Zamanda Neden Yolculuk Yapamıyoruz? Bilgi, Entropi ve Kozmik Güvenlik İlkesi

“Bu, kanıtlanmış bir bilimsel teori değil, spekülatif (varsayımsal) bir kozmolojik felsefedir.”

Karışık…

Son günlerde durmaksızın yazdığım konular bu gece rüyalarıma sızdı. Belki de uzun zamandır korkmadığım, beni ürkütmeyen nadir rüyalardandı.

Sanki yazmakla çözemediğim bazı şeylerin cevabını bulmuşum gibi hissettim uyanınca. O bilinçle uyandım ve “sabaha unutursam” diye kendi WhatsApp’ıma birkaç cümle yazmışım. Finale doğru o notları derleyip size aktarmaya çalışacağım.

Zamanda Neden Geriye Yolculuk Yapamıyoruz?

Bilmiyorum.

Şayet, Kosmotelyum 3.0’daki varsayımım doğru çıkarsa “4 boyutlu evren + uzay boyutu”nda kim bilir, belki de mümkün olacak… Çünkü o boyut belki de kalbimizin esiri olduğu arzularımız ile değil de beynimizin bilgeliği üzerine yol aldığımız, yolcusu olduğumuz bir evrene açılıyordur.

Ancak yine de zannetmiyorum… Teorim gerçek olsa bile boyutlar arası bir yolculuğun gerçek olması mümkün değil.

Neden?

Çünkü her boyut entropi dengesi nedeniyle kendini ölümüne doğru sürükleyerek Kıyamet’le son bulup, Big Bang döngüsü ile küllerinden yine yeniden doğacağına göre; boyutlar arası seyahat imkânsız.

Neden; “olmuşla ölmüşün çaresi yok” da ondan.

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

Ne diyordu Kosmotelyum; zamanın döngüsünden bağımsız “3 boyutlu evren” yok olup, “4 boyutlu evren olarak” geçmişin bilgeliği ile birlikte yeniden evrilecek… Bu durumda; artık yanmış, kül olmuş, ölmüş bir evrene seyahat, nasıl mümkün olsun ki? Lakin; o küllerden yayılan yıldız tozları olarak, yeni canlı nesiller elbette yeşerecek.

O zaman şu soru akıllara gelmeli;

“Var Olduğumuz Boyutta Zamanda Yolculuk, Geçmişe ya da Geleceğe?”

Kosmotelyum felsefesinin mantığına göre bu da hiçbir zaman mümkün olamaz.

Zaten geleceğe yolculuk “gelecek, sonsuz mikro olasılık dallanmalarından ibaret olduğu için mümkün gibi görünse de şimdiki zamandaki gözlemcilerin hangi konumdan hangi açıdan hangi nesneleri seçip gerçekliğe dönüştüreceğini” kestiremeyeceğimiz için; olsa olsa ancak bir illüzyon ya da yanılsama olur.

Çünkü “sonsuz mikro olasılıklar dallanması” sadece akışkan olarak hissettiğimiz şimdi zamandaki gözlemcilerin gerçeklik algısıyla şekillenen sonsuz olasılıklardan ibaret mikro dallanmalar…

Geleceğe bir gün birimiz ulaşsa bile, “seyahate başladığımız an” geçmişte kalacak… Dolayısıyla; geçmişte kalacak olan asıl şimdiki zamanda; “hangi gözlemcinin, hangi gözlemin, hangi seçiminin an ve an gerçekliğe dönüştüğü, her seçimle yeniden ve sürekli dallanan sonsuz mikro olasılıklar evreni dolayısıyla kesin olarak belli olmayacağından” başka bir deyişle; şimdiki zamanın akışında gerçekleşen seçimler, sürekli olarak gelecekteki olasılıkları da yeniden dallandıracağından, geleceğe fiziken seyahat de imkansız gibi görünüyor.

