Egoizm tanımlayıcı veya normatif bir görüş olabilir. En bilinen tanımlayıcı görüş olan "psikolojik egoizm" her bireyin yalnızca bir nihai amacı olduğunu ve bunun kendi refahı olduğunu iddia eder. Egoizmin normatif formları, bireyin ne yaptığını tanımlamak yerine ne yapması gerektiği ile ilgili iddialarda bulunur. Etik egoizm bir eylemin ahlaki açıdan doğru olması için, rasyonel egoizm ise bir eylemin mantıklı olması için bireyin çıkarını en üst düzeye çıkarmasının gerekli ve yeterli olduğunu iddia eder.

Egoizmin bütün formları “çıkar” kelimesinin açıklanmasını gerektirir. Burada iki ana teori vardır: Tercih veya istek anlatımları, çıkarı bireyin kendi arzularının tatmini olarak tanımlar. Genelde ve en makul biçimiyle bu arzular bireyin kendisini ilgilendiren isteklerle sınırlıdır. Bir isteği bireyin kendisiyle ilgili yapan şey tartışmalıdır ama bazı net ve karşıt durumlar vardır. Bireyin kendi memnuniyeti için olan isteği bireyin kendisiyle ilgiliyken başkalarının refahı için olan isteği kendisiyle ilgili değildir. Objektif anlatımlar çıkarı arzu edilip edilmediğinden bağımsız olarak değerlendirilen durumla (örneğin erdem veya hakikatle) açıklar. Çıkarı bireyin memnuniyetiyle açıklayan hazcılık (hedonizm), bireyin isteklerinin haz olarak sayılıp sayılmayacağına bağlı olarak, ya bir tercih ya da objektif bir anlatımdır.

İnsan, bilimsel açıdan oldukça muğlak bir terimdir. Bunun 2 temel nedeni var: İlki, "insan" sözcüğünün bilimsel bir terim olmaması. Bu, bir canlının halk arasındaki ismidir. Örneğin "çayır köpekleri" ismi, bir canlının halk arasındaki adıdır. Fakat canlı bir köpek türü değildir; Cynomys cinsi sincaplara halkın taktığı isimlerdir. Bunun birçok örneği vardır: dağ keçisi, keçi değildir. Yeleli kurt, kurt değildir. Kral kobra, gerçek bir kobra değildir. En fenası, "tavuskuşu mantis ıstakozu" ne bir tavuskuşudur, ne bir mantistir, ne de ıstakozdur. Bu sorun nedeniyle bilim camiasında türler, tür isimleriyle anılırlar. İnsan da farksızdır. İnsan sözcüğü halk arasında kullandığımız bir isimdir ve hepimiz "insan" derken ne kastettiğimizi biliriz. Ancak bilimsel terminolojide dikkatli olmak gerekir; zira terimler çok iyi tanımlanmazlarsa, iletişimde ve araştırmalarda büyük sorunlar çıkacaktır. Buna az sonra döneceğiz.

İnsan sözcüğünün bilimsel olarak pek anlamlı olmamasının ikinci nedeni ise evrimdir. Evrimsel süreçte canlılar çok yumuşak bir şekilde değişirler. Bir tür, yeni bir türe son derece ufak basamakların birikimiyle geçer. Dolayısıyla canlıları sınıflandırmak çok güçtür. Bu nedenle taksonomistler (ya da "taksonomlar"), paleontologlar, arkeologlar ve antropologlar sürekli birbirleriyle kavga ederler. Türler arası geçiş öylesine yumuşak, evrim öylesine narin bir süreçtir ki; türleri net çizgilerle birbirinden ayırmakta zorlanırız. Ne zaman ki araya yeterince zaman koyarız, o zaman iki tür arasındaki fark daha belirgin hale gelir. Fakat bu defa da eklediğimiz zamandan ötürü kimi zaman aradaki geçişte bulunan türleri atlayabiliriz. Bu nedenle bilim insanları son derece titiz bir şekilde çalışarak türleri isimlendirmeye ve birbirinden ayırmaya çalışırlar. Böylelikle evrimsel süreçte hangi türün hangisinin atası olduğu, kimin kimden evrimleştiği, hangi türlerin daha yakın, hangi türlerin daha uzak akraba oldukları anlaşılabilir. 

