Sedef Hastalığı: Hormon Kutupları Teorisine Göre Nöroendokrin Patoloji Modeli

1. Dişil Dopamin Fazlalığı (Başlangıç Noktası)

Sedefte ilk bozulan denge, dişil dopaminin artmasıdır.

Bu durum kişide aşırı duyarlılık, aşırı sezgisellik, içe dönüklük ve bedenle ilgili duyusal hassasiyetleri artırır.

Dişil dopaminin fazlalığı, bağışıklık sistemini hiperaktif hâle getirir; bu da sedefte görülen otoimmün reaksiyonun zeminini hazırlar.

2. Eril Endorfin Azalması

Dişil dopaminin fazlalığına karşılık, eril endorfin azalır.

Bu azalma, bağışıklık sistemini regüle edememe, ciltte iyileşme mekanizmalarının zayıflaması ve "iç huzurda eksilme" olarak kendini gösterir.

3. Dişil Serotonin Artışı

Eril endorfin düşünce, sistem dişil serotonin fazlalığına kayar.

Bu durum, aşırı düşünme, duygusal hassasiyet, melankoli ve geçmişe takılma gibi psikolojik semptomlarla birlikte sedefi alevlendirebilir.

Aynı zamanda cilt yüzeyine olan kan akışını etkileyerek yangı (enflamasyon) seviyesini artırır.

4. Eril Adrenalin Azalması

Dişil serotonin artarken, eril adrenalin düşer.

Bu durum kişinin dış uyaranlara tepki verme kapasitesini azaltır, kendini dış dünyadan soyutlama ve enerji düşüklüğü görülebilir.

Ciltteki sempatik sinir uyarımı zayıfladığı için bazı bölgelerde kan dolaşımı zayıflar, bu da lezyonların düzensiz dağılmasına neden olur.

5. Dişil Adrenalin Fazlalığı

Buna karşılık dişil adrenalin artar.

Bu artış, otoimmün aktiviteyi hızlandırır ve lenfositlerin aşırı uyarılmasına neden olur.

Ciltteki aşırı bağışıklık tepkisi, sedefteki tipik plak oluşumunun temel nedenidir.

6. Eril Dopamin Azalması

Artan dişil adrenalin, eril dopaminin bastırılmasına neden olur.

Eril dopamin azlığı, motor hareketlerde isteksizlik, motivasyon düşüklüğü ve fiziksel üretkenlikte azalmaya neden olur.

Bu da kişinin stresle baş etme kapasitesini azaltarak hastalığın daha da ilerlemesine yol açar.

7. Dişil Endorfin Fazlalığı

Agora Bilim Pazarı

Tanrının Kapısını Çalan Bilim

“Tanrının Kapısını Çalan Bilim” adlı eser, Carl Sagan’ın 1985 yılında ünlü Gifford Konferanslarının yüzüncü yıl dönümü nedeniyle aldığı davet üzerine İskoçya’da verdiği konferansın metinlerinden oluşmaktadır.
Sagan konferanslarda, diğer gezegenlerde akla dayalı yaşam olasılığından kendi gezegenimizdeki yaşamın karşı karşıya kaldığı nükleer tehlikeye, yaratılışçılık ve sözde akıllı tasarımdan bilimin ’bilgili tapma’ olduğuna dair yeni bir kavrama, manik depresyondan tutun da kendinden geçmenin (huşu) muhtemel kimyasal yapısına kadar uzanan konulara ve sorunlara değinmiş.
On yıl önce kaybettiğimiz büyük astronom ve astrofizikçi kozmoloji, fizik, felsefe, edebiyat, psikoloji, kültürel antropoloji, mitoloji ve ilahiyat gibi farklı pek çok alanda yaptığı konuşmalarla, konferanslara katılan herkeste hayranlık uyandırarak dehasıyla tüm insanlığı aydınlatmıştır.
Sagan’ın ölümünün onuncu yıl dönümü vesilesiyle ilk kez yayınlanan “Tanrının Kapısını Çalan Bilim” adlı kitabı eşi ve uzun süre onunla birlikte çalışmış olan Ann Druyan tarafından hazırlanarak günümüzün bilgileriyle tazelenmiştir.
Sagan bu kitapta din ve bilim arasındaki ilişki konusundaki fikirlerini ayrıntılı bir biçimde ortaya koyarken evrenin enginliğinde kutsalın ne demek olduğunu anlamak için sürdürdüğü kişisel arayışını ve yolculuğunu oldukça anlaşılır, mizahi, akılcı ve tamamen gözleme dayalı bir ifadeyle bizlere aktarıyor.

Devamını Göster

₺290.00

Satın Al Tüm Ürünler

Zincirin sonunda, dişil endorfin artar.

Bu artış, kişide aşırı duygusal hassasiyet, ağrı eşiğinde düşme, tensel konulara aşırı duyarlılık gibi semptomlarla ortaya çıkabilir.

Bu artış, cilt yüzeyinin "sürekli uyarılmış" bir hâlde olmasına ve sinirsel kaşıntılara yol açar.

🔄 Sonuç:

Sedef hastalığı bu hormon zincirinin çapraz bozulması ile açıklanabilir. Süreç şu sırayla ilerler:

Dişil dopamin ↑ → Eril endorfin ↓ → Dişil serotonin ↑ → Eril adrenalin ↓ → Dişil adrenalin ↑ → Eril dopamin ↓ → Dişil endorfin ↑

Bu zincir bağışıklık sistemi, sinir sistemi ve cilt arasındaki dengeyi bozarak sedef hastalığını oluşturur.

Not:

Bu model, sezgisel gözlem, bireysel deneyim ve hormon kutupları kuramına dayalı teorik bir çerçeve sunmaktadır. Sunulan ilişkiler, mevcut klinik literatürle tam olarak doğrulanmamıştır. Bu nedenle, hipotezin geçerliliğinin anlaşılabilmesi için kontrollü klinik çalışmalar, biyokimyasal testler ve nöroendokrin sistem üzerinde sistematik analizler yapılması gerekmektedir.

Bu kuramsal yapı, yeni bir biyopsikofizyolojik yaklaşım sunmakta olup, alternatif bir hastalık modellemesi önerisi niteliğindedir.