Yaşamın, Evrenin Ve Her Şeyin Cevabı

"Çok dikkatli bir şekilde kontrol ettim," dedi bilgisayar, "ve kesinlikle cevap bu. Dürüst olmak gerekirse, bence sorun şu ki, aslında sorunun ne olduğunu hiç bilmemişsin."

"Ama bu Büyük Soru'ydu! Yaşamın, Evrenin ve her şeyin nihai sorusu," diye haykırdı Loonquawl.

"Evet," dedi derin düşünce, aptallara tahammül eden birinin edasıyla, "ama bu aslında ne?"

Douglas Adams, Otostopçunun Galaksi Rehberi'ni yazdığında, yıllar içinde romanın kendisinden daha ünlü hale gelen bir cevap ekledi: "Hayatın, evrenin ve her şeyin nihai sorusunun cevabı 42'dir." O zamandan beri Geek'ler bu sayıya ve onun oluşumlarına derin, sembolik bir anlam yüklemeye çalışarak yıllarını ve muazzam çabalarını boşa harcadılar.

"Bunun cevabı çok basit," dedi Adams. "Bu bir şakaydı. Bir sayı olmalıydı, sıradan, küçük bir sayı ve ben onu seçtim. İkili gösterimler, taban 13, Tibet rahipleri hepsi tamamen saçmalık. Masama oturdum, bahçeye baktım ve 42'nin yeterli olacağını düşündüm…

Tarih boyunca çeşitli sayılara özel anlamlar atfedilmiştir. Platon sayı sembolizminin incelenmesini "en yüksek bilgi seviyesi" olarak adlandırırken Pisagor sayıların büyülü güçlerin yanı sıra ruhları olduğuna inanıyordu.

42'nin cevabı olabilecek çok fazla şey var. Sadece matematikte, 10'un bölüntülerinin sayısıdır. Yani, 10'u pozitif tam sayıların toplamı olarak yazmanın yollarının sayısıdır. Kendi asal olmayan tam bölenlerinin toplamına eşit olan ilk sayıdır, bir yedigenin üçgenlemelerinin sayısıdır ve üç küpün toplamı olarak bir gösterimi ortaya çıkaran 100'ün altındaki son doğal sayıdır.

Dünya adında dönen bir kayanın üzerinde yaşıyoruz, Güneş adında bir yıldızın etrafında dönüyor, Güneş de Samanyolu'nun merkezinin etrafında dönüyor, Samanyolu'nun kendisi de Yay A* adında süper kütleli bir kara deliğin etrafında dönüyor.

Her zaman böyle olmayacak. Bir gün, Güneşimiz hidrojeni tükenecek ve şu anda yaptığı gibi nükleer füzyon yoluyla helyum üretemeyecek. Bu dış basınç olmadan, çekirdeği aşırı sıcak ve yoğun hale getirecek, dış kabuğu tutuşturacak ve en yakın gezegenlerini yutacak kadar büyük bir kırmızı dev oluşturacak olan yer çekimine yenik düşecek.

Bu bilgiyle, Dünya, Güneş sisteminin bir kozmik dans partneri diğerini yok etmeden önce kaç galaktik yıl geçireceğini az çok hesaplayabiliriz.

Siegel, "42, sahip olduğumuz en iyi verilerle son derece tutarlı bir cevaptır," diye yazdı. "Kesin olarak bilmek için daha üstün veriler gerekmesine rağmen, bu sorunun kesin cevabı olabilir."

"Nihai sorular" söz konusu olduğunda, varoluşun temel doğasıyla ilgili birinden daha kötüsünü yapabilirsiniz. Ve varoluşçuluğu filozoflara bıraksak da sonuçta bu IFLP (Index to Foreign Legal Periodicals) değil, 42'nin kozmolojide ortaya çıktığı oldukça önemli bir yer var: Hubble Sabiti.

Hubble Sabiti tahminleri, aslında Edwin Hubble'ın oyuna katılmasından iki yıl önce, 1927'de Georges Lemaître'e kadar uzansa da modern tahminler Planck görevi gibi uzay araçlarından gelen muazzam miktardaki deneysel veri avantajına sahiptir. Şimdi, burada biraz kozmik bir paradoks var, çünkü onu nasıl ölçtüğünüze bağlı olarak Hubble Sabiti için önemli ölçüde farklı sonuçlar bulacaksınız ve kimse bunun nedenini gerçekten bilmiyor, ancak Planck görevi kozmik arka plan radyasyonunu ölçtüğü için, burada buna yoğunlaşacağız.

Ve bu tahminlerin en güncel olanına göre Hubble Sabiti… 42'dir.

Saunders, Ryle radyo teleskopunu kullanarak Hubble Sabiti'ni ölçmek için bir projeye yeni başlamıştı. Devasa uydu çanaklarına benzeyen ama aslında gökyüzünü tarayarak kozmik arka plan radyasyonunu alan özel antenler ve radyo alıcıları olan bir dizi. Hubble Sabiti'ni km/s/Mpc cinsinden ölçmüştü. Saniyedeki kilometre/Megaparsek ilginçtir ki, bu Hubble Sabiti'nin teknik olarak bir hız veya ivme yerine bir frekans olduğu anlamına gelir ve işte gerçekten garip olan şey cevap hala 42.