Hücrenin normal fonksiyonlarını gerçekleştirebilmesi için gereken hareket, membran transportu ve makromoleküllerin sentezi gibi birçok olay enerji gerektirmektedir. Dolayısıyla, metabolik enerjinin üretimi ve kullanımı hücre biyolojisinin temelini oluşturur. Tüm hücreler, metabolik aktivitelerin gerçekleşmesi sırasında kullanılacak enerji kaynağı olarak Adenozin Trifosfat (ATP) kullanır.

Hücreler üç temel görev türü için kimyasal enerjiye ihtiyaç duyarlar: kimyasal iş, taşıma işi ve mekanik iş. Bu işleri kabaca açıklamak gerekirse kimyasal iş, monomerlerden polimerlerin sentezinde olduğu gibi kendiliğinden gerçekleşemeyecek endergonik tepkimelerin yürütülmesi, taşıma işi bileşiklerin zarlardan kendiliğinden geçiş yönünün ters yönünde pompalanması, mekanik iş ise sil hareketi, kas hücrelerinin kasılması ve hücre bölünmesi sırasında kromozomların hareketi gibi işlerdir.

Büyük patlamadan sonra, yaklaşık ilk 3-20 dakikalık süreç içerisinde Büyük Patlama nükleosentezi adını verilen olay gerçekleşir. Nükleon ve sentez kelimelerinden oluşan nükleosentez kelimesi; "var olan proton ve nötronlardan atom çekirdeklerinin üretimi" anlamına gelir. Bu dönemde, kimyanın temelinde yer alan atomları oluşturacak temel bileşenler olan elektronlar bulunsa da, henüz nötr atomlardan bahsedilemez. İlk nötr atomların oluşumu, Büyük Patlama'dan yaklaşık 380000 yıl sonra olmuştur.

Nükleosentez, oluşum şekline göre birkaç şekilde gerçekleşebilir. Bunlardan ikisi; Büyük Patlama nükleosentezi ve yıldız nükleosentezidir. Nükleosentez reaksiyonları, Büyük Patlama'dan yaklaşık olarak 100 saniye sonra başlamıştır ve yaklaşık 20 dakika sonra sıcaklığın ve parçacık yoğunluğunun düşmesiyle birlikte bitmiştir.

Gelişen teknoloji ve artan yaşam standartlarıyla birlikte günlük hayatımızın önemli bir parçası haline gelen taşıtların sayısı gün geçtikçe artmaktadır.^[1] Ancak bu artış sadece araç sayılarına değil, kaza oranlarına da yansımıştır. Türkiye’de karayolu ağında 2021 yılında 998 bin 390 maddi hasarlı, 187 bin 963 ölümlü yaralanmalı kaza yaşanmıştır. 2022 yılında ise toplam 1 milyon 232 bin 957 adet trafik kazası meydana gelmiştir. Bu kazaların 1 milyon 35 bin 696 adedi maddi hasarlı, 197 bin 261 adedi ise ölümlü yaralanmalı trafik kazasıdır.^[2] Dünyada her yıl yaklaşık olarak 1 milyon 190 bin kişi karayolu trafik kazalarında hayatını kaybetmektedir.^[3]

Karayolunda gerçekleşen kazaların çeşitli sebepleri olduğu bilinmektedir.^[4] Sürücüden kaynaklanan, araçtaki yolculardan kaynaklanan, yol şartları ve hava durumundan kaynaklanan kazalar yaşanmaktadır. Sürücülerin dikkatsizliği, trafik levhalarına uymaması, aşırı hız yapması, alkollü araç kullanması gibi durumlar sık sık yaşanmaktadır. Bazı durumlarda sürücünün elinde olmayan nedenlerle araç kontrolünü kaybettiği de görülmüştür. Bu sebeple bazı hastaların sağlık testlerinden sonra ehliyet alması mümkün olmamaktadır.^[5] Bütün önlemlere rağmen sürüş esnasında yaşadığı sağlık problemleri sebebiyle kazaya karışan birçok sürücü bulunmaktadır. Özellikle trafik kaynaklı stres ve hava kirliliğinin kalp krizini tetiklediği düşünülmektedir.^[6] 2019'da tahminen 17,9 milyon kişi kardiyovasküler hastalıklar nedeniyle ölmüştür; bu, tüm küresel ölümlerin %32'sini temsil etmektedir. Bu ölümlerin yüzde 85'i kalp krizi ve felç nedeniyle gerçekleşmiştir.^[7]

