Canlı organizmalarda bazı hücreler, diğer hücreleri zalimce silip süpürür.^[1] Bu "hücresel yamyamlık" yaygın, doğal bir süreçtir: Vücudunuzdaki beyaz kan hücreleri tam şu anda milyonlarca yaşlı kırmızı kan hücresini tüketiyor. ABD Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı'nda yayınlanan yeni araştırma, bu tür "yamyamlık" davranışlarını teşvik etmek için bir grup genin kullanılmasının yeni bir kanser immünoterapisi geliştirebileceğini öne sürüyor.^[2]

Bu fikir, yeni makalenin kıdemli yazarı biyolog Denise J. Montell ve meslektaşlarının, hücrelerin sindirmeye çalıştıkları şeyleri sarmasına yardımcı olan Rac ailesindeki hiperaktif gen formlarının meyve sineği embriyolarında doku ölümüne neden olduğunu fark etmesiyle doğdu. Montell değiştirilen genlerin, hücrelerin "komşularını" tüketmesine neden olduğunu söylüyor. Bu genlerin RAC adında insanlara özgü versiyonları mevcut; Montell ise bunların, Santa Barbara'daki Kaliforniya Üniversitesi'nde çalışan yeni meslektaşı Meghan Morrissey'e kanser CAR-M immünoterapisi konusundaki çalışmalarında yardımcı olup olamayacaklarını merak etti.

Evrimsel biyolojide mimikri diğer bir adıyla taklitçilik, bir türün avından veya avcısından gizlenmek için diğer türe benzer özellikler geliştirmesi olarak tanımlanır. Doğada yaygın olarak karşılaştığımız mimikri örneklerinin başında canlıların birbirlerinin görünümünü taklit etmeleri gelse de koku, ses ve davranış gibi canlıların biyokimyasal özelliklerin taklit edildiği örnekler de bulunmaktadır. Daha detaylı bir şekilde Max Planck Enstitüsünde Davranış Fizyolojisi üzerine çalışan Wolfgang J. H. Wickler mimikriyi, “Taksonomik olarak yakından ilişkili olmayan iki veya daha fazla organizmanın yüzeysel benzerliği ile karakterize edilen fenomen” olarak tanımlamaktadır.

Genellikle mimikri davranışının oluşturulmasındaki amaç, taklit eden canlının, taklit edilen canlı dışında üçüncü tür bir canlıyı kandırmaktır. Bu üçüncü canlı, taklit eden türün avı veya avcısı olabileceği gibi, taklit ettiği türün dişisi veya erkeği de olabilir. Kısacası mimikri, canlının kendine zarar verebilecek diğer türleri kandırmak veya manipüle etmek amacıyla kamuflaj davranışı sergilemesi ve uyarı sinyalleri oluşturmasıdır. Doğada bu mekanizma temelde avcılara karşı bir savunma olarak geliştirilmiş olsa da avcıların da mimikri sayesinde avlarının güvende hissetmelerini sağlayarak onları kandırdıkları örnekler bulunmaktadır.

2010'da Nature'da yayınlanan bir makalede gördüğümüz üzere, Polonya'nın kuzeydoğusunda bulunan tetrapod ayak izleri, Tiktaalik roseae'den 10 milyon yıl yaşlı!^[1] Tiktaalik'ten 10 milyon yıl öncesinde, kendini yerden kaldırabilecek ve sürüngen benzeri yürüyüş tarzına sahip canlıların olması kafa karıştırıcı olabilir. Sonuç itibarıyla, madem Tiktaalik 'ten önce dört üyeliler (tetrapodlar) vardı, o halde ona neden balık ve tetrapod arası bir canlı diyoruz? Daha iyi anlamak için makaleyi biraz inceleyelim:

Makalede, Polonya bulgusundan önceki, Devoniyen çağı tetrapod ayak izlerinden bahsediliyor. Bunlar; Viktorya, Avustralya ve Valentia Adası, İrlanda. Buralarda bulunan ayak izlerinin Üst (bir ihtimal Orta) Devoniyen'den kaldıkları bulunmuştu ki bu zaman aralığı da, Elpistostege ve Tiktaalik gibi organizmalardan milyonlarca yıl öncesine denk geliyor.

