Evrimi Ders Olarak Hele Bir Anlatın…!

Evrimi anlamayı zorlaştıran insan olmak değildir, insan olduğumuzun, doğanın bir parçası, etkileneni ve etkileyeni olduğumuzun iradi olarak unutturulmasıdır. Biz merkezli evrenin başta bize hoş gelen argümanının, esasında bu argümanı “ben sizin efendinizim” niyetiyle ortaya atan ve bunun üzerinden bize ve doğaya tahakküm kurmayı kendine hak gören erk sahiplerinin, bunu sürdürebilmesinin iradi koşullamasıdır. Bunu görmezden gelerek yol alamayız.

Evrimin gücü salt evrimsel süreçlerle sınırlı değil. Bugüne değin egemen , statükocu, gerici, durağan, teslimiyetçi, hükümran , ben merkezci vb. herkese ve her şeye ve haklı olarak bir meydan okumadır.

Bu haklı ve dayanaklı meydan okuma illa ki ( statükoyu bozacağından) karşıtını ; doğrudan reddiyetçi, mırın kırın edip bunu sürdüremeyen, altını güya “bilimsel” safsatalar ile boşaltmaya çalışan, evrimin konusu olmayan süreçlerle onu mahkum etmeye çalışan ve en tehlikelisi, ihtiyaç olmadığı halde, kendinden menkul hakemlik rolüne soyunan kılıflarla doğuracaktır ve doğurmaktadır.

Evrim her şey değildir elbet. Fakat gezegenimize ve yaşama özgü evrimin kavrandığı bir gezegende, tüm ilahi kitapların ön gördüğünün de ötesinde bir cennet yaratmak ve sürekliliğini sağlamak işten bile değildir.

Ne Şiş Yansın Ne Kebap!

Her şeyin bir yaratıcı tarafından tasarlanmış olduğuna inanmaya meyilli olduğumuz kanısında değilim, o yöne büküldüğümüz kanısındayım. Doğanın durağan olmayan kollektif yaratımına atfen ve izah edilebilir durumlar hariç. ( Hatta doğa kişiselleştirilerek de bu yapılabilir ki; ilksel atalarımızın geriye bıraktığı öğreti ve mitolojilerinde bunu görmek mümkün. Fakat orada asla bir başına buyruk, nedensiz, sonuçsuz, hesapsız, kitapsız ve özellikle yarattıklarından bağımsız bir yaratıcıya atıf yoktur.)

Ah şu kendinden menkul hakemlik rolüne soyunmak var ya; bir şeyi doğru bulmaz ve reddetmek istersin fakat dayanağın yok, doğru bulur ancak pozisyonun ( siyasi-ekonomik-ideolojik ve türevleri) reddetmeni gerektirir ve bunu açıktan yapamazsın çünkü yine dayanağın yok. İki arada bir derede kalırsın ve kurtuluş olarak Edison’un ( Yoksa Tesla’nın mı desek) ampülü ışıldar ve çıkar yolu bulur, ne şiş yansın ne kebap derdine düşersin. İşte kendinden menkul ve ihtiyaç olmadığı halde hakemliğe soyunmanın tam olarak anlamı budur.

1. BBC gibi profesyonel bir yayın organı evrimin yanlış anlatılmadığını adı gibi bilir. Adı gibi bildiği bir şey daha var ise o da , dolaylı da olsa hakemlik rolüne soyunmak zorunda oluşudur. Bin yaşa Nasreddin hoca: Parayı veren düdüğü çalar.

2. İlksel atalarımız , adına evrim dememiş olsalar da bugüne denk düşen ismi itibarı ile evrimin gayet bilincindedir. Eş seçiminden fiziksel yer değişikliğine, öğretilerinden mitolojilerine kadar , doğanın işleyişine ve evrimsel süreçlerin kendisinin nüvelerine yapılan atıfları günümüze kadar gelmiştir.

3. Bunu son süreçte Avusturalya yerlileri olan Aborjin’lerde somut olarak görmek mümkündür. Hatta daha da ilerisine giderek kendilerini doğanın bir bileşeni olarak konumlandırmış ve dışlarındaki canlı cansız doğaya eş hürmeti bir yaşam felsefesi haline getirmiştir.

4. Ta ki yerleşik yaşama geçene ve güçlü olanımızın tahakkümünü gerekçelendirecek bilinmez bir varlık icat edilene dek. Sonraları göksel , tek tanrılı dinlerin doğuş evresi bunu tartışılmaz toplumsal bir norm haline getirmiştir . Yani mutlak ve göksel tek bir tanrının yaratıcı misyonu ile ve aslında insani argümanlar ile sahneye çıkışı, çıkarılması. Nitekim bunu öne sürenler daha sonra yeryüzünde kendi yaratılarının adına tahakkümü de kendilerine hak göreceklerdir. İnsanlık tarihi bunlarla doludur.

