Sizin veya tanıdığınız birinin kulağının üzerinde minik bir delik mi var? Bu delik, teknik olarak "preauriküler sinüs", preauriküler kist veya preauriküler çukur denilen bir doğum kusurudur. Genellikle kulağın üst kısmını kafaya bağlayan yerde, küçük bir çukur şeklinde bulunur.

Evrimsel biyolog Neil Shubin, bu durumun balık solungaçlarının evrimsel kalıntısı olabileceğini düşünüyor. Balık solungaçları, memelilere kadar gelecek olan soy hattında birçok yeni anatomik özelliğin ortaya çıkması için yapıtaşı olarak kullanılmıştır. Örneğin balık solungaçlarını üreten embriyolojik gelişim süreçlerinin birçoğu biz insanlarda da ana rahminde işler; ancak balık değil de memelilere ait genlerimiz okundukça, bu yapılar memelilere özgü yapılara dönüşecek biçimde gelişir. Fakat balık atalarımızdan kalma izler, kimi zaman vücudumuzda balıksı izlerin oluşmasına neden olabilir ve preauriküler sinüs, bunlardan birisidir.

Günümüzden 600 milyon yıl kadar önce tek hücreliliğin çok hücreliliğe evrimleştiğini birçoğumuz biliriz. Ancak bilmek bir şeydir; bu evrimin gözünüzün önünde yaşanması ise bambaşka bir şeydir. İşte Georgia Teknoloji Üniversitesi ve Montana Üniversitesi araştırmacılarının tanıklık ettiği tam da buydu. Hem de sadece tanıklık etmekle kalmadılar; bu evrimin nefes kesici, hızlandırılmış ("time-lapse") videolarını da kaydetmeyi başardılar.

Sözünü ettiğimiz evrimsel değişim sadece 50 hafta sürdü. Çok hücreliliğin evrimini tetikleyense basit bir avcının ortama dahil edilmesiydi.

Bo Nash 38 yaşında. Ders kitapları yayınlayan bir yayınevi için teknoloji yöneticiliği yaptığı Teksas, Arlington'da yaşıyor. 1.77 metre boyunda ve 111 kilogram; yani obez olarak sınıflandırılıyor. Nash, kilo vermek amacıyla, aldığı kalorileri kaydeden bir cep telefonu uygulaması ve harcadığı enerjiyi takip etmek için bir Fitbit bandı (bilekliği) kullanıyor. Bu araçlar, elle tutulur ve net bilgiler veriyor: Nash, kıtır kıtır yediği her krakerde bulunan kalorilerin ve tırmandığı merdivenlerin miktarını öğrenebiliyor. Fakat söz konusu kilo almak olduğunda, her kalorinin eşit olmadığını fark ediyor. Ne kadar kilo aldığı veya verdiği, toplam kalori miktarına daha az; kalorilerin nereden geldiğine ve onları nasıl tükettiğine daha çok bağlı gibi görünüyor. Söylediğine göre kalori biriminin belirsiz bir yapısı var. 

Tara Haelle de obez. 2014 yılındaki Aziz Patrik Günü'nde ikinci çocuğu olmuş ve hamileliği sırasında aldığı 32 kiloyu verememiş. Haelle, Illionis'te yaşayan ve serbest çalışan bir bilim gazetecisi. Her ne kadar kilo vermenin bilimini anlasa da Nash gibi o da bunun uygulamaya geçtiğini görmüyor. Haelle şöyle söylüyor: 

Yıldızlar, kendi kütleçekimleri sayesinde bir arada tutulan, parlak, küremsi, maddenin plazma hâlinde olan astronomik gök cisimleridir. Dünya'ya en yakın yıldız Güneş'tir. Dünya'ya Güneş'ten sonra en yakın yıldızsa, Dünya'dan 4.3 ışık yılı uzaktaki Alpha Centauri ikili yıldız sistemidir. Buradan da anlayacağımız üzere, yıldızlar kimi zaman Güneş gibi tek başlarına bulunmazlar; bazen ikili, hatta üçlü sistemler hâlinde bile bulunabilirler.

