Her organizma, kendi sinir sistemi tarafından alınıp işlenen bilgilerin tamamından oluşan bir dünyada yaşar (Dangles et al. 2009). “Umwelt” terimi, 1909’da Jakob von Uexküll tarafından, algılanan dünyayı tanımlamak amacıyla türetilmiştir (Rüting 2004, Shettleworth 1998). Umwelt, her organizma için farklıdır, dolayısıyla başka bir organizmanın dünyayı nasıl algıladığını tamamen anlayabilmemiz çok zordur. Bu açmaz, yıllar boyunca hem filozofların (Nagel 1974) hem de biyologların (Griffin 1958) ilgisini çekmiştir. Algı sistemlerinin gelişiminin hayvanın gelişimiyle paralellik göstermesi gayet normal bir durumdur. Bu durum organizmanın yaşamı boyunca içinde bulunduğu “umwelt”in (algılanan çevrenin) sıkça değiştiği anlamına gelir (Dangles et al. 2009).

Duyusal ekoloji alanı, hayvanların çevrelerinde neleri algıladıklarını ve bunun çevre ile olan etkileşimlerine nasıl etki edeceğini anlamak amacıyla onların algı sistemleri üzerine yapılan araştırmalara dayanmaktadır (Dangles et al. 2009). Bu algısal dünya, her ne kadar herhangi bir zamanda hayvanın sinir sisteminin iç dinamiklerinden etkileniyor olsa da belli bir organizmanın sahip olduğu algılara yüksek oranda bağımlıdır.

Nikola Tesla, 10 Temmuz 1856’da Hırvatistan’ın bir köyünde yaşayan Sırp-Ortodoks bir ailenin dördüncü çocuğu olarak dünyaya geldi, daha sonra bir kardeşi daha oldu. Nikola’nın annesi ev işlerini kolaylaştırmak için küçük icatlar yapan bir kadındı, bir keresinde mekanik yumurta çırpıcısı tasarlamıştı. Aynı zamanda okumayı çok sever ve okudukları hafızasından çıkmazdı; Nikola’nın mucit dehasının annesinden miras kaldığı söylenir. Nikola zor bir çocukluk geçirmişti; ailesi onu hep ağabeyi ile karşılaştırıyordu. Ağabeyi 12 yaşındayken attan düşüp öldü. Ailesi atı korkuttuğu için Nikola’yı sorumlu tutmuşlardı. Ailesinin Nikola’ya davranışlarının onun psikolojisini etkilediği ve içine kapanık bir insan olmasının önünü açtığı düşünülür.

Nikola çocukken şiir yazmayı ve okumayı severdi. Müthiş bir hatırlama kabiliyetine sahipti; gördüğü, duyduğu ve okuduğu hiçbir şeyi unutmuyordu, özellikle görsel hafızası müthişti. Buluşlarına çok erken yaşta başlamıştı, daha 6 yaşındayken kendi su çarkını yapmıştı. Fakat gariplikleri olan bir çocuktu. Örneğin, kimsenin saçına dokunamıyordu ve yürürken adımlarını sayıyordu. Parlak cisimlere karşı çok büyük zaafı vardı. Ayrıca, her zaman yemeğinin kübik içeriğini hesaplıyor, bunu başaramazsa yemek yemeyi reddediyordu.

Saccharomyces cerevisiae, eski çağlardan beri alkol fermantasyonun da ve ekmek yapımı için kullanılan en önemli maya türüdür ve fırıncı ya da bira mayası olarak da bilinir. Özellikle de ekşi maya olarak bilinen yaygın maya içerisindeki kullanımıyla ilgili olarak buradaki yazımızdan bilgi alabilirsiniz.

Latince olarak isimlendirilen Saccharomyces şeker ve cerevisiae bira anlamına gelmektedir. Özellikle, biyoteknolojide kullanımı açısından S. cerevisiae en önemli maya türlerinin başında gelmektedir ve genellikle, metal biyoabsorbsiyon çalışmalarında kullanılmaktadır. Ayrıca, gıda fermantasyonu ve çok sayıda endüstriyel işlem için de kullanılır.

Faraday Discussions dergisinin 2009 sayısında yayınladığı makalesinde George M. Whitesides, bir teknolojiye yönelik insanlığın (ve bilim camiasının) beklentilerinin zamanın bir fonksiyonu olduğunu söylemektedir.