5. Bizi, evrimin göreli olarak, besin zincirinin ise tartışmasız tepesine oturtan şey toplumsallığımızdır. Birlikten kuvvet doğurmuştur. Bunu destekleyecek zihinsel evrimimiz ve alet (icat) yapmaya yatkın bedensel evrimimiz bizi sosyal olan diğer canlılara nazaran öne çıkarmıştır. Evrimseldir…Burada bir tasarım ihtiyacı yoktur. “Ol dedi ve oldu’ ya da ihtiyaç yoktur. Bir basit şekilsiz tohum bir ayda muazzam bir meyveye dönerken şaşırmıyoruz da , milyonlarca yıllık sürecin azar azar yaratısı olan değişim neden bizi şaşırtsın.

6. Şayet olanı “ol dedi ve oldu” şeklinde bir anda oluveren olarak ve kafamıza kazındığı üzere değerlendirirsek ve bunu insan psikolojisine dayandırırsak elbette ki “bu mümkün değil, mutlak surette bir yaratıcı olmalı” sonucuna varırız. Ancak evrimsel gelişimi , gelişime sebep olan süreye bölersek, emin olunsun ki; “Bir değişim, devinim, gelişim, uyum veya her ne ise , bu kadar da uzamaz yahu” deriz.

7. Çocuk psikolojisi yetişkin psikolojisinin aynasıdır. Boşuna dememişler: Şapı kaynatmakla olmaz ki şeker, aslını sevdiğim aslına çeker. Eğitim ömür boyu süreğen iradi bir etkinliktir ve aile ile toplum ( ötesi egemen ideoloji) ne ise çocuk sadece onu yansıtır. Tıpkı bir ayna gibi…Felsefi, sosyal, psikolojik ve ya siyasal fark etmeksizin.

8. Dil gelişimi de bir neden değil evrimsel bir sonuçtur. Evrene içkin her şeyde tasarruf öncüldür. Bir alacak yere iki harcamaz. Bizim fiziksel ve buna dayalı biyolojik evrimimiz, yetersiz uzuvlarına ( kol, bacak, kanat, kuyruk, burun, göz vb. diğer hayvanlarda belirleyici olan) gereksiz enerji harcayıp başarılı olamayanları elemiş, aksine el, dil ve zihin için harcayanları günümüze taşımıştır. Hepsi bu.

9. Evrimi anlamak için olgunluğa ihtiyaç yok. Hatta söyleyebilirim ki aynı anda ve iki farklı ders olarak (zorunlu olsun) evrimi ve yaratılışı anlattığımızda, yaratılış hikayelerinin anlaşılması daha zor olacaktır. Çünkü sorunludur, dayanaksızdır ve anlatıcının asla cevap veremeyeceği sayısız soruya gebedir. Ve yine söyleyebilirim ki işinin ehli bir anlatıcı ile hiçbir öğrenci, evrime dair ( gelecek öngörüsü haricinde) bugüne ve düne dair güvensizlik içerikli tek bir soru bile sorma ihtiyacı duymayacaktır.

10. Neden her yaş grubuna özgü alternatif ders kitabı yazılmaz bilmem. Yazılırsa mutlaka yayılır.

Tasarlama işine gelince: Tasarlayan da tasarlanan da biziz. Etkiyen ve etkilenen … Sadece gezegenimiz değil evrenimiz bile bundan muaf değil. Tasarım elbette ki matematiksel olarak olası ve fakat böyle olsa bile her şey bu denklemin bir parçası, biz dahil…Dışında olanın hükmünün geçmediği bir denklem.

Haliyle dışında olan hükümsüz ise tasarlama koşulu yok, içinde ise tasarımın bir parçası ve kolektif tasarımın bir sonucu olabilir ancak…

Ki tasarım dediğimiz şey de bir anda oluveren değildir. Fıstık ezmesi bile yüz yılların deneme yanılma ve denk gelme süreçlerini içerir. Ekleye çıkara ve milim milim…

Dil gelişimi ve buna bağlı zihinsel soyutlamalar da aynı sürece tabidir ve milim milim gelişmiştir. Dil ve buna tabi zihinsel soyutlamaların işe yaramamış olanları günümüze kadar gelememiş ancak mutlaka olmuştur. Günümüze kadar gelebilen türümüzü hayatta tutma ve üreme işine yarayandır.

Burada da bir yaratım olmak zorunda değil. Bir kere yaratım, yaratma eylemi olarak bir irade içerir, irade de önceden bir planlamayı zorunlu kılar. Bu irade her tür “yaratımın” vücut bulduğu doğa için bile ihtiyaç değildir.

