Evrim, çok uzun bir tarihe sahiptir. Her şey, erken oluşum evreleri sonrasında soğumaya başlayan gezegen üzerinde yavaş yavaş birikmeye başlayan sığ su birikintileri ve okyanus sularında başladı. Gerek kuyruklu yıldızlarla taşınan malzemeler, gerek gezegenin ilkin atmosferinde oluşan kimyasallar, gerekse de çoğunluğu sığ sularda ve çamurlu su birikintilerinde oluşan moleküllerin birbiriyle etkileşimi, ortalamada 600 milyon yıllık bir kimyasal evrim süreci sonucunda, çok erken hücre benzeri yapıların ortaya çıkmasını sağlamıştır. Tüm canlıların atası olacak bu cansız-canlı geçişindeki yapılara bugün “koaservatlar” ya da “ön hücreler” adını veriyoruz.

Bunların büyük bir kısmı süreç içerisinde elenerek yok olmuş olsa da, bazıları çok daha uzun süreler varlıklarını koruyabilecek yapıdaydı. Kendilerini kopyalamayı başarabilen bu ilkin başlangıç, canlılığın temellerini oluşturdu. Bu basit yapılı varlıklar, öncelikle bakteriler ve arkeler gibi bugün hala varlıklarını sürdüren, bildiğimiz prokaryotlara (basit hücre yapılarına sahip canlılara) evrimleştiler.

1936 yılında soyu tükenen ve Avustralya, Tazmanya ile Yeni Gine'ye özgü bir keseli olan Tazmanya kaplanı, bilim dünyasındaki gelişmeler sayesinde bir nevi "yeniden doğuşa" hazırlanıyor. Türdiriltimi çalışmalarıyla tanınan Colossal Biosciences, geliştirdiği yapay rahim teknolojisi ile Tazmanya kaplanı embriyosunu hamilelik sürecinin yarısından fazlasına kadar büyütmeyi başardı. Bu, yalnızca türdiriltimi bilimi için değil, aynı zamanda nesli tükenme tehlikesi altındaki türlerin korunması için de büyük bir dönüm noktası olarak görülüyor.

Colossal'ın kurucularından Ben Lamm, bu başarıyı şöyle ifade ediyor:

Bulutlar, gökyüzündeki en ilginç doğa olaylarından birisidir ve yaşamın sürekliliği için büyük öneme sahiptir. Daha önceden bulutların ne olduğundan, nasıl oluştuklarından ve onlara renklerini veren fiziksel ve kimyasal süreçlerin neler olduğundan buradaki yazımızda bahsetmiştik. Ayrıca buradaki yazımızda, en yaygın görülen bulut çeşitlerini tek tek incelemiştik (bunların bir özetini aşağıdaki görselde bulabilirsiniz). Bu yazımızda, daha ziyade sıra dışı bulut tiplerini tanıtmaya ve pek aşina olmadığınız, ilginç bulut tiplerinden söz etmeye çalışacağız.

Ama önce, yaygın olarak bilinen, gökyüzünde sıklıkla görebileceğiniz, temel bulut tiplerini hatırlayarak başlayalım (daha fazla detay için buraya tıklayın):

Klasik koşullanma (veya tepkisel koşullanma), bilinçsiz veya otomatik olarak gerçekleşen bir öğrenme türüdür. Klasik koşullanma, doğal uyarıcılara verilen doğal bir tepkinin, yapay bir uyarıcı tarafından da uyarılır hale getirilmesini ifade eder. Rus fizyolog Ivan Pavlov tarafından keşfedildiği için Pavlovyen koşullanma olarak da bilinir. Davranışsal psikolojinin temelini oluşturduğu için genellikle psikoloji tarihindeki en önemli keşiflerden biri olarak kabul edilir.

Klasik koşullanmanın günümüzdeki en basit örneklerini reklamcılıkta görebiliriz. Örneğin, güzellik ürünleri satan firmalar, reklamlarında temiz ve pürüzsüz bir cilde sahip oyuncuları kullanır. Böylece reklamı izleyenler, ürünü "sağlıklı bir cilt" ile ilişkilendirir. Günlük hayatta klasik koşullanmanın bunun gibi birçok örneğini görmek mümkündür.

Dünyanın dört bir yanındaki polisler, askerler ve güvenlik güçleri, isyan kontrolü (İng: "riot control") adıyla bilinen bir dizi protokole uymaktadırlar ve bu kapsamda birçok farklı yöntemle ülke yönetimlerinin hoşuna gitmeyen protesto, ayaklanma veya isyanları bastırmakta veya bastırmaya çalışmaktadırlar. Burada "isyan kontrolü" adıyla bahsedeceğimiz konu, illa bir "isyan" olması gerekmemekte, her türlü protesto, gösteri ve benzeri anayasa tarafından korunan ve hatta ödev olarak verilen hakları içermektedir (yani bir bir "şapka terim" olarak kullanacağız, kolaylık açısından). İsyan kontrolünün belli adımları bulunmaktadır ve en düşük şiddetten başlayarak giderek sertleşmektedir.

