Salt Aklın Kritiği

Bütün bilgilerin iki yanı vardır ; algı ve kavram . Kant der ki : " algısız kavram boş , kavramsız algılar kördür ." Bilginin meydana gelebilmesi için somut algılar gereklidir , algı tek başına bir bilginin oluşması için yeterli değildir onun için kavramlara da ihtiyaç vardır , tam bir bilginin düşünce bağlarıyla bağlanması gerekir . Bilgide düşünme yardımıyla kavranan şeyler yorumlanır , birbirine bağlanır , anlaşılır bir hale getirilir . Burada devreye artık anlama yeteneği girer. Bilgini iki kökü vardır bunlardan ilki duyular ikincisi ise anlama yeteneğidir. Duyular bizim verileri anlama yeteneğimizi anlaşılır hale getirir . Bu kaynaklar hepsi de birbiriyle bağlantılıdır , birinin eksikliğinde bilginin de eksik olması kaçınılmazdır . Bu bölümdeki esas meseleye gelirsek , bir bilginin anlayışlı hale gelebilmesi için bazı formlara ihtiyaç vardır Kant bunların " zaman ve mekan " olduğunu söyler . Duyulara dayanmayan , salt olan , duyusal koşullara bağlı kalmayan bir algının var olduğunu göstermesi Kant'ın önemli başarılarından biridir . zaman ve mekan bizim algılama yeteneğimizin formlarıdırlar , bizde bulunurlar ve insanın akıl gücünün biçimleridirler . Zaman içe bağlı duyuların , mekan ise dışa bağlı duyuların formudur . Zaman ve mekan her türlü algının temel formlarıdır , ideal varlıklardır . Kant için zaman ve mekan içindeki dünya , sadece bir görünüş dünyasıdır . Görünüşten bahsedilen şey sadece bize görünen , bizim kavrayışımızın kavradığı şeydir . Görünüşün karşıtı ise " kendi başına var olan " kavramıdır . Kendi başına var olan demek bizden bağımsız olarak var olan şeylerdir ama bu demek değildir ki biz kendi başına var olan şeylerin hepsini algılarız .

Kant zaman ve mekanın bilgi edinilmesindeki rolünü Salt Aklın Kritiği kitabındaki ilk büyük bölümü olan transendantel Aeshtetik başlı altında incelemiş ve açıklamıştır .