Canlıların evrimi bir çok farklı mekanizmayla işleyen oldukça karmaşık bir olgu, Charles Darwin'in Türlerin Kökeni'nde öne sürdüğü ve bir çok canlıda gözlenen cinsel seçilim de canlıların evriminde önemli rol oynayan bir mekanizma.

Davranış bilim ve evrimsel psikoloji alanında çalışmalar yapan Geoffrey Miller, Sevişen Beyin isimli kitabında insanın evriminde eş seçimi ve sağlıklı yeni nesiller üretme isteğinin yerini anlatıyor. Hatta “insan zihninin tıpkı erkek tavus kuşunun kuyruğu gibi kur yapmak ve eş bulmak için evrimleştiği ve bunun da insan doğasını şekillendirdiği” gibi cesurca bir iddia ortaya atıyor ve bu iddiasını, hayatta kalma yeteneklerini potansiyel eşine sergilemek için insan bedeni ve zihninde gerçekleştiğini öne sürdüğü adaptasyonları evrimsel psikoloji çerçevesinde anlattığı örneklerle destekliyor. Simetri, sanatsal yaratıcılık, cömertlik bunlardan birkaçı.

Radyokarbon tarihleme veya daha çok bilinen adıyla karbon-14 yöntemi, arkeolojik çalışmalarda en çok kullanılan yöntemlerden biridir. Bu yöntem, elde edilen arkeolojik buluntunun ne kadar eski olduğunu hesaplamakta kullanılır. Şüphesiz bu amaçla kullanılan yöntemlerin de en meşhurudur.

1940'ların sonlarında Willard Libby tarafından geliştirilen ve 1960 yılında Nobel Kimya Ödülü ile taçlandırılan bu yöntem, tarihsel ve prehistorik olayların kronolojisinin oluşturulmasında devrim niteliğinde bir yenilik getirmiştir. Libby'nin bu yeniliği, C-14 izotopunun yarı ömrü ve radyoaktif bozunma prensiplerine dayanarak arkeolojik buluntuların, jeolojik katmanların ve çevresel örneklerin yaşının yüksek doğrulukla belirlenmesini sağlamaktadır.

Kelebek etkisi, en basit tanımla, bir sistemin başlangıç verilerinde küçük değişiklikler yapıldığında öngörülemez ve büyük sonuçların doğabilmesidir.

Kelebek etkisi denince herkesin aklına matematikçi, meteorolog ve aynı zamanda kaos teorisine çok büyük katkıları olan Amerikalı Edward Norton Lorenz'in (23 Mayıs 1917 - 16 Nisan 2008) verdiği analoji örneği gelir: Amazon Ormanları'nda bir kelebeğin kanat çırpması, ABD'de bir fırtınanın kopmasına neden olabilir. Daha sonra bu örneğin başka birçok farklı versiyonu karşımıza çıkmıştır.

Balıklar cilt bakımı yaptırmak istediklerinde nereye giderler dersiniz? Mercan resifleri, balıklar için doğal "güzellik salonları" gibidir. Bu güzellik salonları, küçük "temizlikçi" balıkların kendilerine hizmet etmesini bekleyen balık "müşteriler" ile dolu, hareketli sosyal aktivite alanlarıdır.

Tıpkı bir araba yıkama ekibinin Buick marka bir arabanın her köşesini temizlemesi gibi bu küçük balıklar da müşterilerinin etrafında ve bazen ağzının içinde özenle çalışıp müşterilerinin pullarındaki bakterileri ve parazitleri özenle temizliyor. Hatta bazen bu minik temizlikçiler, müşterilerine sürtünerek rahatlatıcı bir masaj bile yapıyor. Peki acaba bu güzellik salonlarını temizlik dışında resif boyunca mikropların ve bakterilerin yayılmasında da iyi veya kötü bir rol oynuyor olabilir mi? Örneğin tıpkı yoğun sağlık klinikleri gibi hastalık taşıyan mikropların yayılmasına neden oluyorlar? Yoksa faydalı mikroorganizmaların resif sakinleri arasında paylaşılmasını mı sağlıyorlar? Bu soruların cevabı, mercan resiflerini koruma ve yeniden canlandırma çabaları açısından büyük önem taşıyor.

Fosillerin keşfedilmesini konu alan filmlerde ya da hikayelerde genellikle birilerinin arka bahçesinde bütün bir dinozor kemiği bulduğu gösterilse de paleontologlar gerçekte, çoğunlukla bir iskeletin ufak tefek parçalarıyla uğraşır. Bu resim çoğu zaman eksik olsa bile, küçücük bir kemik parçası dahi yepyeni bilgiler ortaya çıkarabilir.

Bilim insanları bu parçaların nereden geldiğini anlamak için fosil içinde korunmuş antik kemikleri incelemek için kullanılan görece yeni bir yöntem olan palaeoproteomik yöntemini kullanıyor. Frontiers in Mammal Science dergisinde yayınlanan bir çalışma, bu tekniğin Avustralya’nın nesli tükenmiş keseli dev hayvanlarına (İng: "Megafauna") ait kemiklerde ilk kez başarıyla kullanıldığını ortaya koyuyor.^[1] Bu türler, günümüz Avustralya keseli hayvanlarının dev ataları olarak biliniyor.

Dünya'da pek az şey bir su aygırının (hipopotamın) testislerini bulmak kadar zordur: Hele ki o testisleri, kısırlaştırma işlemi için arıyorsanız. Hayvanat bahçesi veterinerleri, 90 yılı aşkın bir süredir 2 tonluk hayvanları kısırlaştırma amacıyla değişen başarı derecelerinde bu kısırlaştırma işlemini denemektedirler. Bu kısırlaştırmanın amacı, özellikle koruma altındaki popülasyonların büyüme hızının kontrolünü sağlamak ve yine bu hayvanların erkekleri arasındaki mücadeleleri engellemek veya azaltmaktır. 

Ancak bu pek de kolay bir iş değildir: Hippopotamus amphibius olarak bilinen su aygırlarının testisleri vücutlarının içerisinde saklanır. Bu sayede hipopotam, gerektiği zaman hızlıca testislerini içeriye çekip yer değiştirerek, keskiyi eline aldığını gören bir veterinere karşı koyabilir. 

Otçulun her lokması bir bitkiye mal olur. Bitkiler pasif kurbanlar mıdır yoksa bu saldırılara aktif olarak direnç gösterirler mi?

Bitkiler enerji ve besin harcayarak gövde, yaprak, kök ve üreme dokularını büyütür. Otçullar bu dokuları yediklerinde bitki besin ve enerjiyi yavruya dönüştürme kabiliyetlerindeki azalmayla başa çıkabilmelidir. Bu nedenle doğal seçilim, otçulların olumsuz etkilerini sınırlayan bitki özelliklerini destekler.