Beynimin İçi

Şizofreni tanısı konduğundan beri, 7/24 beyninde küçük bir kızın sesini duyuyorsun. 37 yaşındasın ve bir gün, bu sesin "Arkana bak, seni buldum mu?" dediğini duyuyorsun. Arkanı döndüğünde, karşında gerçek bir kadın görüyorsun. O senin bugüne kadarki tüm düşüncelerini duymuş, sen de onun...

ellerini tutmak istiyorsun ama ne fayda bekliyorsun sana biraz daha tepki verecek mi diye? maalesef hiçbir emare yok...

Bundan tam 20 yıl önceydi. otobanda gerçekleşen o kaza, sol şeritten gelen o büyük araç göremedim bir an belki o an yola bakmadığımdan da olabilir, evlilik yıl dönümümüz için ayarlamış olduğum mekana doğru gidiyorduk birbirimizi çok seviyor ve gelecek ile ilgili hayallerimiz vardı. Evet vardı...

Gözlerimi açtığımda olayın üzerinden 3 hafta geçtiğini ve sevdiğim kadını kaybettiğimi bana söylediler ya da söylemeye çalıştılar. Kayın babamın yarı öfkeli yarı acıyarak üzerime diktiği bakışlarını daha dün gibi hatırlarım. Ölmeyi beceremediğim her an için nasıl acı çektiğimi bilemezsiniz.

Önceleri sosyal hayata adapte olmaya çalıştım, bol ağrı kesici ve akşam saatleri katıldığım terapi konseptleri, netice itibariyle biraz kendime geldim. Hatta yapmaktan keyif aldığım yazarlık işine de girişmek üzereydim ki ilk zamanları fısıltı şeklinde sonraları ise epey duyulur vaziyette sesler kulağımın içinde yankılanmaya başladı. Hatta bazen öyle zamanlar olurdu ki, kendi sesimi bile duyamaz ve önümde eğer televizyon veya radyo açıksa sesini sonuna kadar verirdim. Terapistim bunların kendi pişmanlığımın dışa vurumu olduğunu ve duyduğum özlemin bir neticesi olabileceğinden bahsetti. En zoruma giden ise 1945 kasımı soğuk ve yağmurlu bir havada hastaneden aldığım raporla sokakları yorduğum o gündü.

Şizofren tanısı konmuştu. ne yapacağımı bilemeden çarelerini kendimce araştırdım ama maalesef doyurucu bir neticeye varamadım. Kulaklarımda karışık bir şekilde yükselen o seslerin arasında anlaşılır bir kıvama gelmişti "Arkana bak, seni buldum mu?" beni bulmana gerek yoktu ki sen zaten hiç gitmedin ki hep burdasın kafamın en derininde,

hiç gitmedin ki...