Carl Sagan ve Isaac Asimov 1960'larda tanıştılar. Asimov otobiyografisinde "kafamda onu, teleskop'unun başında duran herhangi bir astronom figürü gibi yaşını başını almış biri olarak canlandırmıştım; fakat karşımda gördüğüm kişi 27 yaşında, yakışıklı, inanılmaz bir zekaya sahip genç bir adamdı." şeklinde betimler. İkili 25 yıldan uzun süre iyi birer arkadaş olarak kaldılar. Asimov'un Carl Sagan'a yönelik ilk izlenimleri doğru çıkmış ve zamanla ona karşı duyduğu hayranlığı daha da artmıştır.

Isaac Asimov'un kardeşi Stanley tarafından derlenen "Yours, Isaac Asimov: A Lifetime in Letters" (Sevgiler, Isaac Asimov: Bir hayat dolusu mektuplar) kitabında, Asimov'un Sagan'a yazdığı ve Sagan ile arkadaşlığından bahsettiği mektuplar birbirlerine duydukları saygıyı ve samimiyeti gözler önüne seriyor.

Dünya'nın en hızlı üreyen canlıları tek hücreli bakteriler ve arkelerdir. Bu canlıların boyları 0.2 ila 2 mikron arasında değişmektedir. Yani metrenin on milyonda birinin iki katı ile milyonda birinin iki katı arasında. Bu cümlenin sonundaki nokta bile, bir bakteriden onlarca kat büyüktür. Bu ufacık canlılar, 20 dakikada bir yeni nesil üretebilirler. Tabii hepsi bu kadar hızlı değildir, kimisi birkaç saatte bir, bazıları ise birkaç günde bir ürerler. Ancak neredeyse hiçbir çok hücreli bu üreme hızının yanına bile yaklaşamaz.

Öte yandan dünyanın en yavaş üreyen canlıları arasında devasa boyutlarıyla misk öküzleri, kahverengi ayılar, filler ve balinalar gelmektedir. Bu hayvanların çoğu birkaç yılda sadece 1 defa üreyebilirler ve yavru sayıları da oldukça sınırlıdır. Çok hücreli canlılarda da daha ufaklara inildikçe, üreme hızının arttığı görülür. Örneğin bu saydığımız memelilerden çok daha küçük olan Virginia opossumu, Dünya'nın en hızlı üreyen memelileri arasındadır. Benzer şekilde, fareler, sıçanlar, vb. küçük kemirgenler de çok hızlı bir şekilde üreyebilirler.

Kutup ayılarının ağırlığı 50-550 kilogram arasında değişebilir. Yeni doğan kutup ayıları sadece 500 gram ağırlığında ve 30 santimetre boyundadır. Üst düzey avcıdırlar. En hassas duyu organları burunlarıdır ve yaklaşık 35 kilometre uzaktan koku alabilirler. Şu anda var olan tek avcıları insandır.

Kutup ayıları, boz ayılardan 4-5 milyon yıl kadar önce ayrılarak evrimleşmiştir. Ancak evrimsel süreçte bu iki kuzen tekrardan karşılaşarak genleri birbirine karışmıştır. Şu anda yapılan genetik analizler, kutup ayısı popülasyonlarında çok düşük genetik çeşitlilik bulunduğunu, dolayısıyla muhtemelen bu ayıların darboğaz etkisi altında evrimin genetik sürüklenme mekanizmasından ciddi anlamda etkilendiği düşünülmektedir. Yine yapılan analizler, kutup ayılarının düşük çeşitliliğinin, Dünya'ya verdiğimiz zarara adapte olamayacak kadar dar olduğunu, dolayısıyla bu hızla devam ederse sonunda yok olacaklarını göstermektedir.

Kolombiya'nın batısındaki Nevado del Ruiz yanardağı ve çevresinde 1840'lardan beri ara ara sarsıntılar oluyordu. Ancak 1985 yılının Eylül ayında bu sarsıntılar çok şiddetlendi. Özellikle yanardağın 50 km doğusundaki Armero kasabasında halk telaşlanmaya başladı. Ancak kasabayı tamamen de terk etmediler.

