Biyolojik çeşitlilik toplulukların, ulusların ve gelecek nesillerin, kısacası herkesin bağımlı olduğu bir unsurdur. Yeryüzündeki tüm organizmalar arasındaki bağlantıyı sağlayan, her birini birbirine bağımlı bir ekosisteme bağlayan ve tüm türlerin kendi rolüne sahip olduğu yaşam ağıdır.

Dünya'nın doğal varlıkları bitkiler, hayvanlar, kara, su, atmosfer ve insanlardan oluşur. Dolayısıyla hepimiz birlikte gezegenin ekosistemlerinin bir parçasıyız. Bu da bir biyolojik çeşitlilik krizi varsa, sağlığımızın ve geçim kaynaklarımızın da risk altında olduğu anlamına gelir. Nitekim an itibarıyla dünyamız, iklimsel ve biyolojik bir kriz içerisindedir. Sonuç olarak, türler, habitatlar ve yerel topluluklar baskı altında veya doğrudan tehdit altındadır. Bu nedenle bilim insanları ve çeşitli kuruluşlar, bu etkileri azaltmak için hep birlikte çalışmaktadırlar. Bu kurumlardan bir tanesi de uzay çalışmalarıyla tanıdığımız NASA'dır.^[1]

İnternette kimi zaman "İnsanlarla sineklerin de genlerinin %60'ı benzer, demek ki sinekten geliyoruz." ya da "Patateslerin de 48 kromozomu var, şempanzelerin de; belki de patatesten geldik." gibi düşük seviyeli ama halkın kafasını karıştırabilecek argümanlar görmek mümkündür. Bu yazımızda, bu argümanların hatalarını izah edeceğiz.

Genetik benzerlik, ele alınan iki türün ya da tür grubunun genomlarının (var olan bütün genlerinin toplamının) birbirlerine olan benzerlik oranı olabileceği gibi, bu tür veya tür gruplarının sadece belli başlı gen bölgelerinin birbirine benzerliği anlamına da gelebilmektedir. 

Birisinin sizin hakkınızda konuşması ile sizi görmezden gelmesi arasında bir seçim yapsanız hangisini daha makul bulacağınız, Shakespeare'den bir soru olmasa da Mississippi Üniversitesi'nden bir profesörün öncülük ettiği araştırma ekibinin cevaplamaya çalıştığı bir konuydu. Uzun yıllardır dışlanma üzerine yapılan araştırmalar, bir yabancının sizi kısa bir süreliğine bile görmezden gelmesi gibi küçük şeylerin, kendimizi kötü ve değersiz hissetmemize neden olabileceğini gösteriyor. Mississippi Üniversitesi'nde psikoloji profesörü olan Andrew Hales şunları söylüyor:

İşin içine bir de dedikodu girince iş çok daha karmaşık bir psikolojik bilmeceye dönüşüyor. Hales şöyle devam ediyor:

2012 senesinden önceki birkaç yıl boyunca sayısız kaynakta, antik Maya Takvimi'nden yola çıkarak, 21 Aralık 2012'de kıyamet kopacağına yönelik kuvvetli bir yaygara koparıldı. Bu iddia, Türkiye de dahil olmak üzere Dünya'nın dört bir yanında biraz panik, biraz ciddi, biraz komedi, biraz endişe yarattı. Ancak hepsinden önemlisi, dikkate değer sayıda insanın bu kehaneti ciddiye alıp, buna göre hazırlık yapmasıydı. Şu anda bu satırları okuyorsanız, bu iddiayla ilgili olarak, bu türden yüzlerce kehanette bugüne kadar hep olduğu gibi, bir şeylerin çok ters gittiğinde hemfikir olabiliriz.

