MikroRNA ve Hızlı Evrim: Düzenleyici RNA Parçaları, Kısa Sürede Yepyeni Türlerin Evrimine Neden Olabiliyor!
Evrimsel biyologlar, bir türün iki yeni türe evrimleşmesi süresinde, popülasyonları arasındaki coğrafi engellerin belirleyici bir rol oynadığını biliyorlar. Allopatrik türleşme adı verilen bu türleşmede bir tür, fiziksel olarak iki veya daha fazla izole popülasyona ayrılır, böylece bu gruplar arasındaki gen akışı engellenir. Böylelikle alt popülasyonlar, kendi yaşam alanlarına uyum sağlar ve farklı özellikleri olan, bağımsız türlere dönüşür. Bu, evrimsel türleşmenin yaygın yöntemidir.
Simpatrik Türleşme Mümkün mü?
Ancak son yıllarda, Konstanz Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Profesör Axel Meyer, yeni türlerin ortak bir habitat içinde, aralarında coğrafi izolasyon olmaksızın, gen akışının devam ettiği ortamlarda, simpatrik türleşme adı verilen bir evrimleşme süreci sonucunda, kaynak popülasyondan iki yeni türün evrimleşebileceğini kanıtlamakla kalmayıp, aynı zamanda bu tip türleşmenin tahmin edilenden çok daha yaygın olabileceğini de gösterdi.
Coğrafi engelleri olmayan farklı ekolojik nişlere evrimsel olarak bölünmüş soyları içeren simpatrik türleşme, evrimsel biyolojideki en tartışmalı konulardan biridir.[1], [2], [3], [4] Bu tartışma, kısmen, gen akışının olduğu ortamlarda fenotipik ve genetik ıraksama (farklılaşma) üreten mekanizmaların tam olarak anlaşılmamış olmasından kaynaklanmaktadır.[5], [6]
Elbette, farklı ekolojik nişlerde yaşayan popülasyonların maruz kaldığı farklı seçim rejimlerinin, farklı popülasyonlarda yeni genetik varyantların birikmesine yol açması gerektiği açıktır.[7] Yine de, gen akışı ve rekombinasyonun bu varyantları homojenleştirmesi ve fiziksel bağlantılarını kırarak faydalı allel kombinasyonlarını bozması da beklendik bir sonuçtur.[8], [9] Bu nedenle, sempatik türleşmenin uzun zamandır olası olmayan bir türleşme modu olduğu düşünülüyordu.
Bununla birlikte, son birkaç on yılda, birkaç teorik model ve ampirik çalışma, gen akışıyla türleşmenin şaşırtıcı derecede yaygın olabileceğini öne sürdü.[10], [11] Dahası, adaptif ıraksamayı etkileyen lokusların, çok az fiziksel bağlantı sergilemesine veya hiç göstermemesine rağmen, bağlantı dengesizliği veya alellerin farklı lokuslarda rastgele olmayan birlikteliği sergileyebileceği artık açıktır.[8], [12]
Bu çerçevede, "Simpatrik türleşmeyi kolaylaştıran adaptif özelliklerin belirli genetik mimarileri var mı?", "Farklı gen ekspresyonu özellik varyasyonu ile nasıl ilişkilidir?", "Bu ayrışmayı teşvik etmede gen düzenleyici mekanizmaların rolleri nelerdir?" gibi gen akışı karşısında ayrışmayı teşvik eden moleküler mekanizmalarla ilgili daha önce araştırılamayacak bazı sorular, artık ele alınabilir. "Genomik çağın" gelişiyle ve büyük ölçekli dizileme ve güçlü biyoinformatik araçların artan kullanılabilirliğiyle birlikte, artık sempatik ayrışmanın moleküler temeli hakkındaki soruları daha önce görülmemiş bir güç ve çözünürlükle ele alabiliriz.[13], [14]
İşte Meyer'in ekibi, simpatrik türleşmenin gerçekleşmesine olanak tanıyan hem ekolojik hem de genetik mekanizmaları araştırmaktadır. Yakın zamanda Molecular Biology and Evolution adlı bilimsel dergide yayınlanan bir makalede; Axel Meyer ve meslektaşları Paolo Franchini, Peiwen Xiong, Carmelo Fruciano, Ralf Schneider, Joost Woltering ve Darrin Hulsey, bir tür genetik anahtar olarak tanımlanabilecek mikroRNA'ların simpatrik türleşmede oynadığı belirleyici rolü tanımladı.[15]
Çiklitlerin Hızlı Evrimi
Axel Meyer liderliğindeki araştırmacılar, araştırmalarında model sistem olarak Nikaragua'nın volkanik krater göllerindeki Midas çiklit balıklarını inceliyorlar. Çiklitler, yeni ortamlara son derece hızlı bir şekilde uyum sağlama ve yeni türler oluşturma kabiliyetleriyle tanınır.
