GÜNEŞİ BEKLERKEN…

Bilirsiniz, öyle derin muhabbetlere dalarız ki bazen, çaylar soğur, gecenin karanlığı çöker de fark etmeyiz öylesine keyiflidir bilgi alışverişimiz.^[1]

Bu kez konu, toplum olarak içinde debelenip durduğumuz o kronik sorunlarımıza gelmişti.

“Bak şu karşı apartmana” dedi komşum, parmağıyla işaret ederek.

“Tam 20 yıldır aynı görüntü.

Boyası dökük, bahçesi bakımsız, girişindeki mermerler kırık…

Her toplantıda konuşulur, herkes şikayet eder ama kimse ‘ben öncü olayım’ demez, yöneticide bir o kadar sorumsuz.”

İnce belliden bir yudum aldım ve gülümsedim.

Bu hikayeyi kaç kez, kaç farklı versiyonuyla dinlemiştim.

Sadece bir apartman değil, aslında tüm toplumumuzun özeti gibiydi bu verilen basit örnek.

Atalarımızdan kalan muhteşem bir miras var elimizde, ama biz nedense hep o mirasın üzerine oturup, sadece övünmeyi tercih ediyoruz, ne bir o mirası geliştirmek, bir adım öte götürmek, yenilemek nede gelişimine katkıda bulunmaya çalışmak gelmez aklımıza nedense.

Düşünsenize, bahçenizde muhteşem bir elma ağacı var.

Evrim Ağacı'ndan Mesaj

Neden Desteğe İhtiyacımız Var?

Aslında maddi destek istememizin nedeni çok basit: Çünkü Evrim Ağacı, bizim tek mesleğimiz, tek gelir kaynağımız. Birçoklarının aksine bizler, sosyal medyada gördüğünüz makale ve videolarımızı hobi olarak, mesleğimizden arta kalan zamanlarda yapmıyoruz. Dolayısıyla bu işi sürdürebilmek için gelir elde etmemiz gerekiyor.

Bunda elbette ki hiçbir sakınca yok; kimin, ne şartlar altında yayın yapmayı seçtiği büyük oranda bir tercih meselesi. Ne var ki biz, eğer ana mesleklerimizi icra edecek olursak (yani kendi mesleğimiz doğrultusunda bir iş sahibi olursak) Evrim Ağacı'na zaman ayıramayacağımızı, ayakta tutamayacağımızı biliyoruz. Çünkü az sonra detaylarını vereceğimiz üzere, Evrim Ağacı sosyal medyada denk geldiğiniz makale ve videolardan çok daha büyük, kapsamlı ve aşırı zaman alan bir bilim platformu projesi. Bu nedenle bizler, meslek olarak Evrim Ağacı'nı seçtik.

Eğer hem Evrim Ağacı'ndan hayatımızı idame ettirecek, mesleklerimizi bırakmayı en azından kısmen meşrulaştıracak ve mantıklı kılacak kadar bir gelir kaynağı elde edemezsek, mecburen Evrim Ağacı'nı bırakıp, kendi mesleklerimize döneceğiz. Ama bunu istemiyoruz ve bu nedenle didiniyoruz.

Destek Ol

Dedelerinizden kalma, yıllarca meyve vermiş.

Ama siz sadece altında oturup, geçmişte ne güzel elmalar verdiğinden bahsediyorsunuz.

Oysa biraz bakım, biraz emek verse insan, o ağaç yeniden canlanır, belki eskisinden de güzel meyveler verir.

Geçen gün televizyonda bir program izledim.

Japonya’da bir adam, dedesinden kalan küçük bir bisiklet tamirhanesini, dünyanın en büyük teknoloji şirketlerinden birine dönüştürmüş.

Bizde olsa ne yapardık?

Büyük ihtimalle “Dedem zamanında burası ne güzel işlerdi” deyip, dükkanı ya kapatır ya da olduğu gibi bırakırdık.

Sanırım toplum olarak kolay yoldan para kazanmaya veya eldekini yiyip bitirmeye odaklanmışız.

Komşum haklı bir noktaya değindi: “Biz neden hep başkalarından medet umarız? Neden ‘birisi bir şeyler yapsın’ diye bekleriz?”

İşte tam da bu noktada, o meşhur bataklık-güneş meselesi geliyor aklıma.