Biyolojik cinsiyet ile ilgili anatomik farklılıklar pelviste, halk arasındaki adıyla leğen kemiğinde kolayca ayırt edilebilmektedir. Erkek ve dişi Homo sapiens pelvisleri arasındaki yapısal farklılıklar, dişi pelvisi ile karşılaştırıldığında daha belirgin ve iyi işaretlenmiş kas ekleri ile birlikte daha büyük eklem yüzeyleri olan erkek pelvisinin daha kalın iskeleti ile ilgilidir.

Daha belirgin farklılıklar ise, elbette dişi pelvisinin doğuma uygun şekilde evrimleşmesinden kaynaklanmaktadır. Peki gerçekten öyle mi?

Büyük Çekici, Samanyolu Galaksisi ile civarındaki birçok diğer galaksiyi üzerine çeken, çok büyük bir kütledir. Bunun biraz muğlak bir tanım olduğunu biliyoruz; çünkü bu "kütleçekimsel çekici"nin tam olarak neden böyle bir etkiye sahip olduğundan emin değiliz. Öyle ki bu kütle, galaksiler arası uzayda bir "kütleçekim anomalisi" olarak değerlendirilmektedir. Bir "anomali" olmasına rağmen, Laniakea Süperkümesi'nin görünürdeki kütleçekim merkezi olması bakımından astronomik öneme sahiptir.

Aslında Büyük Çekici, doğrudan gözleyebildiğimiz bir şey değildir; daha ziyade onu, yüz milyonlarca ışık yılı ötedeki galaksiler üzerindeki etkisiyle tespit edebilmekteyiz.^[1] Onu gözleyememe nedenimiz, Büyük Çekici'nin "Kaçınma Bölgesi" (İng: "Zone of Avoidance") olarak bilinen, Samanyolu Galaksisi'nin gaz ve toz açısından çok yoğun olan merkezinin ardında kalan bir noktada yer almasıdır. Teleskoplarımızı buraya çevirdiğimizde, gaz ve toz bulutu dolayısıyla pek bir şey göremeyiz. Ama tabii ki civardaki yıldızların ve galaksilerin hareketlerine bakarak, nerede ne tür kütleçekim kaynakları olduğunu hesaplamak mümkündür. Buna bağlı olarak yapılan hesaplamalar, Büyük Çekici'nin kütlesinin, Samanyolu Galaksisi'nin toplam kütlesinin en az on binlerce katı olduğunu göstermektedir.

İzleyenlerin bileceği üzere, yapacağınız her türlü işin ve eylemin, ayıplama, cezalandırma gibi dışsal etkilerden azade olduğu, meşhur televizyon dizisi Westworld’ün kurgusal dünyasında, isterseniz öldürebilir, isterseniz cinsel tecavüzde bulunabilirsiniz. Böyle bir dünya ise filozofların tanımladığı doğa durumuna oldukça benzemektedir. Zira sizi suçlayacak, cezalandıracak bir otorite yoktur.

Böyle bir dünyada insan, iyi mi davranır, yoksa hepimiz sınırsızca çevremize zarar mı veririz? Ya da belki de farklı bir şekilde sormak gerekirse: Zarar vermek, aslında bize zevk verir de, otorite mi bizi sınırlıyor? Böyle bir dünyaya bilet alsak, orada neler yaparız? İçimizden bir ses bizi daha fazla şiddete mi yoksa, merhametli hareketlere mi yönlendirir?

Amphetamines are chemical compounds that increase the release of hormones called "neurotransmitters", including norepinephrine, dopamine and serotonin, by stimulating the central nervous system in the brain. As the concentrations of these hormones in synapses (connections of neurons) increase, neurons are triggered and become more excited. Drugs (Adderall) produced using amphetamine and its derivatives are used in the treatments of Narcolepsy (a sleep disorder) and Attention Deficit Hyperactivity Syndrome. Adderall has started to be used not only by patients but also abroad, especially among students, because it improves cognitive performance. So, are these drugs really enough to make us "super-intelligent" overnight?

Adderall is an amphetamine derivative that, when used at therapeutic doses (effective dose), increases alertness and attention in people. With the taking of the drug, the release of neurotransmitters, which provide communication in our central nervous system and each of which has a different task, begins to increase. The main ones are dopamine, serotonin and norepinephrine.