpıcı bir şekilde çeşitlendiği bir aralığı tanımlar. Uzun bir mikrobiyal egemenliğin ardından, günümüzdeki birçok ana hayvan gruplarının ataları, jeolojik zaman ölçeğinde bir göz açıp kapama süresi sayılabilecek bu aralıkta ortaya çıkmıştır.

Literatürde ve çeşitli tartışma bloglarında bu patlama, yaratılışçı argümanları desteklemek için sıklıkla Evrim Teorisi'ne karşı bir argüman olarak sunulsa da bilimsel veriler bunun bir yoktan varoluş olmadığını göstermektedir. Aksine bu olay, değişen ekolojik koşulların tetiklediği hızlı bir evrimsel çeşitlenmedir. Bu nedenle sorulması gereken soru "Neden bu kadar çok tür ortaya çıktı?" değil, "Bu türlerin bu kadar hızlı ve radikal biçimlerde evrimleşmesini tetikleyen çevresel veya ekolojik baskı neydi?" olmalıdır.