International Union for the Conservation of Nature'a (Uluslararası Doğanın Korunması Birliği) göre, primat türlerinin yarısı soy tükenme tehlikesiyle karşı karşıya. Yaşam alanlarının tahribatı, yasadışı yollarla satılmaları ve yemek amaçlı avlanma başlıca tehditler olarak görülmekte. Tehlikedeki primat türlerinden bazıları:

İnsanlarda ahlaki durumun mevcut olduğu ancak insan-dışılarda mevcut olmadığı fikrini meşru kılan, insanlıkla ilgili ayırt edici bir şey var mıdır? [Ç.N. “non-humans”, yazı boyunca insanın dışındaki hayvan türleri anlamında kullanılmaktadır; E.N. "non-persons", yazı boyunca bilişsel melekeleri yerinde olmayan insanlar veya kişilik/birey hakları bulunmayan canlılar için kullanılmaktadır.]

Bu soruya bulunacak bir yanıt filozoflar arasında olduğu kadar, felsefenin dışında kalıp da insan-dışı hayvanlara davranış şeklimizle ilgilenenler arasında da önemini giderek artırmıştır. Kimileri için bu soruya verilecek yanıt bizleri, insanların doğasını ve ahlaki zorunluluklarımızın makul kapsamını daha iyi kavramaya götürecektir. 

Uzun yıllardır tek egemen açıklama modeli olarak varlığını sürdüren Yer Merkezli Evren Modeli, kilisenin de resmi evren görüşü olarak benimsenince doğruluğu bir tür tartışmazlık statüsü kazanmıştır. Özellikle Batı bilim çevrelerinde büyük bir güven ve bağlanmayla her türlü astronomi probleminin çözümünde başvurulan bu model, 1543 yılında başarısızlığa uğradı ve Dünya Merkezli Evren Modeli olarak adlandırılan model yıkılmış oldu. Düşünce tarihinde karşılaşılan önemli anlardan birisi olarak kabul edilen bu değişim (bkz. Bilim devrimi 1543), Batı’da yeni düşünce dünyasının temellerini de içerecek şekilde devrim olarak adlandırıldı.

Devrimin mimarı Nicolaus Copernicus’tur. Copernicus aslında bir astronom değildi. O, amacı din adamı olarak görev yapmak olan ve bu doğrultuda yedi özgür sanatın (Orta Çağ felsefesinde skolastik okullarda öğretilen bölümler) öğretilmesine dayanan geleneksel eğitim almış bir entelektüeldi.

Bireyin kendi yaşamını dışarıdan bir gözlemci gibi deneyimlemesi, bedensel eylemlerini sanki otomatik bir pilot tarafından yönetiliyormuşçasına izlemesi durumu, psikolojide "depersonalizasyon" olarak kavramsallaştırılmaktadır. Bu fenomen, gerçeklik algısıyla bireyin kendiliği arasına belirgin bir mesafe girmesi ve duygusal tepkilerin zayıflaması ile karakterizedir. Depersonalizasyon; kişinin kendi benliğine, duygularına veya bedenine karşı bir yabancılaşma hali olarak tanımlanır. Bu durumda birey, kendi hayatının aktif bir katılımcısı olmaktan ziyade pasif bir izleyici konumuna düşer.

Depersonalizasyonun ortaya çıkış nedenleri incelendiğinde, bu durumun sıklıkla zihinsel bir savunma mekanizması olarak işlev gördüğü gözlemlenmektedir. Zihin, başa çıkılması güç yoğun stres, ani panik atakları veya travmatik bir deneyimle karşılaştığında, kendini aşırı duygusal yükten korumak amacıyla bir tür ayrışma (İng: "dissociation") yaşar.

İnsan nüfusunun artmasına bağlı olarak yeni bulaşıcı hastalıklar da gün yüzüne çıkmaya devam ediyor. Çok sayıda insanın birbirleriyle ve hayvanlarla iç içe yaşaması sağlık ve besin önlemlerindeki zayıflıklar ile birleştiğinde hastalıkların yayılabilmesi için gerekli koşulları sağlamaktadır. Buna ek olarak keşfedilen yeni ticaret yolları alışılmamış enfeksiyonların yayılmasını kolaylaştırarak küresel salgınların oluşumunda etkin rol oynamıştır.

Peki bu salgınlar nasıl bitiyor? Bunu öğrenmek için, geçmişteki küresel salgınlardan 5 tanesinin nasıl sonlandığına bakabiliriz.