Edmund Kemper Dosyası: Seri Katilleri Modern Psikolojik Bakış Açıları ile İnceleyebilir miyiz?

Bir tarafım onunla konuşmak, onu yemeğe çıkartmak istediğimi söylüyordu. Diğer yanım ise 'Acaba kafası bir sopanın üzerinde nasıl görünürdü?' diye düşünmeden edemiyordu.

Bu korkunç sözler; 1963-1973 yılları arasında önce büyükannesi ve büyükbabasını, sonra ise Santa Cruz, California'da otostop çeken 6 kadını, ayrıca annesinin arkadaşı ve annesi olmak üzere toplam 10 kişiyi vahşice öldüren Amerikalı seri katil, tecavüzcü ve nekrofili Edmund Kemper'e ait. Yaptığı eylemler her ne kadar üzücü, korkunç ve sapıkça olsa da bu vaka, bizlere suç psikolojisi ve insanları suça iten eylemler hakkında yeni şeyler öğretebilir.

Rare Newspapers

Uzmanlar arasında bir katilin seri katil olarak sınıflandırılması için kaç cinayet işlemiş olması gerektiği hakkında bir fikir birliği yoktur. Ancak genel olarak üç veya daha fazla cinayet işlemiş katillere "seri katil" dendiği söylenebilir. Seri katillerin eylemlerini diğer toplu katliam, terör saldırıları, hatta toplu intiharlar (İng: "mass suicide") olarak da bilinen katliamlardan ayıran nihai şey bekleme süresidir. Bir seri katil vakasında iki cinayet arasında bazen aylar, bazen de Ed Kemper örneğinde olduğu gibi yıllar olabilir.

Seri katillik fenomeni her ne kadar magazinsel olarak ilgi çekici olduğu için sürekli karşımıza çıksa da sanıldığı kadar yaygın bir durum değildir. Finlandiya'da cinsel hazlarla işlenmemiş cinayetler ve cinsel cinayetler işleyen katiller hakkında yapılan araştırmada cinsel hazlarla işlenmemiş cinayet suçlularının yalnızca %14'ünün, şehvet cinayeti işleyen suçluların ise %19 kadarının daha önce bir cinayet işlediği tespit edilmiştir.^[2]

Bir diğer önemli ayırt edici faktör ise Profesör David Canter'in de belirttiği üzere katillerin kurbanlarını nasıl gördüğü ve onlara nasıl davrandığıdır. Canter'a göre suçlu, mağduru üç farklı rolde görebilir:^[3]

1. Nesne: Suçlu, mağduru onun için hiçbir şey ifade etmeyen bir nesne olarak görür ve üstünde kontrol kurmak ister. Mağduru bir nesne olarak gördüğü için ona işkence edebilir, öldürür ve hatta kimi durumlarda parçalara ayırır. Psikolojik şiddet uygulaması da muhtemeldir.
2. Araç: Suçlu mağduru bir araç olarak görür ve negatif duygularını yansıtır. Suçlu kurbana karşı daha kontrolcü bir tavır sergiler.
3. İnsan: Suçlu mağduru bir insan olarak görür. Mağdur bir insan olarak görüldüğü için suçlu tarafından sözlü veya fiziksel olarak cinsel aktiviteye zorlanabilir.

Kemper'ın açıklamalarından yola çıkarak kurbanlarını birer nesne olarak gördüğü tahmin edilebilir.

Psikoanalitik Bakış Açısı ile Kemper'ın Çocukluğu

Edmund Kemper'ın yaşadığı "anormalliklerin" çocukluk çağında başladığı söylenmektedir. Psikodinamik bakış açısında da önemli olan çocukluk çağı travmalarının ve bastırılmış cinselliğin, Edmund'un da hayatının büyük bir kısmını etkilediği düşünülebilir. Dr. Donald Lunde 1973 yılında, Edmund'un 70'lerdeki davranışlarını anlamak için hem Edmund Kemper hem de kız kardeşi Allyn Lee Kemper ile röportaj yaptığında Allyn şunları söylemiştir:^[4]

Babamız bir alkolikti. Annem ve babam sürekli kavga ederdi. Babam duygusal olarak bizle yakınlık kurmaya yanaşmazdı ve isteklerimize hep hayır derdi. Annem her zaman kardeşimin, babamız onu reddettiği için 2 yaşında değişmeye başladığını söylerdi. Hiçbir zaman bir baba-oğul ilişkisi yaşamadılar.

