Ludolph Van Ceulen

Her yıl "pi" günü 3.¹⁴ Mart'ta gerçekleşir ve dünyanın her yerindeki insanların bu en özel sayıları kutlamasına olanak tanır. Bu tarih (3.14), standart ABD kuralı (ay/tarih) kullanıldığında Pi' nin ilk üç hanesi olarak yazılabildiği için seçilmiştir. Hayatının yaklaşık 25 yılını Pi' yi 35 ondalık basamağa kadar hesaplamakla geçiren matematikçi ve eskrim öğretmeni Ludolph van Ceulen'in (1540-1610) hayatına bakarak kutlanır.

Ludolph van Ceulen 1540 yılında Almanya'da doğdu ancak hayatının çoğunu Hollanda'da yaşayarak geçirdi. Bir tüccarın oğluydu ve üniversiteye gidemeyecek kadar fakirdi. Bu onun Latince veya Yunanca öğrenemeyeceği anlamına geliyordu ki bu büyük bir dezavantajdı çünkü akademik yazıların çoğu bu dillerde yapılıyordu.

Bu aksiliklere rağmen, Ludolph eskrim öğreterek iyi bir yaşam kazandı ve aynı zamanda matematik öğrenmeyi de başardı. Ludolph matematik metinlerini kendi başına okuyamıyordu ama 1586'da arkadaşı Arşimet'in Pi Yaklaşımı'nı tercüme etti. Hayatının sonraki 25 yılını bu yaklaşımı geliştirerek geçiren Ludolph üzerinde bu durum büyük bir etki yarattı.

Ludolph yorulmak bilmeyen bir bilgisayardı ve bazen Ludolph sayısı olarak da adlandırılan π'nin hesaplanmasına odaklanmıştı. Bu onu, dairenin yanlış bir karelemesini yayınlayan (1584-1586) usta hesapçı Simon Van der Eycke ile tartışmaya soktu. Daha sonra , Delft belediye başkanı ve Hugo Grotius'un babası olan arkadaşı Jan Cornets de Groot'un kendisi için Yunancadan tercüme ettiği Arşimed'in Çemberin Ölçüsü ile tanıştı . Artık Ludolph, Arşimed'in ruhuyla çalışmaya başladı; Arşimet'in yaptığından daha düzgün çokgenlerin kenarlarını bir dairenin içine yazılmış ve çevrelemişti ve böyle bir hesaplama için özel bir kısa bölme icat etmişti. Başlıca eseri Van den Circkel'de (1596), 15 × 2 ³¹ kenarlı bir düzgün çokgenin kenarlarını hesaplayarak π'yi yirmi ondalık basamağa kadar yayınladı . Bu konu üzerinde çalışmaya devam etti; ve dul eşi tarafından yayınlanan Arithmetische en geometrische fondamenten (1615) adlı eserinde otuz üç ondalık basamağa ulaştı ve her zaman π'yi bir üst ve alt sınır arasına aldı.

Ludolph, sayıya ilgisini artırırken Çinlilerin ve Yunanlıların (Arşimet gibi) bin yıldan fazla bir süre önce kullandıkları silahların aynısını kullandı. Başka bir deyişle oldukça eski moda bir yöntemdi. Giderek daha fazla kenarı olan şekillerin alanını hesaplamak için şu anda lise geometrisinde öğrendiklerimizi kullandı.

1600'ler ilerledikçe, Isaac Newton hesabı başlattı ve fantezi trigonometrik fonksiyonlar denedi ve pi hesaplamasının yeni tarzı haline geldi (1706'da 100 rakam biliniyordu). Ancak Bay van Ceulen'in özenli bağlılığını onurlandırmak için Almanlar hâlâ bazen ona sevgiyle "Ludolfian sayısı" diyorlar.