Almanya ve Denazifikasyon politikası

Peki 'denazifikasyon' aslında ne anlama geliyor?

Denazifikasyon, Temmuz 1945'te Alman ve Avusturya toplumunu, kültürünü, basınını, ekonomisini, adaletini ve politikasını, ulusal sosyalizmin tüm etkilerinden kurtarmayı amaçlayan dört güç (Fransa, Birleşik Krallık, ABD, Sovyetler Birliği) tarafından benimsenen politikadır. Daha iyi anlamak için, denazifikasyonun amaçlarının ne olduğunu bilmek önemlidir.

Denazifikasyon amaçlarından biri, ulusal sosyalist ideolojilerin politikasını, kültürünü ve ekonomisini temizlemektir. Diğer bir hedef ise; savaş suçlularını adil bir ceza ile yüzleşmesini sağlamaktır. Postdam konferansı ile üç müttefik güç birlikte toplantı yapmışlardır. Bu toplantıda Avrupa'nın yeniden düzenlenmesi ve Almanya'nın gelecekteki kaderi tartışılmıştır. Demokratikleşme, askeri vesayetten kurtarma, denazifikasyon, desartellizasyon ve ademi merkeziyetçilik olarak adlandırılan beş farklı şart mevcuttur. Bölgelere yönelik farklı gidişat uygulamaları da aynı zamanda oluşturulmuştur.

İlk başta, Amerikan Bölgesi çok bürokratikti. Her yetişkin 131 soru ile anket doldurmak zorunda kaldı. 5 Mart 1946'da sorumluluk Alman makamlarına devredildi. 1948'de denazifikasyon konusuna olan ilgi azaldı, çünkü odak Soğuk Savaş idi. 1947'ye kadar çok sayıda insan çeşitli bölgelerde hapsedildi ve Nazi yetkilileri İngiliz işgal bölgesinde görevden alındı. "Yeniden eğitim" adı verilen yeni bir eğitim sistemi vardı. Bu bölge aynı zamanda Britanya'nın bir kolonisi olarak görülüyordu ve Fransız işgal politikasının cezayla ilgisi yoktu. Oldukça değişik bir politikaları vardı. Nazilerin daha yüksek pozisyonlarda ortadan kaldırılması gerçekleştirildi böylelikle Sovyet işgal bölgesi kurallara uyma hususunda en radikal yöntemlere başvuranıydı. Cezalar için ayrı düzenlemeleri vardı. Son olarak, 11 Mayıs 1951'de bir denazifikasyon nihai yasası uygulandı. Yasa sadece Temmuz ayında uygulandı. Grup 1 (ana suçlu) ve 2 (suçlu) hariç, kamu hizmetlerine geri dönüş güvence altına alınmıştı.

Sonuç

Postdamer Konferansı'nın kararları çok az takip edildiğinden, ortak denazifikasyon politikasının eleştirel olarak ele alınması gerektiğini belirtmek isterim. Masum insanlar genellikle kurbanlar olarak yaftalanmışlardı. ABD ve Sovyetler Birliği'nin siyasi çıkarları 1946'dan itibaren denazifikasyon sürecini gölgede bırakmıştır. Bundan dolayı Almanya'nın ekonomik ve siyasi birliği artık sağlanması mümkün değildi.