İki ay sonra, Kasım'ın 13'ünde Nevado del Ruiz patladı. Aslında patlamanın kendisi çok şiddetli değildi, ancak bu küçük patlama dağın tepesindeki mevcut kar ve buz karışımının ufak bir yüzdesini harekete geçirdi. Bunlar da kendi çevrelerindeki diğer şeylere çarparak ve iterek, giderek büyüyen ve yanardağdan aşağı inen devasa bir çamur, kaya ve su bulamacına yol açtı.

Kol ve bacak kaslarınızda benzer proteinlerin olduğunu söylemem pek şaşırtıcı bir bilgi olmasa gerek. Komşunuzda da benzerlerinden var. Herhangi bir hayvanat bahçesindeki filde ve su aygırında da benzerlerinden vardı, belki bağırsağınızdaki bakterilerde de var!

Peki konu evrim olduğunda sıkça duyduğumuz -ama okul kitaplarında ya da Wikipedia’da pek okuyamadığımız- bu proteinlerin benzerliği mefhumu neyin nesi? Bu amaçla önce yeni bir proteinin şeklini deneysel olarak çözmeyi özetleyecek, sonra da proteinler arası benzerlikleri arama problemine bakacağız. Bunları kullanarak da protein veri tabanındaki türler arası protein benzerliklerine bakarak kendi evrim ağacımızı kendimiz çizeceğiz.

16 Ocak 2003 tarihinde Doğu Standart Saati ile 10:39'da Columbia uzay mekiği Florida'daki Kennedy Uzay Merkezi'ndeki 39A pistinden havalandı. Kalkıştan bir buçuk dakika sonra, 81.7'inci saniyede, turuncu dış tanktan bir parça yalıtım köpüğü koptu ve saatte en az 640 km/saat hızla yörünge aracının sol kanadının ön kenarına çarptı. Columbia, sorunsuz bir şekilde yörüngeye doğru tırmanmaya devam etti.

Köpük çarpması canlı olarak gözlemlenmedi. Ancak mekik Dünya yörüngesine girdikten sonra NASA'nın fırlatma görüntülerini rutin olarak incelemesi sırasında kanadın isabet aldığı ortaya çıktı. Fırlatma sırasında köpük çarpması o kadar da nadir görülen bir olay değildi ve bu nedenle, mekik programı yöneticileri, Columbia'nın yörüngedeki fotoğraflarını çekip de olası bir hasarı görsel olarak değerlendirmeyi gerekli görmedi. Bunun yerine NASA'nın Enkaz Değerlendirme Ekibi köpük çarpmasını matematiksel olarak modelledi, ancak mekiğin kanadının durumu hakkında kesin bir sonuca ulaşamadı. Bunlar ışığında, göreve devam edildi.

Fareler kanalizasyonlarda dolaşmaya, hamamböcekleri mutfak köşelerinde saklanmaya başlamadan çok önce, istenmeyen başka bir misafir erken medeniyetleri rahatsız ediyordu. Biology Letters dergisinde yayımlanan yeni bir genetik çalışması, otel odalarınıza musallat olan ve kanla beslenen tahtakurularının şehirlerde dolaşan ilk haşereler olduğunu gösteriyor.^[1] Ekip, tahtakurularının on binlerce yıldır insanları rahatsız eden tehdit olduğunu öne sürüyor. Araştırmada yer almayan Dresden Teknoloji Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Klaus Reinhardt, çalışma hakkında şunları söylüyor:

Yine de bazı araştırmacılar, tahtakurularının bu unvanı gerçekten hak edip etmediği konusunda kararsız olduklarını söylüyor. Pek çok tahtakurusu türü hayatta kalmak için insanlara ve kana ihtiyaç duyar. Ancak bilim insanları, çok uzun zaman önce tahtakurularının tercih ettiği asıl avların sadece yarasalar olduğunu düşünüyor. Genetik kanıtlar, yaklaşık 245.000 yıl önce bazı tahtakurularının ilk insanlara geçtiğini gösteriyor.