Her ne kadar havayla temas eden meyvelerin C Vitamini miktarı azalıyor olsa da bu azalmanın hızı dikkate değer değildir. Dolayısıyla insanın günlük ihtiyacını karşılamayacak düzeye birkaç saat (ve hatta gün) içinde gelmesi mümkün değildir. Örneğin yeni kesilmiş bir portakalı dışarıda 4 hafta bile bırakacak olsanız, başlangıçtaki C vitamini içeriğinin sadece %50'sini kaybedecektir. Bir diğer deyişle, kesildikten sonra dışarıda 4 hafta bırakılmış 2 tane portakal bile insanın o günkü C vitamini ihtiyacını karşılamaya yeter de artar - ki insanlar biber gibi diğer kaynaklardan da C vitamini almaktadır.

Belli ailelerde ve ebeveynler arasında popüler olan bu iddianın gerçek kökenini tespit etmek zordur. Bir tahmine göre bu iddia, sabah kahvaltısı sırasında içilen portakal suyunun bir an önce bitirilmesi ve bu sayede okula geç kalmayı önleme amacıyla uydurulmuştur. Ayrıca C Vitaminin oksitlenerek etkisini kaybettiği bilgisi de bu oksitlenmenin aşırı hızlı olduğu varsayımıyla birleşerek halk arasında bu hatalı inancın yayılmasına sebep olmuş olabilir.

Evrim, çok uzun bir tarihe sahiptir. Her şey, erken oluşum evreleri sonrasında soğumaya başlayan gezegen üzerinde yavaş yavaş birikmeye başlayan sığ su birikintileri ve okyanus sularında başladı. Gerek kuyruklu yıldızlarla taşınan malzemeler, gerek gezegenin ilkin atmosferinde oluşan kimyasallar, gerekse de çoğunluğu sığ sularda ve çamurlu su birikintilerinde oluşan moleküllerin birbiriyle etkileşimi, ortalamada 600 milyon yıllık bir kimyasal evrim süreci sonucunda, çok erken hücre benzeri yapıların ortaya çıkmasını sağlamıştır. Tüm canlıların atası olacak bu cansız-canlı geçişindeki yapılara bugün “koaservatlar” ya da “ön hücreler” adını veriyoruz.

Bunların büyük bir kısmı süreç içerisinde elenerek yok olmuş olsa da, bazıları çok daha uzun süreler varlıklarını koruyabilecek yapıdaydı. Kendilerini kopyalamayı başarabilen bu ilkin başlangıç, canlılığın temellerini oluşturdu. Bu basit yapılı varlıklar, öncelikle bakteriler ve arkeler gibi bugün hala varlıklarını sürdüren, bildiğimiz prokaryotlara (basit hücre yapılarına sahip canlılara) evrimleştiler.

Ekolojik fırsat, türlerin farklılaşmasında hayati bir öneme sahip olup adaptif yayılmanın başlamasında anahtar bir rol oynamaktadır.

Özellikle evrimin işlevsel sürecinin Darwin (1859) tarafından tanımlanmasından bu yana, türlerin gezegenimizde nasıl çoğaldığı uzun bir süredir biyologların ilgisini çekmektedir. İnsanlar, dünyanın birçok bölgesinde farklı ekolojiye ve biçimlere sahip benzer organizmaların çeşitliliğini gözlemleyebilirler. Örneğin; Kuzey Amerika’da biçim, renk ve vücut uzunluklarına göre belirgin bir biçimde farklılaşan Lampropeltini (Görsel 1) familyasına ait 35 keme yılanı türünden herhangi birisiyle kolaylıkla karşılaşabilirsiniz. Bu grup içerisindeki türler; beslenme alışkanlığı olarak sürüngen yumurtaları, diğer yılanları, kertenkeleleri, kuşları ve küçük memeleri ve ayrıca yaşam alanı olarak da çölleri, otlak alanları, tropik yağmur ormanları ve yaprak döken kuzey ormanlarını içeren geniş bir yelpazedeki ekolojiyi tercih etmektedirler. Biçim ve ekolojideki bu aşırı farklılık karşısında, tüm bu çeşitlenmelerin zaman içerisinde nasıl ortaya çıktığını sorabilirsiniz. Tüm bu türlerin biçimsel ve ekolojik farklıkları standart ve değişmeyen bir hızda mı başlayıp çoğalmakta yoksa uygun, boş bir ortam ortaya çıktığında mı hızlı bir biçimde bu alanı doldurmaktadırlar?

