Bilim dendiğinde aklımıza deneycilik (empirizm) gelir; çünkü deney yapmak, bilimin temelinde yatar.^[1] Newton, Galileo, Curie, Einstein, Darwin gibi isimler; sanrılar, şahitlik veya vahiy gibi araçlarla kendilerine "bilgi aktarılması" yoluyla değil, gözlem, deney ve muhakeme yoluyla gerçekleri ortaya çıkarmayı başarmışlardır. Bunu yapabilmelerini sağlayan şey, Evren'e "bilim" dediğimiz perspektiften bakıp, onun metodolojisine uygun sorular sorup, onun araçlarını kullanarak, bu sorulara dürüst cevaplar aramaları olmuştur. Büyük fizikçi Max Planck, meşhur bir şekilde şöyle der:

Deneyciliğin (empirizm) bilimin temelinde yattığı açıktır; ancak bilim, sadece laboratuvarda yapılan deneylerden ibaret de değildir. Eğer öyle olsaydı, teorik fizik, antropoloji ve sosyoloji gibi sahaları bilimin dışına itmemiz gerekirdi. Öyleyse bilimin sınırlarını nasıl çizeriz? Onu nasıl tanımlarız? Bilimin uygulama alanı ne olmalıdır?

Triceratops, Geç Kretase döneminin Maastrihtiyen çağının sonlarında (yani yaklaşık 68 ila 66 milyon yıl önce), günümüzde Kuzey Amerika'nın batısında yaşamış bir "kazmosorin seratopsiyan" (İng: "chasmosaurine ceratopsian") dinozor cinsidir. Bilinen son non-avian dinozorlardan biriydi ve 66 milyon yıl önceki Kretase-Paleojen yok oluş olayına kadar yaşadı. Kelime anlamı 'üç boynuzlu yüz' olan Triceratops ismi, Yunanca "üç" anlamına gelen "trí- (τρί-)", "boynuz" anlamına gelen "kéras (κέρας)" ve "yüz" anlamına gelen "ṓps (ὤψ)" kelimelerinden türetilmiştir.

Büyük bir kemik fırfırına, kafatasında üç boynuza ve büyük, dört ayaklı bir gövdeye sahip olan, büyükbaş hayvanlar ve gergedanlarla yakınsak bir evrim sergileyen Triceratops, tüm dinozorlar arasında en çok tanınanlardan biri ve en iyi bilinen ceratopsian'dır. Aynı zamanda 8-9 metre uzunluğunda ve 5-9 metrik ton vücut kütlesiyle en büyüklerinden biriydi. Habitatında Tyrannosaurus da bulunmaktaydı ve hatta büyük olasılıkla Tyrannosaurus tarafından avlanmıştır da; ancak bu türlere mensup iki yetişkin dinozorun müze sergilerinde ve popüler medyada sıkça tasvir edildiği gibi gerçekten de karşı karşıya gelip savaştığı pek kesin değildir.

Mikrodalga fırınlar onlarca yıldır mutfakların olmazsa olmazıdır ve donmuş sebzelerden paketlenmiş yemeklere kadar her şeyi dakikalar içinde pişirmenize olanak sağlarlar. Ancak mikrodalga fırınlarda yemeğinizi pişirirken fırının önünde durmanızın ne kadar güvenli olacağını, cihazdan herhangi bir radyasyon sızıntısı olup olamayacağını ve bunun size zarar verebilme potansiyeli olup olmadığını merak ediyor olabilirsiniz. 

Peki gerçekten bu konuda endişelenmeniz gerekiyor mu? Kısa bir cevap vermek gerekirse: Pek sayılmaz. ABD Gıda ve İlaç Dairesi’ne (FDA) göre, mikrodalgaların yaydığı radyasyondan kaynaklı sağlık sorunları oldukça nadirdir. Bununla birlikte, bir mikrodalga fırın kullanırken kendinizi güvende tutmak için alabileceğiniz bazı önlemler vardır.

Amerika Birleşik Devletleri nüfusunun yaklaşık %10'u herhangi bir zamanda majör depresif bozuklukla (MDD) mücadele ederken insanların %20'si yaşamları boyunca bu bozukluğun belirtilerini gösterebiliyor.^[1]

Ancak bu kadar yaygın olmasına rağmen MDD tedavisinde kullanılan yöntemler, toplumun azımsanamayacak bir kesiminde yetersiz kalmaktadır. Standart tedavi yöntemi olan antidepresanlar, MDD hastalarının %30’unda etkili olmamaktadır.

Evinize aldığınız üçüncü Aloe vera bu. Önceki iki yetiştirme girişiminiz de başarısız olmuş, çiçekleriniz çürüyüp ölmüşler. Oysa kaliteli toprak ve vitaminler alıp, çiçeğinizi balkonda en uygun yere koymuştunuz. Hatta güneşin konumuna göre saksının yerini değiştiriyordunuz. Toprağında yuvalanan sineklerle bile amansız mücadelelere giriştiniz. Olmadı, bu da boynunu büktü, belli ki solup gidecek.

Üzülüyorsunuz.

Bireyler günlük hayatta farklı sosyal roller içerisinde yer alırlar. Günlük rol gerekliliklerimiz bizim kim olduğumuzu, kişisel kaynaklarımızı ve zamanımızı nasıl kullandığımızı belirlemektedir. Super’e göre (1990) bir kişinin bütün rollerinin bir araya getirilmesi (örneğin çalışan rolü, aile kişiliği rolü) bu kişiyi iki yol ayırımına getirmektedir. Yani, bu roller kişiyi ya stres altına alarak negatif bir etki yaratmakta, ya da kişi hayatta rollerinden doyum alarak pozitif bir etki yaratmaktadır. Roller arasındaki dengesizlik, birey için başlıca bir stres kaynağı olabilmektedir. 

İş ve aile rolleri psikoloji alanında sıklıkla çalışılmakta olan bir konudur. İş-aile dengesinin iki yönelimli boyutu söz konusudur: “iş-aile çatışması”, “iş-aile kolaylaştırması”. Voydanoff’a göre (2004), iş-aile çatışması ve iş-aile kolaylaştırması iş alanının ve aile alanının ayrı ayrı bilişsel bir şekilde değerlendirilmesinden oluşmaktadır. İş-aile çatışmasının ve iş-aile kolaylaştırmasının algısı taleplerin baskısından veya kaynakların performansı artırmasından beslenmektedir. Kısaca, çatışmayı minimize etmeye çalışmak ve kolaylaştırmayı maksimum düzeye çıkarmaya çalışmak, iş-aile dengesi dediğimiz kavramı ortaya çıkarmaktadır (Frone, 2003).