Bilim insanları arasında türlerin standart bir şekilde isimlendirilmesi iletişimin kolaylaşması bakımından büyük öneme sahiptir. İşte bu nedenle, sınıflandırma bilimi olarak da bilinen "taksonomi", bir dizi kurallar bütününe sahiptir.

Sınıflandırma ve isimlendirme çok önemlidir. Çünkü bilim, belirli kavramlar üzerinden binlerce bilim insanının birbiriyle anlaşabilmesi ve farklı dillerde konuşuyor olsalar bile, aynı şeyi birbirlerine anlatabilmelerini gerektirir. Bu sebeple, canlılar bilimi olan biyoloji dahilinde, her canlının belirli bir sistem dahilinde sınıflandırılması ve isimlendirilmesi gerekmektedir. Sınıflandırmanın bir diğer gereksinimi de, evrim bir doğa gerçeği olduğu için, gerçekten de bu fenomene bağlı olarak birbirlerine benzeyen ve benzemeyen pek çok canlı bulunmasıdır. Bu benzerliklerin de kendi içerisinde gruplandırılması, taksonomi, yani sınıflandırma bilimini doğurur.

Eskiden Çoklu Kişilik Bozukluğu olarak da bilinen Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu, en az iki farklı ve nispeten kalıcı kişilik durumunun sürdürülmesi ile karakterize edilen zihinsel bir bozukluktur. Bozukluğa, sıradan bellek sorunlarıyla açıklanamayan bellek boşlukları eşlik eder. Kişilik durumları dönüşümlü olarak kişinin davranışında kendini gösterir; ancak bozukluğun sunumları değişir.

Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu olan kişilerde sıklıkla görülen diğer durumlar arasında travma sonrası stres bozukluğu, kişilik bozuklukları (özellikle borderline ve kaçınma), depresyon, madde bağımlılığı, konversiyon bozukluğu, somatik semptom bozukluğu, yeme bozuklukları, obsesif-kompulsif bozukluk ve uyku bozuklukları yer alır.

Dünya çapında 3,2 milyondan fazla insanın hayatını yitirmesine neden olan ve önceki koronavirüslerin neden olduğu ölümlerin sayısını tek bir yıl içinde gölgede bırakan COVID-19 pandemisinde salgın bilimciler (epidemiyologlar), hastalığa neden olan SARS-CoV-2 isimli virüsün, hayvanlardan insana zoonotik olarak geçtiğini düşünüyorlar. Ancak virüsün insanlara adapte olmasını mümkün kılan viral mutasyonlar hakkında çok az şey biliniyordu.

Cell dergisinde yayınlanan yeni bir çalışma, virüsün insan da dahil konak hayvanların hücrelerine tutunup onları enfekte etmesini sağlayan "mızrak" proteininin kritik bir bölgesini başarıyla tanımladı.^[1] Mızrak proteinleri, virüsün özellikle de akciğer hücrelerine bağlanmasını sağlayan, virüse taç ("korona") şeklini veren yapılardır. Araştırmacılar, bu proteinler üzerinde güçlü bir seçilim baskısı olduğunu keşfettiler ve mutasyona uğrayarak insanlara son derece hızlı bir şekilde yayılmasına izin veren genetik diziyi tanımlamayı başardılar.

Bilim, inanılmaz yüksek başarıya sahip bir insan girişimidir. Bilimsel yöntem üzerine araştırma yapmak ise, işte bu başarıya ulaşmış faaliyetlerin farkına varma yolunda bir teşebbüstür. Sistematik gözlem ve deney, tümevarım ve tümdengelimle muhakeme, hipotez ve teorilerin oluşumu, test edilmesi, çoğu zaman bilimin karakteristik özelliği olarak tanımlanan faaliyetlerdendir. Bunların ayrıntılı olarak nasıl yürütüldüğü ise büyük ölçüde değişebilir. Ama bunun gibi karakteristik özellikler, sadece bazı meşru bilimsel yöntem veya yöntemler kullanan faaliyetlerin bilim olarak kabul edilmesi gerektiği durumlarda, bilimsel aktiviteyi bilimsel olmayandan ayırarak sınırlamanın (buna bilimde "demarkasyon problemi" denir) bir yolu olarak görülmüştür.^[1] Diğerleri ise, bilimde, sadece bilime özgü olan sabit ve yöntemsel bir alet takımı gibi bir şey olup olmadığını sorgulamıştır. Bazıları, natüralizm gibi bilimin doğası hakkında daha geniş tetkikleri kabul etmemenin bir parçası dahilinde tek bir yöntemin görüşüne ayrıcalık tanımayı, bazılarıysa prensipte herhangi bir kısıtlamayı reddeder (bkz. Plüralizm).^[2]

