Respiratuvar Sinsityal Virüs (kısaca RSV), dünya çapında çocukları enfekte eden en yaygın virüslerden biridir ve yetişkinlerde, özellikle yaşlılarda giderek artan bir şekilde önemli bir patojen olarak tanınmaktadır. RSV enfeksiyonunda karşılaşılan en yaygın klinik senaryo bir üst solunum yolu enfeksiyonudur; ancak RSV genellikle küçük çocuklarda bir alt solunum yolu hastalığı olan bronşiyolit olarak ortaya çıkar ve nadiren pnömoni, solunum yetmezliği, apne ve ölüme ilerleyebilir.

RSV tedavisi üç kategoriye ayrılır:

Kuantum dolanıklık (kısaca "dolanıklık" veya "dolaşıklık"), bir grup parçacığın her birinin kuantum durumunun, parçacıklar birbirinden çok uzak mesafeler boyunca ayrılmış olsalar bile, diğerlerinin durumundan bağımsız olarak tanımlanamayacağı şekilde oluşturulduğu, etkileştiği veya uzamsal yakınlığı paylaştığı zaman meydana gelen, fiziksel bir olgudur. Daha kısa tabiriyle kuantum dolanıklık, iki veya daha fazla parçacığın fiziksel özelliklerinin ("kuantum durumlarının") aralarındaki mesafeden bağımsız olarak birbirini etkileyebilmesidir. Kuantum dolanıklık konusu, klasik fizik ile kuantum fiziği arasındaki uyumsuzluğun merkezinde yer alır: Dolanıklık, klasik mekanikte bir karşılığı olmayan ama kuantum mekaniğinde yer alan ana özelliklerden biridir.

Kuantum dolanıklık, aslında sadece atom altı parçacıklara özgü bir özellik değildir; fakat dolanıklığın yeterince uzun süreler ve yeterince uzak mesafeler boyunca korunmaya devam edebilmesi için, dolanık parçacıkların olabildiğince küçük seçilmesi gerekmektedir. Parçacıklar büyük seçilecekse de dolanıklığın bozulmayacağı şartların genellikle laboratuvar ortamında hassas bir şekilde yaratılması ve korunması gerekmektedir. Bugüne kadar bu şartlar altında kuantum dolanıklık, deneysel olarak, hem fotonlar gibi kütlesiz parçacıklar, hem nötrinolar ve elektronlar gibi hafif parçacıklar hem de buckyballs gibi büyük moleküller ve hatta küçük elmaslar ile gösterilmiştir.^{[7][8][9][10][11]} Kuantum dolanıklık; iletişim, hesaplama ve kuantum radarı gibi birçok sahada aktif olarak araştırılmakta ve geliştirilmektedir.

Deneyimleri anılara dönüştürebilme yeteneğimiz, geçmişten ders çıkararak öğrenmemizi ve öğrendiklerimizi yeni durumlara uygun şekilde yanıt vermek için bir model olarak kullanmamızı sağlar. Bu nedenle, çevremizdeki dünya değiştikçe bu hafıza modeli yalnızca eski güzel günlerin hatırlandığı sabit bir arşiv değil, aksine, zamanla değişen, yeni koşullara uyum sağlayan ve geleceği daha iyi tahmin etmemize ve en iyi hareket tarzını seçmemize yardımcı olan dinamik bir yapıya sahip olan bir depo olmalıdır. Beynin bir anının dinamiklerini nasıl düzenleyebildiği, bir anının hafızada birden fazla kopyasının bulunduğu keşfedilene kadar bir gizem olarak kalmıştı.

Basel Üniversitesi'nden Profesör Flavio Donato'nun araştırma ekibi, hafızaların beyinde nasıl depolandığını ve yaşam boyunca nasıl değiştiğini incelemek için fare modelleri kullanıyor. Ekip, yaptığı incelemelerle deneyimlerden bir şeyler öğrenmekten sorumlu bir beyin bölgesi olan hipokampüste, tek bir olayın en az üç farklı nöron grubu arasında paralel hafıza kopyaları olarak depolandığını ortaya çıkardı.^[1] Bu nöron grupları, embriyonik gelişimin farklı aşamalarında ortaya çıkıyor.

YZ dünyasıyla ilgili öğrendim ki, insanların şaşırtıcı derecede büyük bir çoğunluğu burada bulunuyor:

Emin Köşe'deki insanlar heyecan dolu. Gözlerini kalasın eğlenceli kısmına dikmiş durumdalar ve oraya doğru ilerlediğimizden eminler. Onlar için gelecek, şimdiye kadar umut edebilecekleri her şey, hem de tam zamanında.