Hücre dışı enzim oranları, Arctic permafrost topraklarında yerellik ve ufka özgü karbon, nitrojen ve fosfor sınırlamalarını ortaya koymaktadır.

Kaynakça:https://link.springer.com/article/10.1007/s10533-022-00967-z. Permafrosttan etkilenen topraklar, iklim değişikliğine karşı oldukça savunmasızdır. Bu topraklar çok miktarda organik karbon (C) depolar ve bu karbonun önemli bir kısmı, küresel ısınma altında mikrobiyal ayrışmaya uygun hale gelebileceği toprak altı ufuklarında depolanır. Topraktan C salınımını anlama ve miktarını belirlemede önemli bir faktör, mikroplar için kaynakların sınırlandırılmasını içerir. Mikroplar, hücre dışı enzimleri toprağa salgılayarak toprak organik maddesini (SOM) ayrıştırır, bu nedenle enzim aktivitesi ve oranları, toprak besin mevcudiyetinin ve mikrobiyal substrat sınırlamasının önemli göstergeleri olarak kabul edilir. Besin sınırlamasını ve mikrobiyal substrat kullanımının sınırlamasını değerlendirmek için üst toprak, kriyotürbasyona tabi tutulmuş organik madde, Herschel Adası (Kanada) ve Disko Adası'nın (Grönland) mineral alt toprağı ve permafrostu. Yedi enzim (beş hidrolitik ve iki oksidatif) dahil ettik ve bunları bakteriyel ve fungal gen bolluğu ile ilişkilendirdik. Sonuçlar, hidrolitik enzimatik aktivitenin toprak türünden güçlü bir şekilde etkilendiğini, oysa oksidatif enzimlerin farklı yerler arasında değiştiğini gösterdi. Enzim oranları, üst toprak mikrobiyal topluluklarının her iki bölgede de C ve fosfor (P) ile sınırlı olduğunu gösterirken, toprak altı topluluklarının HI'den sınırlı nitrojen (N) ve DI'den sınırlı C, P olduğunu gösterdi. Ölçülen tüm enzimler ile bakteriyel gen bolluğu arasında mantarlarınkine kıyasla güçlü bir pozitif korelasyon, bakterilerin permafrost toprak horizonlarında SOM ayrışmasında daha önemli bir rol oynayabileceğini öne sürdü.