Gözünü Sevdiğimin Evrimi: “Kusur, benim öteki adım!”

Zengin insanlar daha mı zeki? Belki de tersinden sormak lazım: Tüm zekiler zengin mi?

Tabi ki hayır. Olabilir miydi? Tabi ki evet…

Fark ne? Tercih meselesi…

Evrimsel biyolojik temeli (genetik) bir kenar bıraktığımızda tüm zenginlerin daha zeki olmaması için bilimsel hiçbir engel yok. Bu tamamen zenginlerin, çocuklarına yönelik ve ta ana rahmine düşmeden önce yaptığı bedensel ve zihinsel yatırım ile ilgilidir. Buna literatürde fırsat adı verilir.

Sağlıklı bir ortam, sağlıklı beslenme, ihtiyaçlara kolay erişim, asgari stres, düzenli ve doyurucu bir yaşam, en üst seviyede, barınma, sağlık, eğitim ve nice güvence…Ve bunların nesillerce devamı…

Öte tarafta tüm bunlardan yoksun veya çok azına çok ciddi emekler ile erişebilenler. Yani literatürde geçen fırsat eşitliğinin kağıt üstünde kalışına direnip yoktan var edenler.

İlki o ayrıcalıklı var olmanın özel miras yolu ile devamından yana ikincisi ve ağırlıklı olarak yoktan var etmenin semeresinin ortak miras değeri üzerinden herkes ile paylaşımı…Fark bununla sınırlı…(İstisnalar kaideyi bozmaz)

Ve evet, genetiği de işin içine katarsak bile çoğunlukla zenginler zekidir! Buna sebep olan şey ise biyolojik evrimin seçilim baskısına kültürel evrim eli ile müdahaledir. Çünkü zengin, sahip olduğu ayrıcalıklı ve onu bedensel ve zihinsel olarak sağlıklı kılan onca şeyin üstüne bir de sahip olduğu maddi olanaklar sayesinde neslini sürdürebilmek için seçenekler arasından en iyisini seçebilme olanağına da sahip.

“Heyhat” gözünü sevdiğim evrim ve tabi olduğu evrensel yasalar kusursuz değil. Yeri gelir yedi ceddinden öncesinin kusurunu en mükemmel zaman ve zeminde suratına çarpar. Tam tersini de ötekine…

Ve bu nedenle, HAYIR, bütün zenginler zeki değildir.

Fakat buna rağmen sanki öyle bir gerçeklik , bilimsel bir realite varmış gibi ve özellikle eğitim alanında bir zamanlar piyasaya sürülen “Toplam Kalite Yönetimi” ve bir alt dal olarak “Çoklu Zeka Teorileri” iflas edeli yıllar oldu. Ancak buna rağmen bu “yanık pilavın” ısıtılıp ısıtılıp önümüze konmasının nedenini anlamak zor değil.

Bir tarafta asalak bir azınlık, öte tarafta her şeyi var eden emekçi milyonlar, milyarlar. Asalaklar her şeye, emekçiler çok az şeye sahip ve bunun tek nedeni üretim araçlarının özel mülkiyeti üzerinden amansız sömürü.

Şayet emekçi milyarlara, bunun son derece olağan ve doğuştan sahip olunan yetiler ile ilgili olduğu yutturulursa, yani işin sosu zeka olursa iş kolay. O zaman herkes kaderine razı olur ve nasıl daha iyi hizmet ederim derdine düşer. Ekonomi, siyaset, bilim, yönetim ve özellikle inanç alanına uzak durur.

Ya tersi olursa?

Yani türümüzün en vazgeçilmez ve en etkili yegane silahı olan bilgi bu milyarların eline geçerse, üstüne bir de ellerinden her şeyin geldiğini ve hiçbir efendiye (ZENGİNE) ihtiyaçları olmadığını fark ederlerse NE OLUR?

Ne mi olur: Üretimin hiçbir sürecinin pratiğine sahip olmayan, üstüne üstlük bu güne kadar sadece kendine sakladığı bilgi silahını da bu milyarlara kaptırın “asalak” efendi (ZENGİN); yemek pişiremez, evini silip süpüremez, araç kullanamaz ve hatta tek başına tuvalete bile gidemez hale gelir.

Bugün için ve bunca eşitsiz koşullara rağmen, oransal olarak değil fakat sayısal olarak Fakirlerin zeki sayısı Zenginleri kat kat aşar. Bu satırları yazdıran da, suyun başını tutanların tüm engellemelerine rağmen bu sayılara tekabül edenlerin, kendilerine saklamayıp bölüştüğü bilgi ekmeğidir. O kadar çoklar ki. Anıları önünde saygıyla eğiliyorum… Sevgiyle…