Bu yeni balık türü, Nikaragua'nın büyük göllerinde bulunan bir popülasyondan köken almaktadır; fakat bu ortak atadan ayrılan birkaç soy hattı, birden fazla küçük ve genç krater gölünü kolonileştirdikten sonra yeni ekolojik nişlere de adapte olmuşlardır. Yeni ortamlarına göre evrimleşen balıklarda, örneğin daha uzun bir gövde veya farklı bir çene gibi yeni özellikler evrimleşmiştir ve tüm bu balıklar, 22.000 yıldan daha kısa bir süre içinde çeşitli yeni türlere dönüşmüşlerdir.[16], [17] Bu Midas çiklitlerinin bir diğer karakteristik özelliği, küçük krater gölleri içindeki farklı ekolojik nişlere uyum sağlayarak, bazen tekrar tekrar, aynı popülasyon içinde farklı türlere evrimleşmeleridir. Yani bu balıklar, sadece yeni göllere ulaştıklarında türleşmezler; aynı göl içinde de birkaç yeni türe evrimleşebilirler.
Nikaragua'daki Midas çiklitleri, sempatrik türleşmenin en iyi bilinen örneklerinden biridir. Bu kadar kısa bir süre içinde yeni mutasyonların meydana gelmesi ve seçilmesi pek olası görülmediği için; farklı vücut şekillerini, uyarlamaları ve dolayısıyla farklı ekolojik nişleri ortaya çıkarabilecek moleküler mekanizmayı keşfetme çabalarını tetiklemiştir. Oldukça zor ve ilginç araştırmalar sonucunda; mikroRNA'ların ve genlerin ifadesini düzenlediği yeni hedef bölgelerinin evriminin, aşırı genç türler arasında çok az sayıda genetik farklılık ile çok hızlı bir evrimsel değişimi meydana getirebilecek potansiyel bir moleküler mekanizma sağladığı keşfedilmiştir.
Bir Evrim Mekanizması Olarak MikroRNA!
Konstanz Üniversitesi'nden biyologlar, Apoyo ve Xiloá krater göllerinden beş Midas çiklit türünün genetik analizlerini gerçekleştirdi. Burada, özellikle mikroRNA adı verilen, gen ifadesi üzerinde düzenleyici bir etkiye sahip kodlayıcı olmayan bir ribonükleik asitlerin işlevine odaklandılar.
Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.
Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.
Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.
Araştırmacılar, genç balıklarda, balık gövdelerinin oluştuğu bir aşamada yumurtadan çıktıktan bir gün sonra artış gösteren mikroRNA aktivitesi buldular. MikroRNA ve gen ifadesi arasındaki etkileşimi analiz edip belirli mikroRNA çiftlerini ve birbirini etkileyen genleri belirlediler.
MikroRNA, hedef genlerin ifadesini baskıladığı için bunlar üzerinde düzenleyici bir etkiye sahiptir: Belirli bir mikroRNA ne kadar aktifse, hedef gen o kadar etkili bir şekilde bastırılır veya "kapatılır". Paolo Franchini şöyle diyor:
Araştırma sonuçlarımız, son derece hızlı gelişen mikroRNA düzenlemesinin Midas çiklitlerinin hızlı simpatrik türleşmesine katkıda bulunduğuna dair güçlü kanıtlar sunuyor.
