Mizofoninin Anksiyete ve Depresyonla Genetik Bağlantıları Olduğu Gösterildi!

Çoğumuz biri kara tahtaya tırnaklarını sürttüğünde rahatsız hissederiz. Mizofoniden mustarip kişiler ise höpürdetme, horlama, nefes alma ve çiğneme gibi seslere karşı benzer derecede yoğun bir rahatsızlık hissedebilirler.

Yakın zamanda yapılan bir derleme mizofoninin daha önce düşünülenden daha yaygın olduğunu ve Avrupa'da yapılan araştırmalar ise bu durumun anksiyete, depresyon ve TSSB ile aynı genetik temelleri paylaştığını ortaya koydu.

Amsterdam Üniversitesi'nde psikiyatrist olarak çalışan Dirk Smit ve meslektaşları, Psikiyatrik Genomik Konsorsiyumu, UK Biobank ve 23andMe veritabanlarından elde edilen genetik verileri analiz ederek, kendini mizofoni hastası olarak tanımlayan kişilerin bazı psikiyatrik bozukluklarla ilişkili genlere sahip olma olasılığının daha yüksek olduğunu tespit etti.

Benzer şekilde, tinnitus (kulaklarda sürekli ve tiz bir çınlama) hastalarında da depresyon ve anksiyete gibi psikolojik semptomların görülme olasılığı da daha yüksektir.

Smit, TSSB yatkınlığı hakkında ise PsyPost'tan Eric W. Dolan'a şunları söylüyor:

Mizofoni ile TSSB genetiği arasında bir örtüşme vardı. Bu, TSSB'ye duyarlılık kazandıran genlerin mizofoni olasılığını da artırdığı anlamına geliyor ve bu da her ikisini de etkileyen ortak bir nörobiyolojik sisteme işaret ediyor olabilir. Bu da TSSB için kullanılan tedavi tekniklerinin mizofoni için de kullanılabileceğini gösterebilir.

Bu, mizofoni ve bu diğer durumların mutlaka ortak mekanizmalara sahip olduğu anlamına gelmez, sadece bazı genetik risk faktörlerinin benzer olabileceği anlamına gelir.

Önceki araştırmalar, mizofonisi olan kişilerin yaşadıkları stresi içselleştirme olasılıklarının daha yüksek olduğunu ortaya koymuştu. Smit ve ekibinin geçen yıl yayınlanan araştırması da bunu destekleyerek mizofoni ile endişe, suçluluk, yalnızlık hissi ve nevrotiklik gibi kişilik özellikleri arasında güçlü bağlantılar olduğunu gösterdi.

Tetikleyici seslere verilen tepkiler ise rahatsızlık ve öfkeden günlük yaşamı etkileyebilecek boyutta stres yaşamaya kadar değişebilir.

Smit ve ekibi bunu şöyle açıklıyor:

Mizofoninin öfkenin davranışsal bir ifadesi olmaktan ziyade, kişinin hissettiği rahatsızlık ve öfkeden kaynaklanan suçluluk duygusuna dayandığı ileri sürülüyor.

Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) olan kişilerin mizofoni yaşama olasılığı ise daha düşük. OSB'li kişilerin seslere karşı toleransları azaldığı için bu aslında beklenmedik bir durum.

Araştırmacılar makalelerinde şöyle söylüyor:

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

Sonuçlarımız, mizofoni ve OSB'nin genomik varyasyon açısından nispeten bağımsız bozukluklar olduğunu gösterdi. Bu durum, çoğunlukla kişilik özelliklerinin belirlediği tetikleyici seslere karşı öfke veya diğer olumsuz duyguların koşullandırılmasıyla karakterize başka mizofoni biçimlerinin var olma olasılığını da artırıyor.

Smit ve arkadaşları, verilerinin çoğunlukla Avrupa'dan olduğunu, dolayısıyla aynı bağlantıların farklı popülasyonlarda ortaya çıkmayabileceğini belirtiyor. Dahası, veri örneklerinde mizofoni tıbbi olarak teşhis edilmemiş, yalnızca kişiler tarafından bildirilmiş ve bu da sonuçları çarpıtabilir.

Sonuç olarak bu çalışma, mizofoninin temelindeki biyolojik mekanizmayı bulmak için yapılacak yeni araştırmaların nereye odaklanabileceğine dair ipuçları sağlıyor.