Ölü Olduklarına İnananlar

Yürüyen Ölü Sendromu (Cotard Sendromu)

17 Temmuz 2023

2 dakika

116

Evrim Ağacı'ndan bir yeni mesajın var.

Bilimi Yaymamıza Yardım Edin! 😍

Her ay milyonlarca bilimsever Evrim Ağacı'na uğruyor ve karmaşık bilimsel konuları basit bir dille anlattığımız içeriklerimizden faydalanıyor. Ne yazık ki bu okurlarımızın %0.1'inden azı bize destek olmayı seçiyor. Halbuki okurlarımızın sadece %1'i bile Evrim Ağacı'na ayda 39₺ gibi erişilebilir bir miktarla destek olsaydı, bilimi Türkiye geneline yaymamız önünde hiçbir maddi engel kalmazdı! Siz de destekçilerimiz arasına şimdi katılarak, bilimin gücüne güç katın! Daha Fazla...

Ayrıca Maddi Destekçi rozetine sahip olacaksın!

Bilime Destek Ol!

Blog Yazısı

Evrim Ağacı Blog, Türkiye'deki bilimseverler tarafından kolektif ve öz denetime dayalı bir şekilde sürdürülen, özgür bir ortamdır. Her Evrim Ağacı üyesi, Evrim Ağacı Blog üzerinden kendi köşe yazılarını, denemelerini ve makalelerini özgürce yayınlayabilir. Evrim Ağacı tarafından yayınlanan makalelerin aksine, Evrim Ağacı Blog üzerinden yayınlanan blog yazılarının içeriği veya gerçek/doğru olup olmadıkları Evrim Ağacı yönetimi tarafından denetlenmemektedir. Evrim Ağacı, bu platformda yayınlanan blog yazılarını herhangi bir şekilde desteklememekte veya doğruluğunu garanti etmemektedir. Doğru olmadığını düşündüğünüz bilgiler içeren blog yazılarını, size sunulan denetim araçlarıyla işaretleyebilir, daha isabetli ve bilimsel değeri yüksek blog yazılarını kendiniz kaynaklarıyla girebilir ve oylama araçlarıyla platformun daha güvenilir bir ortama evrimleşmesine katkı sağlayabilirsiniz.

Yürüyen ölü sendromu ya da yürüyen ceset sendromu isimli bu Nöro-Psikolojik hastalığın literatürdeki adı Cotard sendromudur. Cotard Sendromu, ilk defa Jules Cotard ‘délire des negations’ ya da negatif deliriumlar olarak tanımlandı. Sendrom; hastaların ölü oldukları, var olmadıkları, kusurlu oldukları veya yaşamsal organlarını kaybettiği gibi düşüncelerle karşılaştığı bir zihinsel rahatsızlıktır. — Yürüyen ölü sendromu ya da yürüyen ceset sendromu isimli bu Nöro-Psikolojik hastalığın literatürdeki adı Cotard sendromudur. Cotard Sendromu, ilk defa Jules Cotard ‘délire des negations’ ya da negatif deliriumlar olarak tanımlandı.

Sendrom; hastaların ölü oldukları, var olmadıkları, kusurlu oldukları veya yaşamsal organlarını kaybettiği gibi düşüncelerle karşılaştığı bir zihinsel rahatsızlıktır.

Yürüyen ölü sendromu “varoluş inkâr” olarak basitçe tanımlanabilir. Bazen suçluluk, kaygı ve olumsuzluk belirtileri eşlik eder. Bazı kişiler iç organlarının kurtlandığını, çürüdüğünü, iç organlarının ve vücutlarında kanın olmadığını söylerler. Paradoksal olarak, bazı hastalar ölümsüzlük düşüncelerine sahip olabilirler. Çalışmalar depresyonlu yaşlı hastalarda hastalığın daha yaygın olduğunu göstermektedir.

Hastaların şikayetleri arasında: – Vücutta kurtlanma hissi – Çürümüş et kokusu alma. Cotard Sendromundan muzdarip bazı hastalar açlıktan öldüler çünkü kendilerini zaten ölü olduğunu düşünerek yiyeceklerden mahrum ediyorlardı. Hastalar ayrıca intihara teşebbüs etme ve kendilerine zarar verme eğilimindedir. — Hastaların şikayetleri arasında:
– Vücutta kurtlanma hissi
– Çürümüş et kokusu alma.

Cotard Sendromundan muzdarip bazı hastalar açlıktan öldüler çünkü kendilerini zaten ölü olduğunu düşünerek yiyeceklerden mahrum ediyorlardı. Hastalar ayrıca intihara teşebbüs etme ve kendilerine zarar verme eğilimindedir.

