Dil Politikaları

Dil insanın kimliğidir , bir insan dili sayesinde vardır . Devletlerin bir ulus yaratabilmek için dil üzerinde yürüttükleri , ulus yaratma sürecinde ayrılmaz bir parça olan ortak bir dil oluşturma çabası dil politikaları sayesinde olur. Dil Politikaları esas olarak bilinçli bir şekilde yürütülür. Dil Politikaları ikiye ayrılır ; asimilasyoncu ( tek dillilik ) ve çoğulcu ( çok dillilik ) .

Tek dil politikasının asıl amacı ülke düzeyinde yürütülen süreçlerin ortak bir dil olmaksızın gerçekleşmesinin zor olmasıdır . Devlet daha çok eğitim yoluyla bu politikayı destekler ve yürütür. Bu politika toplum içinde bölünmelere sebep olabilir bunu sonucunda dil soykırımı yaşanır . Yaşanan bir soykırım sonucunda da bir hakkın ihlal edilmesi kaçınılmazdır . Bu haklar dil haklarıdır , dil hakları dil politikaları sonucunda oluşan haklardır . Dil hakları da yaşam hakkı , miras hakkı gibi kişiye sıkı sıkıya bağlı haklardandır , vazgeçilemez, devredilemez ve kullanımı kısıtlanamaz olan bireysel haklardandır . Dil hakları daha çok azınlıklar etrafında " anadilin " kullanılması temelinde ortaya çıkmıştır. Bu hakların ihlal edilmesi dil soykırımına sebep olur bunun sonucunda dil ölümleri gerçekleşir . Dil ölümü demek artık bir dilin konuşulmaması demektir , toplum içinde o dilin mensupları tarafından kullanılmaması demektir . Dil bir insanın kimliğiyse o zaman bir dilin ölmesi o insanında ölmesi demektir .

Çok dilli politikaların olduğu yerlerde de iki ilke uygulanır kişisellik ve bölgesellik ilkeleri .Kişisellik ilkesi , kişinin kişisel olarak kullandığı kişiye bağlı olan dildir . Bölgesellik ilkesi ise kişinin bulunduğu bölge de hakim olan dilin kullanılmasıdır . Çok dilli politikalarda da eksiklikler vardır ama tek dilli politikaya nazaran daha demokratiktir .