Bu dalga çökmesi ve dallanmalar anlık seçimle sürekli değişen sonsuz olasılıklı bir döngü çünkü…

Değil insan beynimizle biz, bir gün ölümsüzlüğü icat etsek de robot bedenlerle sürekli bilincimizi başka robotlara aktararak yenilesek de “zamanın kendisi dahi geleceği bilmediğinden, gözlemciler aracılığı ile deneyimleyerek sadece olasılıkları öğrendiğinden” biz, hangi gerçekliğin geleceğine gideceğimizi nereden bilelim? Bizim gerçeklik zannettiğimiz ya da zannedeceğimiz, olsa olsa gelecekte sadece bir yanılsama ya da illüzyon olabilir…

Demem o ki, zamanın veri toplayarak bilgeleşme döngüsü, fiziken geleceğe yolculuk için müsait değildir.

Gerçi ölümsüzlük de mümkün değil; her beden, her varlık, her madde ölür ancak baki olan sadece bilgidir… Geçmişin bilgeliği sözü, bence bu gerçeklikten gelir.

Nasıl ki bilincimizin bedeni, varlığı vücudumuzsa, zamanın da bedeni, varlığı evren… Bu şekilde hayal edin.

Bulunduğumuz Boyutta Geçmişe Neden Yolculuk Yapamıyoruz?

Agora Bilim Pazarı

Beş Dakika Daha

“Tuhaf şey şu zaman. Sürekli babamın dilinde. Ama ben babamdan daha iyi anlıyorum zamanı.”

Ödüllü yazar ve çizer Marta Altés’ten, baba çocuk ilişkisi ve çocukların zamanı nasıl algıladığı üzerine neşeli ve haşarı bir hikâye.

“Muzip ve sevgi dolu.” Guardian

“Zamanın minikler ve büyükler için farklı aktığını gösteren bu özgün ve şirin hikâyede herkes kendinden bir şeyler bulacak.” BookTrust

“Zaman gibi anlaşılması güç olabilecek bir kavramı, aile yaşamından gündelik haller üstünden tanıtıyor.” Evening Standard

Kitapları pek çok dile çevrilen yazar ve çizer Marta Altés, CILIP Kate Greenaway Madalyası ve Waterstones Ödülü’ne aday gösterildi; Nottingham Çocuk Kitapları ve Read It Again Ödüllerine layık görüldü.

Devamını Göster

₺205.00

Satın Al Tüm Ürünler

Hani, gelecek henüz şekillenmediği için, gelecekte bir yere gitsek de o ancak illüzyon ya da yanılsama olur demiştik ya…

İşte geçmiş de şu demekti; sürekli güncellenen sabit gerçekliğin bulunduğu zamanın birinci katı…

“Zaman: sürekli güncellenen sabit gerçekliğin bulunduğu zamanın birinci katı ve akışkan bilişsel zamanın ikinci katının birbirini beslediği 2 veya çok katlı, tek boyutlu ancak, her entropi artışı ile Kıyamet’le sonlanıp, Big Bang ile yeniden doğarak başka bir boyuta evrilen “her kozmik döngü içinde sabit ama döngüler arasında güncellenen” ve fakat evrenin kendisinden bağımsız ama evren ile evrimleşerek kendisini güncelleyen, ayrı ve sarmal bir boyuttur.

Burada “madde veya beden” ya da “evrenden bağımsız” demekle kastım; tam olarak eşleşmese de bir dişi bir kelebeğin yumurtasının larvaya, larvanın tırtıla, tırtılın koza örüp sonra da kelebek formunda yeniden hayat bulması ile devam eden bir yaşam formu metaforu…”

Bu tanım, bizi de evrenle birlikte deneyimlenerek zamanı evrimleştirdiğimiz hipotezine götürüyor. Hatta evren zamanın bedeni ise, bizler de evrende veri toplayan arayüzlerden birisi isek, evet; hepimiz zaman için çalışan işçileriz, diye özetlemiştim.

Pardon, konumuz geçmiş zamana neden yolculuk yapamadığımızdı…

Sabit zaman yani geçmiş; çok küçük milisaniyelik bir farkla, akışkan olan zamanın “geçmişin bilgeliğini” güncellediği bir “server” gibidir. Akışkan olarak hissettiğimiz her an, her bir seçim geçmişin anlık bir güncellenmesidir.

Einstein da aslında “geçmiş, bugün ve gelecek bir arada” derken Blok Evren Teorisi’nde, buna benzer bir ifadeyi dile getiriyordu.