Güneş haricinde birçok yıldız geceleri gökyüzünde görünür; ancak geceleri gökyüzünde gördüğümüz yıldızların neredeyse hepsi, Samanyolu Galaksisi içinde bulunduğunu bildiğimiz 200-400 milyar yıldızın ufak bir kısmıdır. Gözlenebilir Evren'de, Samanyolu Galaksisi gibi yüz milyarlarca galaksi (ve her birinin içinde yüz milyarlarca yıldız) olduğu unutulmamalıdır. Dolayısıyla sadece Gözlenebilir Evren içerisinde 10²² ilâ 10²⁴ arası yıldız bulunduğu düşünülmektedir; ne var ki bunların ezici çoğunluğu Dünya'dan çıplak gözle görülemeyecek kadar uzak ve/veya sönük yıldızlardır.

Proteinler, canlı organizmaların kas, saç, kolajen gibi vücut dokularında yapısal olarak yer alan; buna ek olarak enzim ve antikor örneklerinde olduğu gibi fonksiyonel olarak da görev alan; aminoasit adı verilen yapıtaşlarının bir veya birden fazla zincir oluşturacak şekilde bir araya gelmesiyle oluşan; karbon, hidrojen ve oksijene ek olarak her zaman azot ve kimi zaman sülfür içeren, canlıların var oluşu ve sağlığı için vazgeçilmez öneme sahip, büyük biyomoleküllerdir (makromoleküllerdir). Biz insanlar, proteinlerimizi vücudumuzda üretir veya dışarıdan beslenme yoluyla alırız; benzer şekilde, vücudumuzdaki aminoasitlerin bir kısmını kendimiz üretebilirken, diğerlerini dışarıdan, o aminoasitleri üretebilen canlıları yiyerek almamız gerekir.

Bu teknik tanımı birazcık daha sadeleştirecek olursak: Proteinler, genellikle kas dokusu ile ilişkilendirilir; ancak canlılığı oluşturan bütün doku ve organların yapısında proteinler görev alır. Proteinler, aminoasit denen daha ufak moleküllerin uç uca, üst üste, yan yana peptit bağı adı verilen bir bağ türüyle bağlanması sonucu oluşan bir molekül kompleksidir. Peptit bağı, aminoasitlerin su kaybetmesi (dehidrasyonu) ile oluşan, kovalent yapılı bir bağdır. Aminoasitleri, farklı renklerde boncuklar olarak düşünecek olursanız, proteinler de bu boncukların bir araya gelmesinden oluşan kolyeler gibidir. Her boncuk; karbon, oksijen, hidrojen, azot ve bazen kükürt atomları içeren aminoasidi temsil eder. Yani bir protein, esasen bu küçük tekil aminoasitlerden oluşan bir dizedir.

Türler arası melezleşmenin mümkün olduğu; katırlar, "çakupek", "kaslan", "grolar", "leopan" veya melezleşerek türleşen ispinozlar^[14] gibi sayısız canlı sayesinde net bir şekilde bilinmektedir. Bu, ilginç bir soruyu doğurmaktadır: İnsan, diğer hayvanlarla melezleşebilir mi? Daha spesifik olarak, insan, şempanzeler veya bonobolar gibi çok yakın akrabalarıyla melezleşebilir mi?

İnsan-şempanze veya şempanze-bonobo gibi birbirinden ayrı olan ama evrimsel açıdan çok yakın akraba türlerin verimli döller verecek (veya vermeyecek) biçimde çiftleşip, yavrular üretme ihtimali (yani "melezlenme ihtimali") üzerinde durmadan önce, ayrı türleri yaratan evrimsel mekanizmaları ve türleşme kavramını kısaca hatırlamamız gerekiyor.