Eroin (veya "diasetilmorfin" veya "diamorfin"), öforik etkilerinden ötürü uyuşturucu olarak kullanılan kimyasallardan biridir. Eroinin etkileri çok hızlı bir şekilde başlar ve saatlerce sürebilir.^[1] Tipik olarak damara enjekte edilen ama solunarak, burna çekerek veya sigara gibi içerek de vücuda alınabilen eroin, bağımlılığından kurtulması en zor uyuşturuculardandır. Ne yazık ki eroin bağımlılığı, özellikle 21. yüzyılda dikkate değer bir şekilde artışa geçmiştir.^[2]

Eroinin özü, "haşhaş" veya "afyon çiçeği" olarak da bilinen Papaver somniferum türü bitkiden elde edilen "opium" maddesidir.^[3] Bu sebeple bu tür kimyasallara "opioid maddeler" denir. Bazı opioidler, yasal reçete ile, tedavi amaçlı kullanılır. OxyContin, Vicodin, Percocet bunlara örnektir. Bazı ülkelerde reçeteli opioidler kronik ağrı, kas ağrısı ve ameliyattan kaynaklanan ağrı ve acı hislerini dindirmek için kullanılır. Ayrıca çocuk doğumunda, kalp krizi sırasında veya opioid takviye terapisinde de eroinden faydalanılabilir.^[4][5] Bu tür tıbbi kullanımlarda genellikle intravenöz olarka verilir; fakat intramasküler veya subkütanöz enjeksiyon yoluyla ve hatta tablet olarak ağız yoluyla vermek de mümkündür.

(...)

Oyun Teorisi'nde, oyunları sınıflandırmanın farklı yolları bulunmaktadır. Bu sınıflandırmalar, oyunun rekabetçilik durumu, çıktıların dağıtımı, sürekliliği gibi kriterlere göre yapılır. Bu yazıda bu kriterlerden kazançların dağıtımı üzerinden yapılan sınıflandırmanın özel bir türü olan Sabit Toplamlı Oyun üzerinde durulacaktır. Ama önce, oyunların sınıflandırmasına biraz daha yakından bakalım.

Teoride birden fazla oyun türü olduğundan oyunları sınıflamak bize o oyunun hangi yönüne konsantre olacağımız konusunda bir yön çizer. Bu aynı zamanda oyunda oynanacak stratejileri seçmek konusunda da yol göstericidir. En temelde, oyunları şu şekilde sınıflamak mümkündür:

(...)

Makroevrim nedir? Neden önemlidir? Makroevrimsel düşünce, primat evriminin modellerini yorumlamaya nasıl yardım eder?

Yaşam ağacında, hepsinin ortak bir ataya bağlandığı birçok dal vardır ve ağaç üzerindeki yaşam çeşitliliği evrimsel süreçlerden kaynaklanmaktadır. Yeryüzündeki yaşamı hiyerarşilere ayırarak düzenlediğimiz gibi, evrimsel süreçler ve modelleri için de aynısını yapmak istiyoruz. Bu nedenle, birçok bilim insanı, aralarındaki ayrım biraz yapay olsa da, evrimin mikroevrim ve makroevrim olarak iki ayrı hiyerarşik sürece ayrılabileceğini önermektedir. Mikroevrim, türlerin gen havuzlarındaki alellerin frekanslarını değiştiren mekanizmaları tanımlar (Rexnick & Ricklefs 2009). Bu mekanizmalar mutasyon, göç, genetik sürüklenme ve doğal seçilimi kapsar. Teori, bu süreçlerin etkilerinin zaman içinde biriktiğini ve bazen de popülasyonların ayrışmasına ve yeni türlerin doğmasına neden olabildiğini ileri sürmektedir. Buna karşılık, makroevrim geniş zaman dilimleri boyunca yaşam ağacı üzerindeki modelleri büyük bir ölçekte tanımlar. Denge, kademeli değişim, hızlı değişim, adaptif radyasyonlar, nesil tükenmeleri, iki veya daha fazla türün birlikte evrimi ve türler arasındaki genetik özelliklerde yakınsak evrim (convergent evolution) sadece birkaçı olmak üzere, yaşam ağacında büyük ölçekte birçok farklı model gözlemlenebilir (Görsel 1). Makroevrimsel çalışmalar, sonuçlarını çoğunlukla fosil buluntularından elde eder. Fosiller yeni yaşam formlarının ortaya çıkışını, coğrafi dağılımlarının zaman içinde nasıl değiştiğini ve sonunda nesillerinin ne zaman tükendiğini belgelemektedir. Buna karşılık, mikroevrimsel değişimler genelde fosil buluntularından gözlenemez, çünkü türlerin kendi içindeki evrimsel değişimleri yöneten süreçlerin çok daha kısa zaman ölçeklerinde gerçekleştiği düşünülmektedir. Bu nedenle, makroevrim, tür seviyesinin üzerindeki evrimsel modelleri açıklamaya odaklanmıştır (Rexnick & Ricklefs 2009) ve bu konuda çalışan araştırmacılar, bu modelleri açıklayan temel ilkeleri araştırmaktadırlar.

