Uyku Düzeni ve Obezite Arasındaki İlişki
Uyku süresi, bilişsel ve duygusal işlevler ve vücut ağırlığı gibi sağlık sonuçlarıyla ilişkili olduğu için giderek daha fazla önem kazanmaktadır.[1]
Uyku süresi, bazıları (mevsimsellik gibi) kontrol edilmesi zor olabilen birden fazla faktör tarafından belirlenirken[1], diğerleri ailesel veya toplumsal bağlamda yerleşiktir ve değiştirilebilir. Bunlar arasında yatma zamanı, uyku zamanı (kısaltılmış veya parçalanmış), kalkma zamanı, uyku fazının altta yatan sirkadiyen ritimlere göre ayarlanması ve harici zorunlu programlar (örneğin, okul günlerine karşı hafta sonu günleri) yer almaktadır.[2]
Uyku Süresi ve Obezite: Yaşlılarda Yapılan Çalışmalar
Objektif olarak ölçülen kısa uyku, yaşlı yetişkinler de dahil olmak üzere birçok popülasyonda obezite ile ilişkilendirilmiştir. Hem yaşlı erkekler hem de kadınlar üzerinde yapılan bir çalışma, gece uyku süresindeki değişkenlikleri ve gündüz uyuklamalarını, ortalama uyku süresinden bağımsız olarak obezite ile ilişkilendirmiştir.
Çalışmaya göre gece uyku süresinin standart sapmasındaki her 1 saatlik artış, obezite olasılığını erkeklerde 1,63 kat (%95 güven aralığı: 1,31-2,02), kadınlarda ise 1,22 kat (%95 güven aralığı: 1,01-1,47) artırmıştır. Uyuklamadaki her 1 saatlik artış obezite olasılığını erkeklerde 1,23 kat (%95 güven aralığı: 1,12-1,37) ve kadınlarda 1,29 kat (%95 güven aralığı: 1,17-1,41) arttırmıştır.
Gece uyku süresindeki yüksek değişkenlik, daha geç uyku zamanlaması, uyku zamanlamasındaki yüksek değişkenlik ve daha fazla uyuklama süresi hem erkeklerde hem de kadınlarda azınlık ırkı, daha yüksek diyabet, koroner arter hastalığı ve kalp yetmezliği oranları, daha fazla antidepresan kullanımı, daha düşük bilişsel işlev, daha düşük kendi kendine bildirilen sağlık durumu ve daha düşük ortalama gece uyku süresi ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıca, kadınlarda daha fazla uyuklama, ortalama gece uyku süresinde azalma ile ilişkilendirilmiştir.[3]
Sonuçların, düzensiz uyku programlarının ortalama uyku süresinden bağımsız olarak artan obezite riskiyle de ilişkili olduğu bir okul çocuğu kohortundan elde edilen kesitsel bulgularla tutarlı olduğu unutulmamalıdır.[1] Bununla birlikte, bu durumun kronik olarak uykudan mahrum kalan bireylerin fırsat verildiğinde uykularını uzatmamaları gerektiği anlamına gelmediği unutulmamalıdır.[3]
Uyku Süresi ve Obezite: Çocuklarda Yapılan Çalışmalar
Toplumlar daha yoğun ve zorlu bir yaşam temposuyla evrimleşmiştir,[4] bu da çocuklar için bile uyku süresinde önemli azalmalara yol açmaktadır.[5] Uyku süresindeki azalmalarla eş zamanlı olarak, erken çocukluk döneminde başlayan obezite prevalansında giderek artan bir artış ortaya çıkmıştır,[6], [7] bu da uyku süresi ile obezite arasında bir ilişki olduğunu düşündürmektedir.[1] Aşırı kilolu ve obez çocukların uyku süreleri daha kısa veya uykuları daha fazla kesintiye uğramış görünmektedir ve gecede 8 ila 10 saat uyuyan çocukların aşırı kilolu olma olasılığı, daha fazla uyuyan çocuklara göre 3,45 ila 4,9 kat daha fazladır.
