Zihin gezinmesi (İng: "mind wandering"), dikkatin genellikle dış dünya ile ilişkili olan bir dizi düşünceden, bireyin kendi ürettiği içeriğe doğru yer değiştirmesini anlatmak için kullanılan terimdir. Zihin gezinmesi sırasında ortaya çıkan düşünceler, genellikle dış dünyadaki uyaranlar ya da yapılmakta olan eylem ile ilişkisizdir.

Genellikle, yapılmakta olan aktivite ya da eylem monoton ise ve belirgin bilişsel performans gerektirmiyorsa zihin gezinmesi durumuna girilebilmektedir. Çoğunlukla geçmiş ya da gelecek ile ilgili düşünceler, kişinin kendi ya da başkaları ile ilgili düşünceleri veya bunların karışımı zihin gezinmesinin içeriğini oluşturabilmektedir. Genellikle istemsiz olduğu düşünülse de, istemli olarak da zihin gezinmesi durumuna girilebilir, örneğin can sıkıntısı ile baş etmek için istemli olarak düşüncelere dalınması gibi.

Bu makalemizde, akupunkturun modern tıp yöntemlerinin yerini alabilecek bir yöntem olarak ileri sürülmesinin ve bu konuda sürekli gündeme getirilen abartılı ve geçersiz iddiaları inceleyeceğiz. Özellikle, akupunktur savunucuları tarafından sıklıkla tekrar edilen bazı köşebaşı taşı niteliğindeki kaynakları sorgulayacak, bunların ne kadar güvenilir olduklarını ve günümüzde halen geçerli olup olmadıklarını ele alacağız. Bu iddialar arasında Dünya Sağlık Örgütü çatısı altında 1996 yılında yayınlanan rapor, bazı diğer kurumların bildirileri ve bazı akademik jurnallerde çıkan makalelere yer vereceğiz.

Belirtmek isteriz ki bu makalemizdeki amaç akupunkturu bir çırpıda silip atmak değildir. Her ne kadar eldeki bilimsel veriler bizler için bunu yapabilmek adına fazlasıyla yeterli olsa da, bilim camiası halen bu konuda isteksizdir ve nihai bir sonuca varmakta güçlük çekmektedir. Bu nedenle bizler de, modern bilimin sözcüleri olarak genel kararsızlığa ayak uydurmak zorunda kalmakla birlikte, kendi bilgilerimiz, araştırmalarımız ve akademik kaynaklarımız çerçevesinde konuyu eleştirmekten geri durmayacağız. 

Rosalind Elsie Franklin, 25 Temmuz 1920 tarihinde Londra’nın Notting Hill adlı kasabasında Ellis ve Muriel Franklin çiftinin beş çocuğundan ikincisi olarak dünyaya geldi. Annesi ve babası son derece eğitimli ve sosyal bilinci yüksek Yahudi ailelerinden geliyordu ve gerek dinlerine, gerekse Nazi Almanyası’ndan eziyet görmüş halklarına yardım etme içgüdülerine oldukça bağlılardı. Babası Ellis Arthur Franklin, azımsanamayacak boyuttaki aile servetini korumaya devam ederken, bir yandan da bankacılık yapmayı sürdürüyordu.

Rosalind sıra dışı bir çocuktu. Sürekli üç erkek kardeşiyle birlikte vakit geçirmesinden dolayı erkek çocukların ilgilendiği her türlü oyunla ilgileniyor, rekabeti her şeyden çok seviyordu. Yaşıtları gibi oyuncak bebeklerle oynamıyor, sürekli resim çiziyor, aletler icat ediyor ve yazı yazıyordu. Rosalind bu yeteneklerini, gelecekte moleküler modellerini ve ekipmanlarını yapmakta kullanacaktı. 

Komplo teorisi, 2 veya daha fazla insanın veya en az 1 organizasyonun tipik olarak "yasadışı" ya da "zararlı" olarak kabul edilen durum veya olayları gizlice planlayıp gerçekleştirdikten sonra üzerini örttüklerini ileri süren spekülatif hipotezlerden oluşan iddialardır. Günümüzde komplo teorileri genellikle akademik açıdan kabul edilen tarihi yaşanmışlıkları, farklı bir açıdan ele alan ve izah eden "ispatsız ama olası görülen açıklama" anlamında kullanılmaktadır.

Çağımızın en tehlikeli argüman çeşitlerinden birisidir; çünkü komplo teorisyenleri ispata ihtiyaç duymadıkları halde akla ve kulağa hoş gelen iddialarda bulunabilirler. Bu durum, halk arasında kolaylıkla tutunabilen fikir kırıntılarına ("memlere") neden olur. Bu memler kolaylıkla toplum içerisinde yayılır; ancak memin arkasında yatan argümanların hiçbir dayanak noktası bulunmayabilir. Bu durum, bilgi dezenformasyonunun en yaygın nedenlerinden birisidir. Syracuse Üniversitesi Maxwell Vatandaşlık ve Halkla İlişkiler Okulu'nda politik ekstremizm ve din-vahşet ilişkisi uzmanı politik bilimci Prof. Dr. Michael Barkun bunu şöyle izah ediyor:

Yaklaşık yüz yıl önce, 29 Mayıs 1919'da bir güneş tutulması sırasında yapılan ölçümler, Einstein’ın genel görelilik teorisini doğruladı. Bundan daha önce ise Einstein, ışığı anlama biçimimizi kökten değiştiren özel görelilik teorisini geliştirmişti. Bu teori günümüzde bile parçacıkların uzayda nasıl hareket ettiğini anlamamıza rehberlik ediyor ki bu da uzay araçlarını ve astronotları radyasyondan korumak için hayati bir araştırma alanı.

