Ouennsland’daki ünlü Riversleigh World Heritage Alanında, dev etçil ornitorenklerden bir metre uzunluğunda (şimdiye kadar bulunanlar içinde en büyüğü), nesli tükenmiş bir ornitorenk bulundu. Yaşayan türlerin aksine, onunla birlikte çevresindeki göllerde yaşayan çok çeşitli hayvanları öldürme ve yeme işlevi gören dişleri vardı. 

Obdurodon tharalkooschild adı verilen yeni tür, henüz tarihlendirilmemiş ancak 5-15 milyon yaşında olduğu tahmin edilen bir katmanda bulunan bir dişten saptandı. Bu keşif, Columbia Universitesinde PhD adayı ve UNSW eski şeref öğrencisi Rebecca Pian ve UNSW Biyolojik Dünya ve Çevre Bilimleri Okulundan Prof. Mike Archer ve Doç. Suzanne Hand tarafından yapıldı ve araştırma Journal of Vertebrate Palaeontology dergisinde yayınlandı. Baş yazar Bayan Pian şöyle diyor:

Arkeoastronomi, antik çağlardaki insanların gökyüzündeki olayları anlamlandırarak,bu bilgileri günlğk yaşamlarına ve kültürel uygulamalarına işleme sürecini inceleyen bir multidisiplinler arası bir bilim dalıdır. Arkeoastronomi; astronomi ve arkeoloji dallarının birbiri üzerindeki ilişkisi üzerinedir.Arkeoastronomi terimi ise ilk kez 1973’te Elizabeth Chesley Baity (Euan MacKie’ninönerisiyle) tarafından kullanıldı. Elizabeth Chesley Baity 1973’te yayımlanan makalesinde şunları söyler:

Astronomi antik Zamanlarda Yaşayan İnsanların İnançlarında Nasıl Rol Oynamıştır?

Özellikle laptop şarj aletlerinin kabloları üzerinde, görselde gördüğünüz silindirik kutucuğu mutlaka görmüşsünüzdür. Bu yazımızda, bunun ne olduğunu kısaca anlatacağız.

Öncelikle, bu silindirik kutular sadece laptop şarj aletlerinde bulunmazlar; farelerden klavyelere, monitör kablolarına, yazıcı kablolarına kadar birçok diğer alette de bulunurlar. Bunlar, teorik olarak "ferrit boncukları" ya da "ferrit boğumları" olarak bilinirler. Aşağıda, bir diğer örneği görülmektedir:

İnsan Papilloma Virüsü ya da kısaca HPV, insan türünün gördüğü cinsel yolla en sık bulaşan hastalıktır. AIDS'e neden olan HIV ile "uçuk" veya "herpes" olarak da bilinen HSV'den farklıdır. Bunu şöyle söyleyebiliriz: HPV öylesine yaygın bir virüstür ki, şu anda Dünya üzerinde cinsel olarak aktif olan her kadın ve her erkek hayatlarının bir evresinde bu virüsü mutlaka kapacaktır!

Ancak tabii ki, HPV'nin birçok farklı türü olmasından ötürü, her birinin tehlike arz etme miktarı farklıdır. Bunlardan bazıları cinsel organlara zarar verirken, kimisi vajinal kansere ve penis kanserine bile neden olabilmektedir. Neyse ki aşı teknolojimiz sayesinde HPV'yi önlemeyi başarabiliyoruz.

Bu satırlar, Şubat 2008'de yılında yayınlanan Garnaut İklim Değişimi Araştırması'dan birkaç satır.^[1] 2020'nin başlarında önce Avustralya'da başlayan, sonrasında ABD'nin batısı ve hatta ülkemizde de hissedilen şiddetli yangın iklimi, yaygınlığını ve verdiği hasarı giderek arttırıyor. Tam da raporun öngördüğü gibi... Raporda şöyle deniyor:

Rapor, eğer Avustralya gerekli önlemleri almazsa, 2013 yılına kadar ortalama sıcaklıklar 0.4 santigrat derece, 2034 yılın kadar 1 santigrat derece, 2067 yılına kadarsa 2.9 santigrat derece artmasını öngörüyor. Buna bağlı olarak çok yüksek ve ekstrem yangın riski olan günlerin sayısı 2013'e kadar sırasıyla %2-13 ve %5-25 arası, 2034 yılına kadar %10-30 ve %15-65 arası, 2067 yılına kadar %20-100 ve %100-300 arası artış gösterecek. Bu sayılar, Lucas ve arkadaşları tarafından Eylül 2007'de yayınlanan bir danışmanlık raporuna dayanıyor.^[3]

Akdeniz tipi iklim bölgeleri (AİB) beş kıtaya yayılmıştır: Afrika, Avustralya, Avrupa, Kuzey Amerika ve Güney Amerika. Bitki örtüsü (yakıt) büyümesini sağlayan serin ve yağışlı kışlar ve bitki örtüsünün tutuşabilirliğini artıran sıcak ve kuru yazlar ile karakterize edilen, güçlü bir mevsimsel iklimi paylaşırlar. Buna bağlı olarak, ekolojik ve evrimsel süreçler ile insan toplumları, Akdeniz tipi iklim bölgelerinin çoğunluğunda, ateş tarafından güçlü bir şekilde şekillendirildi.