Tarihsel olarak, uyarlanabilir evrimin altında yatan moleküler mekanizmaları araştıran çalışmalar, protein kodlayan dizi varyasyonuna odaklanmıştır.[18], [19] Britten ve Davidson tarafından 1969 yılında yapılan çığır açıcı akademik çalışmalar sonrasında gen düzenlemesi, tür farklılaşmasının ana itici güçlerinden biri olarak giderek daha fazla kabul edilmeye başlanmıştır. Yine de, gen ekspresyonundaki değişikliklerin genellikle fenotipik sapmanın altında yattığı hipotezi, yalnızca gen ekspresyonunun nicel tahminlerine izin veren yaklaşımların geliştirilmesiyle test edilebilir hale geldi.[20]
Şimdi, gen düzenlemesi, adaptif evrimin altında yatan en hızlı ve en etkili mekanizmalardan biri olarak kabul ediliyor ve özellikle türleşmenin ilk aşamalarıyla ilgili olduğu düşünülüyor.[21], [22], [23], [24] Yaygın olarak ifade edilen protein kodlama dizilerindeki sinonim olmayan (fark yaratan) değişiklikler, fenotip üzerinde büyük pleiotropik etkiler (aynı genin birden fazla özelliği etkilediği değişimler) yaratabilmesine rağmen; transkripsiyon faktörleri, DNA metilasyonu ve mikroRNA'lar (miRNA'lar) gibi gen düzenleyici mekanizmalar daha ince ayarlanmış bir sonuç üretebilir. Adaptasyonu ve potansiyel olarak üreme izolasyonunu kolaylaştıran gen ifadesini değiştirerek, gen regülasyonu, gen akışı karşısında bile genetik temelli ayrışmanın temelini oluşturabilir.
Artık miRNA'ların, mRNA'lara hedeflenen bağlanma ile mRNA bölünmesi ve/veya translasyonel bastırma yoluyla gen ekspresyonunu doğrudan aşağı regüle edebildiği bilinmektedir.[25], [26] Ek olarak, miRNA'ların, hücresel farklılaşma, hücre kaderi belirleme, proliferasyon ve doku gelişimi gibi farklı süreçlerde yer alan birçok proteini düzenlediği gösterilmiştir.[27], [28] Transkripsiyon sonrası gen ekspresyonunun temel düzenleyicileri olarak miRNA'lar; ayrıca çevresel adaptasyona, fenotipik çeşitlendirmeye ve türleşmeye katkıda bulunabilir.[29], [30] Protein kodlayan genlerin çoğu miRNA'lar tarafından düzenlenir ve miRNA'ların ekspresyonu genellikle sıkı zamansal ve uzamsal kontrol altındadır.[31] Ayrıca, ayrı ayrı genler, ilgili bağlanma yerleri mevcut olduğunda birden fazla miRNA tarafından düzenlenebilir.
İşte yeni deneyde de gösterildiği üzere, miRNA'lar aracılığıyla gerçekleşen posttranskripsiyonel düzenleme, muhtemelen Nikaragua gölündeki Midas çiklit balıklarının sempatik ayrışmasında rol oynamıştır. Araştırmacılar, birkaç bin yıldan fazla bir süredir farklılaşan çiklit balıklarında, birden fazla miRNA ve bunların hedef genleri için türe özgü ifade alanları bulmayı başarmışlardır.
Birlikte ele alındığında, bu sonuçlar, genel olarak adaptif radyasyonlarda hızlı evrimsel sapma sırasında miRNA regülasyonunun ve özellikle de Midas çiklitlerinin rolünü araştırmak için yeni yollar açmıştır. Midas türleri arasında birçok farklı şekilde ifade edilmiş miRNA/gen çifti vardır, bu da bu çiftler arasındaki fonksiyonel bağlantının, gen akışının varlığında bile fenotipik ayrışmaya katkıda bulunduğunu düşündürmektedir. Bu sonuçlar, miRNA düzenlemesinin, gen akışı varlığında bile hızlı evrimsel sapmaya katkıda bulunabileceğine dair güçlü kanıtlar sağlamıştır. Elbette bu miRNA'lar ve bunların hedef bölgelerinin bir kısmı, bu türlerin bazılarında daha yeni evrimleştiği için, bu miRNA'ların düzenleyici kapasitesi, fenotipik ıraksama oluşturmadaki rollerini anlamak için daha fazla araştırılma gerekmektedir.
İçeriklerimizin bilimsel gerçekleri doğru bir şekilde yansıtması için en üst düzey çabayı gösteriyoruz. Gözünüze doğru gelmeyen bir şey varsa, mümkünse güvenilir kaynaklarınızla birlikte bize ulaşın!
Bu içeriğimizle ilgili bir sorunuz mu var? Buraya tıklayarak sorabilirsiniz.
Soru & Cevap Platformuna Git- 6
- 4
- 3
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- Türev İçerik Kaynağı: Science Daily | Arşiv Bağlantısı
- ^ E. W. Mayr. (1963). Animal Species And Evolution. ISBN: 9780674037502. Yayınevi: Belknap Press.