Çocuklarda yapılan çalışmalara göre çocuklar kilo kategorilerine bakılmaksızın gece başına ortalama 8 saat uyumuşlardır. Uyku ve kilo arasında doğrusal olmayan bir eğilim ortaya çıkmıştır. Obez çocuklar için uyku süresi daha kısaydı ve okul günlerine kıyasla hafta sonlarında daha fazla değişkenlik gösteriyordu. Aşırı kilolu çocuklarda ise karışık bir uyku düzeni ortaya çıkmıştır. Uyku süresinde yüksek değişkenlik veya kısa uyku süresinin varlığı, değişen insülin, düşük yoğunluklu lipoprotein ve yüksek duyarlılıklı C-reaktif protein plazma seviyeleri ile daha fazla ilişkiliydi. Uyku düzenleri uyku süresinin alt sınırında olan çocuklar, özellikle de düzensiz uyku programlarının varlığında, en büyük sağlık riskini sergilemiştir.[1]
Yetersiz uyku, ghrelin seviyelerinin artması ve leptin seviyelerinin azalması gibi iştahı düzenleyen bazı nöropeptitlerin seviyelerindeki değişikliklere aracılık ederek gıda alımının artmasına ve obeziteye yol açabilir.[8]
Obez çocukların haftalık toplam uyku süreleri, normal kilolu muadillerine kıyasla radikal farklılıklar göstermese de, hafta boyunca SV analizleri, obez çocukların hafta sonlarında "telafi" uykusu yaşama olasılıklarının daha düşük olduğunu ve daha kısa uyku süresi ile daha değişken uyku düzenlerinin kombinasyonunun olumsuz metabolik sonuçlarla ilişkili olduğunu ortaya koymuştur. Bu nedenle, aileleri daha uzun ve daha düzenli uykunun faydaları konusunda eğitmeyi amaçlayan halk sağlığı kampanyaları, çocuklarımız için obezite ve metabolik işlev bozukluğu eğilimlerinin azalmasına yol açabilir.
Ailelere yönelik daha uzun ve daha düzenli uykuya ilişkin eğitim kampanyaları obezite oranlarında düşüşü teşvik edebilir ve okul çağındaki çocuklarda metabolik işlev bozukluğu eğilimlerini iyileştirebilir.[1]
Süreye ek olarak, yavaş dalga uykusunun bozulması veya obstrüktif uyku apnesine bağlı uyku parçalanması gibi düşük uyku kalitesi de metabolik düzensizlikle ilişkilendirilmiştir.[9], [10]
Uyku Zamanlaması
Uyku zamanlaması, popülasyon içinde önemli farklılıklar gösteren ve hem biyolojik hem de sosyal faktörler tarafından belirlenen bir davranıştır. Biyolojik olarak, uykunun zamanlaması ve süresi hem sirkadiyen saat hem de homeostatik uyku basıncı arasındaki etkileşimle kontrol edilir.[11]
Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.
Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.
Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.
55.000'den fazla çevrimiçi anketten elde edilen sonuçlar, mesleki ve sosyal yükümlülükler olmadığında en yaygın olarak bildirilen uyku zamanlamasının yaklaşık gece yarısı ile sabah 8:00 arasında olduğunu göstermektedir. Genel olarak, uyku zamanlaması popülasyon içinde normal bir dağılıma sahip gibi görünse de, önemli bir yüzde (%8,3) tercih edilen uyku başlangıç saatinin sabah 3:00 veya daha geç olduğunu bildirmiştir. Uyku zamanlaması da büyük ölçüde yaşa bağlıdır; uyku süreleri çocuklukta daha erkendir, ergenlik döneminde gecikir, daha sonra ileri yetişkinlikte tekrar ilerler.[12]
Uyku Düzeninde Meydana Gelen Değişikliklerin İnsan Sağlığına ve Obeziteye Etkisi
Gece geç saatlerde uyanık olmak, kalori tüketme fırsatının artması ve geceleri sağlıklı gıdaların az bulunması yoluyla bireyleri obezite açısından daha büyük risk altına sokan sosyal ve çevresel faktörlerle ilişkili olabilir.[13], [14] Ayrıca daha geç uyku zamanlaması ve daha geç uyku ve aktivite için kendi kendine bildirilen "tercih", artan sigara, kafein ve alkol kullanımı gibi diğer alanlarda daha kötü sağlık davranışlarıyla ilişkilendirilmiştir.[15], [16], [17]
Buna ek olarak, akşam hiperfazisi ve/veya yemek için gece uyanmaları ile karakterize edilen Gece Yeme Sendromu olan bireyler, daha geç uyku zamanlamasını tercih ettiklerini, kalori tüketiminde faz gecikmeleri gösterdiklerini ve obez olma olasılıklarının daha yüksek olduğunu bildirmektedir.[18], [19], [20], [21]
Geç Uyumaya Bağlı Olarak Ortaya Çıkan Kalori Fazlalığı
Kategorik analizlerde, geç uyuyanlar normal uyuyanlara göre günde ortalama 248 kalori daha fazla tüketmiştir ve fazla kalorilerin çoğu akşam yemeğinde ve akşam 8:00'den sonra ortaya çıkmıştır. Toplam günlük kalorilerdeki fark istatistiksel olarak anlamlı olmasa da, bu fark zaman içinde devam etseydi ve daha fazla enerji harcamasıyla dengelenmeseydi, bu fark kabaca ayda 0,90 kg'a eşit olacaktı.
