Asgari Ücret Artışı ve Asgari Ücretlinin Yıllık Kişi Başına Milli Gelirdeki (%) Yeri

Türkiye'de artan yoksulluk, asgari geçim ücreti ve asgari ücretlinin yıllık kişi başına milli gelir oranı (%) yerinin hızlı azalması;

Türkiye, ekonomisinin kendi merkez bankasının 2020'nin başlarından itibaren uyguladığı hatalı faiz ve döviz politikaları; bu tarihten daha da önceleri sürdürülen, yanlış alanlara (İnşaat, hafif sanayi arayüz materyalleri,...) yatırım ve bel bağlaması, sonuç olarak şişirilmiş büyüme oranları; üretim ekonomisinden vazgeçilmesi, ithalata dayalı girdiler ve dövizdeki bollukla (2010-2014) Türkiye ekonomisi yalancı bir şekilde hızla büyüdü.

İlk başlarda, artan refahtan en alt kademede asgari ücretliler de payına düşeni aldıklarını düşündüler, çünkü yoksulluk ve hayat pahalılığı daha bu kadar artmamıştı ya da ivmeli bir hareket olmadığı için hissedilimiyordu, ta ki ülke ekonomosinin kırılganlığı (Tam da burada yanlış şekilde büyümenin sonuçlarının ne denli kötü olduğunu görmüş olmalıydık.) test edilinceye kadar. Daha sonra gelen hatalı ve saçma döviz, faiz hamleleriyle iş tam anlamıyla bir çıkmaza sürüklendi. (Bilerek veya bilmeyerek) 2020'nin henüz başlarında daha pandeminin etkilerini yeni yeni atlatırken üstüne bir de yanlış seçimler yapılarak kötü bir yolun ilk taşları döşenmiş oldu.

İlk önce istihdam oranlarında bir düşüş yaşanacağı gün gibi ortadaydı. Artan işşizlik oranıyla başa çıkmak için ilk olarak "işveren desteği" arttırılması denendi; işçiye ödenmesi gereken destekler de kesilerek yine işverene aktarıldı ama bunlar değirmeni döndürmeye yetmedi, şirketler birer birer konkardato ilan ederek iflas bayrağını çektiler, ülke ekonomisi adeta büyük bir krizin alarımını veriyordu; ilk olarak, konut piyasasında ani ve beklentilerin de çok üzerinde bir fiyatlama baş gösterdi, bir kere çark bozulmuştu artık geri dönüş zordu ama imkanlar vardı; ülke merkez bankası, bağımsız bir şekilde hareket etmek zorundaydı ancak iktidarın siyasi hesapları ekonomi bilimiyle taban tabana zıttı.

"Faiz sebep, enflasyon sonuç" gibi absürt bir 'tez'le ülkedeki milyonlarca çalışan asgari ücretli yoksullaşmaya ve sonucunda derin hayat pahalılığına itildi, asgari ücretli daha çok çalışarak daha da yoksul kalıyordu; tabi ki de bir kesim insanlar bu durumdan faydalanarak daha da zengileşecekti.^[1]

Sermaye sahipleri, sıcak paraları döviz garantili yüksek faizlere, hisselere, devlet-döviz garantili projelere yatıracak sömürü piramidinde yerlerini basamak basamak yükselteceklerdi.

Sonuç olarak, yüksek faiz nedeniyle, sebepsiz (kar amaçlı) ve anlık sıcak para hareketleri; ihracat şirketlerinin bu bilinmezlikte pazardan çekilmesiyle sonuçlanacaktı. Türkiye kendi iç pazarının ihtiyaçlarını karşılayamayacak hale gelerek en temel ihtiyaçlarını bile ithal edecek durumda kaldı ki; şu anda TL üzerinde yüksek faizden (Tekrar arttırılması doğru olacaktı ama tek başına merkez bankasının bu kararı işe yaramadı yeni reform süreçleri başlamadı; hukuk, insan hakları, rant ekonomisi ve yandaş kayırma, yolsuzlukla mücadele,..) ve enflasyonu çok yüksek olan ülkemizde, giderek kendi içersine çöken bir yıldız gibi sonumuzu bekliyoruz.