Terbiyum, "Tb" sembolü ile gösterilen ve atom numarası 65 olan kimyasal bir elementtir. Gümüşi beyaz renkte, dövülebilir, sünek ve bıçakla kesilebilecek kadar yumuşak nadir toprak metalidir. Lantanid serisinin dokuzuncu üyesi olan terbiyum, su ile reaksiyona girerek hidrojen gazı üreten oldukça elektropozitif bir metaldir. Terbiyum doğada hiçbir zaman serbest bir element olarak bulunmaz. Ancak; serit, gadolinit, monazit, ksenotim ve euxenite olmak üzere birçok mineralde bulunur.

Terbiyum, pek çok metal gibi gümüş grisi parlaklığa sahiptir. Ancak oldukça yumuşaktır ve bıçakla kesilebilir. Aynı zamanda dövülebilir ve sünektir, yani ince tabakalara dövülebilir ve oldukça kolay bir şekilde tellere çekilebilir. Terbiyumun erime noktası 1.356 °C (2.473 °F) ve kaynama noktası yaklaşık 2.800 °C (5.000 °F) olarak ölçülmüştür. Santimetreküp başına 8.332 gram yoğunluğa sahiptir.

Darwin, evrimle ilgili dört temel iddiada (postülatta) bulunmuştur. Bu iddiaların her biri doğrulandığında (postülatlar sağlandığında), evrimin gerçekleşmek zorunda olduğunu ileri sürmüştür. Bu dört iddia şu şekilde sıralanabilir:

Bu iddialar ve bunların doğrulanması sonucunda evrimin gerçekleşmek zorunda olduğu, son derece bariz ve anlaşılırdır. Ancak yine de, bu iddiaların bilimsel olarak deneylerle doğrulanması gerekmektedir. Gelin, bilim insanlarının çıktıkları keşif yolculuğuna hep birlikte çıkalım ve Darwin’in söz konusu iddialarını bilimin sınavına tabi tutalım.

Duke Üniversitesi’ndeki araştırmacılar kanser, Parkinson ve ALS hastalıklarının tedavisinde yeni ufuklar açabilecek hücre yüzeyinde bulunan bir gezici keşif sistemi keşfetti. Üzerinde çalışılan nematot solucanlarının hücreleri normal doku sınırlarının dışına çıkıp diğer doku ve organların içine girebilirler. Bu, embriyonik gelişim ve yara iyileşmesinden yeni kan damarı oluşumuna kadar değişen birçok normal gelişim süreci için kritik bir adımdır. 

Hücrelerin kaynak aldıkları yerden kontrolsüz olarak yayıldığı ve diğer vücut kısımlarında tümörler oluşturduğu metastatik kanser olgusunda olduğu gibi bazen bu süreç yolunda gitmez. Duke Üniversitesi Biyoloji bölümünden Doç. Dr. David Sherwood şöyle söylüyor:

Yukarıdaki sorunun cevabı hiç kuşkusuz; "çünkü o insanların hayatlarına dair pek fazla bir şey bilmiyoruz" olacaktır. Elbette bu konuda haklısınız. Mesela hiç savaş yüzü görmemiş bir insanın, savaş gören bir kişiyi anlaması mümkün müdür? Gelin birlikte bir deney yapalım. Savaş gören insanları, kendi kafamızdan anlamaya çalışalım:

Bir sabah kalktığınızı ve evinizin çatısının yandığını görün. Bulunduğunuz ortamda, havaya baktığınızda bir kaç kuş ölüsü ve gökyüzünü görüyorsunuz. Birde kafanızı döndüğünüzde kardeşinizin kanlar içindeki kafasını ve kopmuş parmaklarını görüyorsunuz. Dehşet içindesiniz yatağınızdan kalkıyorsunuz ve bir anda elinize baktığınızda kan damladığını görüyorsunuz. Şok içindesiniz ve elinize damlayan o her bir kan damlasına yavaş bir şekilde bakarken, bir anda sevdiklerinizi hatırlıyorsunuz ve o karanlık kabullenmişlik hissi sizi sarıp sarmalıyor. Belli ki bu sizin hayatınızda ki son saniyeler...

İklim değişikliği ile ilgili her türlü eylem adalet ve bireylere, milletlere, kuşaklara ve doğanın geri kalanına karşı sorumluluk gibi etik meselelerle karşı karşıyadır.

İklim değişikliği, bugün dünyanın karşı karşıya olduğu en zorlu konulardan biridir. Burada, etik analizlerin hem iklim probleminin doğasını hem de olası çözümler ile ilgili kısıtlamaları anlamamıza nasıl yardımcı olabileceğini göstermekteyiz (Vanderheiden 2008, Gardiner ve ark. 2010, Arnold 2011). Bunu yaparken, iklim değişikliğinin temel değerleri nasıl tehdit ettiğine ve bu konuda sergilenecek eylemlerin adalet ve sorumlulukla ilgili ciddi endişeleri nasıl gündeme getireceğine odaklanacağız.

Stres günümüzde sıklıkla yaşadığımız, artık hayatımızın bir parçası diyebileceğimiz bir duygu. Yeni bir işe başlarken, sınavlara hazırlanıp sınavlara girip çıkarken, özellikle bu günlerde dışarıya çıkamazken hissetmemizin çok haklı olduğu da bir duygu. Bir miktar stres sınav gibi durumlarda işimize yararken fazlası hayatımızı paralize edecek bir noktaya kadar gelebiliyor ve bazılarımız için bunu durdurması biraz daha zor oluyor. Peki nedir bu stres? Nasıl ortaya çıkar? Durdurmanın yolları var mıdır?