(...)

Kimi zaman haberlerde bir firmanın 500 mvp (milyon varil petrol) keşfettiğini duyarsınız. Bu, sanki keşfedilen petrolü son damlasına kadar çıkarabileceğimiz izlenimi uyandırır. Ancak az sonra göstereceğimiz gibi, gerçek bundan çok farklıdır.

Diyelim ki 1 milyar varil petrolle başlayacağız. Bunun sadece 600-700 milyon varili (%60-70 arası), petrolü barındıran kayadan ayrılabilir vaziyettedir. Bu hidrokarbonları üreten kayaya "kaynak kaya" adı verilir. Yani keşfedilen petrolün %30-40 arası, kayanın içerisindeki deliklere hapsolmuş vaziyette kalır. İşte tam olarak bu sebeple, bir bölgedeki petrol büyük oranda çıkarılacak olsa bile, arta kalan kaya bir "petrol kaynağı" olarak hedefte tutulur. Son birkaç yıldır kayaları parçalayarak petrol ve gaz çıkarma işinin bu kadar meşhur ve revaçta olma nedeni de budur. Petrol kaynakları kurudukça, "taşı sıkıp petrolünü çıkarmak" önemli bir iş haline gelmiştir.

(...)

Ksantomlar, bir organ sistemi içinde lokalize lipit birikintileridir. Her ne kadar başlangıçta genellikle iyi huylu olsalar da, uzun vadede çoğu zaman genellikle sistemik hastalıkların önemli bir belirtisidirler. Altta yatan sistemik durumla ilişkili yüksek morbidite ve mortaliteden kaçınmak için derhal teşhis ve tedavi edilmelidir. Bu lezyonlar ilk olarak 1900'lerin başında, lipid metabolizması ile ilişkilerinin ortaya konması sonucunda tanımlanmıştır.^[1]

Lipidler (yani yağlar), insanların temel besinlerinin arasında yer alan, tüm canlıların yapısında bulunan organik bileşiklerdir. Lipidler diyetle fazla alındığında, yağ dokusu içerisinde depolanırlar. Fazla alınan karbonhidrat ve proteinler de vücutta yağa dönüştürülerek depolanmaktadırlar. Deri altında ve organların çevresinde depolanan yağlar, canlıyı soğuktan ve darbelerden korur.

(...)

Big Data ("Büyük Veri"), geleneksel veri işleme uygulamalarının üstesinden gelemeyeceği kadar büyük veya karmaşık veri setlerini analiz etme ve bu veri setlerinden sistematik olarak bilgi elde etmeyi sağlayacak yöntemler arayan bilişim bilimleri sahasıdır. Bir diğer deyişle Big Data, çoğunluğu yapılandırılmamış olan ve sonu gelmez bir şekilde birikmeye devam eden, geleneksel ilişki bazlı veri tabanı teknikleri yardımıyla çözülemeyecek kadar yapısallıktan uzak, çok çok büyük, çok ham ve üstel bir şekilde büyümekte olan veri setleridir.

Görülebileceği gibi, her ne kadar son derece popüler bir terim olsa da, anlamı hala çok fazla belirsizlikle örtülüdür; dolayısıyla, teknolojik gelişmelere bağlı olarak sürekli değişen bir hedef konumunda olduğu söylenebilir. Big Data tanımlamaları yapılırken bazı araştırmacılar tarafından değişkenlik ve hızı üzerinden bir değerlendirme yapılırken, bazı uygulamacılar düzensiz ve karmaşık bir yapı olmasına vurgu yapmaktadır. Bu bakımdan teknolojik veri depolama, toplama ve işleme yeteneğinden toplumu etkisi altına alan kültürel değişimlere kadar çok geniş bir kavram yelpazesini tanımlamak için kullanıldığını söyleyebiliriz.

(...)

Eğer iki bireyin beyinlerini birbirine bağlayacak olsaydık, bu durum, bireylerin bilinçli deneyimlerini nasıl etkilerdi? Daha spesifik olaraksa, iki kişinin insanın bilinçli deneyimlerinden herhangi birini paylaşması mümkün mü? Peki ya iki insanın farklı özneler olarak kalırken, aynı anda bazı deneyimlerden ortak olarak yararlanmaları mümkün mü? Beyinleri talamustan bağlı olan Hogan ikizleri vakası (kraniyopagus yapışık ikizler), tüm bunların olabileceğini gösteriyor gibi görünüyor. Pratik ampirik yöntemler bize, ikizlerin bilinçli deneyimleri paylaşıp paylaşmadıklarını doğrudan söyleyemese de, beyinde içerik işlemenin yerelliği hakkındaki düşünceleri gözeterek, büyük olasılıkla bunun olması gerektiğini savunuyorum.