21 Aralık 2012 tarihinin bir “son” olduğuna inanan insanlar genel olarak ikiye ayrılmışlardır: Yeni bir çağ beklentisi içerisinde olanlar ve büyük kaosların yaşanmasını bekleyenler. 2012 (2009) isimli Hollywood filmi sayesinde de bu korkunun giderek yayıldığını görebiliyoruz. Türkiye’de bile insanlar, bu yıkımdan etkilenmeyeceği iddia edilen Şirince köyünde toplanmış, köydeki restoranlarda “Kıyamet menüsü” isimli menüler çıkartılmıştı. Elbette bu insanların bir kısmı işin eğlencesindeydi, ancak bu konuyla ilgili o kadar sayıda belgesel ve kitap çıkartıldı ki, sahte bir bilgi üzerine kendine maddi çıkar sağlayan bir sürü insanı da görebildik.

Evrim karşıtlarının sık başvurduğu yalanlardan ve kafa karıştırma taktiklerinden birisi, "Şempanzelerle genlerimiz %97 oranında benziyorsa, domuzlarla da %99 benziyor. Hatta o yüzden organ nakillerinde maymunlar değil, domuzlar kullanılıyor. O zaman domuzlardan mı geliyoruz?" gibi acayip acayip laflar uydurarak "duru suları bulandırmaktır". Bu sayı kimi zaman %90 olur, kimi zaman %95 olur. Kimi zaman domuz yerine muz gibi daha "absürt" sandıkları türler de söyleyebilirler. Bu tür sayı uydurmalar, konuyu anlamamaktan ve gen analiz metodolojisiyle ilgili en ufak bir fikre sahip olmadan, bilgi üretmeye çalışmaktan kaynaklanır. 

İlk olarak, domuzlarla hiçbir şekilde %90, %95, %99 gibi bir düzeyde aynı genomu paylaşmıyoruz. Yapılan çalışmalar, insanlarla domuzların genom bazındaki benzerliğinin %84 civarında olduğunu göstermektedir. %0.02-0.08 kadar ufacık bir farkın Dünya üzerindeki tüm insanlar arasındaki tüm fiziksel farklılıklara, %0.12'lik bir farkın bizden ayrı bir insan türü olan Neandertaller ile olan tüm farklara, %1.23'lük farkın insanlarla şempanzeler arasındaki tüm farklara sebep olduğu düşünülecek olursa, %16 gibi devasa bir farklılığın domuzlarla insanlar arasındaki farka tekabül etmesi oldukça mantıklıdır. Yani bir diğer memeli hayvan türü olan domuzlarla elbette akrabayız; ancak "şempanzelerden gelmediğimiz" gibi, domuzlardan da gelmiyoruz. Şempanzelerle akraba olduğumuz gibi, domuzlarla da akrabayız; ancak bu akrabalık şempanzelere göre çok ama çok daha uzak.

Özel Görelilik Teorisi (veya İzafiyet Teorisi), Evren'i oluşturan uzay-zaman dokusunun doğasına yönelik bir teoridir ve uzay ve zaman arasındaki ilişkiyi açıklar. Özel Görelilik Teorisi, Albert Einstein tarafından 1905 yılında yayınlanan On the Electrodynamics of Moving Bodies başlıklı makalede ileri sürülmüştür.^[1]

Özel Görelilik Teorisi, 2 temel postülat üzerine kuruludur:

Kötü bir grip sezonu, bir yılda yüz binlerce ölüme yol açabilir.^[1] Aşı, sizi gripten koruyabilir ama durmaksızın değişen influenza virüsünün evrimine yetişebilmek ve aşının sağlayacağı kısa ömürlü bağışıklığı yenilemek için her yıl aşı olmanız gerekiyor.^[2][3][4] Aşının etkililiğinin bağlı olduğu başka bir etken ise, belirli bir mevsimde hangi virüs soy hattının (suşunun) en yaygın olacağı hakkında doğru tahminlerin yapılıp yapılamadığıdır.

Bu nedenler dolayısıyla tek dozda işi halleden, birden fazla grip mevsiminde kalıcı bağışıklık ve çeşit çeşit suşlara karşı koruma sağlayacak evrensel bir aşı, bilim insanları için uzun vadeli bir hedef olmuştur.