Retrograd amnezi, bireyin geçmişteki anılarını kaybetmesiyle karakterize edilen bir tür bellek bozukluğudur. Bu durum kişinin otobiyografik anılarının yanı sıra genel bilgi, kişiler, yerler ve olaylarla ilgili belleğini de etkileyebilir. Hafıza kaybının süresi ve kapsamı değişkenlik gösterir. Bazı bireylerde yalnızca son birkaç hafta veya ay etkilenirken bazı vakalarda çocukluk dönemine kadar uzanan geniş çaplı bir bellek kaybı gözlemlenebilir.

Bellek kaybının hangi anıları kapsadığı ve ne ölçüde olduğu beynin etkilenen bölgesine bağlıdır. Hipokampus ve medial temporal lob hasarı genellikle yakın geçmişteki anıların kaybına neden olur. Frontal korteks lezyonları ise daha eski anıların hatırlanmasını zorlaştırabilir.

"Higgs Parçacığı" veya yanıltıcı bir şekilde "Tanrı Parçacığı" olarak da bilinen Higgs Bozonu, parçacık fiziğinin temelinde yer alan Standart Model kapsamındaki temel parçacıklardan biridir. Temel parçacıkların, Alan Teorisi çerçevesinde tanımlanan Higgs Alanı'yla kuantum düzeyde etkileşmesi sonucunda üretilir. Standart Model'de Higgs Parçacığı, sıfır spin değerine ve çift (pozitif) pariteye sahip olan, elektrik yükü veya renk yükü bulunmayan, kütleyi taşıyan skaler bir bozon olarak tanımlanır.

Yirminci yüzyılın ikinci yarısında bilim insanları, Evren'in Büyük Patlama'yla ortaya çıktığına neredeyse kesin gözüyle bakıyorlardı. Büyük Patlama, modern kozmolojik teoriler ışığında, maddenin aşırı yoğun ve sıcak bir noktadan genişlemesi sonucu Evren'imizin oluşmasını mümkün kılan âna verilen isimdir. Diğer bir deyişle Büyük Patlama, "etraf" diye adlandıracağımız uzay-zaman düzlemini ortaya çıkarmıştır. Bu bağlamda "patlama" benzetimi tamamen hatalıdır; çünkü Evren'in başlangıcında, günümüzden aşina olduğumuz türden bir patlama sonucu ortaya çıkan ve şarapnel parçaları gibi etrafa saçılan bir şey yoktur. Şeyler ve onların bulunduğu uzay-zaman dokusu, bu süper-hızlı genişleme ile oluşmaya başlamıştır.

Astronomlar; uzay keşfine yönelik teknolojik imkanlar kolaylaştığından beri gözlerini, Dünya benzeri ilginç gezegenleri keşfetmek adına binlerce ışık yılı ötelere çevirmişlerdir. Onlarca yıldır devam eden bu arayışın sonuçları, teknolojik imkanlar geliştikçe hızla artmaktadır. Öyle ki 20 Eylül 2023 tarihi itibarıyla onaylanmış 5.523 Güneş Sistemi dışı gezegen kayıt altına alınmıştır.^[1] Bu sayı zaman içerisinde, teknolojik gelişmeler ve bu alana yapılan ekonomik yatırımlar aracılığıyla artacaktır.

NASA'nın neden Güneş dışı gezegen arayışında olduğunu merak etmiş olabilirsiniz. Bunun elbette tek bir nedeni bulunmamaktadır. Bu nedenlerden bazıları; yaşamın oluşmasının koşullarını ve evrimini daha iyi anlamak, Dünya dışı yaşam bulmak, Dünya'ya benzer gezegenler keşfetmek, gezegenlerin oluşum evrelerini öğrenmek, eski dönem gezegenleri inceleyerek evrenin oluşum aşamalarını incelemektir.^[2] Kısacası, bu arayış da tıpkı diğer bilimsel çalışmalar gibi kozmosu anlama isteğimizden kaynaklanmaktadır. Bu yüzden Güneş dışı gezegen arayışı ve buna ayırılan imkanlar, içinde bulunduğumuz evreni anlamamız açısından çok değerlidir.

Bilim nedir? Hiç düşündünüz mü, "bilimsel yöntem" derken kastettiğimiz şey aslında ne? Bu yazıda oturup size bunun resmî tanımı üzerinden giderek, "Efendim işte bir gözlem yaparız, oradan yola çıkarak bir hipotez geliştiririz, onu test ederiz, yanlışlayabilirsek hipotezi terk eder veya değiştiririz." gibi şeyler anlatmayacağız. Bunlar, bilimin kağıt üzerinde nasıl işlediğidir. Bilimin kalbinde ne var? Cevap çok basit: Kandırılmamak. Öyle eş dost tarafından kandırılmamak da değil; doğa tarafından kandırılmamak. Kendimiz tarafından kandırılmamak. Richard Feynman bunu çok güzel bir şekilde ifade etmişti:

Yani "bilimsel metot" dediğimiz şey, Neil deGrasse Tyson'ın ifadesiyle şöyle özetlenebilir:

Trilobitler, evrimin en nadide ve ilgi çekici örneklerinden birçoğunu bünyelerinde taşıyor olmalarına rağmen, birçok sefer bilim düşmanları tarafından evrime karşı birer araç haline getirilmeye zorlanıyorlar. Tabii ki neredeyse her zaman tutarsızlık abidesi olan bu girişimler, trilobitlerle ilgili gerçekleri değiştirmeye asla yeterli olmayacak. Ancak özellikle trilobitlerin gözleriyle ilgili birçok hatalı bilgiyi bu makalemizde düzeltmek ve sizlere bu hoş canlıları tanıtmak için bazı önemli bilgiler vermek istiyoruz.

Trilobitler, Dünya'mızın antik sularında 520 milyon yıl kadar önce yaşamış olan sert kabuklu, segmanlı vücutlara sahip baş döndürücü hayvanlardır. Dinozorların evrimleşmesinden çok önce soyları tükenmiştir ve Paleozoik Çağ'ın anahtar öneme sahip hayvanlarından birisidirler. Bu çağ, basit vücut planlarına sahip canlılardan karmaşık canlıların evriminin yaşandığı ve dolayısıyla günümüz yaşantısının ortaya çıkması konusunda belkemiği olan sayısız canlının evrimleştiği dönemdir. Bu açıdan, trilobitlerin evrimlerinin incelenmesi, basitten karmaşığa giden evrimsel sürecin önemli bir basamağını aydınlatmamızı sağlamaktadır. Gerçekten de, bugüne kadar trilobit evrimi üzerine yapılan tüm araştırmalar, evrimsel biyolojinin temellerinin oluşturulmasında önemli roller oynamıştır ve bu açıdan her biri çok önemlidir.

Geçtiğimiz salı günü akşam yemeğinde ne yediğinizi hatırlıyor musunuz? Veya geçtiğimiz yılın bugününde? Mürekkep balığı hatırlıyor. Anlaşılan o ki mürekkep balıkları, yaşlanıncaya kadarki zaman içerisinde hafıza işlevinde bozulma belirtisi göstermediği tespit edilen ilk hayvan.

İnsanlarda bu, geçmişte öğrendiklerimizi öğrenimin keskin ayrıntıları olmadan hatırladığımız semantik belleğin tam tersi olarak, geçmiş olayların ne-nerede-ne zaman olduğunu barındıran epizodik bellek olarak bilinmektedir. Araştırmacılar buradaki durumu ise "epizodik-benzeri bellek" olarak tanımlıyor ve bu durumun, mürekkep balığının çiftleşme davranışlarıyla bağlantılı olabileceğini düşünüyor.