Daha yakın zamanlarda, peyzaj ve iklimde yaşanan insan kaynaklı değişimler, yangın rejimlerinde ve dolayısıyla Akdeniz tipi iklim bölgelerinin beşinde de sosyo-ekolojik etkilerinde güçlü değişikliklere yol açmıştır. Son yıllarda artan nüfus, vahşi yaşam alanı ile kentsel alan arayüzüne (veya kısaca "VKA", yaban hayatı alanları ile kentsel alanların iç içe bulunmasını ifade eder) milyonlarca yeni insan ile barınak getirdi ve şiddetli yangın dönemlerinde ısınma ve kuruyan iklimler ve buna artı olarak meydana gelen tutuşmalar (çoğunlukla antropojenik), ekstrem orman yangını olaylarının (kısaca "EOO") yaygınlığının artmasına neden oldu. Ekstrem yangın olayları da, genellikle çok geniş yanan alanlara ve insan yaşamı ve onun varlıkları üzerinde önemli etkilere neden oldu.

Tüm eklembacaklılar (böcekleri, kabukluları, kırkayakları ve örümcekleri içine alan bir grup) gibi bir böcek ömrü içerisinde büyüdükçe gitgide zırhı (dış iskeleti) ona küçük gelmeye başlar. Bu nedenle bir süre sonra bu zırhı eritmesi ve dışına çıkması gerekmektedir. Fiziksel olarak vücut büyüklüğü dış iskeleti zorlamaya başladıktan sonra hormonal dengede değişimler olur ve salgılanan kimyasallar sayesinde halihazırda var olan zırh ile böceğin kendisi birbirinden ayrılır. Bu sırada canlı yeni bir dış iskelet sentezlemeye başlar bile. Böcek artık hazır olduğunda, zırhını delerek açar ve zor bir şekilde eski zırhının içinden çıkar. Bu sırada bol miktarda hava tüketir ve ciddi miktarda kas kasılmaları yaşar. Bu zırh atımına ekdizi (dış deri değişimi) adı verilir.

Ekdizi ile ilgili en ilginç nokta, bir kere başladıktan sonra hiçbir şekilde durdurulamaz olmasıdır. Bu sebeple, zırhını atmaya çalışan bir eklembacaklıya dışarıdan yardım etmek de yapabileceğiniz en kötü işlerden biri olacaktır. Bu dönemde son derece hassastırlar ve kolaylıkla zedelenebilirler. Zorla, canla başla bir mücadele sonrasında, zırhını atan hayvanın hızlı bir şekilde derisi sertleşir ve büyümeyi sürdürür. Bu süreçte büyümesi oldukça hızlıdır, çünkü yeni iskeleti katılaşmadan belli bir miktarın üzerinde büyümesi gerekir. Yeni zırh katılaştıktan sonra yine büyümek çok zor olacaktır. 

Tebrikler! Zaman yolcusu olmaya hak kazandınız. Geçmiş zamana doğru bir maceraya atılıyorsunuz.

Yolculuğunuz bugünle başlıyor, yürüdükçe geçmişe doğru gidiyorsunuz. Bir ormandasınız. Ormanın girişinde küçük bir patikada başlıyor ve ormanın derinliklerine doğru yürüyorsunuz. Kuş cıvıltılarını ve ırmağın akış sesleri kulağınıza geliyor. Rengârenk çiçekler, kocaman heybetli ağaçlar, ağaçların dallarında oradan oraya zıplayan sincaplar, etrafta uçuşan böcekler ve üzerine bastığınız nemli toprak... Rüzgâr tatlı tatlı esiyor, güneş teninizi ısıtıyor. Etrafınızı sarmalayan yaşamın tadını çıkarıyorsunuz. Henüz yolculuğunuzun başındasınız ve burası tam size göre bir yer.

İnsanlar oldu olalı hayvan davranışına kafa yormuşlardır (Frison 1998). Hayvan davranışının kavranması, atalarımızın avlanma sırasında avı zekaları ile alt edebilmeleri veya diğer bir hayvanı dost edinebilmelerine olanak tanımıştır; ikincisi nihayetinde hayvanların evcilleştirilmesinin önünü açmıştır. Hayvan çiftleşme sistemlerine dair bilgi, insan toplumlarının büyümesine yardımcı olmuştur; zira evcil besi hayvanlarının çoğalması, güvenilir besin kaynaklarının varlığını sağlama almıştır (Zeder 2008).

Günümüzde de yabani veya evcil hayvanları gözlediğimizde, belli bir eylemi gerçekleştirmedeki istikrarlarına çoğu kez hayran kalırız; mesela saksağanlar bir yuva yapmak için çubukları tek tek düzenledikleri ya da bir evcil hayvan en sevdiği oyuncağını aradığında (Görsel 1). Ve hayvan davranışı hakkında temel sorular sormaya devam ederiz: Hayvanların güdü (motivasyon) ya da tercihleri var mıdır? Bilinçli seçimler yaparlar mı? Birden çok eş arasından ya da çeşitli besinlerden istediklerini seçebileceklerinde hayvanlar kendileri için iyi olan uyumlanımlı (adaptif) seçimler mi yaparlar? Bu sorular ve benzerleri, gözlemlenen bir davranış ile onun kuramsal etkenleri arasındaki bağlantıları ölçen ve sınayan kontrollü deney tasarımları ile irdelenir.

Birlikte yaşayan ya da birbirleriyle çok fazla zaman geçiren kadınların adet döngülerinin senkronize olduğu iddiasını destekleyen hiçbir bilimsel veri yoktur.^[1]

Kadınların adet döngülerinin senkronize olabileceği fikri, ilk olarak 1971 yılında Nature dergisinde yayımlanan Menstrüal Senkronizasyon ve Baskılama başlıklı makalede, Martha K. McClintock tarafından tespit ve tarif edilmiştir.^[2] Bu sebeple, buna "McClintock Etkisi" adı da verilmektedir.