İnsanlar oldu olalı hayvan davranışına kafa yormuşlardır (Frison 1998). Hayvan davranışının kavranması, atalarımızın avlanma sırasında avı zekaları ile alt edebilmeleri veya diğer bir hayvanı dost edinebilmelerine olanak tanımıştır; ikincisi nihayetinde hayvanların evcilleştirilmesinin önünü açmıştır. Hayvan çiftleşme sistemlerine dair bilgi, insan toplumlarının büyümesine yardımcı olmuştur; zira evcil besi hayvanlarının çoğalması, güvenilir besin kaynaklarının varlığını sağlama almıştır (Zeder 2008).

Günümüzde de yabani veya evcil hayvanları gözlediğimizde, belli bir eylemi gerçekleştirmedeki istikrarlarına çoğu kez hayran kalırız; mesela saksağanlar bir yuva yapmak için çubukları tek tek düzenledikleri ya da bir evcil hayvan en sevdiği oyuncağını aradığında (Görsel 1). Ve hayvan davranışı hakkında temel sorular sormaya devam ederiz: Hayvanların güdü (motivasyon) ya da tercihleri var mıdır? Bilinçli seçimler yaparlar mı? Birden çok eş arasından ya da çeşitli besinlerden istediklerini seçebileceklerinde hayvanlar kendileri için iyi olan uyumlanımlı (adaptif) seçimler mi yaparlar? Bu sorular ve benzerleri, gözlemlenen bir davranış ile onun kuramsal etkenleri arasındaki bağlantıları ölçen ve sınayan kontrollü deney tasarımları ile irdelenir.

Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en önemli fizikçilerinden olan Feza Gürsey'in 70 yaşındaki oğlu Yusuf Gürsey, 28 Nisan 2024 saat 21:30 sıralarında, Amerika Birleşik Devletleri'nin Connecticut eyaletinin New Haven kentinde Whalley Bulvarı'nda karşıdan karşıya geçmeye çalışırken bir arabanın kendisine çarpması sonucu acilen hastaneye kaldırıldı. Yusuf Gürsey, tüm müdahalelere rağmen ne yazık ki kurtarılamadı.

Şüpheli, olay yerinden hızla uzaklaştı. Polis, uzun uğraşlar sonucunda şüphelinin arabasını bulmayı başardı; ancak şüpheli henüz yakalanamadı. Bir yandan aramalar devam ederken, diğer yandan polis, bunun kasıtlı mı yoksa sehven mi olduğunu araştırmaya devam ettiklerini söylüyor:

Ölüm, insanlık olarak, en ciddiye aldığımız konulardan biridir. Buna bağlı olarak birçok kültür ve toplum, ölüme yönelik farklı türden yaklaşımlar geliştirmiş ve açıklamalar sunmaya çalışmıştır. Dolayısıyla ölüm gibi ağır bir konunun felsefi olarak kapsamlı bir incelemeye tabi tutulması ve bu sırada birçok açıdan dikkat çekici soruları da beraberinde getirmesi oldukça anlaşılırdır.

Ölüm, (en azından şu an için) kaçma şansımız olmayan bir "şey"dir. Onu bireysel olarak deneyimler ve başkasına devredemeyiz. Ölümü bir "deneyim" olarak niteledik; fakat ölümün bir deneyim olup olmadığı da aslında pek açık değildir; çünkü ölüm, bir anlamda, bu dünyanın ve dolayısıyla tüm deneyimlerimizin sonu anlamına gelir. Bu sebeple de onu deneyimlediğimizi söylemek ve bir deneyimi tasvir ettiğimiz gibi tasvir etmek epey zordur.

Doğu Orta Asya kökenli Avarlar, MS 6. yüzyıldan 9. yüzyıla kadar iki buçuk yüzyıldan fazla bir süre boyunca Doğu Orta Avrupa'nın büyük bir kısmına hükmetmiştir. Belki de daha az başarılı öncülleri olan Hunlar kadar iyi bilinmemektedirler.

Ancak mezarlıklarında, şimdiye kadar kazılmış yaklaşık 100.000 mezar da dahil olmak üzere, Avrupa tarihinin en zengin arkeolojik miraslarından birini bırakmışlardır. Avar cenaze geleneklerinden ve komşularının yazılı raporlarından yola çıkan akademisyenler, onların sosyal uygulamalarının ve yaşam biçimlerinin bir kısmını yeniden inşa etmişlerdir. Şimdi ise arkeogenetik, 1000 yıldan daha uzun bir süre önce yaşamış Avar toplulukları hakkında tamamen yeni bir bakış açısı sunuyor. Bu sayede bireylerin birbirleriyle 6. dereceden 10. dereceye kadar ve nasıl akraba oldukları analiz edilebiliyor.