Dr. Katherine Ramsland'a göre bu durum Kemper'in özgüvenini ve özsaygısını kaybetmesine neden olmuş ve ebeveynleri boşandığında durum daha da kötüleşmiştir.^[4] Kemper yalnızca babasıyla değil annesiyle de sorunlar yaşamıştır. Kemper'a annesiyle olan ilişkisi sorulduğunda ise şunları söylemiştir:

Annem hasta, kızgın, aç ve çok üzgün bir kadındı. Ondan nefret ediyordum. Altı genç kadın, onun oğlunu yetiştirme şekli yüzünden öldü. Onun sevgisini hiç hissetmiyordum.

Kemper annesini öldürdüğü gece hakkında ise "Bu benim çocukluğumdan beri hayalimdi ve neredeyse gerçekleşmek üzereydi." demiştir.^[5] Fox ve diğerlerinin 22,575 genç suçlunun verilerini incelediği araştırmaya göre de olumsuz çocukluk deneyimleri arttıkça gençlerin suç işleme riski artmaktadır.^[6] İlk cinayetini 15 yaşında işlemiş olan Kemper'ın vakasında da durumun böyle olduğu söylenebilir.

Kemper'ın normal bir çocukluk geçirmediği oynadığı oyunlardan da anlaşılabilir. Ed, çocukluğunda kız kardeşinin oyuncak bebeğinin elini kestiği bir oyun oynardı. Bu, çocukluğunda oynadığı tek garip oyun değildi. "Gaz odası" ve "elektrikli sandalye" adını verdiği ölüm temalı oyunlar onun daha çocukluğunda bu tür eğilimlere sahip olduğunu gösteriyordu. Bu oyunların yanı sıra sadece onu kızdırdığı için evin kedisinin kafasını kesmişti. Eğer bu anomalilikler çocukluk düzeyinde fark edilseydi ve tedavi edilseydi, bu acı olaylar yaşanmayabilirdi.^[4]

Dr Katherine Ramsland'a göre, oynadığı bu "oyunların" ölümle ilgili olması tesadüf değildi; çünkü bilinçaltında, derinlerde hedefi başkaları üzerinde tam kontrol sahibi olmaktı. Edmund Kemper'den önce de özellikle kadınları hedef alan katillerde hayvanlara zarar verme davranışı vardı.

Özellikle kadınları hedef alma, çocukluğunda hayvanlara zarar verme eğilimi gösteren suçlularda daha yaygındır; çünkü suçlular bu davranışları yaptıklarında kendilerini güçlü ve üstün hissettiklerini belirtmiştir. Fiziksel tahakküm duygusu bu kişilerde cinsel doyum yaratabilmekte ve çoğu bu duyguya ulaşmak amacıyla insanları öldürüp tecavüz etmektedir. Ayrıca yamyamlık davranışları da bu sebeple açıklanabilir. Dr. Ramsland'a göre Kemper kurbanlarının vücut parçalarını onlar üzerinde güç sahibi olduğu hissini yeniden yaşamak için yiyordu.

Kemper'in canlıları öldürerek kendini güçlü hissetme arzusu yalnızca cinayetleri işlediği yaşlarda değil, çocukluğunda da görülmektedir. Şu cümlesi de bu arzusunu kanıtlar niteliktedir: ^[4]

Çocukken Tanrı'ya yeterince dua edersem tüm dünyayı öldürebileceğimi hayal etmeye başlamıştım.

Sosyal Psikolojik Bakış Açısıyla Kemper

Genlerimiz, içinde büyüdüğümüz toplum, sosyoekonomik sınıfımız, kültürümüz, inancımız, ailemiz, tecrübelerimiz ve insanların bize karşı tavırları, kararlarımızı nasıl verdiğimi etkileyen faktörlerdir. Yaptığımız eylemlerdeki sosyal etki yok sayamayacağımız kadar fazladır. Öyle ki, eğer bu etkileri yok sayarsak sosyal psikolojide temel ilişkilendirme hatası olarak bilinen yanılgıya düşmüş oluruz. Bu durumda Kemper'ın işlediği korkunç suçlar bile yalnızca kendi sorumluluğunda değildir.

