Elektromanyetizma, elektriksel yükleri ve onlarla ilişkili alan ve kuvvetleri inceleyen bilim dalıdır. Elektrik ve manyetizma, elektromanyetizmanın iki yönüdür.

Elektrik ve manyetizma, uzun bir süre boyunca ayrı kuvvetler olarak düşünülmüştü. Ancak 19. yüzyılda birbirleriyle ilişkili olgular olarak görülmeye başladı ve nihayetinde bunların gerçekten de aynı kuvvetin farklı parçaları olduğu keşfedildi.

Birçok insan uçak penceresinden bakarak bile, yani yaklaşık 10.000 metre yüksekten bile Dünya'nın küreselliğini az çok kestirebilecektir. Ancak merak etmiş olabilirsiniz, yerden ne kadar yükseğe çıkarsak Dünya'yı tam bir bilye olarak görebilirsiniz?

Bunun için kesin bir mesafe yoktur; çünkü bu birazcık görüş alanınıza ve "bilye"den kastınızın ne olduğuna bağlıdır. Gözünüzün dibindeki bilye de "bilye"dir, vücudunuzdan 15 santimetre uzakta tuttuğunuz bilye de "bilye"dir; ancak ikincisi daha net ve güzel gözükür.

Tüm endüstrilerde olduğu gibi elektrik üretimi de kimi atık maddeler doğurur. Kullanılan yakıt ne olursa olsun, elektrik üretimi neticesinde ortaya çıkan atıklar insan hayatının korunması ve çevreye verilen zararların asgari düzeye indirgenmesini mümkün kılacak yollarla yönetilmelidir. Bu sürecin radyoaktif atıkları kapsayan kısmı, biyosfere geri dönecek tüm radyonüklidlerin oran ve konsantrasyonlarının zararsız düzeye düşürülecek şekilde izole edilmesi anlamına gelir. Bu izolasyonun sağlanması için de hemen hemen tüm radyoaktif atıklar kontrol altına alınır ve yönetilir; bazı atıklar kalıcı olarak derinlere gömülür. Nükleer enerji çerçevesinde ortaya çıkan atıklar, diğer tüm termal elektrik üretim yöntemlerinden farklı olarak yönetmeliklerle yönetilmektedir ve hiçbirinin kirliliğe neden olmasına müsaade edilmez.

Nükleer enerji, oldukça küçük bir miktar yakıttan oldukça yüksek bir miktar enerji üretimi sağlanmasıyla öne çıkar. Bununla beraber, nükleer yakıt döngüsünün tüm aşamaları bir miktar atık açığa çıkarmaktadır. Ortaya çıkan bu atıkların büyük bir kısmı radyoaktiftir ve tehlikeli madde olarak değerlendirilmesi ve dikkatli bir şekilde yönetilmesi gerekir. Atıkların yönetimine ve bertaraf edilmesine ilişkin tüm maliyet, elektrik hizmet bedeline dahil edilerek elektrik tüketicileri tarafından karşılanır.

Bunun sebebi, evrimsel süreçte her iki türün ortak bir atasının var olmaması değil, bu ortak ata türün hiçbir zaman ilan edilemeyecek olmasıdır. Bunun da çok basit iki nedeni vardır: evrimsel süreçte yaptığımız filogenetik sınıflandırmalarda, türler mutlaka var olan türlerden biriyle kuzen olacak şekilde tanımlanırlar. Eldeki gruplara en uzak akraba olup, ortak atanın taşıması gerektiği düşünülen bütün özelliklere sahip türler bile "ortak ata" olarak sınıflandırılmazlar. Çünkü modern sınıflandırmada böyle bir kategorizasyon bulunmaz. Ortak ata olduğu düşünülen türler bile mutlaka ayrı birer evrimsel dal biçiminde ve "dış grup" olarak sınıflandırılacaktırlar; dolayısıyla asla iki türün ortak atasının spesifik olarak hangi tür olduğundan bahsedilemeyecektir. Bu, filogenetiğin kurallarından ötürü böyledir. 

Bunun bir diğer sebebi, fosil kayıtlarının çok sınırlı olmasıdır. Günümüzde milyonlarca fosil örneği yeryüzüne çıkarılmış olsa da, bu fosillerin temsil ettikleri türlerin sayısı 250.000 civarındadır. Bu sayı, yaşamış ve yok olmuş tüm türlerin ortalama %0.005'ine denk gelmektedir. Dolayısıyla keşfedeceğimiz hiçbir türün, iki yaşayan türün doğrudan atası olduğundan ve modern türlerin ikisine de yaklaşık olarak eşit uzaklıkta olan bir tür olduğundan emin olamayız. Genellikle fosil kayıtlarındaki türler mutlaka günümüz türlerinden birine, diğer torunlarına nazaran azıcık da olsa daha yakın olabilecektir. Bu da, eldeki türün "ortak ata" olarak değil, "dış grup" olarak nitelendirilmesine neden olacaktır. Ancak dış gruplar, ortak atalara en yakın özelliklere sahip olan, dolayısıyla ortak atanın nasıl olabileceğine dair bilgi veren canlılardır. Gerçekten günümüzdeki iki türün %100 ortak atası olan bir türü keşfetsek bile, bunu kesin olarak bilemeyiz ve muhtemelen yine bir tanesine biraz daha yakın olduğunu düşüneceğimizden "dış grup" olarak niteleriz. Bunun sebebi, yine filogenetik analiz kurallarıdır.

Daha fazla ve daha hızlı ekonomik büyüme arzusunun yarattığı iklim krizi, 21. yüzyılın en önemli sorunudur. İklim krizinin sağlığa etkilerini doğrudan ve dolaylı olmak üzere iki açıdan ele almak gerekir:

Tüm krizlerin yoksulları en şiddetli vurması gibi, iklim krizinin de yoksulları daha fazla etkileyeceği aşikârdır. Özellikle yoksul ülkeler ve aralarında Türkiye’nin de bulunduğu gelişmekte olan ülkeler, iklim krizinden en fazla etkilenecek ülkeler arasında yer almaktadır. Nitekim Birleşmiş Milletler’in Haziran 2019’da yayınladığı İklim Raporu’na göre en zengin %1’lik kesim içerisinde yer alan bir kişi, en yoksul %10’luk kesimde yer alan bir kişiden 175 kat daha fazla karbon salımına neden olmaktadır. Bu da demek oluyor ki iklim krizinin beraberinde getireceği sağlık sorunları, bu ülkelerde daha ağır bir şekilde hissedilecektir.