- ^ C. D. Jiggins. (2006). Sympatric Speciation: Why The Controversy?. Current Biology, sf: R333-R334. doi: 10.1016/j.cub.2006.03.077. | Arşiv Bağlantısı
- ^ D. I. Bolnick, et al. (2007). Sympatric Speciation: Models And Empirical Evidence. Annual Reviews, sf: 459-487. doi: 10.1146/annurev.ecolsys.38.091206.095804. | Arşiv Bağlantısı
- ^ A. D. Foote. (2018). Sympatric Speciation In The Genomic Era. Trends in Ecology & Evolution, sf: 85-95. doi: 10.1016/j.tree.2017.11.003. | Arşiv Bağlantısı
- ^ S. Via. (2001). Sympatric Speciation In Animals: The Ugly Duckling Grows Up. Trends in Ecology & Evolution, sf: 381-390. doi: 10.1016/S0169-5347(01)02188-7. | Arşiv Bağlantısı
- ^ J. A. Coyne. (2007). Sympatric Speciation. Current Biology, sf: R787-R788. doi: 10.1016/j.cub.2007.06.056. | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. Ravinet, et al. (2017). Interpreting The Genomic Landscape Of Speciation: A Road Map For Finding Barriers To Gene Flow. Journal of Evolutionary Biology, sf: 1450-1477. doi: 10.1111/jeb.13047. | Arşiv Bağlantısı
- ^ a b J. L. Feder, et al. (2010). The Efficacy Of Divergence Hitchhiking In Generating Genomic Islands During Ecological Speciation. Evolution, sf: 1729-1747. doi: 10.1111/j.1558-5646.2009.00943.x. | Arşiv Bağlantısı
- ^ C. E. Bird, et al. (2012). Sympatric Speciation In The Post “Modern Synthesis” Era Of Evolutionary Biology. Evolutionary Biology, sf: 158-180. doi: 10.1007/s11692-012-9183-6. | Arşiv Bağlantısı
- ^ U. Dieckmann, et al. (1999). On The Origin Of Species By Sympatric Speciation. Nature, sf: 354-357. doi: 10.1038/22521. | Arşiv Bağlantısı
- ^ A. S. T. Papadopulos, et al. (2014). Evaluation Of Genetic Isolation Within An Island Flora Reveals Unusually Widespread Local Adaptation And Supports Sympatric Speciation. Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, sf: 20130342. doi: 10.1098/rstb.2013.0342. | Arşiv Bağlantısı
- ^ S. M. Flaxman, et al. (2014). Theoretical Models Of The Influence Of Genomic Architecture On The Dynamics Of Speciation. Molecular Ecology, sf: 4074-4088. doi: 10.1111/mec.12750. | Arşiv Bağlantısı
- ^ O. Seehausen, et al. (2014). Genomics And The Origin Of Species. Nature Reviews Genetics, sf: 176-192. doi: 10.1038/nrg3644. | Arşiv Bağlantısı
- ^ A. D. Foote. (2018). Sympatric Speciation In The Genomic Era. Trends in Ecology & Evolution, sf: 85-95. doi: 10.1016/j.tree.2017.11.003. | Arşiv Bağlantısı
- ^ P. Franchini, et al. (2019). Microrna Gene Regulation In Extremely Young And Parallel Adaptive Radiations Of Crater Lake Cichlid Fish. Molecular Biology and Evolution, sf: 2498-2511. doi: 10.1093/molbev/msz168. | Arşiv Bağlantısı
- ^ E. Verheyen, et al. (2003). Origin Of The Superflock Of Cichlid Fishes From Lake Victoria, East Africa. Science, sf: 325-329. doi: 10.1126/science.1080699. | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. Barluenga, et al. (2006). Sympatric Speciation In Nicaraguan Crater Lake Cichlid Fish. Nature, sf: 719-723. doi: 10.1038/nature04325. | Arşiv Bağlantısı
- ^ J. A. Coyne, et al. (2007). Evolution Of Protein Expression: New Genes For A New Diet. Current Biology, sf: R1014-R1016. doi: 10.1016/j.cub.2007.10.009. | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. Spielmann, et al. (2016). Looking Beyond The Genes: The Role Of Non-Coding Variants In Human Disease. Human Molecular Genetics, sf: R157-R165. doi: 10.1093/hmg/ddw205. | Arşiv Bağlantısı
- ^ F. Ozsolak, et al. (2011). Rna Sequencing: Advances, Challenges And Opportunities. Nature Reviews Genetics, sf: 87-98. doi: 10.1038/nrg2934. | Arşiv Bağlantısı