Özel görelilik teorisi, ışık parçacıklarının, yani fotonların boşlukta saatte yaklaşık 1.079.252.848 km gibi sabit bir hızla yol aldığını gösterdi. Bu hız, ulaşılması son derece zor ve de bu ortamda aşılması imkânsız bir hızdır. Ancak uzayın her yerinde, kara deliklerden Dünya’ya yakın çevrelere kadar parçacıklar gerçekten inanılmaz hızlara çıkmaktadır; bazıları ışık hızının %99,9’una kadar ulaşmaktadır.

Günümüzde gerçekleşen habitat kayıpları biyoçeşitliliğin hızla azalmasına neden olmaktadır. Nesli tükenmekte olan türler; iklim değişikliği, avlanma, kirlilik ve habitat kaybı gibi birçok faktöre maruz kalarak dünya üzerindeki varlıklarını devam ettirmeye çalışmaktadır. Özellikle de yaşanan habitat kayıpları birçok türün neslinin tükenme tehlikesi altına girmesinin başlıca nedenlerinden biridir. Bu durum, türlerin göç yollarını keserek ve nüfuslarını azaltarak onları olumsuz etkilemektedir. Bu sorunların ortaya çıkmasındaysa insan etkisi önemli bir yer tutmaktadır. Hızla artan nüfus ve talepler, doğal kaynakların aşırı kullanımına ve ekosistemlerde daha fazla baskıya neden olmaktadır.

Dolaysıyla nesli tükenmekte olan türleri ve habitat kayıplarını durdurmak için eyleme geçilmesi gerekmektedir. Koruma çabalarını, doğal yaşam alanlarının sürdürülebilir kullanımını teşvik etmek ve nesli tükenmekte olan türleri korumak için stratejiler geliştirmek üzerine odaklanılmalıdır. Bu durum, koruma projelerine ve stratejilerine var olan ihtiyacı artırarak ekosistemlerdeki türlerin genetik çeşitliliği, doğal yaşam alanlarını ve ekosistem işlevselliğini koruma çabalarını içeren koruma biyolojisi (İng: "conservation biology") alanın doğmasını sağlamaktadır. Koruma biyolojisi kapsamında koruma projelerini gerçekleştiren bilim insanları, bazı durumlarda ekosistemleri ya da ekosistem birimlerini incelemek ve bunların tamamını korumaya yönelik tedbir almak yerine belirli bir ekosistem bütününü temsil eden temsilci türlere (İng: "representative species") odaklanmaktadır. Bu makalede koruma planlamaları, koruma planlamalarında kullanılan tür çeşitleri, koruma biyolojisi ve koruma biyolojisinin alt araştırma alanları gibi konular ele alınacaktır.

Şamanizm, uygulayıcısı olarak görülen şamanın, trans gibi değişmiş bir bilinç durumu yardımıyla ruhlar dünyasıyla irtibat kurabildiğine inanılan bir inanç sistemidir.^[1] Ruhlar dünyasıyla olan bu irtibatın ana amacı, ruhlar veya manevi enerjileri fiziksel dünyaya yönlendirerek onlardan şifa, kehanet veya başka türlü bir yardım almaktır.

Şamanizm, her din veya inançta olduğu gibi zaman ve mekana bağlı olarak çeşitli kültürlerden etkilenmiştir. Bu yüzden tek ve müstakil bir Şamanizm tanımına bağlı kalmak hatalı olacaktır; ancak istisnaların her zaman olabileceğini göz önünde bulundurarak şöyle bir genelleme yapabiliriz: Şamanizm olgusunun merkezinde, ruhlar ve katmanlar (dünyalar) arasındaki aracı rolü bulunan bir şamanın olduğu bir inanç sistemidir. Özellikle eski dönemlerde yaşamış insanlarının dünya ve evren algısının bu rolde katkısı büyüktür.

Kendinize hic cildinizin altinda yüklü miktarda mürekkep varken vücudunuzun neden iyi olmasi gerektigini sordunuz mu ?Cünkü genel olarak bagsiklik sistemimiz ` "kendisi" olmayan yada vücuttu gezinirken özel izin almamis seyler hakkinda hic hosgörülü degildir.Yerel bagsiklik sisteminiz bu durumdan pek hosnut degildir ve buna bagli olarak deriniz siser ve bazi mürekkep partikülleri disari atilir,yine de cogunlugu dokunun icinde kalir.Mkrofajlar onnlari yutmaya calismadiklari icin degil.Metalik mürekkep partiküllerinin cogu yutmak icin cok büyüktür ve bu yüzden olduklari yerde kalirlar.Yenilebilir boyutta olanlar zaten yenilmistir.Dövme sildirme de en yaygin kullanilan yöntem derinizin icine isleyen özel bir lazer ile mürekkep partiküllerini cok isitip islemin uygulandigi tarafa gerginlik yaratarak mürekkebi patcalara ayirmaktir.Böylelikle parcalar makrofajlar tarafinfan yutulur.Eski mürekkeple dolu makrofajlar bir noktada ölsede acemiler gelip ölü ustalarinin cesetlerini yutarlar hemde icindeki mürekkeple beraber.ve yine mürekkebi yok edemeyecekleri icin sadece depolayip görmezden gelirler.Iste bu sayede dövmeler yillarca görünür sekilde kalir.^[1]