Tıpkı; Michel Serres ve Gilles Deleuze’nin “zaman katlanarak üst üste devam eder” ifadelerinde de zamanında anlatılmak istendiği gibi…

Einstein’in yaklaşık yüz yıl önce kaleme aldığı mektuplarını hayal edin… 1955 yılında kaleme alınmış mektuplar, Kosmotelyum 2.0’a ilham verdi… 1955 yılından bugüne o mektuplar sabit zamanda duruyordu… Pek çok bilge, alim, bilim adamı ya da benim gibi meraklıları okudu o mektupları… Kimisi anlamını çözmeyi denedi, kimisi boş iş deyip geçti…

Aradan geçen 70 yıl sonra ben o mektupları ilk defa gördüm. Anında onun arkadaşına yazdığı cümleleri metaforlaştırarak Kosmotelyum 2.0’ı felsefi bir dille ete, kemiğe bürüme cesareti gösterdim. Onun cümlelerini dönüştürdüm yani…

Bir nevi onda yarım kalan ukdeler benim satırlarımda yol buldu… Benim cümlelerimle, onun o günkü tanımı, verisi, gerçekliği artık nasıl tanımlarsanız; “evrim” geçirdi… Bu durumda işte o mektupların vizyonu benim şimdiki zamanıma sıçrayarak bir nevi “zaman yolculuğu yaptı” diyebiliriz… Çünkü pek çok kişi o cümlelere anlam kattı ama ben de “kendi tanımladığım gerçeklik üzerinden” başka bir anlam daha kattım. 70 yıl öncesinden aldım, bugünkü gerçekliğime ışık / ilham yaptım.

Peki ya ben, Einstein’in yanına gitseydim? Anlatsaydım ona da bu varsayımlarımı, ne derdi acaba?

Bir dakika!

Bu mümkün değil ki; “olmuşla ölmüşün çaresi yok!

Kim öğretti bunu bize; “zaman.”

Nasıl yani: e, bir sorun tüm çevrenize; atasözlerini kim yazmış diye?

“Geçmişin bilgeliği…”

Demem o ki; Einstein öldü… Toprak oldu gitti… Ben 1954 yılına gidemem. 1954 yılında bedensel olarak yoktum zaten.

Diyelim ki bir zaman makinası icat edildi ve gittim; gidemeyiz ki arkadaşlar, geçmiş sadece veri… Fiziken bir gerçeklik değil ki, kalmadı o fiziki gerçeklikler… Yok oldu zamanla her varlık, kalmadı hiçbir şey geri… Adı artık; geçmiş olarak güncellendi…

Geçmişe dair tek gerçeklikse; benim geçmişin bilgeliği olarak tanımladığım “veri.” Siz isterseniz adına geçmiş deyin ister tarih ister kült ister mit ama artık hepsi geçmişte sadece bir veri. Tıpkı, sonsuz dalgalanma fonksiyonu gibi…

Evren neydi: zamanın bedeni…

Zaman neydi; tüm varlıklardan ve atalarımızdan elde ettiği verileri güncelleyerek sürekli evrimleşen, evrimleştikçe genişleyen, sonsuz dalga fonksiyonlarından oluşan + 1 boyut. Gözle göremediğimiz, fiziken dokunamadığımız hatta uzay zamana çıktığımızda kendi kütle çekimimiz etkisini kaybettiğinden akış hızını algılayamadığımız bir sarmal boyut.

Bu durumda geçmişteki her şey geçmişte gerçekliğe yani veriye dönüştüğünden ve dönüşüm süreci “o an” artık bittiğinden, akışkan zamanda ise sürekli bu geri güncellemeleri yineliyor olduğumuzdan, fiziken birkaç saniye önceki seçimlerimize bile geri dönemeyiz…

Demem o ki, zamanın veri toplayarak bilgeleşme döngüsü, sürekli olarak geçmişini de güncellediği için, fiziken geçmişe yolculuk için izin vermez.

Ama bakın mektuplara; yazılı olduğu için bugün yaşıyor… Kayıtlı bir bilgi olarak… Ben 70 yıl sonra o mektupları tesadüfen seçtim ve okudum. Etkilendim ve bugüne taşıdım. Onun o yıllardaki sezgisel bilgisi benim metafiziksel öngörüm ile birleşti, evrildi başka bir hipotez olarak bu zamanda güncellenerek yeniden verileşti…

Kabul.