İlk başta abartılı beklentilere sahibizdir; buna "abartı fazı" denir. Bu süreçte bir teknoloji (ya da keşif) hakkında abartılı, hatta kimi zaman tekrar edilemez iddialar ileri sürülür. Bunun hemen arkasından, söz konusu iddiaların hataları fark edildiğinde "hayal kırıklığı fazı" başlar. İnsanlar (ve bilim camiası), o bilim dalı, keşif ya da yeni teknolojinin aslında bekleneni veremeyeceğini fark eder. Burada, umutsuzluk hakim olur. Ancak bazıları, umutsuzluğun ötesine geçip gerçekleri görmeyi başarır ve yılmadan yoluna devam eder. İşte bu noktada, "gerçekleştirme fazı" başlar. Çünkü ilk etaptaki "abartılı iddialar" arasında gerçekten de isabetli olanlar vardır ve bilimin zorlu yollarında yürüyen insanlar, bunları ortaya çıkarıp söz konusu keşfin ya da icadın gerçek potansiyeline ulaşmasını sağlar.

Güneş Sistemindeki gezegenler hakkında çoğumuz genel bilgilere sahibizdir. Örneğin, sekiz tane gezegen vardır ve Güneş'ten uzaklıklarına göre sırayla Merkür, Venüs, Dünya, Mars, Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün’dür. Ayrıca, Güneş sisteminde Plüton başta olmak üzere cüce gezegenler de vardır.

Gezegenlerin büyüklükleri  ve renkleri birbirinden farklıdır. Peki gezegenlerin renklerinin neden birbirinden farklı olduğunu hiç düşündünüz mü? Buna verilebilecek en basit cevap gezegenlerin bileşenleri ile ilgilidir. Eğer gezegen minerallerden ve silikat kayalardan oluşmuşsa görünüşü gri tonlarında olacaktır veya oksitlenmiş minerallerin görünümünü alacaktır. Ayrıca, atmosferlerinin güneş ışınlarını nasıl absorbe ettiği veya yansıttığına bağlı olarak da gezegenlere dışarıdan bakıldığında renkleri olduğundan daha farklı görünebilir. Gelin, gezegenlerin renklerinin nasıl oluştuğunu Güneş’ten uzaklık sırasına göre tek tek inceleyelim.

Beynimizi çok kapsamlı ve gelişmiş bir bilgisayar olarak düşünmeye meyilliyizdir. Çünkü tıpkı bir bilgisayar gibi, etraftan gelen verileri toplar, belli bir merkezde işler ve genler ile çevrenin belirlediği bir altyapı çerçevesinde bu uyaranlara uygun bir cevap üretir. Örneğin ateşe dokunmaktan uzak durur, yemek arar, üremeye çalışır, su peşinde gideriz. Bu yaklaşım öyle yaygındır ki, New Scientist dergisinin 18 Ekim 2018 tarihli bir yazısının başlığı şöyle der: "Beyniniz, 100 milyar mini-bilgisayarın bir arada çalışması gibidir!"

Buna karşılık bazı psikolog ve sinirbilimciler (ve kimi zaman bilgisayar bilimciler de), beynimizin bir bilgisayar olamayacağını, bunun aşırı basite indirgenmiş ve düpedüz yanıltıcı bir metafor olduğunu söylemekte. Bu yazının okurlarının, beynin bilgisayar metaforuna alışık olduğunu tahmin ettiğimizden, tersten başlayalım ve beynin neden bir bilgisayar olmadığı iddiasını anlamak için, Kaliforniya'daki Amerikan Davranışsal Araştırma ve Teknoloji Enstitüsü'nden psikolog Dr. Robert Epstein'in şu sözlerine kulak verelim (makalesinin tamamına Türkçe olarak buradan erişebilirsiniz):

John Ronald Reuel Tolkien (3 Ocak 1892 - 2 Eylül 1973), İngiliz yazar, şair, filolog ve akademisyen. Hobbit ve Yüzüklerin Efendisi gibi fantastik kurgu eserleriyle tanınır.

King Edward’s School’da eğitim görmeye başlayan Tolkien’in dil üzerine büyük bir yeteneği ve merakı vardı. Eski Gal ve Fin dilleri üzerine eğitim görürken, zamanla kendi Elf dillerini de yaratmaya başladı.