Aşağıdaki sevimli orangutan kuzenimizin (insanlara ve şempanzelere gidecek soy hattı, orangutanlardan 15.7-12 milyon yıl kadar önce ayrılmıştır) ismi Elijah. O, Borneo'da yaşayan çok ama giderek azalan sayıda orangutandan sadece bir tanesi... Fotoğraf, "Büyük Kuyruksuz Maymunlar Gazetesi" (Great Apes Gazette) için Jay Weston tarafından çekildi. Fotoğrafta Elijah'ın yaptığı çeşitli jest ve mimikler gözüküyor. 

İnsanlar ile yakın kuzenlerinin yüz ifadelerinin birbiriyle son derece benzer olduğu uzun zamandır biliniyor ve ilk defa Darwin tarafından bilimsel olarak tartışıldı. Günümüzde ise Yüz Hareketleri Kodlama Sistemi (FACS) adı verilen bir sistem ile farklı türlerin yüz ifadeleri ve bunları yapmak için kullanılan kas hareketleri kıyaslanabiliyor. İnsanlarda, yakın kuzenlerine kıyasla çok daha fazla sayıda yüz ifadesi bulunuyor. Buna rağmen yapılan araştırmalar; insanların yüz ifadelerinin tamamının, şempanzelerin yüz ifadelerinin farklı kombinasyonlarıyla elde edilebileceğini gösteriyor.

Bilim insanları arasında evrimin kabul edilme oranı nedir dersiniz?

Bu konu, evrimin özellikle halk arasında tartışmalı olup, bilimsel camiada hiçbir temel tartışmanın artık bulunmayışından ötürü birçok araştırmanın konusu olmuştur. Sonuç ise açıktır: Evrim, bilim insanları arasında %97'ye varan oranlarda, sadece biyologlar arasında ise %99'u aşan oranlarda kabul görmektedir. Konuyla ilgili çalışmaların bir kısmına buradan, buradan, buradan, buradan, buradan, buradan, buradan, buradan ve benzerlerinden ulaşabilirsiniz. Ancak bir tanesini inceleyelim:

Bir süpernova, büyük yıldızların ömürlerinin sonuna geldiklerinde çok parlak ve enerjik bir şekilde patlamasına verilen isimdir. Bu patlamalar öylesine şiddetlidir ki, uzayda meydana gelen en büyük patlamalardan birisi süpernovalardır. Tipik bir süpernova patlaması sırasında açığa çıkan enerji nedeniyle galaksilerin tamamının saçtığı ışıktan daha parlak bir ışık topu oluşabilir ve Güneş'imizin 8 milyar yıllık toplam ömründe yayacağından daha fazla enerji uzaya savrulur.

Süpernovalar öylesine ani bir şekilde yaşanır ki, sadece birkaç saat önce gökyüzünde olmayan bir nokta, birkaç saat içinde bir deniz feneri gibi parlayabilir! Ancak gökyüzünde görülen süpernovalar, gökteki diğer yıldızlar gibi değildir: Artık ölmüş bir yıldızdan arta kalanlardır...

İnsanlar genellikle tembel hayvanları, popüler kültürün de etkisiyle, yavaş tempolu yaşamları ve ilgi çekici davranışları nedeniyle sevimli bulurlar ve bu durum genellikle bir gülümsemeyle karşılanır. Ancak bu sevimli görünümler, zaman içinde yanlış anlamalara ve olumsuz algılara neden olmuştur. Gerçekte ise, tembel hayvanlar için "tembellik" kavramı, onların hayatta kalma stratejisinin bir yansımasıdır.

Tembel hayvanlar, Güney ve Orta Amerika'nın alçak rakımlı tropikal bölgelerinde yaşayan, yavaş hareket eden ve ağaçlarda yaşamaya adapte olmuş memelilerdir. Bu benzersiz canlılar, iki tırnaklı ve üç tırnaklı olmak üzere iki ana cins altında sınıflandırılır: Choloepus (iki tırnaklı) ve Bradypus (üç tırnaklı) şeklinde. Yaşayan altı farklı türü olan tembel hayvanlar, dört tane üç tırnaklı tür (Bradypus pygmaeus, Bradypus torquatus, Bradypus tridactylus, Bradypus variegatus) ve iki tane iki tırnaklı tür (Choloepus didactylus, Choloepus hoffmanni) içermektedir. Ayrıca, bu canlılar karıncayiyenler ve armadillolar ile birlikte Xenarthra (tuhaf eklemliler) üsttakımını oluşturarak, benzersiz bir evrimsel gruba aittirler.

Bir hayvanın iç dünyası (fizyolojisi ve anatomisi) davranışlarıyla nasıl bütünleşir? Duyu sistemleri, hayvanın oluşturduğu davranışa dışarıdan bilgi sağlar. Açlık ve korku gibi içsel duyular davranışsal öncelikleri etkiler. Motivasyon, hayvanların duyusal girdilerine ve içgüdüsel ihtiyaçlarının gücüne dayanarak olası davranışlar arasında nasıl seçim yaptıklarını tanımlar.

