İlk bakışta dezavantajlı gibi görülen cinsel yamyamlık davranışı, aslında tıpkı diğer özellikler gibi evrimsel süreçte hayatta kalma ve üreme ihtimalini arttırması sebebiyle evrimsel süreçte seçilmiştir. Bu davranış oldukça nadir olmasına karşın genellikle dişi örümceğimsilerde görülmektedir. Bu davranış farklı zamanlarda, farklı yerlerde, farklı sebeplerden ötürü evrimleşmiştir. Bu nedenle tek bir genel hipotez cinsel yamyamlık davranışını açıklamak için yetersizdir. Farklı canlı türlerinde farklı hipotezler geliştirmek daha doğrudur.
Bu davranış, besin kaynaklarının kısıtlı olduğu bölgelerdeki canlı türlerinde daha yaygın olarak görülebilmektedir. Erkek bireyin, ileride oluşacak olan yavrularına kendini besin kaynağı olarak feda etmesi, hem dişinin hem de erkeğin çıkarına olacaktır. Dişi hem besin kaynağı bulabilecek, hem de erkek birey yavru kalitesini arttırıp, genlerini bir sonraki nesle aktarabileceği için evrimsel olarak avantajlı konumda olacaktır. Bu nedenle erkek birey, dişi birey ile işbirliği yapmayı kabul edecektir. Tenodera sinensis türü peygamber develeri, bu tür bir işbirliğinde bulunabilen türlerdendir.[1] Ayrıca erkek bireylerin yavruları için enerji, zaman veya yaşam bakımından fedakarlık yapmasına "babalık yatırımı" denir.
Fakat, her zaman işbirliği olmak zorunda değildir. Bazen erkek birey, fedakarlık yapmak istemeyebilir. Erkek birey işbirliği yapmak istemediğinde ise ortaya bir "cinsel çatışma" çıkar. Her iki tarafta birbirlerini alt edebilmek için hayatta kalma ve üreme stratejileri geliştirir. Örneğin ortalama 3 milimetre uzunluğunda olan erkek Çöl Otu Örümcekleri, dişi ile takla duruşundayken çiftleşirler. Çiftleşme bittiği anda saniyede 88 santimetreye varabilen hızda kendilerini fırlatabilirler. Bu o kadar hızlıdır ki, bu anı görüntüleyebilmek için çok hassas kameralara ihtiyaç duyulur.
Tabii bu davranışın gerçekleşmesinde cinsel dimorfizm de büyük ölçüde etkilidir. Dişiler, daha büyük vücuda sahip erkeklerle çiftleşmeyi tercih edebilir. Dişilerin büyük vücutlu erkeklerle çiftleşip yavru oluşturması, oluşacak yavruların da büyük vücuda sahip olacağı anlamına gelir ve bu yavruların evrimsel süreçte hayatta kalma ihtimalini arttırır.
Ayrıca cinsel yamyamlığı açıklamak için ortaya atılan 4 ana hipotez vardır: Adaptif yiyecek arama hipotezi, agresif yayılma hipotezi, eş seçimi hipotezi ve yanlış kimlik hipotezi. Cinsel yamyamlık davranışı hakkında daha fazla bilgi edinmek için buradaki makalemizi okuyabilirsiniz.
153 görüntülenme
Kaynaklar
-
W. D. Brown, et al. (2016). Sexual Cannibalism Increases Male Material Investment In Offspring: Quantifying Terminal Reproductive Effort In A Praying Mantis. The Royal Society, sf: 20160656. doi: 10.1098/rspb.2016.0656. | Arşiv Bağlantısı
