Küçük Balık Olmanın Stratejik Avantajı: Bırakın Büyük Balıklar Birbirini Yesin!

Ne yazık ki ne evrimde ne de evrimin tepesindeki insan ilişkilerinde böyle olmuyor. Her koyun kendi bacağından asılmıyor. Zira bu söze her ne kadar atasözü dense de, atasözlerinin yaşamdan süzülen ve yaşamın doğalına uygun içeriğine de uymuyor. Geriye tek bir olasılık kalıyor: İktidarın uydurması (her dönem iktidarının).

Büyük balıklar hiçbir zaman birbirini yemeyi öncelemez. Her büyük balık, çıkarı ortak ise, diğer büyük bir kaç balık ile sürüye dalar. Dikkat edilirse “sürüye dalar” dedik, küçük balığa değil… Çünkü; küçük balıkların tek stratejik avantajı (sürüler halinde ve senkronize) birlikte harekettir.

Zira küçük balıklar da en önemli savunma stratejisi olarak sürüler halinde bir arada bulunmayı ve saldırı anında senkronize hareket etmeyi içselleştirmiştir. Haliyle hafızası "aptallığa" delalet edecek şekilde (balık hafızalı) örnek olarak kullanılan balıklar bile bu denli strateji ustası olabiliyorlar ise; besin zincirinin tepesindeki ve bu hikayeye vesile olan türümüz için daha azını beklememek lazım. Evrime saygı gereği…

Her iktidar bu ve benzeri hikayelere sımsıkı sarılır. Bilir ki bu ve benzeri hikayeler ola ki anlamını yitirir ve “kel görünür” ise iktidar sona erer. Çünkü hafızası küçümsenen balıklar bile bir arada olmanın esas olduğunu, bilerek, bilmeyerek pratikte somutluyor ve haklı çıkıyorsa, tepedeki türümüz için daha azı olamaz ve beklenemez.

Bugün ve geçici olarak olabiliyor ise, bunun nedeni hep sonradan uydurulmuş ve atalara atfedilmiş sözler. “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın”, “babana bile güvenme”, “her koyun kendi bacağından asılır”, “Büyük balık küçük balığı yutar.” vb.

Fakat tersini söyleyip yaşamda sınanmış olanları da var; “Bireyin tek başına haykırışları, bağırışları, yakarışları; tarih önünde bir vızıltıdan ibarettir.”, “Sürüden ayrılanı kurt kapar”, “Anca beraber, kanca beraber.”, “Birlikten kuvvet doğar”, “Bir elin nesi var iki elin sesi var.”, “Gücümüz birliğimizden gelir.” ve nicesi…

“Küçük balıklar” için bir arada durmak ve birlikte hareket etmek dışında hiçbir strateji yoktur. Hayatta kal ve üre emri doğrudan genetiğimize kodlandığı sürece de bu değişmeyecek. Türümüzü tepeye oturtan da, gerçek anlamı ile küçük balıkları sürüler halinde ve senkronize davranmaya iten de bu…

Hikayeler, örneklemeler, benzetmeler elbette ki önemlidir. Kimi kayağını yaşamdan alır kimi yaşama kaynaklık eder, amenna. Fakat bunlar yaşamda bir stratejiye yönelik temel oluşturacak ise, doğal olarak dayanaklarını da yaşamdan almalıdır.

Yani yaşama dönük öğüt verici, yol gösterici stratejilere yönelik hikâyeler de kaynağını doğadan ve yaşamdan almalı. Almalı ki; sınanmış ve doğrulanmış bir strateji niteliği kazansın ve emsal olabilsin.

Sonuç olarak: Küçük balığın, küçük balık olmaktan kaynaklı tek stratejik avantajı kendileri gibi “küçük” olanlar ile birlikte ve senkronize harekettir. Yaptığı da budur. Türümüz için de bunun adı (ortaklık kurmak) örgütlü olmaktır. Evrimimize de uygundur.

^{[1], [2]}