Van Gogh'un "Yıldızlı Gece" Tablosu Bilim İnsanlarını Şaşırttı!

Vincent van Gogh tarafından 1889 yılında tamamlanan Yıldızlı Gece tablosu, sanat tarihinin en ikonik yapıtları arasında gösteriliyor. Yeni bir analiz, eserin yalnızca sanatsal açıdan değil bilimsel açıdan da değerli olduğunu kanıtlıyor.

Physics of Fluids dergisinde yayımlanan bir analize göre Hollandalı ressam Vincent van Gogh’un Yıldızlı Gece tablosu, tasvir ettiği girdaplı gökyüzü ile türbülans fiziğinin ayrıntılı bir şekilde anlaşılmasına katkı sağlıyor.Yeni araştırmayla birlikte Vincent van Gogh’un başyapıtları arasında anılan Yıldızlı Gece’deki fırça darbeleri, Dünya atmosferinin ve daha geniş Evren’in akışkan dinamikleri ile uyumlu olduğu anlaşıldı.

Çin’deki Xiamen Üniversitesi’nden fizikçi Yongxiang Huang yaptığı açıklamada şu ifadeleri kullandı:“Resim doğal fenomenlere dair derin ve sezgisel bir anlayışı ortaya koyuyor.

“Van Gogh’un türbülansı hassas bir şekilde çizmesi, bulutların ve atmosferin hareketini incelemekten veya gökyüzünün dinamizmini nasıl yakalayacağına dair doğuştan gelen bir his olabilir.”

Çoğunlukla gözle görülmese de Dünya’nın atmosferi sürekli hareket eden, değişen, çalkantılı bir sıvı kütlesi hâlinde. Bulutlar bu sürekli aktiviteyi ortaya çıkarabilir, ancak atmosferik türbülansı yakından anlamak için genellikle görünmez hareketleri dikkatle haritalayan aletler gerekiyor.

Van Gogh’un Yıldızlı Gece’de tasvir ettiği atmosferik türbülansın doğrudan ölçülmesi mümkün değil. Ancak Xiamen Üniversitesi’nden fizikçi Yinxiang Ma liderliğindeki bir grup bilim insanı, fırça darbelerini ölçerek önceki çalışmalarla uyuşup uyuşmadıklarını görmeyi denedi.Sonuçta ise ünlü tabloda resmedilen türbülansın 1940’larda Sovyet matematikçi Andrey Kolmogorov tarafından yayımlanan teoriyle uyumlu olduğu tespit edildi.

Araştırmacılar makalelerinde bu durumu şu sözlerle ele alıyor:“Bu tablonun sadece bir kısmını inceleyen önceki çalışmaların aksine, bu çalışmada Richardson-Kolmogorov’un kademeli türbülans resmini takip ederek tablodaki tüm girdaplar dikkate alınmıştır.

“Elde ettiğimiz sonuç, Van Gogh’un gerçek akışları çok dikkatli bir şekilde gözlemlediğini, dolayısıyla Yıldızlı Gece’deki girdapların yalnızca boyutlarının değil, aynı zamanda göreceli mesafelerinin ve yoğunluklarının da türbülanslı akışları yöneten fiziksel yasayı takip ettiğini göstermektedir.”

Araştırmacılar, bir sonbahar girdabındaki yaprakların hareketine benzer şekilde, atmosferik türbülans için bir izleyici olarak resimde tasvir edilen gökyüzündeki 14 girdap ve girdaptaki fırça darbelerini incelemek için sanat eserinin yüksek çözünürlüklü dijital bir resmini kullandılar

Bilim insanları bu fırça darbelerinin her biri için, boyanın parlaklığının yanı sıra uzamsal özelliklerini de dikkatle inceleyerek enerjinin dağılmadan önce sürekli olarak daha büyük girdaplardan daha küçük olanlara nasıl aktığını açıklayan Kolmorogov’un türbülans teorisiyle karşılaştırdılar.Araştırmacılar resimdeki girdapların Kolmogorov’un türbülans ölçeklendirme yasasının gerekliliklerini karşıladığını buldular. Bu durum, daha önceki araştırmacıların da bulduğu bir şeydi.Ancak fırça darbeleri en küçük ölçeklerde analiz eden ekip, resmin 1959 yılında Avustralyalı matematikçi George Batchelor tarafından tanımlanan skalerlerin güç spektrumuyla da tutarlı olduğunu fark etti. Batchelor, türbülanstaki skalerlerin ya da ölçeklendirilmiş bileşenlerin boyutlarına karşılık gelen bir güç spektrumu sergilemesi gerektiğini tespit etti.

Daha önce yapılan bir çalışmada da Yıldızlı Gece’de ortaya çıkan türbülansın, yıldızların doğduğu uzaydaki moleküler bulutlarda da görülebileceği bulunmuştu. Yeni çalışma, sanatçının doğa fiziğine ilişkin sezgisel anlayışının sanılandan daha derin olabileceğini doğruluyor.

Araştırmacılar sözlerini şu şekilde tamamlıyor:

“En önemli post-empresyonist ressamlardan biri olan Vincent van Gogh, türbülanslı akışları çok dikkatli bir şekilde gözlemlemiştir. Resimlerinde sadece girdapların boyutunu değil, aynı zamanda göreceli mesafelerini ve yoğunluklarını da yeniden üretebilmiştir.