Christopher Nolan'ın en iyi filmi mi bilmiyorum, muhtemelen hayır. Ama 2023'ün muhtemelen en iyi filmi ve kesinlikle herkesin görmesi gereken bir başyapıt.
Filmle ilgili negatif eleştirilerim şunlar:
- Atom bombası patlaması sırasında CGI yerine pratik efekt kullanmak berbat bir karar olmuş. Eğer piroteknik yöntemler atom bombası kadar güçlü bir patlama yaratabilseydi, zaten atom bombasını üretmemize gerek kalmazdı. Nolan patlamayı daha korkutucu yapmak için CGI'dan kaçındığını söylüyor; ama bence kesinlikle yanlış tercih. Filmin ilk tepe noktası olan atom bombasının patlaması, gerçekte olanın çok çok altında kalmış. CGI, o dehşeti çok daha iyi verirdi. İlla pratik efekt kullanılacaksa, atom bombası patlatılmalıydı. :)
- Diyaloglar biraz yapmacıktı. Bilim insanları her cümlesinde lafı gediğine oturtmaya çalışan insanlar değiller. Bu kadar diyalog ağırlıklı bir filmde diyaloglar biraz daha doğal olabilirdi.
- Müzik fena değildi ama sanki Hans Zimmer duyguları daha güçlü verebilirdi gibime geliyor. Senaryo ve yönetmenin anlatım biçimi dolayısıyla da olabileceğinin altında kalmış olabilir müzikler.
- New Mexico'daki lokasyon seçimi ve yerleşimi sırasında bölgede hiç yerli yokmuş gibi davranılmış, bu hatalı. Bölge yerlilerinin çektikleri hikaye gidişatının bir parçası yapılabilirdi. 1-2 cümleyle geçiştirilmiş; ama en azından o 1-2 cümlede Amerikan büyükburunluluğu gösterilmiş.
Bunları bir kenara koyduğumuzda, karşımızda gerçek bir başyapıt var. İlk atom bombasının arka planı çok iyi bir şekilde anlatılmış. Tabii ki Amerikan perspektifi verilmiş; ancak en azından yaşanan kararsızlıklar, korkular ve endişeler güzel yansıtılmış. Karakter gelişimleri çok iyiydi - ki karakter sayısı düşünülecek olursa bu çok çok zor bir iş. Mesela Edward Teller'ın sivri dili, kararlılığı ve zekası enfes bir şekilde yansıtılmış. Keşke Richard Feynman gibi karakterlere (ve şebekliklerine) daha çok yer verilebilseydi ama filmin 5 saat olmama isteğini de anlayabiliyorum.
Filmin yarısından sonra bambaşka bir mücadeleyi (Oppenheimer vs. Lewis Strauss) konu edinmesi harika bir tercih olmuş, yoksa biraz fazla belgesel tadında kaçabilirdi. Strauss'u alaşağı eden David Hill'in rolü birazcık abartılmış. Gerçekte Demokratlar zaten Strauss'un bakanlığını reddetmekte kararlılardı ve bu yönde yoğun bir şekilde çalışıp sonuç almak üzerelerdi. Hill'in ifadesi bardağı taşıran son damla değildi; ama o damlalardan biriydi. Bu arada Hill, filmin dayandığı American Prometheus'ta geçmiyor (ama gerçekten var olan ve ifade vermiş biri). O kısmı Nolan kendi araştırıp bulmuş ve çok da iyi bir hikaye anlatımı olmuş ("bilimcilerin intikamı" tadında).
Söylenecek çok şey var tabii, konu müthiş ilgi çekici bir konu. Ama Oppenheimer, kesinlikle izlemeye değer bir eser.
Filmle ilgili negatif eleştirilerim şunlar:
- Atom bombası patlaması sırasında CGI yerine pratik efekt kullanmak berbat bir karar olmuş. Eğer piroteknik yöntemler atom bombası kadar güçlü bir patlama yaratabilseydi, zaten atom bombasını üretmemize gerek kalmazdı. Nolan patlamayı daha korkutucu yapmak için CGI'dan kaçındığını söylüyor; ama bence kesinlikle yanlış tercih. Filmin ilk tepe noktası olan atom bombasının patlaması, gerçekte olanın çok çok altında kalmış. CGI, o dehşeti çok daha iyi verirdi. İlla pratik efekt kullanılacaksa, atom bombası patlatılmalıydı. :)
- Diyaloglar biraz yapmacıktı. Bilim insanları her cümlesinde lafı gediğine oturtmaya çalışan insanlar değiller. Bu kadar diyalog ağırlıklı bir filmde diyaloglar biraz daha doğal olabilirdi.
- Müzik fena değildi ama sanki Hans Zimmer duyguları daha güçlü verebilirdi gibime geliyor. Senaryo ve yönetmenin anlatım biçimi dolayısıyla da olabileceğinin altında kalmış olabilir müzikler.
- New Mexico'daki lokasyon seçimi ve yerleşimi sırasında bölgede hiç yerli yokmuş gibi davranılmış, bu hatalı. Bölge yerlilerinin çektikleri hikaye gidişatının bir parçası yapılabilirdi. 1-2 cümleyle geçiştirilmiş; ama en azından o 1-2 cümlede Amerikan büyükburunluluğu gösterilmiş.
Bunları bir kenara koyduğumuzda, karşımızda gerçek bir başyapıt var. İlk atom bombasının arka planı çok iyi bir şekilde anlatılmış. Tabii ki Amerikan perspektifi verilmiş; ancak en azından yaşanan kararsızlıklar, korkular ve endişeler güzel yansıtılmış. Karakter gelişimleri çok iyiydi - ki karakter sayısı düşünülecek olursa bu çok çok zor bir iş. Mesela Edward Teller'ın sivri dili, kararlılığı ve zekası enfes bir şekilde yansıtılmış. Keşke Richard Feynman gibi karakterlere (ve şebekliklerine) daha çok yer verilebilseydi ama filmin 5 saat olmama isteğini de anlayabiliyorum.
Filmin yarısından sonra bambaşka bir mücadeleyi (Oppenheimer vs. Lewis Strauss) konu edinmesi harika bir tercih olmuş, yoksa biraz fazla belgesel tadında kaçabilirdi. Strauss'u alaşağı eden David Hill'in rolü birazcık abartılmış. Gerçekte Demokratlar zaten Strauss'un bakanlığını reddetmekte kararlılardı ve bu yönde yoğun bir şekilde çalışıp sonuç almak üzerelerdi. Hill'in ifadesi bardağı taşıran son damla değildi; ama o damlalardan biriydi. Bu arada Hill, filmin dayandığı American Prometheus'ta geçmiyor (ama gerçekten var olan ve ifade vermiş biri). O kısmı Nolan kendi araştırıp bulmuş ve çok da iyi bir hikaye anlatımı olmuş ("bilimcilerin intikamı" tadında).
Söylenecek çok şey var tabii, konu müthiş ilgi çekici bir konu. Ama Oppenheimer, kesinlikle izlemeye değer bir eser.