Enteresan çocukluğunun ardından büyükanne ve büyükbabasının evine taşınan Ed Kemper, burada sürekli baskı altında yaşamıştır. Büyükanne ve büyükbabası sosyal aktivitelere katılmasına izin vermemiş, sadece tüfekle avlanmasına izin vermişlerdir. Bu tutum nedeniyle Ed toplumdan daha da kopmuştur, normal bir ergenden çok farklı bir insan haline gelmiştir. Böyle bir durumun sosyal olarak etkileşime geçen ve bu şekilde hayatta kalan bir türün normal bireyleri için bile büyük negatif etkileri olacağı aşikarken Edmund Kemper gibi bir çocukluğa sahip olan birinin böyle bir duruma maruz kalmasının daha da büyük negatif sonuçlara yol açacağı tahmin edilebilir.

Ed Kemper, 27 Ağustos 1964'te büyükanne ve büyükbabasını tüfekle vurmuştur. Daha sonra Atascadero Devlet Hastanesine sevk edilmiştir. Oraya gönderildiğinde 15 yaşındadır, bu da tüm gençlik yıllarını burada; toplumdan uzakta, dışlanmış bir şekilde geçireceği anlamına gelmektedir. Bulunduğu hastanenin nüfusunun büyük bir kısmı katillerden ve cinsel tacizcilerden oluşmaktadır. Ed muhtemelen burada daha da olumsuz sosyal etkilere maruz kalmıştır. Öyle ki Emerson Murray'e göre ona orada tavsiyelerde bulunan ve şöyle cümleler kuran birisi de olmuştur:^[4]

Birine tecavüz edersen onu öldürmelisin. Tüm delilleri yok etmelisin.

Bu olumsuz sosyal etki, onun daha sonraki davranışlarında da etkili olmuştur. Ed, Atascadero'dan serbest bırakıldıktan sonra annesinin Santa Cruz'daki evine taşınmıştı. Bu dönemde kurbanlarını otostopçulardan seçiyordu. Güvenlik teknolojilerinin henüz yeterince gelişmediği 70'lerde, kurban olarak seçilen üniversite öğrencileri tanımadıkları birinin arabasına binmekte tereddütler yaşıyordu. Kemper bu "sorunu" çözmek ve arabasına binenlere sahte bir güven vermek için arabasının ön camına "A belgesi" koymuştu. Bu belge, arabanın sahibinin Kaliforniya Üniversitesi'nden olduğunu gösteren bir sertifikaydı. Ed ise annesi orada çalıştığı için bu belgeye sahipti, ancak kurbanları onun başka bir öğrenci olduğunu düşünerek arabasına biniyorlardı. Mağdurların bu durumu ise başka bir sosyal psikolojik fenomen olan sosyal kategorizasyon ile açıklanabilir.

Sosyal kategorizasyon, yeni tanışılan bir kişinin, geçmişte deneyim yaşadığı diğer kişilerle ortak olan bir özelliğe göre bir kategoriye atanmasıdır. Sosyal kategorizasyonun bu durumda yaşanan türü ise grup içi ön yargıdır. Grup içi ön yargı, bizimle aynı sosyal gruba ait olan insanlara daha pozitif bir şekilde davranmamızı anlatan bir terimdir. Bu vakada otostopçular, kendisiyle aynı grubu, yani aynı üniversiteyi paylaşan ve aslında onlar için tamamen yabancı olan bir insana bu şekilde güvenmişlerdir. Ne yazık ki grup içi önyargı eğilimi onlar için ölümcül olmuştur. Ed, bu şanssız kişiler için şunları söylemiştir:^[4]

Neredeyse 200 kişi arabama bindi. Bir defasında arabama iki güzel kız bindi. Ancak onların arabama bindiğini gören çok kişi vardı ve daha sonra beni hatırlayabilirlerdi. Emin olmadığım hiçbir şeye bulaşmadım.

Ed'in bu söyledikleri, yine bir sosyal etki olan ve Gözlemci Etkisi olarak da bilinen Hawthorne Etkisinin bir örneğidir. Bu etki, gözlemlendiğini veya izlenildiğini hisseden bireylerin davranışlarında değişiklikler görülmesine neden olur. İnsanlar izlendiği zaman bulundukları ortam veya toplum tarafından istenilen davranışları yapmaya eğilimlidir.