Zarar vermek ile zarar verilmesine izin vermek arasında ahlaki açıdan bir fark var mıdır? Eğer yoksa, pasif ötenazinin izin verilebilir olduğu şartlarda aktif ötenaziye ahlaki bir itirazın da olmaması; bir savaşta toplam ölüm sayısını en aza indirebilmek için masum sivillerin bombalanmasına itiraz edilmemesi gerekir. Bunun yanında, üçüncü dünya ülkelerinde yetersiz beslenmeden, susuzluktan, kızamıktan ölen milyonlarca çocuğun ölümünü engellemekteki başarısızlığımıza bir itiraz, daha doğrusu feryat edilmelidir. Bu soru, sonuççuluğun (İng: "consequentalism) doğru olup olmamasıyla ilgili gibi görünüyor; zira sonuççular zarar vermenin; basitçe zarar verilmesine izin vermekten daha kötü olmadığına inanırlarken, sonuççuluğa karşı çıkanların neredeyse tamamı aksi fikirdedir.

Peki zarar vermekle sadece zarara izin vermek arasında ahlaki bir fark var mı? Bu soruya ait yaklaşımları iki geniş türe bölebiliriz: İlki, örnek kullanarak (zıtlık stratejisi) ya da farklılığın kesin tabiatından bağımsız olduğu söylenen varsayımlar yolu ile farklılığın tabiatıyla ilgili hiçbir şeyden bahsetmeden soruya cevap vermeyi deneyenler. İkinci olarak, farklılığı derinlemesine analiz eden ve bu ahlaki soruya kendi temel tabiatının bir cevap gerektirdiğini göstermeye çalışanlar.

Birleşmiş Milletler Dünya Gıda Programı'nın istatistiklerine göre 2020 itibariyle 270 milyon insan açlık çekiyor.^[1] Bu, COVID-19 öncesi dönemde 149 milyon kişi civarındaydı. Diğer verilere göre Dünya genelinde 811 milyon kişi açlık veya yetersiz beslenmeyle yüzleşiyor.^[2] Dünya'da 400 milyon civarı çocuksa yeterli besine erişemiyor.^[3] Bunun üzerine iklim krizinin yıkıcı etkileri ve sürekli artan popülasyon da eklendiğinde, gelecekte Dünya'daki açlık problemi giderek derinleşebilir.

Ancak tuhaf bir tutarsızlık da göze çarpıyor: Ortalama bir insanı doyurmak için günde 1-2 kilogram (ortalama 1.4 kilogram) civarında besine ihtiyacımız var (buna su dahil değil).^[4][5] Yani Dünya'daki herkesi doyurmak için yılda 3.5-4 milyar ton besin üretmemiz gerekmektedir. Teknik olarak, Dünya'da açlığın olması için bundan az bir üretim olmasını bekleriz. Tam tersine, Dünya'da yıllık gıda üretimi 4 milyar ton civarındadır ve insanların ihtiyacının üzerindedir. Yani şu anda Dünya genelinde üretilen gıda miktarı, herkesin besin ihtiyacınız karşılamaya yetmekte ve hatta artmaktadır! Sorun nerede?

Günümüzde teknoloji, yaşamımızın hemen her alanını kapsıyor. Akıllı telefonlarımızdan otomobillere, tıbbi cihazlardan endüstriyel makinelerimize kadar her şey bir şekilde teknolojiyle ilişkilendirilmiş durumda. Bu teknolojinin temel yapı taşlarından biri de algılama sistemleridir. Algılama sistemleri, çevresel verileri toplamak ve işlemek için kullanılır ve bu sistemlerin doğruluğu ve verimliliği, gelişmiş sensörler ve yazılımlar aracılığıyla sağlanır. Bu sensörler arasında ışık spektrumunu algılayanlar da önemli bir yer tutar. Ancak, ışık spektrumunun makinedeki okuma değeri nasıl etkiler?

Işık spektrumu, elektromanyetik tayfın görünür bölgesindeki farklı dalga boylarını ve renkleri tanımlar. Kızılötesi, kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, lacivert ve mor olmak üzere farklı renklerin bir kombinasyonunu içerir. Her bir rengin dalga boyu ve yoğunluğu, bir nesnenin rengini ve özelliklerini belirler.

