Örgütlü Cehaletin Cenderesinde Bilim!

Cehaletle kıran kırana bir mücadelede elbette bilim-bilgi eninde sonunda galip gelir.

Nitekim gelişme dediğimiz şey aslında cehaletin bu mücadelede attığı geri adımların toplamıdır ve dolayısıyla bilimin ileri adımlarının.

Bugün bunun farkına varanlar ve işlerine gelmediği için ne yazık ki cehaleti kendilerine ardıl itici güç olarak saflarında yedekleme uğraşı içinde. Çünkü bilgi güçtür ve tekellerinde kalsın isterler.

Her ne kadar tarihsel ve evrimsel olarak akışımız, yol kazalarına rağmen, ileri doğru olsa da; örgütlü cehalet bazen buna izin vermiyor ve yol kazası dediğimiz geçici tersine akış, çokça bedel karşılığı ne yazık ki bir süreliğine kaide olup hükmedebiliyor.

Nedenini bilimsel temelde akıl ile ve derinlemesine ele aldığımızda, her neden sorusunun cevabına aynı soruyu yönelterek bulacağımız nihai cevap, bilimin- bilginin cehalete nazaran göreli örgütsüzlüğüdür.

Bu ne menem bir şeydir ki; insana, doğaya, yaşama dair her teori ve pratiğinde atomdan toplumsal yapılara değin örgütlülüğün ( bir aradalığın, zıtların birliği ve çelişkisinin) çıktısına varan bilim-bilgi, kendi söküğünü dikemeyen terzi misali cehalete göre daha örgütsüz.

Cehaletin küresel ölçekte ve birilerince iradi olarak akla ve bilime karşı örgütlenerek, söz sahibi olma cüretini gösterdiği bir dönemde bu cidden acıtıyor...

Fakat ustaları usta yapan şey salt alanındaki mahareti değil, bu maharetin de kaynağı olan, yaşama ve doğaya hürmet merkezli aklın cesaretle harmanlanmış kusursuz öngörüsüdür.

Ve der ki Mao usta: "Yalnız bireyin tarih önünde yakarışları, bağırışları bir vızıltıdan ibarettir."

Bilim ve bilgi için neden farklı olsun ki...Ne dersiniz?

( Not: Aslında bunu aklımdan geçen başlığı ile paylaşmak istemiştim, kredim yetmedi.)