Doğanın diyalektiği evrenin bir bütün olarak deviniminin bir zorunluluğudur. Zorunluluğun olduğu yerde tercihin ürünü bir yaratım olamaz. Türümüzün her alanda bugün için “yaratım” olarak var ettiğini iddia ettiği her şey aslında doğanın kendisinin de içinde ve tabi olduğu taklidinin evrimsel süreçleridir. Temelinde ihtiyaç vardır. Tıpkı bilimin kaynağının da ihtiyaç oluşu gibi. Ve hiçbirinde iradi bir tercih ve gönüllülük yoktur. Tüm canlılarda olduğu üzere türün varlığını koruması ve sürdürebilmesinin dayattığı zorunluluk vardır.

Ancak bu zorunluluk uzun bir zaman süresince sürekliliğinden dolayı ve her alanda oluşundan o kadar çok kanıksanmıştır ki; sıradanlaşmış ve zihnimizde iradi, gönüllü yanılsaması yaratmıştır. Tıpkı acıktığımızda yemek yeme, uykumuz geldiğinde uyuma ihtiyacının kendisinde olduğu gibi. Yapmayı verelim de bir görelim…

Agora Bilim Pazarı

AO Kırık Tedavisinin Prensipleri Cilt 1-2

Devamını Göster

₺10,069.00

Satın Al Tüm Ürünler

Türümüze özgü dil dahil şiir, felsefe gibi soyut “yaratımlar da “ ki buna artık yaratım değil ürün demeliyiz, yine ihtiyaç temellidir ve maddi temelli zihnimizin sağlıklı ve dinç kalabilmek için mecbur olduğu egzersizlerdir.

İlksel olarak doğanın taklidinden ve çok ilkel olarak başlayıp ,üstüne eklene eklene günümüzde karşımıza sanat, edebiyat, müzik vb. olarak çıkan her ürünün kendi disiplininde evrimi vardır.

Mitolojilerimiz bundan muaf değil. Mitolojilerdeki yaratıcı –yaratılış ile ilgili olarak da mitolojileri üçe ayırmak zorundayız.

İlkel komünal dönem mitolojileri, sınıfların doğuşunu müteakip döneme denk gelen çok tanrılı dönem mitolojileri ve tek tanrılı dinlerin doğuşu sonrası mitolojiler.

İlkel komünal döneme ait günümüze ulaşan çok az mitoloji vardır ve bütünlüklü değildir. Burada bilinmeyene yönelik doğa içerikli atıflar vardır ve korku ile ilişkilendirilir. Gök gürültüsü, deprem gibi… Ancak zamanla ve bunların işleyişine yönelik uzun süren gözlemler o dönem insanını bunlarla barıştırmıştır. O dönemlerde bile bu tanımlanamayan olaylara yaratıcı misyonu yüklenmemiştir. Tek yaratıcı doğa anadır.

Sınıfların ortaya çıkışı ile köleci toplumdan başlamak üzere yaratıcılar; toplumun kendi içindeki çelişkilerinin, egemenlerin konumlarını koruma mecburiyetinin ve hiçbir şeye sahip olmayanların kurtuluş arayışının, yani toplumsal ilişkilerin tıpa tıp bir yansıması olarak çeşitlenerek ve alanları farklı olmak üzere sahneye çıkarılmıştır.

Tek tanrılı dinlerin doğuşundan sonraki süreç de bundan farklı değildir. Tek fark yaratıcıdaki tekelleşmedir. Aslında bu o dönem açığa çıkan ve halen devam edegelen tahakkümdeki tekelleşmenin bir yansıması ve besleyenidir.

Hepsinde de evrimsel süreçlerin toplumsal süreçleri azar azar şekillendirmesi temeldir.

Türümüzün buradaki rolü ile herhangi bir canlının doğadaki rolü arasında doğa ve evrim açısından niteliksel hiçbir fark yoktur. Niceldir ve nitelik atfı bize aittir.

Sonuç olarak evrimin anlaşılamamasının türümüzün genetiği ile tek bir ilişkisi kurulabilir. Evrimin bizde sınıflı toplumların sahneye çıkışı ve tahakkümün sürekliliğinin sağlanmasının bir argümanı olarak . Hangi yaratıcıya bakarsanız bakın; ona atfedilen gücün, erişilmezliğin ve dokunulmazlığın tıpa tıp yansısını toplumsal ilişkilerde, egemen olarak görürsünüz. Egemenliğin yitirilebilecek olmasından duyulan korkunun kendisi ve egemenliğin sarhoşluğunun yarattığı kibir olarak…

Evrende çok daha farklı niteliklere sahip bir yaratıcı olup olmadığı konusunda elbette ahkam kesemeyiz. Zira bu konu ne bilimin ne de evrimin konusu da değil . Ancak bugüne değin türümüzün farklı zaman ve zeminlerde konu edindiği içerikte ve ona biçtiği misyon üzerinden bir yaratıcı ve yaratma eyleminin tek somut karşılığı türümüzce ve egemenlik ihtiyacından üretilmiş olmasıdır.^[1]