Hayvanlar nasıl karar verir? Sessizce uyuyan bir köpek neden uyanıp yemek veya arkadaş arar ya da evden dışarı çıkmak ister? İşitme, görme, koklama gibi çevreyi algılayan duyular davranış değişikliğine yol açan bilgiler sağlar. Açlık, cinsel ilişki isteği, korku, acı vb. gibi iç dünya algıları davranış için canlıya anlık motivasyon kazandırır. Hayvanlar, bu dışsal ve içsel girdileri davranış önceliklerini belirlemek için birleştirir.

Kuantum ışınlama, belli bir yerdeki bir vericiden, bir diğer noktadaki alıcıya kuantum bilginin iletilmesidir. Kuantum bilgi, herhangi bir kuantum sistemin durumuna ait her türlü bilgidir. Kuantum sistemler, davranışları baskın olarak kuantum mekaniği ile izah edilebilen doğal sistemlerdir ve bu sistemlerin en temel özelliği, o sisteme yönelik yapılacak herhangi bir ölçüm sonucunda alınabilecek sonuçların olasılık dağılımıdır. Bu olasılık dağılımının herhangi bir andaki durumuna, kuantum durum denir. Yani kuantum ışınlama, bir kuantum sistemin içinde bulunabileceği durumların olasılık dağılımının bir noktadan diğerine aktarılmasıdır.

Her ne kadar teleportasyon veya ışınlama, bilimkurgu filmlerinde fiziksel bir nesnenin bir noktadan diğerine anlık olarak gönderimi olarak gösterilse de kuantum ışınlanmada "ışınlanan" tek şey kuantum bilgidir. Fiziksel herhangi bir nesne, bir yerden diğerine ışınlanmaz. Dahası, gönderen taraf gönderdiği sistemin kuantum bilgisinden bihaberdir. Daha da ilginci, gönderen taraf, kuantum bilginin gönderildiği yerin spesifik lokasyonunu da bilemez. Bu, alıcı ve vericinin konumlarının tam olarak bilinebildiği klasik bilgi transferinden farklıdır. Son olarak, kuantum bilgiyle birlikte klasik bilgi de iletildiği için, kuantum ışınlama yoluyla ışık hızı aşılamaz.

Büyük Bizon Katliamı, 19. yüzyılın ikinci yarısında Kuzey Amerika'da milyonlarca Amerikan bizonunun sistematik olarak yok edilmesi sürecidir. Bu katliam yalnızca avcılığın kontrolsüz yayılmasından değil aynı zamanda Amerikan hükümetinin ve ordusunun bilinçli politikalarından kaynaklanmıştır. Bu süreç, günümüzde literatürde Büyük Bizon Katliamı (Ing: Great American Buffalo Slaughter) olarak tanımlanmakta ve hem ekolojik tarih hem de sömürgecilik çalışmaları açısından kritik bir dönüm noktası olarak değerlendirilmektedir.

Amerikan federal hükümeti ve askeri otoriteler, yerli halkların başlıca geçim ve kültürel yaşam kaynağı olan bizonları hedef alarak direniş gücünü kırmayı ve rezervasyon sistemine geçişi hızlandırmayı amaçlamıştır. Özellikle demiryollarının batıya doğru genişlemesiyle birlikte, endüstriyel düzeye ulaşan avcılık faaliyetleri bizon nüfusunda çok ciddi bir düşüşe neden olmuş; türün tahmini 30 ila 60 milyon arasında olan birey sayısı 19. yüzyılın sonuna gelindiğinde 1.000’in altına kadar gerilemiştir. Bu durum Kızılderili kabilelerin ekonomik bağımsızlıklarını yitirmelerine ve zorla yerinden edilmelerine zemin hazırlamıştır.

Ana akım medyada ve bu tür medyayı tüketmeye programlanmış zihinler arasında bozuk genler sanki birer "patlamayı bekleyen saatli bombaymış" gibi aktarılır. Sanki atalarımızdan bize miras kalan hatalı genetik katkılarmış gibi... Ne var ki, tek bir gen üzerindeki tek bir nükleotitte meydana gelen mutasyonlardan (hatalardan) ötürü oluşan hastalıklar (monogenik hastalıklar) ile ilgili birçok yaygın kanının aksine, bu hastalıkların popülasyon içerisinde görülme sıklıkları aşırı nadirdir. Sayı vermek gerekirse, var olan bütün hastalıkların %1'inden daha azı, bu tür nokta mutasyonlardan kaynaklanır.

2003 yılında İnsan Genom Projesi'nin (İGP) tamamlanmasından sonra genlerimizin herhangi bir hastalığın "nedeni" olduğunu söylemek hatalı olmaya başladı. Tıpkı DNA'mızın vücudumuzdaki tüm proteinlerden sorumlu olduğunu iddia etmek gibi... Başlangıçtaki beklentilerimizin aksine, İGP insanın toplam DNA'sında (genomunda) sadece 20.000-25.000 gen olduğunu gösterdi. Bu projeden önce, vücudumuzda bulunan 100.000'den fazla proteinin (proteom) her birini kodlamak için, en az 100.000 genimiz olması gerektiğini düşünüyorduk.