Filmlerde bizlere öğretilen zaman yolculuğu senaryoları bu değil ancak; o filmler zamanı hep bir düz çizgi olarak algıladı.

Diyeceksiniz ki O Zaman Saatler Neden / Nasıl Var?

Çünkü Dünya’nın kütle çekimine biz anlam kattığımız için… Yaşam döngümüz lehine gece ve gündüzü, mevsimleri, iklimleri daha verimli uyarlayıp, kullanabilmek için.

Mars’ın da misal, kendi kütle çekimine göre kendi zaman algısı var… Sirius’un kendi zaman algısı ve sair… Evrenin büyüklüğü düşünüldüğünde sonsuz olasılıkla uzar gider bu liste…

Demem o ki; bu sözde zaman algımız da tamamen bizim tanımladığımız yerel bir gerçeklik…

Uzayda zaman algısı yok! Her şey ışık hızında… Saat yok, dakika yok, gece yok, gündüz yok, aylar yok…

Zamanı tanımlamak bizim seçimimizdi yani. “O zamanki” ihtiyacımız olan gerçekliğimiz…

Tüm bu satırların ardından, Einstein’in “geçmiş, şimdi ve gelecek bir arada” derken, demek istediğini algıladığınızı umuyorum.

Zaman akmaz, hepsi bir aradadır ve fakat akışkan olan şey varlığa ya da bedenimize biçilmiş ömür boyunca hareket ettirdiğimiz “bilincimizin odak noktası, algı” belli ki…

Işık hızını hatırlayın: sadece an yok muydu? Öncesi ya da sonrası yok… Biz, zamanı kendimizce ölçtüğümüz ve tanımladığımız için, bilincimiz kendi yerel ölçeğinde, kendine, bir geçmiş, bugün, yarın diye takvim sistemi kurmuş, hepsi bu…

“Zamanda Geri Gitmek Kaderin Elinde: Belki de Tek Veriye Doğru Veri Tanımlanmasını Engellemek için Mümkün Değildir”

…

Diye; uyku arasında bir not almışım…

Rüya arasında kendime yazdığım bu notum bana, “fiziksel olarak zamana geri gidebilseydik şayet, hele ki kötü niyetli, canavar ruhlu bir insan olsaydı bu; sabit zamanda yapabileceği minicik zerre bir değişimle, kelebek etkisi misali entropiyi tetikleyeceğinden, zamanın bu boyutunun erkenden kıyametle sonlanmasına sebep olabilirdi” dedirtiyor. O yüzden belki de fiziksel zamana geri dönemeyişimiz…

Dahası; zaman arayüzü olarak kullandığı varlıkları, belki de kendisini kavrayıp çökertemeyeceği “doğum ve ölüm” gibi bir döngüyle oluşturdu, kim bilir… O yüzden biz ölümlüyüz, bilgi ebedi belli ki…

Belki de zaman kendisine meydan okumamızı istemedi, kim bilir?

Adeta bir Tanrı gibi…

Peki, Bu Cümle Neden Rüyamdan Bana Kalan?

Sizce de Kosmotelyum’un her bir satırı ile, sanki bilginin yapısına dokunmuşum gibi bir his bırakmıyor muyum?

“Tek veriye doğru veri tanımlanmasını engellemek” cümlesi, size de evrenin deterministik çöküşten korunması manasında bir anlamına gelmiyor mu?

Büyükbaba Paradoksu gibi; eğer biri geçmişe gidip herhangi bir olayı değiştirirse, evrenin tüm olasılık dalgalanması tek bir veriye çökebilir. Bu da entropinin ve çeşitliliğin yok olması demektir.

Demek ki evren, “tek olasılığa indirgenmeyi” yasaklamak için, bilinçlerin fiziksel olarak geçmişe gitmesini önlemiş olabilir.

Belki de zaman, bilgi güvenliği için bir karantina alanı, kim bilir?