Her ne kadar deneyimli olsanız da, iş görüşmeleri her zaman bir miktar stres yaratır. Doğru söyleyecek ve yapacakları hatırlamak, giyeceğiniz kıyafeti seçmek gibi ek zorluklar da cabası. Ancak unutmayın, iş görüşmeleri sadece kendinizi en iyi şekilde göstermekle ilgili değil, aynı zamanda giyeceğiniz kıyafetle de alakalıdır.

İş görüşmesine girmeden önce, şirketin kültürünü anlamak için biraz araştırma yapmak önemlidir. Şirketin web sitesini ziyaret edin, sosyal medya hesaplarını inceleyin. Ancak, bazen bu bilgilere ulaşmak zor olabilir. Bu durumda, insan kaynakları departmanıyla iletişime geçmekten çekinmeyin. Sorun, sizi kötü göstermez, aksine işe olan ciddiyetinizi vurgular.

Modern biyoloji ders kitapları, yalnızca bakterilerin atmosferden azotu alıp yaşam için kullanılabilir bir forma dönüştürebileceğini iddia eder. Baklagiller gibi azotu sabitleyen bitkiler, bunu kök nodüllerinde simbiyotik bakteriler barındırarak yaparlar. Ancak yeni bir keşif, bu kuralı altüst ediyor.

2024 yılında yayınlanan iki makalede, uluslararası bir bilim ekibi ökaryotik bir hücre içinde bilinen ilk azot sabitleyici organeli tanımlıyor. Bu organel, prokaryotik bir hücrenin ökaryotik bir hücre tarafından yutulduğu ve simbiyozun ötesinde bir organele dönüştüğü süreç olan birincil endosimbiyozun tarihteki dördüncü örneğidir. UC Santa Cruz'da doktora sonrası araştırmacı ve son iki makaleden birinin ilk yazarı olan Tyler Coale şöyle anlatıyor:

Evrenin gidişatına karşı gelerek hayata merhaba diyen ilk hücreden beri çok değiştik. Ancak değişmeyen bir şey var: Hayatta kalma iç güdüsü ya da ölüm korkusu! Çoğumuz gün içerisinde mecburiyetlerimizden ötürü koştururken ölümü aklımıza dahi getirmiyoruz. Atalarımız da bizim gibi yapsaydı, muhtemelen mecburiyetlerimizle birlikte bizler de var olmayacaktı. Neyse ki yapmadılar… Onlar her ihtiyaçlarının önüne hayati güvenliklerini koydular. Oksijen maskelerini de önce kendilerine, ardından yavrularına ve takacak durumda olmayan, grubun diğer üyelerine taktılar. Ancak her şeyin sonunda, diğer bütün canlılar gibi, ölümle yüzleşmek zorunda kaldılar. 

Hayatta kalma iç güdüsü zamanla ölüm korkusuna dönüştü, çünkü atalarımız artık ölüm gerçeğinin farkına varmışlardı. Ölümün farkında olmak, bizi diğer canlılardan ayırarak bambaşka bir dünya ile tanıştırdı: Mitler dünyası! Ölüm ve ölümsüzlük adına bin bir tane destan yaratıldı ve bunun peşine düşüldü. En ses getireninden, en bilinmeyenine kadar hepsinin asıl amacı ölümsüzlüğe ulaşmaktı. Dünyaya hükmeden mitleri bunların dışında bırakırsak, neredeyse geri kalan tüm mitler ve destanlar, kullanıldığında yaşamı uzatan veya ölümsüzlüğe ulaştıran bir maddeden ya da kürden bahseder.

1 Nisan 2022 tarihinde faaliyete geçen r/place etkinliğiyle birlikte Reddit, Türkiye dahil dünyanın dört bir köşesinden kendisine kitle çekmeyi başardı. Dünyanın dört köşesinden herkes piksellerle ülkelerine ait bayraklarını korudular, sanat eserleri oluşturdular. Yeni yeni popüler olan metaverse kavramının da hakkını verdi diyebiliriz. Yakın gelecekteki fiziksel mücadeleler belki de r/place'te olduğu gibi ekranlar arası bir hale bürünecek

Geçen sene itibariyle 6.6 milyon indirmeye ulaşan Reddit, bu 4 günlük etkinlik sayesinde üye sayısında epey bir artış yakaladı.^[1] Bu vasıtayla yeni kullanmaya başlayanlar Reddit'i sadece beyaz tuvali boyamaktan ibaret sanmasınlar. Kendi içerisinde popülasyonlarını barındıran derya deniz bir yer, sadece zaman ayırıp keşfedilmeyi bekliyorlar.