20. yüzyılda toplum sağlığı açısından en önemli on başarıdan birisi aşılar iken, ona karşı olan muhalefet de aşıların icadından beri sesini duyurmaya devam ediyor. Günümüzdeki tartışmalar sıklıkla difteri, tetanos, boğmaca, kızamık, kabakulak ve kızamıkçık gibi daha yeni aşıların kullanımı ve güvenilirliği etrafında ve timerosal adlı koruyucu maddenin kullanımı çerçevesinde şekillenmektedir.

Bazı insanlar, Mısır piramitlerinin uzaylılar tarafından yapıldıklarına inanabilirler. Arkeolojik ve mimari bilgilerimize dayanarak bu iddialara kolaylıkla cevap verebiliriz; ancak bu tarz iddialara inanmanın kimsenin sağlığına doğrudan bir tehdit oluşturmadığı da bir gerçektir. Nihayetinde piramitleri insanlar yapmış olsa da, o piramitlerin uzaylılar veya büyü ile yapıldığını düşünmek sizi hasta etmez (en azından, eğer bunu paranoya noktasına ulaştırmazsanız). Aşı karşıtı (İng: "Anti-vaxx") kampanyaları destekleyen bireyler ise sadece kendi hayatlarına ve çocuklarına değil, aynı zamanda sizin ve çocuklarınızın hayatlarına da bir tehdit oluşturmaktadır. Aşıların önemini ve gerekliliğini anlayabilmek için geçmişten bahsetmek yararlı olacaktır. Amy Wallace konuyu şöyle özetlemektedir:

Eşcinsellik, bir türün bir bireyinin, kendisiyle aynı cinsiyetten bir diğer bireye karşı romantik veya cinsel bir çekim hissetmesi veya bu iki birey arasında cinsel etkileşim yaşanmasıdır.^[1][2][3] Bu bakımdan eşcinsellik, bir cinsel yönelim grubudur ve kişinin kendi biyolojik cinsiyetinden olan diğer bireylere yönelik kalıcı bir duygusal, romantik ve/veya cinsel çekim hissetmesi olarak tanımlanabilir. Doğal olarak bu cinsel yönelim, kişinin deneyimlediği bu duygulara uygun olan davranışlar sergilemesini ve bu türden duygular deneyimler yaşayanlarla ortak bir komünite olma algısını da içerir.^[4]

Tarihte, eşcinsellere karşı çok sert ve çok acımasız birçok kampanya yürütülmüş olmasına karşın, bilimin ve toplumsal algının göreceli olarak gelişmiş olması sayesinde, bu karşıtlıklar (Türkiye de dahil hala birçok coğrafyada etkisi sert bir şekilde hissedilmekle birlikte) giderek azalmaktadır. Bu azalmada, bilimsel algımızın gelişmesinin, toplumsal hareketlerin dönüştürücü etkisinin ve halk arasında evrimin artık çok daha iyi anlaşılıyor olmasının çok büyük bir rolü olmuştur. 

Oxford Üniversitesi'nden Gil McVean ve meslektaşları tarafından yapılan yeni araştırmalar, yaşlandıkça daha sık hastalanmalarına rağmen, insanların genlerinin hastalanma riski üzerindeki etkisinin aslında yaşla birlikte azaldığını ortaya koyuyor. Araştırmacılar yeni bulgularını PLOS Genetics dergisinde yayınladılar.^[1]

Ebeveynlerimizden miras aldığımız genler, kanserden kalp hastalığına ve otoimmün bozukluklara kadar neredeyse tüm hastalıklar için riskimizi etkiler. Yeni genomik teknolojiler sayesinde bilim insanları, artık bir kişinin genomunu gelecekteki hastalık riskini tahmin etmek için kullanabiliyorlar. Bununla birlikte, son çalışmalar, bir kişinin genetiğinin tahmin gücünün yaşına, cinsiyetine ve etnik kökenine bağlı olabileceğini göstermiştir.