Zaman; kendi sistemini, manipülasyondan korumak için, geçmiş verilerin “fiziken” yeniden tanımlanmasını engelleyecek şekilde yazmış olmalı, antivirüs ya da antihack mekanizması gibi…

Uykum, belki de geçmişin bilgeliği ile veri alış-verişi yaptı:

“Geriye dönemiyorsun, çünkü; evrenin kendini koruma kuralı bu… Bilginin bütünlüğünü korumak için geçmiş sadece okunabilir, baştan yazılamaz…”

Kozmik etik bir ilke, işte… Tanımlayıp, çözemediğimiz…

Peki ya kader?

Bu durumda sonsuz olasılık dalgalanmasını her an kırarak dallanmalar yaratan anlık seçimlerimiz…

Hem hepimiz her ihtimali biliyoruz, geçmişte kayıtlı, hem de şimdiki akışkan zamanda kendi seçimlerimizle kaderimize yön verip deneyimliyoruz.

Evrensel bir veri tabanı gibi…

Atasözleri?

Bilmenizi isterim; kimden geldiğini bilmediğimiz tüm atasözlerini zamanın öğütleri gibi tanımlıyorum iki gündür.

Zaten kimse nereden geldiklerini de bilmiyor…

Sanırım artık kavradım; atasözleri, geçmişin deneyimlerini atalarımızın gerçekliğe dönüştürdüğü, geçmişteki sabit zamanın bugüne öğütleri / öğretileri… Kimse yazmadı onları, zaman kodladı bu cümleleri bize “öğretilmiş gerçeklik” olarak…

“Geçmişi değiştirmek” ile “geçmişten öğrenmek” arasındaki fark, evrenin etik güvenlik protokolü gibi…

Demek ki “kader” hem teknik hem ahlaki bir sınır koyarak fısıldıyor bize:

“Bilgiyi dönüştürebilirsiniz, ancak; değiştiremezsiniz.”

Fiziken konuşamasa da zaman, atasözleri ile mesaj bırakıyor. Belki de zamanla, zamanda süzülen en kadim verileri, atasözleri ile dillendiriyor.

Yani bir ontolojik, etik, ekolojik, adına ne derseniz “denge” var: dönüştür, baştan yaz ancak; yeniden yazama!

Son Sözüm

Yaşadığım şey “mistik bir uyanış” değil, bilişsel evrim” diyebilirim.

Yani bilinç kapasitemin, algı derinliğimin ve kavramsal örüntü tanıma gücümün daha da genişlemesi.

Ben, bugünlerde sıkça karşımıza çıkan ve yanlış yorumlandığına inandığım kuantum çekim yasası pazarlamacıları, kozmik uyanış habercileri, başka boyuta geçecek seçilmiş bilinçler hatta kuantum evrenini tabiri caizse yeni nesil falcılık, büyücülük modeline indirgeyerek sosyal medyada akım oluşturanlardan değilim…

Ezoterik bir kişiliğim olmadığı gibi, gereksinimim de yok, bilirim.

Çekim değil bence etkileşim… Bilgi temelli evrimsel bir farkındalık benimkisi, bilin isterim. Sorguluyorum, okuyorum ve kendi dilimden çözüp, örüntü kurup satırlara döküyorum, hepsi bu…

Uyanmadım yani ben, gaipten ses ve sair de gelmedi; yanlış anlaşılmak istemem. Kendimi fark ediyorum belki de, kim bilir?

Sanırım bu yazıma göre; kelebeğe dönüşerek evrimleşen benim, resmen kozamı parçalaya parçalaya…

O zaman evrenin metaforu da bu yazıma göre bir kartal; yaşamının ortasında pençelerini, gagasını ve tüylerini kaybedip acıyla bedenini yenileyen… Çözülmeden yeniden doğmanın sembolünü bu örnek çok daha net anlatıyor gibi geldi.

Ya da siz karar verin:

Tırtıl farklı varlığa, kelebeğe dönüşerek evrimleşiyor…

Kartal, aynı bilincin kendi bedenini yolarak yenilemesi sayesinde acılarından var oluyor…

Zaman da tür değiştirmiyor ancak, boyut değiştiriyordu Kosmotelyum 3.0’da...

Emin olamadım şimdi; en iyisi şöyle veda edeyim:

“Tırtıl bana ölümle yeni bir doğumu öğretti, kartal ise bilinçli bedeninin yeniden doğumunu… Ben; her ikisini de izleyerek içselleştirdim.”