Kimi zaman iki beyni birbirine bağladığımızda, bu beyinlerle ilişkili bireysel zihinleri de birleştirebileceğimiz varsayılır. Derek Parfit, felsefe camiasında ünlü olan bir şekilde, iki bireyin bedenlerinden beyin yarılarının çıkarıldığı ve daha sonra yeni bir bedende birleştirildiği bir düşünce deneyini anlatır:^[1] Parfit, iki beyin yarısı arasında bir rekabet olup olmayacağını, örneğin birleşme öncesi bireyin fikirlerinin diğerine baskın gelip gelmeyeceğini ya da bir tür uzlaşmaya varıp varmayacaklarını merak eder. Yine de Parfit'in düşünce deneyinde, tekil bir zihnin ortaya çıkacağı temel fikri varsayılmaktadır. Benzer varsayımlar, kişisel kimlik literatüründe de bolca bulunmaktadır.^{[2][3][4][5][6][7]}

(...)

Bilgi Yayınevi tarafından yayınlanan Historia 1923 dergisi, sevgili Ergi Deniz Özsoy hocamızın editörlüğünde, İnsanın Evrimi konulu bir dergi-kitap sayısı yayımladı:

Sayı içinde Ergi hocamızın "Ortak Kökenden, Süreçlerin Ortaklığına Biyolojik Evrimleşme" başlıklı yazısı yanı sıra; Ferhat Özçep, Hüseyin Özel, Mehmet Elgin, Ömer Faik Anlı, Hamdi Bravo, Ergun Türkcan, Semih Koray, Aleksey Tolstoy, Harun Çakan, Hasan Aydın, Remzi Demir, İnan Kalaycıoğulları, Çiğdem Özbay, Kudret Emiroğlu, Orhan Aybers, Batuhan Akgündüz, Victor Hugo, Ali Sedad, Abdullah Cevdet, Edhem Necdet, Herbert George Wells, İbrahim Temo, Sina Akşin, Ahmet Ünal ve Jiri Subrt gibi yerli ve yabancı akademisyen ve yazarların yazıları bulunuyor.

(...)

Egoizm tanımlayıcı veya normatif bir görüş olabilir. En bilinen tanımlayıcı görüş olan "psikolojik egoizm" her bireyin yalnızca bir nihai amacı olduğunu ve bunun kendi refahı olduğunu iddia eder. Egoizmin normatif formları, bireyin ne yaptığını tanımlamak yerine ne yapması gerektiği ile ilgili iddialarda bulunur. Etik egoizm bir eylemin ahlaki açıdan doğru olması için, rasyonel egoizm ise bir eylemin mantıklı olması için bireyin çıkarını en üst düzeye çıkarmasının gerekli ve yeterli olduğunu iddia eder.

Egoizmin bütün formları “çıkar” kelimesinin açıklanmasını gerektirir. Burada iki ana teori vardır: Tercih veya istek anlatımları, çıkarı bireyin kendi arzularının tatmini olarak tanımlar. Genelde ve en makul biçimiyle bu arzular bireyin kendisini ilgilendiren isteklerle sınırlıdır. Bir isteği bireyin kendisiyle ilgili yapan şey tartışmalıdır ama bazı net ve karşıt durumlar vardır. Bireyin kendi memnuniyeti için olan isteği bireyin kendisiyle ilgiliyken başkalarının refahı için olan isteği kendisiyle ilgili değildir. Objektif anlatımlar çıkarı arzu edilip edilmediğinden bağımsız olarak değerlendirilen durumla (örneğin erdem veya hakikatle) açıklar. Çıkarı bireyin memnuniyetiyle açıklayan hazcılık (hedonizm), bireyin isteklerinin haz olarak sayılıp sayılmayacağına bağlı olarak, ya bir tercih ya da objektif bir anlatımdır.

(...)

New York’ta, Medya Geliştirme Yatırım Fonu (Media Development Investment Fond – MDIF) adında kar amacı gütmeyen bir kuruluştan küçük bir takım, küp uydulardan oluşan ve dünya üzerindeki herkese bedava internet verisi sağlayacak bir ağ olarak “Outernet”i ["Internet"in zıttına gönderme olarak seçilmiş bir isim] kuracaklarını açıkladı. MDIF internet sitesine göre amaç; yaşadığı yer neresi olursa olsun herkese filtre veya sansüre takılmadan bedava internet sunmak...

İnternetin yayılması ve öneminin artmasıyla beraber, insan hakları örgütleri ya da ifade özgürlüğünü destekleyen örgütler (MDIF gibi), internetin sağladığı bilgilere ulaşmanın temel insan haklarından biri olduğunu ve dolayısıyla internete erişimin engellenmesinin, insan hakları ihlâli olduğunu ileri sürmeye başladılar. MDIF, sansürü ve erişim engellerini, üretilip fırlatılacak yüzlerce küp uydudan oluşan ve yüzlerce yer istasyonundan gönderilen internet verilerine bilgisayar veya cep telefonu olan herkesin erişimine izin verecek bir ağ ile aşmayı planlıyor.

(...)