Örneklemde, kahvaltı tüketim sıklığı incelediğinde, uyku zamanlaması grupları arasında kahvaltıda kalori alımında veya kahvaltı yapan ya da "atlayan" bireylerin sayısında herhangi bir fark bulunmamıştır. Bununla birlikte, gün boyunca kümülatif kalori alımının değerlendirilmesi, geç uyuyanların sabah saatlerinde önemli ölçüde daha az kalori tükettiğini ve ardından öğleden sonra alımlarını hızla artırdıklarını, bu noktada kalori alımlarının ortalama akşam yemeği saatinde normal uyuyanlarla eşleştiğini ve onları aşmaya başladığını göstermiştir. Geç uyuyanların kalori alımı saat 11:00'den sonra artmaya devam ederken, normal uyuyanlar saat 9:00 gibi erken bir saatte platoya ulaşmıştır. Bu durum, geç uyuyanların daha geç bir saate kadar uyanık olmamaları ve dolayısıyla sabahları daha az yiyip günün ilerleyen saatlerinde aşırı kalori tüketmelerinin bir sonucu olabilir.[11]
Geç Uyumaya Bağlı Sağlıksız Beslenme Düzeni
Yemek zamanlaması ve kalori alımındaki farklılığa ek olarak, geç uyuyanlar, normal uyuyanlara göre meyve ve sebze porsiyonlarının neredeyse yarısı, iki kat daha fazla fast food ve iki kat daha fazla tam kalorili gazlı içecekler dahil olmak üzere daha zayıf gıda seçimleri bildirmişlerdir. Örneğin, çok sayıda gözlemsel ve müdahale çalışması, yüksek lifli ve düşük kalorili gıdaların artırılmasının kilo yönetiminde yararlı bir strateji olduğunu desteklemektedir.[22], [23] Gıda seçimlerindeki bu farklılıklara rağmen, gruplar arasında tüketilen gıdaların makro besin içeriğinde hiçbir fark olmaması ve genel kalori alımında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmaması ilginçtir. Bu durum, aşırı kilolu bireylerde daha belirgin olan diyet kayıtlarının raporlanmasındaki önyargıları yansıtıyor olabilir.[24]
Sonuçlar ve Tartışma
Uyku süresine ek olarak, uyku-uyanıklık döngüsünün zamanlaması, özellikle iş ve sosyal taleplerle çeliştiğinde, kilo düzenlemesi ve metabolizma dahil olmak üzere sağlık üzerinde de rol oynayabilir.
Uyku zamanlamasındaki değişiklikler, uyku süresinin kısalmasına ve/veya uyku ile diyet alımı arasında sirkadiyen uyumsuzluğa yol açabilir. Birçok çalışma, uyku zamanlaması geç olan bireylerde, özellikle hafta içi daha kısa uyku süresi ve ardından hafta sonları daha fazla "telafi" uykusu bildirmiştir.[15], [25] Ayrıca uyku zamanlamasının değişmesi sirkadiyen bozulmaya yol açabilir ve bu da biyoloji ve davranış üzerinde bağımsız etkilere sahip olabilir.[26] Örneğin, laboratuvarda uyku zamanlamasının endojen sirkadiyen ritmin zamanlamasıyla uyumsuz olmasının leptin ve glikozda değişikliklere yol açtığı gösterilmiştir.