Morinda citrifolia, noni olarak da bilinen bir sebzenin bilimsel alanda kullanılan ismidir. Çok yıllıklı, meyve veren ve boyu 6 metreye kadar ulaşabilen bir bitkide yetişirler. Kahve ile aynı aile olan Rubiaceae ailesine ve Rubioideae alt ailesine mensuptur. Karakteristik özellikleri büyük mızraksı yapraklı ve düz gövdeli olması ile birlikte çok karpelikli ve etli bir meyvesinin olmasıdır. Meyvenin Uzunluğu 5-10 cm, genişliği de 3-6 cm arasıdır. Bir noni meyvesinde 260’a kadar çekirdek bulunabilir. Olgunlaşmasının ilerleyen evrelerinde ise etrafa hoş olmayan bir koku yayar.^[1]

Noni, yetiştirildiği yere göre farklı isimler almaktadır. Hindistan’da Hint dutu ya da “nuna”, Malezya’da mengkudu ve Avusturalya’da da peynir meyvesi olarak geçmektedir. En yaygın kullanılan isim “noni” ise yaklaşık 2000 yıl önce Hawaii’ye göç eden Polinezyalılardan bugüne kadar ulaşmıştır. Bu noni meyvesinin kökü, yaprağı ve meyvesi Güneydoğu Asya’da geleneksel tıpta sıkça eklem iltihapları, baş ağrısı, yanıklar, tüberküloz bağlı hastalıklar, diyabet ve hipertansiyon tedavisinde kullanılmıştır. 2015 yılında yapılan bir araştırmada noni meyvesinin suyunun antioksidan ve antiinflamatuar özelliklerinin keşfedilmesiyle bitkisel gıda ve gıda takviyesi pazarındaki önemi artmıştır. Yakaladığı bu ilgi sadece gıda sektörü ile kalmayıp sorasında malzeme bilimi, tıp, eczacılık, biyoteknoloji ve nanoteknoloji alanlarını da etkilemiştir.^[1]

İnsanlar var olduklarından beri çok zor zamanlar yaşadılar hastalıklar,savaşlar,açlık,doğal afetler ama bunların şu ana kadar hiçbiri insanların soyunu tüketmedi somut olarak en zeki ve iradeli varlık olan insan hep bunların üstesinden geldi peki aynısı ilerde de gerçekleşecek mi?Bildiğimiz gibi zaman akıyor ve insanlar hem endüstride hem de teknolojide çok gelişiyor peki bu insanlığın yok olma riskini ne kadar arttırıyor?

'Küresel ısınma ve doğanın insanlar aracılığıyla yok edilmesi gezegeni yüksek açıdan değiştirerek insanlığı yok edecektir' düşüncesi belki en çok konuşlan sebeplerden biri olabilir ve evet bu gerçekten oluşabilecek bir senaryodur insanların yarattığı aksaklıklar yeni enerji türlerinin araçlarda,sanayide,bilimde ve günlük hayatta kullanımını çok yavaşlatıyor bunun sonucunda belkide çok geç kalmış olacağız.

Kuyruklu yıldızlar, genellikle buz, toz ve kayalardan oluşan, asteroit benzeri gök cisimleridir. Kuyruklu yıldızlar, Neptün'ün yörüngesinin ötesinden gelirler ve birçok asteroit ve meteoroid gibi, yaklaşık 4.6 milyar yıl önce, Güneş Sistemi'miz ile birlikte var olmuşlardır.

Türkçe isimlerinin imâ ettiğinin aksine, birer "yıldız" değillerdir ve yıldızlarla doğrudan bir ilgileri yoktur (tıpkı meteorların da "yıldız kayması" olmaması gibi). İngilizcedeki "comet" kelimesiyse, Yunanca "saç" anlamına gelen "kome" kelimesinden gelir. Bu isimlendirme, görüntüsünden gelir. Gökyüzüne bakıldığında, tıpkı kuyruğu olan bir yıldız gibi görünürler. Hatta öyle ki, çok sönük olan bazılarının kuyruğunu çıplak gözle görmek mümkün olmadığından, sadece sönük bir yıldız gibi görüneceklerdir.