Hücrelerimiz, vücudumuzu meydana getiren mikroskobik organizmalardır. Bilim insanları ortalama bir insan vücudunda yaklaşık 37.2 trilyon kadar hücre bulunduğunu düşünmektedir. Bu yapıların ''organizma'' diye tanımlanmasının nedeni ise temel canlılık özelliklerini göstermesi ve bir araya gelip özelleşerek dokuları ve organları oluşturmasıdır.

Hücrelerimizin fizyolojisi, yani canlılık özellikleri ve davranışları ile ilgilenen bilim dalına ''sitoloji'' adı verilmektedir. Sitoloji alanında uzmanlaşmış bilim insanlarına ise ''sitolog'' ya da ''hücre biyoloğu'' denmektedir. Sitoloji alanındaki çalışmalar moleküler düzeyde ya da mikroskobik düzeyde olabilmektedir. Yani sitologlar hem hücre içindeki proteinlerin nasıl sentezlendiğini hem de hücresel boyutta davranışların nasıl gerçekleştiğini inceleyebilmektedir.

Martin-Bell Sendromu olarak da bilinen Frajil X Sendromu, öğrenme güçlükleri ve bilişsel bozulma dahil olmak üzere bir dizi gelişimsel soruna neden olan genetik bir durumdur. Genellikle bu rahatsızlıktan erkekler, kadınlardan daha şiddetli etkilenir.

Frajil X Sendromuna sahip bireylerin yaklaşık üçte biri, iletişimi ve sosyal etkileşimi etkileyen otizm spektrum bozukluğu özelliklerine sahiptir. Erkeklerin çoğunda hafif ila orta düzeyde zihinsel engel bulunurken etkilenen kadınların yaklaşık üçte biri zihinsel engellidir. Sendromdan etkilenen çocuklar genellikle 2 yaşına kadar konuşma ve dil gelişimini geciktirir. Ayrıca, yerinde duramama veya dürtüsel eylemler gibi hiperaktif davranışlara sahip olabilir.

Beynimiz her saniye yeni bilgilerin akınına uğrar. Bazı günler aklımız o kadar dolar ki, beynimizin o an artık hiçbir şey alamadığı hissine kapılırız. Fakat beynimizin tamamen dolması gerçekten de mümkün müdür? 

“Kelebek Etkisi” filminde, hayatının akışını değiştirmek için sürekli zamanda geriye doğru yolculuk yapan baş karakterin beyni, yaşadığı farklı hayatlara ait anılarla o kadar fazla dolar ki, beyninin depolama yetisi sonunda tükenir. Fakat gerçek hayatta durum bundan kısmen daha farklı!

"7. Kıta" olarak da bilinen Antarktika, yeryüzündeki en zorlu şartlardan bazılarını bir arada bulunduran, sıra dışı bir yerdir. Böylesine sıra dışı bir kıta, yeryüzündeki en sıra dışı hayvanlardan birisi olan tardigradlar üzerinde araştırma yapmak için eşsiz ama bir o kadar da zorlu imkanlar sunmaktadır.

Bu yazımızda, üç konu başlığını bir arada inceleyeceğiz. Bunlardan birincisi, Dünya'nın en zorlu ortamları arasında kuşkusuz başı çeken Antarktika'da Dünya’nın en dayanıklı hayvanı olarak lanse edilen, popüler bilimin yeni maskotu tardigradları aramak ile ilgili olacak. İkinci konumuz, "Tardigradlar, Antarktika faunasının bir parçası mı, yoksa kozmopolit yayılım gösteren tardigradların sıkışıp kaldıkları uğrak bir nokta mı?" sorularını cevaplamayı hedefleyecek. Son olarak üçüncüsü ise, "Eğer ki tardigradların bazı türleri için Antarktika uğrak noktası görevi görüyor ise buraya nasıl geldiler?" sorusuna odaklanacak.

1806 yılında Hobart Town olarak bilinen küçük bir yerleşim yeri, o dönemde Ayı opossumu (İng: "Bear Opossum") olarak adlandırılan tuhaf bir yaratığın uğultularıyla yankılanıyordu. Akşam karanlığı çöktüğünde, George Harris yine aynı rahatsız edici sesleri duymaya başladı. Her gece aynı sorun tekrarlanıyordu; karanlık çöktüğünde bu gürültü dayanılmaz hale gelebiliyordu.

George Harris, Hobart'ın yeni kurulmuş olan bu sürgün kasabasında asistan haritacı olarak görev yapıyordu.^[1] Bunun yanı sıra doğa bilimlerine büyük ilgi duyan bir doğa bilimciydi ve yerel halkın "şeytan" olarak adlandırdığı bu küçük, siyah hayvanları incelemeye karar vermişti. Tazmanya şeytanlarını yakalamak zor olmamıştı. Her biri küçük bir köpek büyüklüğündeydi. Ayak izleri sıklıkla Hobart'ın kumlu plajlarında görülüyordu. Harris, çiğ et parçalarıyla tuzaklar kurarak iki Tazmanya şeytanını yakalamış ve onları evine getirip boş bir tahta fıçıda tutmaya başlamıştı.