Buna ek olarak, Schubert ve meslektaşları[27] kendilerini daha "sabah tipi" olarak görenlerde daha düşük açlık algısı ve disinhibisyon (yani aşırı yeme eğilimi) bildirmiştir. Ancak bu çalışmada ne akşam tercihi ne de uyku zamanlamasının etkisi değerlendirilmiştir.
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- ^ a b c d e f K. Spruyt, et al. (2011). Sleep Duration, Sleep Regularity, Body Weight, And Metabolic Homeostasis In School-Aged Children. Pediatrics. doi: 10.1542/peds.2010-0497. | Arşiv Bağlantısı
- ^ G. M. Nixon, et al. (2008). Short Sleep Duration In Middle Childhood: Risk Factors And Consequences. Sleep. doi: 10.1093/sleep/31.1.71. | Arşiv Bağlantısı
- ^ a b S. R. Patel, et al. (2014). The Association Between Sleep Patterns And Obesity In Older Adults. International Journal of Obesity, sf: 1159-1164. doi: 10.1038/ijo.2014.13. | Arşiv Bağlantısı
- ^ T. Lobstein, et al. (2004). Obesity In Children And Young People: A Crisis In Public Health. Obesity reviews : an official journal of the International Association for the Study of Obesity. doi: 10.1111/j.1467-789X.2004.00133.x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ P. M. Krueger, et al. (2009). Sleep Duration In The United States: A Cross-Sectional Population-Based Study. American journal of epidemiology. doi: 10.1093/aje/kwp023. | Arşiv Bağlantısı
- ^ Y. Wang, et al. (2007). The Obesity Epidemic In The United States--Gender, Age, Socioeconomic, Racial/Ethnic, And Geographic Characteristics: A Systematic Review And Meta-Regression Analysis. Epidemiologic reviews. doi: 10.1093/epirev/mxm007. | Arşiv Bağlantısı
- ^ C. L. Ogden, et al. (2002). Prevalence And Trends In Overweight Among Us Children And Adolescents, 1999-2000. JAMA. doi: 10.1001/jama.288.14.1728. | Arşiv Bağlantısı
- ^ H. Zheng, et al. (2008). Neural Systems Controlling The Drive To Eat: Mind Versus Metabolism. Physiology (Bethesda, Md.). doi: 10.1152/physiol.00047.2007. | Arşiv Bağlantısı
- ^ E. Tasali, et al. (2008). Obstructive Sleep Apnea And Metabolic Syndrome: Alterations In Glucose Metabolism And Inflammation. Proceedings of the American Thoracic Society. doi: 10.1513/pats.200708-139MG. | Arşiv Bağlantısı
- ^ E. Tasali, et al. (2008). Slow-Wave Sleep And The Risk Of Type 2 Diabetes In Humans. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. doi: 10.1073/pnas.0706446105. | Arşiv Bağlantısı
- ^ a b A. A. Borbély, et al. (1982). A Two Process Model Of Sleep Regulation. Human neurobiology. | Arşiv Bağlantısı
- ^ T. Roenneberg, et al. (2007). Epidemiology Of The Human Circadian Clock. Sleep medicine reviews. doi: 10.1016/j.smrv.2007.07.005. | Arşiv Bağlantısı
- ^ Alison J. Stewart, et al. Effect Of Shiftwork On Canteen Food Purchase. Alındığı Tarih: 15 Şubat 2024. Alındığı Yer: JSTOR | Arşiv Bağlantısı
- ^ J. Waterhouse, et al. (2003). Measurement Of, And Some Reasons For, Differences In Eating Habits Between Night And Day Workers. Chronobiology international. doi: 10.1081/cbi-120025536. | Arşiv Bağlantısı
- ^ a b M. Wittmann, et al. (2006). Social Jetlag: Misalignment Of Biological And Social Time. Chronobiology international. doi: 10.1080/07420520500545979. | Arşiv Bağlantısı
- ^ A. Adan, et al. (1994). Chronotype And Personality Factors In The Daily Consumption Of Alcohol And Psychostimulants. Addiction (Abingdon, England). doi: 10.1111/j.1360-0443.1994.tb00926.x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ F. Giannotti, et al. (2002). Circadian Preference, Sleep And Daytime Behaviour In Adolescence. Journal of sleep research. doi: 10.1046/j.1365-2869.2002.00302.x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ K. C. Allison, et al. (2010). Proposed Diagnostic Criteria For Night Eating Syndrome. The International journal of eating disorders. doi: 10.1002/eat.20693. | Arşiv Bağlantısı