Stresli olduğumuz zamanlarda vücudumuzun verdiği tepkiyi bir düşünelim. Kalp atışımız ve nefes alış verişimiz hızlanır, kaslarımız gerilir ve belki terlemeye başlarız. Bu reaksiyonlar aslında "savaş ya da kaç" dediğimiz ve bir hayatta kalma mekanizması olarak evrimleşmiş bir tepkidir. Her şeyin çok çabuk bir şekilde, daha siz düşünmeye fırsat bulamadan olmasının sebebi budur. Çok eski zamanlarda muhtemelen çok fazla hayat kurtarmış incelikli bir mekanizma olmasına rağmen, günümüzde haberleri okurken ya da bir sınava girecekken işleri kolaylaştırmak yerine genelde zorlaştırmaktadır.

İnternetin başlangıcı konusunda çok fazla haritalandırma ve görsel bulmak mümkün; ancak ilgimizi çeken iki tanesini bu görselde bir araya getirmek istedik.

Aslında internetin temelleri Aralık 1969'da kurulan Utah, Santa Barbara Kaliforniya Üniversitesi (UCSB), Los Angeles Kaliforniya Üniversitesi (UCLA) ve Stanford Araştırma Enstitüsü (SRI) arasında kurulan ağa dayanmaktadır (bundan öncesinde ise BBN Technologies'in internet üzerindeki araştırma temelli çalışmaları bulunmaktadır). Sonrasında ise Lawrence Livermore Laboratuvarları, Lawrence Berkeley Laboratuvarları, hava istasyonları, askeri araştırma merkezleri, sismik araştırma merkezleri, hava üsleri, vb. kurum ve kuruluşların katılımıyla internet gerçek bir ağ halini almaya başlamıştır.

Yaşam, 4 milyar yıl kadar önce, okyanus tabanlarında başladı. Milyarlarca yıl boyunca gezegenimizdeki yaşam, sadece denizlere ve okyanuslara hükmetti; mikrobik yaşam haricinde karalara adapte olabilen hiçbir makroskobik canlı yoktu. Sonrasında mantarlar, bitkiler ve nihayetinde böcekler karalara çıkmaya ve bu yaşam alanlarına da adapte olmaya başladılar. Karasal canlılara katılan son grup, omurgalı hayvanlar oldu. Balıklar içerisinden ayrılan bir grup, bugün kurbağa ve semender gibi hayvanlarla temsil edilen amfibilerin atalarına evrimleştiler. Amfibiler, hem suda hem karada yaşayabilen hayvanlardır ve bunlar, tamamen karasal yaşama adapte olmuş sürüngenlerin atalarıdır. Sürüngenler içerisinden bir dal memelilere evrimleşmiş, dinozorların yok oluşunu takiben yükselişe geçen memeliler içerisinde bir dal, primatlara gidecek soy hatlarının atası olmuş, bunlar içerisinden bir grup da bugün Homo sapiens olarak da bilinen biz modern insana evrimleşecek türlerin yolağı olmuştur.

Bu açıdan bakılacak olursa, "Hepimiz balığız." demek mümkündür. Kimi zaman bu argüman, sanki abartılı veya anormalmiş gibi algılanabiliyor. "Daha maymunu hazmedemedik, ne balığı?" gibi tepkiler alabiliyor. Ancak bilimsel gerçekler, bizlerin onları hazmedebilme hızından ve becerisinden bağımsız gerçeklerdir. Dahası, bu gerçekte hazmedilemeyecek pek bir şey yoktur; nihayetinde evrimsel biyoloji sayesinde biliyoruz ki yaşam tek hücreli organizmalardan başlayarak günümüzdeki çeşitliliğine erişmiştir (ve bu yolda, birçok tür yok olmuştur), dolayısıyla insanın ataları elbette sadece maymunlar veya primatlar olamaz; sonuçta maymunların ve primatların da ataları olmalıdır - ve elbette, vardır. Kemirgenler, ilkin memeliler, sürüngenler, amfibiler, balıklar, ilkel çok hücreli canlılar ve tek hücreli canlılar, insan evriminin daha erken basamaklarındaki atalarının sadece birkaçıdır. "Hepimiz balığız." derken, bunlardan sadece bir tanesi öne çıkarılmaktadır; tıpkı "maymun meselesinde" insanın atalarından bir grubun abartılı bir şekilde vurgulanması gibi...

Yapay zekâ için bir skor daha! Mart 2024'te yapılan bir çalışmada, 151 insan katılımcı, yaratıcı düşüncenin bir göstergesi olarak kabul edilen "ıraksak düşünce"yi ölçmek için tasarlanmış üç testte ChatGPT-4 ile karşı karşıya getirildi. Iraksak düşünme, "Ailemle siyaset hakkında konuşmaktan kaçınmanın en iyi yolu nedir?" gibi, kesin bir çözümü olmayan bir soruya benzersiz bir çözüm üretme yeteneği ile karakterize edilir. Çalışmada GPT-4, insan katılımcılardan daha orijinal ve ayrıntılı cevaplar verdi!

Scientific Reports'ta yayınlanan "Yapay zeka üretici dil modellerinin mevcut durumu, ıraksak düşünme görevlerinde insanlardan daha yaratıcıdır!" başlıklı çalışma, Arkansan Üniversitesi Psikoloji Bilimi doktora öğrencileri Kent F. Hubert ve Kim N. Awa'nın yanı sıra, aynı üniversitede Psikoloji Bilimi yardımcı doçenti ve Yaratıcı Biliş ve Dikkat Mekanizmaları Laboratuvarı direktörü Darya L. Zabelina tarafından kaleme alındı.