İsyan kontrolünün esasında ilk adımı, yüksek ve rahatsız edici sesler uygulamaktır. Çünkü insan beyni ani olarak sesle uyarıldığında ürkecek ve içinde bulunduğu durumu değerlendirerek kurtulma yolları arayacaktır. Bu psikolojik mücadele, çoğu zaman güvenlik güçleri tarafından es geçilir, çünkü neredeyse hiçbir zaman işe yaramaz. Bunun da sebebi isyanın amacına psikolojik olarak odaklanmış bir beynin, her hayvan türünde (dolayısıyla ve elbette insanda) gördüğümüz kaç veya savaş seçiminden ikincisine yönelmesi daha muhtemel olmaktadır. Öfke, azim, kararlılık, istek, vb. duyguların bunda etkisi büyüktür.

Marcel Proust “Kayıp Zamanın İzinde (Remembrance of Things Past ve ya In Search of the Lost Time)” kitabında düşüncelerimizi ve kişiliklerimizi derin ve devam eden bir şekilde kendi hafızamız tarafından şekillendiren zorlu bir durumu işliyor.

Bu durum posttravmatik stres bozukluğu (PTSD) ve bağımlılık gibi zihinsel hastalıklar güçlü bir şekilde yansıtıyor. PTSD’de, travmatik anılar bilinç üzerine zorla girer, sıkıntıya yol açar, insanları travmalarından uzak tutmak için yönetir, cinayet ve bağımlılık riskini arttırır. Bağımlılık durumunda ise, ilaç kullanımı ile ilgili olan anılar ilaç ile ilgili şeylere verilen tepkileri etkiler ve zorunlu ilaç kullanımına yönlendirir.    

İklim krizinin önüne geçebilmek için etkili adımlar atılması neden bu kadar zor? Buna kısmen reklamlar neden oluyor. Fosil yakıt firmaları, 1980'lerden bu yana iklim değişikliğini ve etkilerini inkâr eden mesajlar içeren reklamlar yayınladılar. Şimdi ise bu reklamların çoğunu unutturmaya çalışıyorlar. Bu yazı, unutturulmaya çalışılan reklamlar için görsel bir rehber görevi görüyor.

Fosil yakıt sektöründe bulunan firmalar, iklim krizi ve çözüm yöntemleri konusunda halkın ve politikacıların kafasını karıştırarak iklim eylemini geciktirmek için on yıllardır süren, milyarlarca dolara mal olan bir dezenformasyon, propaganda ve lobi kampanyası yürütmektedir.^[1] Bu kampanyalar, iklim krizinin gerçek ve insan kaynaklı olmadığına ve çözülemeyeceği konusunda halkı ikna etmek amaçlıydı ve başlıkları "Çocuklarımıza Söyledikleri Yalanlar" veya "Petrol Yaşam Pompalar" şeklinde değişen bir dizi reklamdan oluşuyordu. Kampanya günümüzde de devam etmektedir.

Neden yelleniyoruz (evet, tıbbi terminolojide "yellenme" olarak geçer)? Neden kokuyor? Bunlar birçoklarımızın merak ettiği ama pek de fazla cevaplanmayan sorulardır. Ancak kendimizi tanımak, her şeyimizi tanımaktan geçer. Hoşumuza giden şeylerimizi tanıyıp diğerlerini reddedemeyiz. Bu sebeple, sokaktaki Ahmet amcadan sevgilinize, Angelina Jolie'den padişahlara kadar herkesin yaptığı bu konuyu ele alma vakti geldi diye düşünüyoruz. Yellenmeyle ilgili 10 ilginç konuya değinerek bu işin üstesinden geleceğimizi düşünüyoruz, umarız başarılı olabiliriz. Başlayalım:

Yellenme, bağırsaklarımızda biriken her türlü gazın, buldukları her türlü delikten dışarı kaçma çabalarının bir ürünüdür diyebiliriz. Bu delik, genellikle anüsümüz olmaktadır. Ağzımızdan başlayan sindirim kanalımızın her basamağında gazlar birikir; hatta yutkunurken yuttuğumuz hava bile en nihayetinde bir çıkış noktası bulacaktır. Ancak çıkardığımız gazın önemli bir kısmı bağırsaklarımızdaki bakterilerin gerçekleştirdikleri kimyasal faaliyetlerin bir yan ürünü olarak üretilir. Tipik bir yellenme sırasında insanlar %59 azot, %21 hidrojen, %9 karbondioksit, %7 metan ve %4 oksijen dışarı çıkarırlar. Kimi zaman çıkarılan gazın %1 kadar kısmı hidrojen sülfat ve merkaptanlardan oluşur. Bunlar içerisinde sülfür bulunur ki işte bu gaz, o meşhur kokunun nedenidir. Bağırsaklarımızda sıkışan ve dışarı itilen gaz, boğucu kaslarımızın (bağırsakların kasılmasını sağlayan kaslar) kasılma miktarına ve sıkışmış gazın basıncına bağlı olarak çıkış sırasında bağırsak duvarlarını titretebilirler. Bu titreşimler, "pırt" sesinin nedenidir. Yoksa gazın kendisi elbette sese sahip değildir; organlarımızla etkileşimi sese neden olur. Tıpkı hava veren bir borunun ağzına parmağınızı kısmen bastırdığınızda çıkan ses gibi...