- ^ J. D. Lundgren, et al. (2008). A Descriptive Study Of Non-Obese Persons With Night Eating Syndrome And A Weight-Matched Comparison Group. Eating behaviors, sf: 343. doi: 10.1016/j.eatbeh.2007.12.004. | Arşiv Bağlantısı
- ^ N. Goel, et al. (2009). Circadian Rhythm Profiles In Women With Night Eating Syndrome. Journal of biological rhythms. doi: 10.1177/0748730408328914. | Arşiv Bağlantısı
- ^ G. S. Andersen, et al. (2004). Night Eating And Weight Change In Middle-Aged Men And Women. International journal of obesity and related metabolic disorders : journal of the International Association for the Study of Obesity. doi: 10.1038/sj.ijo.0802731. | Arşiv Bağlantısı
- ^ B. J. Rolls, et al. (2004). What Can Intervention Studies Tell Us About The Relationship Between Fruit And Vegetable Consumption And Weight Management?. Nutrition reviews. doi: 10.1111/j.1753-4887.2004.tb00001.x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ B. C. Tohill, et al. (2004). What Epidemiologic Studies Tell Us About The Relationship Between Fruit And Vegetable Consumption And Body Weight. Nutrition reviews. doi: 10.1111/j.1753-4887.2004.tb00007.x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ L. Lissner, et al. (2000). Population Studies Of Diet And Obesity. The British journal of nutrition. doi: 10.1017/s000711450000091x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ S. E. Roepke, et al. (2010). Differential Impact Of Chronotype On Weekday And Weekend Sleep Timing And Duration. Nature and science of sleep. doi: 10.2147/NSS.S12572. | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. Rüger, et al. (2009). Effects Of Circadian Disruption On The Cardiometabolic System. Reviews in endocrine & metabolic disorders. doi: 10.1007/s11154-009-9122-8. | Arşiv Bağlantısı
- ^ E. Schubert, et al. (2008). Association Between Chronotype And The Constructs Of The Three-Factor-Eating-Questionnaire. Appetite. doi: 10.1016/j.appet.2008.03.018. | Arşiv Bağlantısı
Evrim Ağacı'na her ay sadece 1 kahve ısmarlayarak destek olmak ister misiniz?
Şu iki siteden birini kullanarak şimdi destek olabilirsiniz:
kreosus.com/evrimagaci | patreon.com/evrimagaci
Çıktı Bilgisi: Bu sayfa, Evrim Ağacı yazdırma aracı kullanılarak 22/12/2024 04:03:52 tarihinde oluşturulmuştur. Evrim Ağacı'ndaki içeriklerin tamamı, birden fazla editör tarafından, durmaksızın elden geçirilmekte, güncellenmekte ve geliştirilmektedir. Dolayısıyla bu çıktının alındığı tarihten sonra yapılan güncellemeleri görmek ve bu içeriğin en güncel halini okumak için lütfen şu adrese gidiniz: https://evrimagaci.org/s/16891
İçerik Kullanım İzinleri: Evrim Ağacı'ndaki yazılı içerikler orijinallerine hiçbir şekilde dokunulmadığı müddetçe izin alınmaksızın paylaşılabilir, kopyalanabilir, yapıştırılabilir, çoğaltılabilir, basılabilir, dağıtılabilir, yayılabilir, alıntılanabilir. Ancak bu içeriklerin hiçbiri izin alınmaksızın değiştirilemez ve değiştirilmiş halleri Evrim Ağacı'na aitmiş gibi sunulamaz. Benzer şekilde, içeriklerin hiçbiri, söz konusu içeriğin açıkça belirtilmiş yazarlarından ve Evrim Ağacı'ndan başkasına aitmiş gibi sunulamaz. Bu sayfa izin alınmaksızın düzenlenemez, Evrim Ağacı logosu, yazar/editör bilgileri ve içeriğin diğer kısımları izin alınmaksızın değiştirilemez veya kaldırılamaz.