Bataklığa saplanıp kalmak, sürekli çamurdan, pislikten şikayet etmek kolay.

Ama başını kaldırıp güneşe bakmak, oraya ulaşmak için çabalamak…

İşte asıl mesele bu.

Agora Bilim Pazarı

EKOLOJİK İNSANCILLIĞIN ÖNCÜLERİ

Bir kitaba üç düşünsel yaşamöyküsü sığdıran Brian Morris, modern ekoloji hareketinin gelişimine damgasını vuran Lewis Mumford, René Dubos ve Murray Bookchin’in fikirlerini, son derece kolay anlaşılır bir biçimde ele alıyor. Bu isimler, bir uçta endüstri megamakinesinin öteki uçtaysa modernlik karşıtı tepkinin yer aldığı çıkışsız ikiliğin ötesine geçerek oldukça makul mantıklı bir üçüncü yol öneriyor. Morris’in ekolojik insancıllık adını verdiği bu ümitvar gelenek, doğayla tekrar hemhal olmuş bir toplum; ekolojik, eşitlikçi ve demokratik bir kent ve kültürü yaratma düşünü benliklerimizde canlandırıyor.

Lafı dolandırmayan, açık ve akıcı üslubuyla sokaktaki eylemciden kuram meraklısı akademisyenlere ve ekologlara kadar her kesime hitap eden Ekolojik İnsancıllığın Öncüleri, ekolojiye, siyasete, felsefeye merak duyanların ya da halihazırda sahada faaliyet gösterenlerin tekrar tekrar okuması gereken bir eser.

Devamını Göster

₺304.00

Satın Al Tüm Ürünler

“Yapamayız”, “olmaz”, “boş ver” gibi kelimeler, dilimize öyle yerleşmiş ki…

Sanki DNA’mıza işlemiş bir vaz geçmişlik hali.

Halbuki tarihimize baktığımızda, atalarımız tam tersini yapmış.

Her zorluğa göğüs germiş, her engeli aşmış, her “olmaz”ı “olur” yapmış.

Balkondaki sohbetimiz derinleştikçe, komşumla vardığımız sonuç şu oldu:

Mesele sadece fiziksel miras değil.

Asıl mesele, o mirası geliştirme, ilerletme, daha iyiye götürme sorumluluğunu üstlenmekte.

Düşünün, elinizde muhteşem bir fidan var.

Onu ya öylece bırakıp kurumaya terk edeceksiniz, ya da sulayıp, budayıp, gübreleyip koca bir ağaca dönüştüreceksiniz.

Tercih sizin.

Bazen düşünüyorum da belki de en büyük sorunumuz konfor alanımızdan çıkmak istemememiz.

Şikâyet etmek kolay çünkü.

Sorumluluk almak, risk almak, değişimi başlatmak…

İşte bunlar zor olanlar.

Geçenlerde mahallemizdeki yaşlı bir amcayla konuşuyordum.

“Evladım” dedi, “bizim zamanımızda her şey daha zordu ama daha çok çabalardık.

Şimdi herkes kolaya kaçıyor.”

Ne kadar da haklıydı.

Zorluklardan kaçmak yerine, onlarla yüzleşmeyi öğrenmeliyiz.

Balkondaki sohbetimiz gece yarısına kadar sürdü.

Belki hiçbir soruna çözüm bulamadık ama en azından farkındalık oluşturduk kendimizde.

Değişim önce bizden başlamalı dedik. Küçük de olsa bir adım atmalı.

Yarın sabah uyandığımda, pencereden güneşe bakacağım.

Bataklığı görmezden gelmek için değil, ondan kurtulmanın yollarını aramak için.

Çünkü biliyorum ki, atalarımızın mirası ancak bizim çabalarımızla yaşayacak ve büyüyecek.

Ve son olarak şunu söylemek isterim:

Güneş her sabah doğuyor.

Bize düşen sadece başımızı kaldırıp ona bakmak ve yolumuzu aydınlatmasına izin vermek. Gerisi zaten kendiliğinden gelecektir.

İyi geceler, güzel insanlar. Yarın yeni bir gün ve yeni fırsatlarla geliyor.

Hazır mısınız?

Sizlere Gelecekte Görüşmek Üzerine Meydan Okuyorum.

Orada Görüşelim…^[1]