Örnek olarak sağlık görevlileri izlenildiğini bildikleri zaman izlenilmediğini düşündüğü anlara kıyasla ellerini %55 daha fazla yıkama eğilimi gösterebilirler.^[7] Çünkü el yıkama davranışı sağlık sektöründeki en önemli şeylerden biri olan hijyenle ilişkilidir ve toplum tarafından görevlilerden hijyenik olmaları beklenir. Kemper ise cinayet işlemek toplum normları tarafından kesinlikle yasaklandığı için izlendiğini hissettiğinde bu davranıştan vazgeçiyordu.

Biyolojik Bakış Açısıyla Kemper

Kemper ve diğer katillerin davranışlarını açıklamak için biyolojik perspektifi de kullanabiliriz. Aslında suçun biyolojik açıklamaları, 19. yüzyıla kadar dayanmaktadır. Kriminolojinin kurucusu olarak da bilinen Lombroso'ya göre suçlu davranışları biyolojik faktörler tarafından kontrol edilmektedir ve bu faktörler fiziksel olarak gözlemlenebilir.^[8] Lombroso, L'homme Criminel adlı kitabında suçluların daha az evrimleşmiş insanlar olduğunu ve bu insanların çarpık kafatası, büyük kulaklar gibi fiziksel anomalilere sahip olduğunu iddia etmiştir. Ayrıca bu kitapta bu tür insanlara ait resimler de bulunmaktadır. Bu açıklamalar yayınlandıkları dönemde kabul görmüş olsa da indirgemeci açıklamalardır.

Günümüzde ise fonksiyonel MRI ve elektroensefalografi gibi haritalandırma yöntemleri ile insanların beyin yapılarını, aktivasyonlarını ölçebiliyoruz. Bu yöntemleri Kemper gibi katillerin beyinlerini araştırmak için de kullanabiliriz. Tam da bunun için Pascal Molenberghs savaşlardaki katliamlara odaklanarak katiller hakkında bilgi edinebileceğini düşündü. Sivillere ve düşman askerlerine yönelik çeşitli saldırı senaryolarını izleyen katılımcıların beyinlerini fMRI cihazıyla haritalandırarak beynin ahlaki duyarlılıkla ilgili kısmı olan orbitofrontal kortekse (OFC) odaklandı. Araştırmacılar, katılımcılar düşman askerlerinin sivilleri vurduğu videoları izledikleri zaman gösterilen OFC aktivitesinin, insanların 1'den 7'ye kadar olan suçluluk duygusuyla doğru orantılı olduğunu buldu.^[9] Ek olarak Molenberghs'ten alıntılandığı gibi bu beyin bölgesinde meydana gelen bazı hasarlar ahlak dışı davranışlara yol açabiliyordu.^[10] Bu araştırmalardan yola çıkarak, Ed Kemper'in cinayetleri işlerken ahlaki sorumluluk hissetmemesinin bazı biyolojik nedenleri olup olmadığı sorgulanabilir.

Dehşet Verici Hikâyenin Sonu

Hikâyenin sonunda Kemper, tüm suçlarının sorumlusu olarak gördüğü annesini vahşice öldürdü ve öldükten sonra bile cesedine işkence ve tecavüz etmeye devam etti. Annesinin cesedini dolaba sakladıktan sonra annesinin en yakın arkadaşını akşam yemeği yemek ve film izlemek için evine davet etti. Daveti kabul eden yaşlı kadın ne yazık ki Kemper tarafından ölümüne boğuldu.

Kemper tüm bu olanlardan kaçmak adına yaklaşık 1600 kilometre boyunca araba sürdü. Radyosunda annesi ve yakın arkadaşının öldürüldüğüne dair herhangi bir haber alamayan Kemper, bir telefon kulübesinde durarak kendini polise ihbar etti. İlk başta polis bu ihbarını ciddiye almasa da daha sonrasında bizzat tanıdığı başka bir memurla görüştü ve ihbarının ciddiye alınmasını sağladı. İşlediği cinayetlerden sonra neden kendisini ihbar ettiği sorulduğunda ise asıl amacının ortadan kalktığını ve tüm bunlara artık dayanamadığını söyledi. Suçlandığı tüm cinayetler için toplamda 8 kere ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı. Bugünse kendisi hâlâ hapishanede.