- ^ P. J. Wittkopp, et al. (2003). Drosophila Pigmentation Evolution: Divergent Genotypes Underlying Convergent Phenotypes. Proceedings of the National Academy of Sciences, sf: 1808-1813. doi: 10.1073/pnas.0336368100. | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. D. Shapiro, et al. (2004). Genetic And Developmental Basis Of Evolutionary Pelvic Reduction In Threespine Sticklebacks. Nature, sf: 717-723. doi: 10.1038/nature02415. | Arşiv Bağlantısı
- ^ S. B. Carroll. (2008). Evo-Devo And An Expanding Evolutionary Synthesis: A Genetic Theory Of Morphological Evolution. Cell, sf: 25-36. doi: 10.1016/j.cell.2008.06.030. | Arşiv Bağlantısı
- ^ Y. F. Chan, et al. (2010). Adaptive Evolution Of Pelvic Reduction In Sticklebacks By Recurrent Deletion Of A Pitx1 Enhancer. Science, sf: 302-305. doi: 10.1126/science.1182213. | Arşiv Bağlantısı
- ^ R. C. Friedman, et al. (2009). Most Mammalian Mrnas Are Conserved Targets Of Micrornas. Genome Research, sf: 92-105. doi: 10.1101/gr.082701.108. | Arşiv Bağlantısı
- ^ F. Wahid, et al. (2010). Micrornas: Synthesis, Mechanism, Function, And Recent Clinical Trials. Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Molecular Cell Research, sf: 1231-1243. doi: 10.1016/j.bbamcr.2010.06.013. | Arşiv Bağlantısı
- ^ J. Chen, et al. (2006). The Role Of Microrna-1 And Microrna-133 In Skeletal Muscle Proliferation And Differentiation. Nature Genetics, sf: 228-233. doi: 10.1038/ng1725. | Arşiv Bağlantısı
- ^ G. Stefani, et al. (2008). Small Non-Coding Rnas In Animal Development. Nature Reviews Molecular Cell Biology, sf: 219-230. doi: 10.1038/nrm2347. | Arşiv Bağlantısı
- ^ P. Franchini, et al. (2016). The Role Of Micrornas In The Repeated Parallel Diversification Of Lineages Of Midas Cichlid Fish From Nicaragua. Genome Biology and Evolution, sf: 1543-1555. doi: 10.1093/gbe/evw097. | Arşiv Bağlantısı
- ^ K. Li, et al. (2016). Transcriptome, Genetic Editing, And Microrna Divergence Substantiate Sympatric Speciation Of Blind Mole Rat, Spalax. Proceedings of the National Academy of Sciences, sf: 7584-7589. doi: 10.1073/pnas.1607497113. | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. Ha, et al. (2014). Regulation Of Microrna Biogenesis. Nature Reviews Molecular Cell Biology, sf: 509-524. doi: 10.1038/nrm3838. | Arşiv Bağlantısı
Evrim Ağacı'na her ay sadece 1 kahve ısmarlayarak destek olmak ister misiniz?
Şu iki siteden birini kullanarak şimdi destek olabilirsiniz:
kreosus.com/evrimagaci | patreon.com/evrimagaci
Çıktı Bilgisi: Bu sayfa, Evrim Ağacı yazdırma aracı kullanılarak 21/11/2024 11:33:42 tarihinde oluşturulmuştur. Evrim Ağacı'ndaki içeriklerin tamamı, birden fazla editör tarafından, durmaksızın elden geçirilmekte, güncellenmekte ve geliştirilmektedir. Dolayısıyla bu çıktının alındığı tarihten sonra yapılan güncellemeleri görmek ve bu içeriğin en güncel halini okumak için lütfen şu adrese gidiniz: https://evrimagaci.org/s/10435
İçerik Kullanım İzinleri: Evrim Ağacı'ndaki yazılı içerikler orijinallerine hiçbir şekilde dokunulmadığı müddetçe izin alınmaksızın paylaşılabilir, kopyalanabilir, yapıştırılabilir, çoğaltılabilir, basılabilir, dağıtılabilir, yayılabilir, alıntılanabilir. Ancak bu içeriklerin hiçbiri izin alınmaksızın değiştirilemez ve değiştirilmiş halleri Evrim Ağacı'na aitmiş gibi sunulamaz. Benzer şekilde, içeriklerin hiçbiri, söz konusu içeriğin açıkça belirtilmiş yazarlarından ve Evrim Ağacı'ndan başkasına aitmiş gibi sunulamaz. Bu sayfa izin alınmaksızın düzenlenemez, Evrim Ağacı logosu, yazar/editör bilgileri ve içeriğin diğer kısımları izin alınmaksızın değiştirilemez veya kaldırılamaz.