^{“Organlarım yok, ben ölümsüzüm, sonsuza kadar yaşayacağım”}

1788’te Naturalist Charles Bonnet, yürüyen ölü sendromu ilk vakalarından birini kayda geçiyor. Yaşlıca bir kadın yemek hazırlarken birdenbire bedeninin bir bölümü felç oluyor. Hissetme, hareket ve konuşma becerisini tekrar kazandığında ise kızlarına kendisini kefene sarmalarını ve tabuta koymalarını; kızlarının, arkadaşlarının ona günlerce ölüymüş gibi davranmasını istiyor. Sonunda onu kefene sarıp yatırıp ağıt yakıyorlar. Birtakım otlar ve değerli taşlarla yapılan tedavinin ardından aylar sonra bu sendrom ortadan kayboluyor. İşte bundan yaklaşık 100 yıl sonra Fransız nörolog Jules Cotard sıra dışı bir şikâyet ile karşılaştı. Mademoiselle X adlı hastası Cotard’ın notlarına göre “beyni, sinirleri, göğsü, midesi ve bağırsakları olmadığını aynı zamanda da kendisinin ölümsüz olduğunu ve sonsuza kadar yaşayacağını söylüyordu. Ölümsüz olduğunu düşündüğünden yemeye ihtiyaç duymadı ve kısa süre sonra açlıktan öldü.” Cotard’ın bu kadına yönelik yaptığı tıbbi tanımlama geniş bir alana yayıldı ve etkili oldu ve bu bozukluk en nihayetinde onun adıyla anılmaya başlandı. — 1788’te Naturalist Charles Bonnet, yürüyen ölü sendromu ilk vakalarından birini kayda geçiyor. Yaşlıca bir kadın yemek hazırlarken birdenbire bedeninin bir bölümü felç oluyor. Hissetme, hareket ve konuşma becerisini tekrar kazandığında ise kızlarına kendisini kefene sarmalarını ve tabuta koymalarını; kızlarının, arkadaşlarının ona günlerce ölüymüş gibi davranmasını istiyor. Sonunda onu kefene sarıp yatırıp ağıt yakıyorlar. Birtakım otlar ve değerli taşlarla yapılan tedavinin ardından aylar sonra bu sendrom ortadan kayboluyor. İşte bundan yaklaşık 100 yıl sonra Fransız nörolog Jules Cotard sıra dışı bir şikâyet ile karşılaştı.
Mademoiselle X adlı hastası Cotard’ın notlarına göre “beyni, sinirleri, göğsü, midesi ve bağırsakları olmadığını aynı zamanda da kendisinin ölümsüz olduğunu ve sonsuza kadar yaşayacağını söylüyordu. Ölümsüz olduğunu düşündüğünden yemeye ihtiyaç duymadı ve kısa süre sonra açlıktan öldü.” Cotard’ın bu kadına yönelik yaptığı tıbbi tanımlama geniş bir alana yayıldı ve etkili oldu ve bu bozukluk en nihayetinde onun adıyla anılmaya başlandı.

^{Yürüyen ölüler sendromunun bir başka örnekleri ise şu şekilde,}

1) 2008 yılında New Yorklu bir psikiyatrist, Ms. Lee adlı 53 yaşında bir hastanın öldüğünden ve çürümüş et gibi koktuğundan yakındığını bahsetti. Bu hasta ailesine diğer ölülerle birlikte olabilme imkânı vereceğinde, onu morga götürmelerini istedi. Ailesi ise onu hastaneye götürmek yerine 911’i aradı. Lee psikiyatri birimine yönlendirildi, bir aylık ilaç tedavisinden sonra iyileşti.

2) Yunanlı psikiyatristler 2003’te kafatasının içinde beyninin olmadığına inanan bir insanla karşılaştı. Bu kişi önce yaşamasının hiçbir anlamı olmadığına inanarak intihar girişiminde bulunmuş ve sonrasında tedavi edilmeden işine dönmüş. Bir süre sonra bu kez beyni olmadan doğduğunu iddia etmiş. Tedaviden aylar sonra iyileşme göstermiş.

Okundu Olarak İşaretle

Paylaş

Sonra Oku

Notlarım

Yazdır / PDF Olarak Kaydet

Raporla

Mantık Hatası Bildir

Yukarı Zıpla

Bu Blog Yazısı Sana Ne Hissettirdi?

Evrim Ağacı'na her ay sadece 1 kahve ısmarlayarak destek olmak ister misiniz?

Şu iki siteden birini kullanarak şimdi destek olabilirsiniz:

kreosus.com/evrimagaci | patreon.com/evrimagaci

Çıktı Bilgisi: Bu sayfa, Evrim Ağacı yazdırma aracı kullanılarak 16/05/2025 10:11:43 tarihinde oluşturulmuştur. Evrim Ağacı'ndaki içeriklerin tamamı, birden fazla editör tarafından, durmaksızın elden geçirilmekte, güncellenmekte ve geliştirilmektedir. Dolayısıyla bu çıktının alındığı tarihten sonra yapılan güncellemeleri görmek ve bu içeriğin en güncel halini okumak için lütfen şu adrese gidiniz: https://evrimagaci.org/s/15106

İçerik Kullanım İzinleri: Evrim Ağacı'ndaki yazılı içerikler orijinallerine hiçbir şekilde dokunulmadığı müddetçe izin alınmaksızın paylaşılabilir, kopyalanabilir, yapıştırılabilir, çoğaltılabilir, basılabilir, dağıtılabilir, yayılabilir, alıntılanabilir. Ancak bu içeriklerin hiçbiri izin alınmaksızın değiştirilemez ve değiştirilmiş halleri Evrim Ağacı'na aitmiş gibi sunulamaz. Benzer şekilde, içeriklerin hiçbiri, söz konusu içeriğin açıkça belirtilmiş yazarlarından ve Evrim Ağacı'ndan başkasına aitmiş gibi sunulamaz. Bu sayfa izin alınmaksızın düzenlenemez, Evrim Ağacı logosu, yazar/editör bilgileri ve içeriğin diğer kısımları izin alınmaksızın değiştirilemez veya kaldırılamaz.

Yazarın Diğer Yazıları