Sagan, bu sözünde insanların evrimle ilgili olarak sıklıkla gözden kaçırdıkları, son derece kritik bir noktaya ustaca değiniyor. Evrimden söz ederken hep hayatta kalanlar göz önündedir. Çünkü onlar, günümüze kadar ulaşabilmiş olanlardır. Dolayısıyla ilgi ve araştırma alanımızda olmaları çok normaldir.
Fakat bu durum; sanki uyum sağlayıp hayatta kalmanın asıl "norm" olduğu; yok olmanın "istisna" olduğu gibi bir algı yaratmaktadır. Bu durum da, evrimsel süreç içerisindeki tüm türlerin güle oynaya evrimleştikleri gibi bir anlayışa neden olmaktadır. Bu, bir insanın evrimsel biyolojiyle ilgilenenler için müthiş büyük bir hatadır. Çünkü gerçek, bunun tam tersidir.