Yıldızların manyetik etkileri, exo-gezegenlerin yaşanabilirlik kriterlerini genişletebilir.

Dünya dışı yaşamı keşfetme arayışıyla birlikte, yıldızlarının yaşanabilir bölgesinde dönen Dünya benzeri gezegenlere olan ilgi büyük bir artış gösterdi. Ancak bu tür gezegenlerin, yıldızlarından uzaklıkları dışında birçok etkenden etkilendiği biliniyor.

Rice Üniversitesi'nden David Alexander ve Anthony Atkinson tarafından yapılan yeni bir çalışma, gezegenlerin yaşanabilir bölgesini belirlerken yıldızlarının manyetik alanını da dikkate almamız gerektiğini savunuyor. Bu faktör, Güneş Sistemi'nde iyi bir şekilde incelenmiş olup, diğer gezegenlerdeki yaşam için önemli sonuçlar doğurabilir; bu araştırma 9 Temmuz'da The Astrophysical Journal'da yayımlandı.

Bir gezegenin manyetik alanının varlığı ve gücü ile yıldızının manyetik alanı ile etkileşimi, o gezegenin yaşamı destekleme yeteneği için kilit faktörlerdir. Bir exo-gezegen, yıldız etkinliğinden korunabilmesi için güçlü bir manyetik alana ihtiyaç duyar ve yıldızından doğrudan ve potansiyel olarak yıkıcı bir manyetik bağlantıdan uzak bir yörüngede olmalıdır.

"Fascination with exoplanets stems from our desire to understand our own planet better," dedi Alexander, fizik ve astronomi profesörü, Rice Uzay Enstitüsü direktörü ve Texas Havacılık Araştırma ve Uzay Ekonomisi Konsorsiyumu üyesi. "Dünya'nın oluşumu ve yaşanabilirliği hakkındaki sorular, uzak dünyaların incelenmesindeki ana iticilerdir."

Geleneksel olarak, bilim insanları yıldızın etrafındaki "Goldilocks Bölgesi"ne odaklanmışlardır, burası sıvı suyun var olması için uygun koşulların bulunduğu bölgedir. Alexander'ın ekibi, yıldızın manyetik alanını yaşanabilirlik kriterlerine dahil ederek evrenin nerede yaşamın gelişebileceği konusunda daha ince bir anlayış sunmaktadır.

Araştırma, gezegenlerin ve yıldızlarının manyetik etkileşimlerine odaklanmıştır; bu kavram "uzay hava durumu" olarak bilinir. Dünya'da uzay hava durumu güneş tarafından yönlendirilir ve gezegenimizin manyetik alanı ve atmosferini etkiler. Araştırmacılar, bu etkileşimleri anlamak için genellikle karmaşık modelleme kullanmaları gereken yöntemleri basitleştirdiler.

Araştırmacılar, yıldız etkinliğini yıldızın dönme periyodu ile konvektif devir zamanı arasındaki oran olarak bilinen Rossby sayısı (Ro) ile karakterize ettiler. Bu, yıldızın Alfvén yarıçapını tahmin etmelerine yardımcı oldu - bu, yıldız rüzgarının etkin bir şekilde yıldızdan ayrıldığı mesafedir.

Bu yaklaşımı uygulayarak, ekip 1,546 exo-gezegeni inceledi ve bu gezegenlerin yıldızlarının Alfvén yarıçapının içinde mi yoksa dışında mı yer aldığını belirlemeye çalıştı.

Araştırma, incelenen 1,546 exo-gezegenin yalnızca K2-3 d ve Kepler-186 f gezegenlerinin potansiyel yaşanabilirlik için gereken tüm koşulları karşıladığını buldu. Bu gezegenler, Dünya büyüklüğünde, sıvı suyun oluşumu için uygun bir mesafede dönerler, yıldızlarının Alfvén yarıçapının dışındadırlar ve yıldız etkinliğinden korumak için yeterince güçlü manyetik alanlara sahiptirler.

"Atkinson, fizik ve astronomi lisans öğrencisi ve çalışmanın baş yazarı, 'Bu koşulların bir gezegenin yaşam barındırabilmesi için gerekli olduğunu vurguluyor. Ancak bu, yaşamın varlığını garanti etmez,' dedi. 'Çalışmamız, yaşanabilir gezegenler arayışında geniş bir faktör yelpazesini dikkate almanın önemini vurguluyor.'

Araştırma, exo-gezegen sistemlerinin devam eden keşfi ve gözlemi için gerekliliği vurgulamakta ve Güneş-Dünya sisteminin derslerinden dersler çıkarmaktadır. Yaşanabilirlik kriterlerini genişleterek, araştırmacılar gelecekteki çalışmalar ve gözlemler için bir çerçeve sunarlar ve evrende yalnız olup olmadığımızı belirlemeye çalışırlar.

NASA Goddard Uzay Uçuş Merkezi'nde postdoktoral araştırmacı olan ve aynı zamanda Rice'tan mezun olan Alison Farrish da bu çalışmanın yazarlarındandır.^{[2], [1]}