Bilimsel yöntem, bilgi, tahmin ya da kontrol gibi bilimin amaçlarından ve ürünlerinden ayırt edilmelidir. Yöntemler, bu hedeflere ulaşmanın araçlarıdır. Bilimsel yöntem, aynı zamanda, bilimsel metodun (yani bir yöntembilimin) belirli bir nitelendirmenin -nesnellik, tekrarlanabilirlik, basitlik veya geçmiş başarılar gibi kıymetli kılan şeylerin- arkasındaki değerleri ve gerekçeleri de içeren meta-yöntembilimden de ayırt edilmelidir. Metodik kurallar, yöntemi kontrol etmek için önerilmiştir. Bu kurallara uyan yöntemlerin verilen değerleri karşılayıp karşılamaması ise meta-yöntembilimsel bir sorudur. Son olarak yöntem, bir dereceye kadar, metotların uygulandığı ayrıntılı ve bağlamsal pratiklerden ayrıdır. Bu sonuncusu belli bir aralığa yayılabilir: örneğin özel laboratuvar teknikleri, tanımlamalarda ve akıl yürütmede kullanılan matematiksel formlar veya diğer özel diller, teknolojik veya diğer materyal araçlar, gerek diğer bilim insanlarıyla yahut gerek genel olarak halkla iletişim kurma ve sonuçları paylaşma yolları, ya da bilimin nasıl ve ne şekilde yürütüldüğüne ilişkin gelenekler, alışkanlıklar, dayatılan gelenekler ve kurumsal kontroller vb.

Kır baykuşu (Asio flammeus), gündüzleri açık arazide avlanırken görülebilen, orta boylu bir baykuştur. Dişileri erkeklerinden vücut kütlesi olarak yaklaşık %20 daha büyüktür: erkekler 206-396 g, dişiler 260-475 g aralığındadır. Bu türün boyut açısından nispeten non-dimorfik (cinsiyetler arası belirgin bir dış görünüş farkı olmayan) olduğu bildirilmiştir. Örneğin, iki cinsiyette de kanat uzunlukları hemen hemen eşittir: 296 mm'ye karşı 297 mm.^[1] Kafa yuvarlak ve iri, kulak tüyleri oldukça kısadır, arazide seçmek zordur.^[3][4] Büyük, yuvarlak yüz diski grimsi beyaz, göz çevresinde siyahtır. Üst kısımlar kahverengi ve krem rengi beneklidir. Kanatlar uzun ve geniştir; el bileği dışında altın sarısı desenler bulunur. Firar hattı beyazdır.

Orta kuyruk teleklerindeki 5. ve 6. enine çizgiler arasında kalan altın sarısı bölgenin ortasında düzensiz kahverengi lekeler bulunur. Alt kısımlar krem rengi beyaz üzeri koyu kahverengi çizgilidir. Yoğun çizgili olan göğüs, desensiz alt kısımlar ile kontrast oluşturur. Kanat altı krem rengi beyaz renktedir, bu desenlenmelerinin yaşadığı ortamdaki kuru otlara benzemesi sayesinde kamufle olarak adapte olmuştur. Belirgin el bileği lekesi mevcuttur. El teleklerinin ucu koyu ve dardır. İris sarı, gaga siyah, bacaklar sarımsı beyaz renktedir. Gençlerde tepe ve sırt daha yoğun çizgili, yüz diskinde kahverengi siyah tüylerin ucu sarımtıraktır.^[3] Gençlerde burun deseni yoktur, iris sarıdan ziyade kahverengidir.^[4] Dişiler genellikle daha koyu sırt kısmına sahiptir, daha fazla kahverengi tonlanma görülür ve karın kısmı pas rengi ve daha yoğun çizgilidir, ancak örtüşme vardır ve cinsiyetler tüylerle güvenilir bir şekilde ayırt edilemez.^[4]