Eskiden Çoklu Kişilik Bozukluğu olarak da bilinen Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu, en az iki farklı ve nispeten kalıcı kişilik durumunun sürdürülmesi ile karakterize edilen zihinsel bir bozukluktur. Bozukluğa, sıradan bellek sorunlarıyla açıklanamayan bellek boşlukları eşlik eder. Kişilik durumları dönüşümlü olarak kişinin davranışında kendini gösterir; ancak bozukluğun sunumları değişir.

Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu olan kişilerde sıklıkla görülen diğer durumlar arasında travma sonrası stres bozukluğu, kişilik bozuklukları (özellikle borderline ve kaçınma), depresyon, madde bağımlılığı, konversiyon bozukluğu, somatik semptom bozukluğu, yeme bozuklukları, obsesif-kompulsif bozukluk ve uyku bozuklukları yer alır.

Türler arası melezleşmenin mümkün olduğu; katırlar, "çakupek", "kaslan", "grolar", "leopan" veya melezleşerek türleşen ispinozlar^[14] gibi sayısız canlı sayesinde net bir şekilde bilinmektedir. Bu, ilginç bir soruyu doğurmaktadır: İnsan, diğer hayvanlarla melezleşebilir mi? Daha spesifik olarak, insan, şempanzeler veya bonobolar gibi çok yakın akrabalarıyla melezleşebilir mi?

İnsan-şempanze veya şempanze-bonobo gibi birbirinden ayrı olan ama evrimsel açıdan çok yakın akraba türlerin verimli döller verecek (veya vermeyecek) biçimde çiftleşip, yavrular üretme ihtimali (yani "melezlenme ihtimali") üzerinde durmadan önce, ayrı türleri yaratan evrimsel mekanizmaları ve türleşme kavramını kısaca hatırlamamız gerekiyor.

Washington Üniversitesi'nden araştırmacılar, iddialarına göre ilk başarılı insanlar arası beyin-beyin etkileşimi olan arayüzü sağladıklarını açıkladılar. Araştırmada, bir araştırmacı internet üzerinden beyin dalgalarını bir diğer arkadaşına iletti ve onun el hareketlerini kendi beyin dalgalarıyla kontrol etti!

Elektriksel beyin kayıtları ve bir çeşit manyetik uyarımlama yöntemi kullanılarak, Rajesh Rao, Washington Üniversitesi kampüsünün diğer ucundaki arkadaşı Andrea Stocco'nun parmaklarını klavye üzerinde hareket ettirmeyi başardı.

Evrimle ilgili sık düşülen hatalardan bir tanesi, evrimsel değişimlerin bir canlıda topyekün, her özelliğin bir arada, aynı anda evrimleşmesi gerektiği yönündedir. Bu doğru değildir. Evet, çoğu zaman sistemlerin ve organların düzgün çalışması birbirine bağlı veya en azından ilişkili olduğu için, her açıdan uyumlu kombinasyonlar bir arada evrimleşirler. Fakat evrimsel süreçte sıklıkla bu sürecin dışına çıkıldığı görülür. 

Örneğin korunmuş karakterler denen bazı özellikler evrimsel süreçte çok az değişirler. Bunlara ara sıra "hiç değişmemiş özellikler" dense de, çoğu zaman bu doğru değildir. Yeterli süre verildiğinde, her özellik çok az da olsa değişir. Üzerinde seçilim baskısı olmayan karakterler (özellikler) bile, evrimin Genetik Sürüklenme mekanizması gibi şans faktörüne bağlı süreçlerin etkisiyle belli miktarda değişirler. Fakat bu değişimler yeterince az ise, canlının o özelliğinin pek değişmediği söylenir.

Halk arasında karaciğer kelebekleri olarak da adlandırlıan Fasciolidae familyasından Fasciola cinsine ait yassı solucanlar benzetildikleri kelebekler (Lepidoptera takımı) kadar masum değiller! Bu canlılar başta koyun ve sığırlar olmak üzere insanlar ve diğer birçok memelide vücutta paraziter yaşam sürerek enfeksiyonlara ve genel metabolizmada çeşitli aksaklıklara yol açarlar. Bu etkenlerden en çok bilineni ve karşılaşılanı Fasciola hepatica türüdür ve enfeksiyonlarına fasiyoliyazis (fascioliasis) ismi verilmektedir.

Fasciola hepatica, yassı solucanlar şubesinin (Platyhelminthes) Trematoda sınıfının Digenea alt sınıfına dahil edilen helmintlerdir. Görüntüsü yaprağı andırdığından yaprak kelebeği de denilmektedir. 20-30 milimetre uzunluğa ve 8-13 milimetre genişliğe ulaşabilen endoparazitlerdir (iç parazit). Ön taraflarında belirgin konik bir çıkıntı bulunur. Bu konik çıkıntının uç taraflarına yakın bir bölgede ağız çekmeni ve hemen arkasında karın çekmeni bulunur. Çekmen olarak adlandırılan bu yapılar parazitin beslenmesini ve dokuya yapışmasını sağlar. Basit bir sindirim ve sinir sistemine sahiptir. Çift cinsiyetli (hermafrodit) canlılardır ve üremek için başka bir bireye gereksinim duymazlar. Vücutları tegüment denilen bir kılıf ile örtülüdür. Tegüment üzerinde dikenimsi çıkıntılar bulunur ve bu yapılar parazitin karaciğerdeki göçü sırasında doku irritasyonuna sebebiyet vererek karaciğer dokusuna zarar verir. Yumurtaları sarı renkte ve ovaldir. Yumurtalarının bir kutbunda kapak bulunur. Olgun parazitler günde binlerce yumurta üretebilmektedir. Yaşam süreleri uzundur, bazen on yılı geçebilmektedir.

Şu an önümde bir ağaç görüyorum ancak bundan ne kadar emin olabilirim? Gerçekten önümde bir ağaç olduğundan şüphe duymak ve sanrı görüyor olabileceğimi hesaplamak ne kadar ileriye götürülebilir bir anlayıştır? Bu pozisyonda takınacağımız şüpheci tavır doğru inançlarımızı gerekçelendirmiş olsak dahi makul müdür?

Önümde gerçekten bir ağaç olabilir ve hatalı bir şüphecilik içinde olabilirim, önümde ağaç olmayabilir ve doğru bir şüphecilik içinde olabilirim; aynı zamanda sanrı görüyor olabileceğimin de farkındayım. Bilgi olmasalar dahi temeli sanrılara dayanan gerekçelendirilmiş inançlara sahip olma olasılığımız hiç de düşük değilmiş gibi görünüyor.